II CZ 107/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-01-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 107/05
POSTANOWIENIE
Dnia 8 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Tadeusz Domińczyk
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku (…) Banku Spółki Akcyjnej Oddziału Regionalnego w Ł.,
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. i P. K. przeciwko
Z. K. i Z. K. o egzekucję z nieruchomości, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w
Izbie Cywilnej w dniu 8 grudnia 2005 r., zażalenia dłużnika Z. K. na postanowienie Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt III Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2005 r. oddalił zażalenie
dłużnika na postanowieniem Sądu Rejonowego, którym udzielono przybicia.
Postanowienie Sądu odwoławczego dłużnik zaskarżył skargą kasacyjną nazwaną
„kasacją”. Sąd ten postanowieniem z dnia 20 lipca 2005 r. odrzucił skargę kasacyjną na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., uznając ją za niedopuszczalną.
W zażaleniu na ostatnio wymienione postanowienie dłużnik wywodzi, że skarga
kasacyjna powinna być przyjęta, gdyż przepisy dotychczasowe stosuje się tylko do
złożenia i rozpoznania kasacji od orzeczeń wydanych przed dniem 6 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem zaskarżone postanowienie
odpowiada prawu pomimo braku wskazania w jego uzasadnieniu podstawy
przesądzającej o uznaniu skargi kasacyjnej za niedopuszczalną. Rację ma Sąd
2
odwoławczy twierdząc, że dłużnik złożył skargę kasacyjną, a nie kasację, skoro
zaskarżono orzeczenie Sądu drugiej instancji wydane w dniu 12 kwietnia 2005 r.
Przepisy mające za przedmiot regulacji pierwszy z wymienionych środków zaskarżenia
stanowią zatem podstawę do dokonania oceny jego dopuszczalności.
W postępowaniu egzekucyjnym przepisem tym jest art. 7674
§ 2 k.p.c., w myśl
którego na postanowienie Sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia
skarga kasacyjna nie przysługuje. Ponieważ dłużnik zaskarżył skargą kasacyjną
postanowienie, o którym stanowi art. 7674
§ 2 k.p.c., przeto przepis ten uzasadniał
uznanie skargi kasacyjnej za niedopuszczalną przez Sąd drugiej instancji.
Z powyższych względów zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, wobec
czego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji działając na podstawie art. 39814
k.p.c.
znajdującego odpowiednie zastosowanie z mocy art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Tadeusz Domińczyk
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku (…) Banku Spółki Akcyjnej Oddziału Regionalnego w Ł.,
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. i P. K. przeciwko
Z. K. i Z. K. o egzekucję z nieruchomości, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w
Izbie Cywilnej w dniu 8 grudnia 2005 r., zażalenia dłużnika Z. K. na postanowienie Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt III Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2005 r. oddalił zażalenie
dłużnika na postanowieniem Sądu Rejonowego, którym udzielono przybicia.
Postanowienie Sądu odwoławczego dłużnik zaskarżył skargą kasacyjną nazwaną
„kasacją”. Sąd ten postanowieniem z dnia 20 lipca 2005 r. odrzucił skargę kasacyjną na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., uznając ją za niedopuszczalną.
W zażaleniu na ostatnio wymienione postanowienie dłużnik wywodzi, że skarga
kasacyjna powinna być przyjęta, gdyż przepisy dotychczasowe stosuje się tylko do
złożenia i rozpoznania kasacji od orzeczeń wydanych przed dniem 6 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem zaskarżone postanowienie
odpowiada prawu pomimo braku wskazania w jego uzasadnieniu podstawy
przesądzającej o uznaniu skargi kasacyjnej za niedopuszczalną. Rację ma Sąd
2
odwoławczy twierdząc, że dłużnik złożył skargę kasacyjną, a nie kasację, skoro
zaskarżono orzeczenie Sądu drugiej instancji wydane w dniu 12 kwietnia 2005 r.
Przepisy mające za przedmiot regulacji pierwszy z wymienionych środków zaskarżenia
stanowią zatem podstawę do dokonania oceny jego dopuszczalności.
W postępowaniu egzekucyjnym przepisem tym jest art. 7674
§ 2 k.p.c., w myśl
którego na postanowienie Sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia
skarga kasacyjna nie przysługuje. Ponieważ dłużnik zaskarżył skargą kasacyjną
postanowienie, o którym stanowi art. 7674
§ 2 k.p.c., przeto przepis ten uzasadniał
uznanie skargi kasacyjnej za niedopuszczalną przez Sąd drugiej instancji.
Z powyższych względów zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, wobec
czego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji działając na podstawie art. 39814
k.p.c.
znajdującego odpowiednie zastosowanie z mocy art. 3941
§ 3 k.p.c.