Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 32/06
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa E.G.
przeciwko A.P., W.P., Z.F. i J.K.
o wydanie nieruchomości,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 28 czerwca 2006 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od powódki na rzecz pozwanej A.P.
120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy w K. ustaliwszy
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 800 zł, odrzucił skargę kasacyjną w
sprawie z powództwa E.G. przeciwko A.P., W.P., Z.F. i J.K. o wydanie
nieruchomości.
Powyższe postanowienie powódka zaskarżyła zażaleniem, zarzucając
Sądowi Okręgowemu dowolność w ustaleniu wartości przedmiotu zaskarżenia,
podczas gdy kwota 800 zł była jedynie przyjęta do określenia wpisu, zaś
rzeczywista wartość nieruchomości, która powinna stanowić wartość przedmiotu
zaskarżenia skargą kasacyjną, wynosi co najmniej 60 000 zł. Na tej podstawie
powódka żądała uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz nadania biegu
odrzuconej skardze.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Rację skarżącej można przyznać jedynie o tyle,
że w sprawach o wydanie nieruchomości, według ustalonego orzecznictwa Sądu
Najwyższego, wartość przedmiotu sporu, a zarazem zaskarżenia, istotnie powinna
odpowiadać wartości nieruchomości, o którą spór się toczy (tak m.in.
w postanowieniu SN z 15.5.2001 r., I CZ 53/01, niepubl.).
Trzeba jednak zauważyć, że powódka konsekwentnie podawała, najpierw
jako wartość przedmiotu sporu, a następnie w apelacji jako wartość przedmiotu
zaskarżenia, kwotę 800 zł. Wartość odpowiadającą wartości nieruchomości podała
zaś dopiero w skardze kasacyjnej.
Okoliczność, że pełnomocnik skarżącej uczynił dopiski na pozwie (k. 2) i na
apelacji (k. 97), wskazujące, że określenie wartości przedmiotu sporu i zaskarżenia
na poziomie niższym od rzeczywistej wartości nieruchomości było motywowane
jedynie dążeniem do obniżenia kosztów sądowych, pozostają bez znaczenia dla
rozstrzygnięcia. Pojęcia „wartość przedmiotu sporu” i „podstawa obliczenia wpisu”
są treściowo różne, w związku z czym posłużenie się określeniem właściwym dla
jednego z nich wyklucza możliwość przyjmowania treści drugiego. Równoczesne
3
powołanie się na wartość przedmiotu sporu i na art. 7 ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88
ze zm.) może co najwyżej oznaczać, że określona kwota wyraża zarówno wartość
przedmiotu sporu, jak i podstawę obliczenia wpisu (postanowienie z 3.10.2002 r.,
I CZ 129/02, niepubl.). Jest zaś oczywiste, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd
Okręgowy, że wartość zaskarżenia skargą kasacyjną nie może być wyższa od
wartości przedmiotu sporu (por. postanowienia SN: z 28.12.1935 r., C II 1960/35,
OSP 1936, poz. 290; z 19.11.1996 r., III CKN 13/96, OSNC 1997/3, poz. 33) i nie
może ulec zmianie w postępowaniu kasacyjnym, gdyż kodeks postępowania
cywilnego nie dopuszcza jej „aktualizacji” (postanowienie SN z 11.4.2000 r., III CZ
18/00, nie publ.).
Niezależnie od powyższego należy zwrócić uwagę, że skarga kasacyjna nie
spełnia warunków określonych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., nie zawiera bowiem
wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania i uzasadnienia tego wniosku i także z tej
przyczyny podlega odrzuceniu.
Mając na względzie powyższe, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. art. 397 § 2 i art. 385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

III CZ 32/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia