Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 4/06
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku J.K. i "W." SA
przy uczestnictwie G.N. i [...]
o egzekucję z nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 lutego 2006 r.,
zażalenia uczestnika postępowania G.N.
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 15 lipca 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 lipca 2005 r. Sąd Okręgowy w B.
odrzucił kasację dłużniczki G.N. od postanowienia tego Sądu z dnia 10 czerwca
2005 r. oddalającego zażalenie dłużniczki na postanowienie Sądu Rejonowego w
B. z dnia 17 stycznia 2005 r. o przysądzeniu własności nieruchomości wydane w
toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego z tej nieruchomości.
Przyczyną odrzucenia kasacji było stwierdzenie, że powinna ona
odpowiadać wymogom przewidzianym dla skargi kasacyjnej i zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania oraz uzasadnienie tego wniosku. Wobec tego, że nie
spełnia wskazanych wymagań, Sąd Okręgowy odrzucił kasację na podstawie art.
3866
§ 2 w zw. z art. 3944
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik dłużniczki zarzucił,
że z samego pełnomocnictwa udzielonego mu przez dłużniczkę wynika, iż kasacja
została wniesiona po to, by rozpoznał ją Sąd Najwyższy a samo wniesienie kasacji
jest wnioskiem o jej rozpoznanie umotywowanym wszechstronnie w uzasadnieniu
kasacji. Wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone kasacją postanowienie Sądu drugiej instancji zapadło
po wejściu w życie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy- kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz.U. z 2005 r., Nr 13, poz. 98) a zatem zgodnie z art. 3 tej ustawy, do wniesienia
i rozpoznania kasacji, nazwanej obecnie skargą kasacyjną, stosuje się przepisy
kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu i numeracji nadanej tą ustawą.
Odnoszący się do środków odwoławczych w postępowaniu egzekucyjnym
przepis art. 7674
k.p.c. stanowi, iż zażalenie na postanowienie sądu przysługuje
w wypadkach wskazanych w ustawie a na postanowienie sądu drugiej instancji
wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga kasacyjna nie przysługuje. Oznacza to,
że na postanowienia sądu drugiej instancji wydane po dniu 6 lutego 2005 r.
w wyniku rozpoznania zażalenia w postępowaniu egzekucyjnym nie przysługuje
3
skarga kasacyjna. Nie jest zatem dopuszczalna skarga kasacyjna od postanowienia
sądu drugiej instancji oddalającego zażalenie na przysądzenie własności
nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym. Z tych względów wniesiona przez
dłużniczkę skarga kasacyjna nazwana kasacją podlegała odrzuceniu na podstawie
art. 3986
§ 2 w zw. z art. 7674
§ 2 i art. 13 § 2 k.p.c. jako niedopuszczalna. W tej
sytuacji bezprzedmiotowa jest ocena, czy spełniała ona wszystkie wymagania art.
3984
§ 1, w tym wskazany w punkcie 3 wymóg złożenia wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania i uzasadnienie tego wniosku. Można jedynie stwierdzić, że stanowisko
w tym zakresie zajęte przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu jest
całkowicie uzasadnione, a polemika z nim wyrażona w zażaleniu pomija nie tylko
jednoznaczną treść art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. ale także charakter skargi kasacyjnej
oraz utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego co do wykładni art. 3933
§ 1 pkt 3
k.p.c. w dawnym brzmieniu, stanowiącego odpowiednik art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
w tym między innymi uchwałę połączonych dwóch izb tego Sądu: Izby Cywilnej
oraz Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia
2002r. III CZP 72/02 (OSNC 2003/7-8/92).
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako bezzasadne
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).