Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 84/06
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi „P.”. S.A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 lutego 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa „P.” S.A.
przeciwko Syndykowi masy upadłości "D." Sp. z o.o w upadłości
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lipca 2006 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od skarżącego na rzecz Syndyka masy upadłości
"D." - spółki z o.o. w upadłości kwotę 5400 zł (pięć tysięcy
czterysta) tytułem kosztów postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 lutego 2006 r. Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone
postanowienie Sądu Okręgowego w C. z dnia 5 sierpnia 2005 r. i umorzył
postępowanie zabezpieczające wywołane wnioskiem powódki w sprawie o zapłatę.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego zostało zakwestionowane przez P. S.A.
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
i następne k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji. W obu przypadkach przedmiotem zaskarżenia może być
prawomocne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
Dlatego też zasadniczego znaczenia nabiera objaśnienie pojęcia
„postanowienie kończące postępowanie w sprawie”. Można przyjąć, iż chodzi tu
o takie postanowienie, które przez uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji (por. np. uchwały składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98,
OSNC 1999, nr 5, poz. 87, z dnia 31 maja 2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1,
poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r., III CZP 31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22).
Zaskarżone postanowienie nie jest zatem orzeczeniem kończącym
postępowanie w sprawie. Ma charakter incydentalny, wpadkowy, czyli pozostaje
w związku z postępowaniem zmierzającym do rozpoznania żądania, ale jego byt
jest samodzielny w tym znaczeniu, że zamyka określony uboczny wątek sprawy.
Dlatego postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 lutego 2006 r. jest
niezaskarżalne skargą z art. 4241
k.p.c. W konsekwencji skargę należało odrzucić
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).