V CSK 117/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 117/06
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa P. M., R. M.
i J. M.
przeciwko Z. M., Z. M., E. M.
i P. M.
z udziałem interwenienta ubocznego Gminy M.
o opróżnienie lokalu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanych
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 września 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 września 2005 r. Sąd Okręgowy w W. zmienił wyrok
Sądu Rejonowego w R. i ustalił że pozwanym nie służy prawo do lokalu socjalnego.
W skardze kasacyjnej pozwani zarzucili naruszenie art. 14 ust. 4 ustawy
z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego i wnosili o uchylenie zaskarżonego wyroku
oraz ustalenie, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 398-2
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. Sprawą o prawa majątkowe jest sprawa,
w której rozpoznawane żądanie zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia
mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron. Tak rozumianemu
pojęciu sprawy majątkowej odpowiada sprawa, w której rozpoznawane jest żądanie
orzeczenia eksmisji z lokalu mieszkalnego. Dopuszczalność kasacji w sprawie
o eksmisję uzależniona jest więc od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Możliwość orzeczenia przez sąd na podstawie art. 14 ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i zmianie kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze
zm.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu o uprawnieniu do otrzymania przez
osoby, których nakaz dotyczy lokalu socjalnego, nie zmienia przedmiotu tej sprawy,
pozostającej sprawą o eksmisję (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
7 kwietnia 1998 r., II CKN 693/97, nie publ., z dnia 16 kwietnia 1997 r., II CZ 49/97,
OSNC 1997, nr 11, poz. 169, z dnia 7 kwietnia 2005 r., II CZ 4/05, nie publ. oraz
z dnia 30 listopada 2005 r., III CZ 95/05, nie publ.). Orzeczenie o uprawnieniu do
lokalu socjalnego nie tworzy prawa do konkretnego lokalu, a jedynie stwarza po
stronie uprawnionego do jego otrzymania roszczenie o zobowiązanie gminy do
zawarcia umowy najmu konkretnego lokalu socjalnego. Sprawa, w której skarżący
kwestionuje ustalenie lub nieustalenie uprawnienia do lokalu socjalnego jest więc
sprawą o eksmisję, w której dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości
3
przedmiotu zaskarżenia określonego według zasad właściwych dla zaskarżenia
orzeczenia o eksmisji. Bez znaczenia dla rozważanej kwestii dopuszczalności
takiej kasacji jest majątkowy charakter uprawnienia do otrzymania lokalu
socjalnego.
W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu określono w pozwie na
kwotę 3600 zł (k.1), natomiast w apelacji powodów na kwotę 425 zł miesięcznie
(k.93), a więc poniżej wartości określonej w art. 398-2
§ 1 k.p.c. Kwoty te nie były
kwestionowane przez pozwanych, a w toku postępowania nie nastąpiła zmiana
powództwa pociągająca za sobą zmianę wartości przedmiotu sporu.
Z tych przyczyn kasacja podlegała odrzuceniu (art. 398-6
§ 3 k.p.c.).
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa P. M., R. M.
i J. M.
przeciwko Z. M., Z. M., E. M.
i P. M.
z udziałem interwenienta ubocznego Gminy M.
o opróżnienie lokalu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanych
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 września 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 września 2005 r. Sąd Okręgowy w W. zmienił wyrok
Sądu Rejonowego w R. i ustalił że pozwanym nie służy prawo do lokalu socjalnego.
W skardze kasacyjnej pozwani zarzucili naruszenie art. 14 ust. 4 ustawy
z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego i wnosili o uchylenie zaskarżonego wyroku
oraz ustalenie, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 398-2
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. Sprawą o prawa majątkowe jest sprawa,
w której rozpoznawane żądanie zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia
mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron. Tak rozumianemu
pojęciu sprawy majątkowej odpowiada sprawa, w której rozpoznawane jest żądanie
orzeczenia eksmisji z lokalu mieszkalnego. Dopuszczalność kasacji w sprawie
o eksmisję uzależniona jest więc od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Możliwość orzeczenia przez sąd na podstawie art. 14 ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i zmianie kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze
zm.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu o uprawnieniu do otrzymania przez
osoby, których nakaz dotyczy lokalu socjalnego, nie zmienia przedmiotu tej sprawy,
pozostającej sprawą o eksmisję (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
7 kwietnia 1998 r., II CKN 693/97, nie publ., z dnia 16 kwietnia 1997 r., II CZ 49/97,
OSNC 1997, nr 11, poz. 169, z dnia 7 kwietnia 2005 r., II CZ 4/05, nie publ. oraz
z dnia 30 listopada 2005 r., III CZ 95/05, nie publ.). Orzeczenie o uprawnieniu do
lokalu socjalnego nie tworzy prawa do konkretnego lokalu, a jedynie stwarza po
stronie uprawnionego do jego otrzymania roszczenie o zobowiązanie gminy do
zawarcia umowy najmu konkretnego lokalu socjalnego. Sprawa, w której skarżący
kwestionuje ustalenie lub nieustalenie uprawnienia do lokalu socjalnego jest więc
sprawą o eksmisję, w której dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości
3
przedmiotu zaskarżenia określonego według zasad właściwych dla zaskarżenia
orzeczenia o eksmisji. Bez znaczenia dla rozważanej kwestii dopuszczalności
takiej kasacji jest majątkowy charakter uprawnienia do otrzymania lokalu
socjalnego.
W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu określono w pozwie na
kwotę 3600 zł (k.1), natomiast w apelacji powodów na kwotę 425 zł miesięcznie
(k.93), a więc poniżej wartości określonej w art. 398-2
§ 1 k.p.c. Kwoty te nie były
kwestionowane przez pozwanych, a w toku postępowania nie nastąpiła zmiana
powództwa pociągająca za sobą zmianę wartości przedmiotu sporu.
Z tych przyczyn kasacja podlegała odrzuceniu (art. 398-6
§ 3 k.p.c.).
jc