III CZ 101/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-02-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 101/05
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa J. O.
przeciwko (...) Towarzystwu Ubezpieczeń E.(...) S.A., Przedstawicielstwu w K.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 grudnia
2005 r., zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 września
2005 r., sygn. akt I ACa (...),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powoda
J. O. od wyroku tego Sądu z dnia 24 czerwca 2005 r. wskazując, że wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa kwoty 50 tys. zł. W zażaleniu powód wnosi o uchylenie
zaskarżonego postanowienia twierdząc, że w rzeczywistości wartość przedmiotu
zaskarżenia wynosi kwotę 55 090 zł, czyli taką jaką podał w skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Bezspornym jest, że powód po
wniesieniu przez niego apelacji został wezwany przez Sąd Apelacyjny pismem z dnia 6
stycznia 2005 r. do podania wartości przedmiotu zaskarżenia. Jak wynika z pisma
powoda z dnia 13 stycznia 2005 r. określił on wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji
na kwotę 37 090 zł. Biorąc pod uwagę skomplikowany charakter procesu, który w
znacznym stopniu związany jest z formułowanymi przez powoda roszczeniami i ich
2
uzasadnieniem, wezwanie Sądu Apelacyjnego doprowadziło do usunięcia wątpliwości,
jakie mogły się w takiej sytuacji pojawić, co do wysokości przedmiotem zaskarżenia.
Trafnie podkreśla Sąd Apelacyjny, że skoro w skardze kasacyjnej powód skarży tylko
częściowo wyrok Sądu Apelacyjnego, to nie można zasadnie przyjąć, aby przedmiot
zaskarżenia w tej skardze był wyższy, skoro nie zaszły przyczyny wskazane w art. 368 §
2 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c.
Skarżący w zażaleniu ogranicza się jedynie do przedstawienia kolejnej własnej
wersji wysokości przedmiotu zaskarżenia, co nie jest dostatecznym powodem, w świetle
powołanych przepisów, aby uznać że przedmiot ten uległ zmianie. Trudno też podzielić
pogląd wyrażony w uzasadnieniu zażalenia, że powód omyłkowo podał w apelacji
wysokość przedmiotu zaskarżenia, gdyż działa wtedy bez pełnomocnika i dopiero na
etapie składania skargo kasacyjnej dokonał właściwego uściślenia przedmiotu
zaskarżenia. Powód z wykorzystaniem wielu instytucji prawa procesowego prowadził w
rozpoznawanej sprawie, wieloletnie postępowanie przed kolejnymi sądami dając
wielokrotnie dowód, że bardzo dobrze orientuje się w tym na co zezwala mu
ustawodawca. W tej sytuacji brak więc jakichkolwiek przesłanek, aby uznać że nie jest
on związany swoim oświadczeniem jakie złożył w piśmie z dnia 13 stycznia 2005 r.
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się bezzasadne
Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzekł jak
w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa J. O.
przeciwko (...) Towarzystwu Ubezpieczeń E.(...) S.A., Przedstawicielstwu w K.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 grudnia
2005 r., zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 września
2005 r., sygn. akt I ACa (...),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powoda
J. O. od wyroku tego Sądu z dnia 24 czerwca 2005 r. wskazując, że wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa kwoty 50 tys. zł. W zażaleniu powód wnosi o uchylenie
zaskarżonego postanowienia twierdząc, że w rzeczywistości wartość przedmiotu
zaskarżenia wynosi kwotę 55 090 zł, czyli taką jaką podał w skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Bezspornym jest, że powód po
wniesieniu przez niego apelacji został wezwany przez Sąd Apelacyjny pismem z dnia 6
stycznia 2005 r. do podania wartości przedmiotu zaskarżenia. Jak wynika z pisma
powoda z dnia 13 stycznia 2005 r. określił on wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji
na kwotę 37 090 zł. Biorąc pod uwagę skomplikowany charakter procesu, który w
znacznym stopniu związany jest z formułowanymi przez powoda roszczeniami i ich
2
uzasadnieniem, wezwanie Sądu Apelacyjnego doprowadziło do usunięcia wątpliwości,
jakie mogły się w takiej sytuacji pojawić, co do wysokości przedmiotem zaskarżenia.
Trafnie podkreśla Sąd Apelacyjny, że skoro w skardze kasacyjnej powód skarży tylko
częściowo wyrok Sądu Apelacyjnego, to nie można zasadnie przyjąć, aby przedmiot
zaskarżenia w tej skardze był wyższy, skoro nie zaszły przyczyny wskazane w art. 368 §
2 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c.
Skarżący w zażaleniu ogranicza się jedynie do przedstawienia kolejnej własnej
wersji wysokości przedmiotu zaskarżenia, co nie jest dostatecznym powodem, w świetle
powołanych przepisów, aby uznać że przedmiot ten uległ zmianie. Trudno też podzielić
pogląd wyrażony w uzasadnieniu zażalenia, że powód omyłkowo podał w apelacji
wysokość przedmiotu zaskarżenia, gdyż działa wtedy bez pełnomocnika i dopiero na
etapie składania skargo kasacyjnej dokonał właściwego uściślenia przedmiotu
zaskarżenia. Powód z wykorzystaniem wielu instytucji prawa procesowego prowadził w
rozpoznawanej sprawie, wieloletnie postępowanie przed kolejnymi sądami dając
wielokrotnie dowód, że bardzo dobrze orientuje się w tym na co zezwala mu
ustawodawca. W tej sytuacji brak więc jakichkolwiek przesłanek, aby uznać że nie jest
on związany swoim oświadczeniem jakie złożył w piśmie z dnia 13 stycznia 2005 r.
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się bezzasadne
Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c., orzekł jak
w sentencji.