Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 1479/11

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Kazimierz Josiak

Sędziowie:

SSA Jarosław Błaszczak (spr.)

SSO del. Ireneusz Lejczak

Protokolant:

Monika Horabik

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o emeryturę

na skutek apelacji Z. G.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

z dnia 6 września 2011 r. sygn. akt VII U 1171/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 6 września 2011 r. Sąd Okręgowy w Świdnicy oddalił odwołanie Z. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 31 maja 2011 r., odmawiającej wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Rozstrzygnięcie to Sąd oparł o następująco ustalony stan faktyczny:

Z. G., urodzony w dniu 29 stycznia 1951 r. złożył wniosek o wcześniejszą emeryturę. Do wniosku dołączył kwestionariusz okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentami potwierdzającymi przebieg dotychczasowego zatrudnienia oraz okresy pobierania zasiłku przedemerytalnego. Wnioskodawca złożył między innymi świadectwo pracy wystawione przez (...) spółkę z o.o. w Ś., stwierdzające wykonywanie przez wnioskodawcę pracy w warunkach szczególnych na stanowiskach hartownika, hartownika brygadzisty. Na tej podstawie organ rentowy przyjął łączny okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 10 lat, 5 miesięcy i 29 dni.

Wnioskodawca załączył także świadectwo pracy z dnia 31 maja 1988 r., wystawione przez Zakłady (...) w B., z którego wynika, ze wnioskodawca był zatrudniony w tych zakładach w okresie od 1 sierpnia 1974 r. do 31 maja 1988 r. na stanowisku robotniczym ślusarza, a ostatnio na stanowisku ślusarza – spawacza i świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawione przez likwidatora, z którego wynika, że w okresie od 15 marca 1984r. do 31 maja 1988 r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym.

Na dzień złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca miał udokumentowany łączny okres 30 lat, 1 miesiąca i 23 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz 60 lat życia.

Decyzją z dnia 31 maja 2011 r. strona pozwana odmówiła wnioskodawcy prawa doświadczenia wobec nie posiadania okresu 15 lat prac w warunkach szczególnych.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie wnioskodawcy za nieuzasadnione. Wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym stażem pracy niezbędnym do uzyskania prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Organ rentowy uznał wnioskodawcy okres zatrudnienia w szczególnych warunkach w wymiarze 10 lat, 5 miesięcy i 29 dni. Po doliczeniu do tego okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) B. od 15 marca 1984 r. d 31 maja 1988 r. tj. 4 lat, 2 miesięcy i 16 dni łączny okres pracy w warunkach szczególnych wyniósłby tylko 14 lat, 8 miesięcy i 15 dni, zamiast wymaganych 15 lat. Zaskarżona decyzja jest zatem prawidłowa.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego złożył wnioskodawca, zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wydanie orzeczenia, polegające na nierozpoznaniu istoty sprawy wobec faktu, że odwołaniem z dnia 16 czerwca 2011 r. wnioskodawca wnosił jedynie o zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie zmiany zaliczenia okresu pracy w warunkach szkodliwych od 15 marca 1984 r. do 31 maja 1988 r.

Wskazując na powyższy zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku i skierowanie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji wnioskodawca wskazał, że roszczenie jego dotyczyło wyłącznie zaliczenia wskazanego okresu prac, a tym samym zmiany treści decyzji. Nie było intencją odwołującego przyznanie mu emerytury w niniejszym postępowaniu, albowiem na obecnym etapie brak jest wystarczających do tego dowodów, wskazujących na osiągniecie czasu pracy w szczególnych warunkach, wynoszącego 15 lat.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest bezzasadna,.

Roszczenie wnioskodawcy, w zakresie uznania okresu pracy Zakładzie (...) B. od 15 marca 1984 r. do 31 maja 1988 r. nie może zostać uwzględnione.

Sądy Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rozpoznaje odwołanie od decyzji organu rentowego. Zakres i przedmiot rozpoznania sądowego wyznacza treść decyzji organu rentowego a sposoby rozstrzygnięcia odwołania od decyzji organu rentowego wymienia art. 477 14 § 1 i 2 kpc. Sąd rozpoznając odwołanie oddala je, jeśli nie ma podstaw do jego uwzględnienia, a w razie uwzględnienia odwołania zmienia zaskarżoną decyzję i orzeka co do istoty sprawy.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Sąd I instancji rozpoznając odwołanie wnioskodawcy od decyzji badał, czy wnioskodawca spełnia warunki do uzyskania prawa do świadczenia i po ustaleniu, iż wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych, wynoszącym 15 lat, uznał decyzję organu rentowego za prawidłową i odwołanie wnioskodawcy oddalił.

Trafnie uznał Sąd Okręgowy, iż w sprawie bezprzedmiotowe było badanie, czy wskazywany przez wnioskodawcę okres od 15 marca 1984 r. do 31 maja 1988 r. może zostać uznany za okres pracy w warunkach szczególnych. Jak wyżej wskazano, Sąd Okręgowy rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia ocenia, czy świadczenie to może być wnioskodawcy przyznane. Przesłanki nabycia prawa do świadczenia emerytalnego z tytułu pracy w warunkach szczególnych muszą być spełnione łącznie, a ustalenie w niniejszym postępowaniu, że wskazywany przez wnioskodawcę okres pracy stanowi okres pracy w warunkach szczególnych nie będzie wiązało ani organu rentowego w przypadku złożenia przez wnioskodawcę kolejnego wniosku o przyznanie świadczenia rentowego ani też Sądu Okręgowego w postępowaniu odwoławczym w przypadku niekorzystnej dla wnioskodawcy decyzji organu rentowego.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację wnioskodawcy jako bezzasadną.

R.S.