V CNP 6/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 6/05
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie skargi M. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV Ca (...) w sprawie z powództwa M. C. przeciwko
Spółdzielni Rzemieślniczej (...) w B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 października 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powoda skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 6 kwietnia 2004 r. [sygn. akt IV
Ca (...)] podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „w y k a z a n i e,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych n i e b y ł o
i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi
oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie
przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga kasacyjna) i
dlatego wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
2
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku skargi z
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią tego przepisu
– nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było możliwe, ale także wykazanie, że nie jest możliwe.
Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej zaskarżonym orzeczeniem - w świetle przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest
niedopuszczalne ze względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko
temu orzeczeniu nie mieszczą się w podstawach skargi o wznowienie postępowania.
Tylko w następstwie przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni
obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie
jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu kasacji Stwierdzenie takie nie
wypełnia wspomnianego warunku skargi. Skarga nie spełnia także wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c., brak jest bowiem wskazania podstaw
(podstawy), na których została oparta. Nie sanuje tego braku okoliczność, że wskazany
został przepis prawa, z którym w ocenie skarżącego zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, skoro wymagania skargi wskazane w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c. są
niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy skargi, różne funkcje.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie skargi M. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV Ca (...) w sprawie z powództwa M. C. przeciwko
Spółdzielni Rzemieślniczej (...) w B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 października 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powoda skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 6 kwietnia 2004 r. [sygn. akt IV
Ca (...)] podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „w y k a z a n i e,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych n i e b y ł o
i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi
oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie
przepisy, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga kasacyjna) i
dlatego wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
2
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku skargi z
art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią tego przepisu
– nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było możliwe, ale także wykazanie, że nie jest możliwe.
Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej zaskarżonym orzeczeniem - w świetle przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest
niedopuszczalne ze względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko
temu orzeczeniu nie mieszczą się w podstawach skargi o wznowienie postępowania.
Tylko w następstwie przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni
obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie
jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu kasacji Stwierdzenie takie nie
wypełnia wspomnianego warunku skargi. Skarga nie spełnia także wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c., brak jest bowiem wskazania podstaw
(podstawy), na których została oparta. Nie sanuje tego braku okoliczność, że wskazany
został przepis prawa, z którym w ocenie skarżącego zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, skoro wymagania skargi wskazane w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c. są
niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy skargi, różne funkcje.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).