Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 46/06
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie odwołania wykonawcy „K.” S.A.
wobec czynności zamawiającego Województwa - Urzędu Marszałkowskiego
Województwa […],
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 listopada 2006 r.,
na skutek skargi Województwa - Urzędu Marszałkowskiego Województwa […]
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 31 marca 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 31 marca 2006 r. Sąd Okręgowy w L. zmienił wyrok
zespołu arbitrów z dnia 9 stycznia 2006 r. w ten sposób, że nakazał
zamawiającemu Województwu– Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa
unieważnienie postępowania o udzielenie przez zamawiającego zamówienia pub-
licznego na wykonanie i dostawę jednoczłonowego kolejowego pojazdu szynowego
do wykonywania kolejowych regionalnych przewozów pasażerskich na terenie
województwa lubelskiego.
Wyrok ten zamawiający zaskarżył skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, ustanowiona ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), powinna zawierać – obok
oznaczenia orzeczenia, od którego została wniesiona, przytoczenia jej podstaw
oraz ich uzasadnienia, wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne, wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem
i wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe – także uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Wszystkie wymagania mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek
z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym
dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na złożeniu przez
skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju
i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie
i przedstawienie dowodów (postanowienia z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
3
OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, nie publ.; por.
także art. 243 k.p.c.). Niezbędne jest przy tym przeprowadzenie przekonywającego
wywodu wskazującego czas powstania szkody oraz związek przyczynowy między
nią a wydaniem zaskarżonego orzeczenia (postanowienie z dnia 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, BSN 2006, nr 4, s. 10).
Skarżący wprawdzie zamieścił w skardze oddzielny punkt dotyczący
uprawdopodobnienia szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego
orzeczenia, ale nie opisał w nim ani rozmiaru szkody i jej postaci, ani nie wskazał
chwili jej powstania. Ponadto pojęcie szkody odniósł tylko do rozstrzygnięcia
o kosztach procesu oraz powołał się na możliwość wystąpienia szkody
w przyszłości w postaci możliwości dochodzenia przez wykonawcę kosztów
przygotowania oferty w przetargu oraz wytoczenia przez niego procesów
o unieważnienie umowy zawartej z wykonawcą wyłonionym w przetargu.
W tej sytuacji należy uznać, iż wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. nie zostało spełnione z dwu powodów.
Po pierwsze, szkoda, na którą powołuje się skarżący musi istnieć w chwili
wniesienia skargi, a jeśli do tej chwili nie wystąpiła, skarga jest niedopuszczalna
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05,
OSNC 2006, nr 6, poz. 110 i z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ.).
Po drugie, koszty procesu, którymi strona została obciążona, nawet wtedy,
gdy zostały uiszczone, czego w niniejszej sprawie nie wykazano, nie stanowią
szkody uzasadniającej wniesienie skargi przewidzianej w art. 4241
k.p.c.,
a postanowienie zawierające rozstrzygnięcie w tym zakresie nie podlega
zaskarżeniu tą skargą (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153 oraz z dnia 27 lipca 2006 r., II BP
11/06, nie publ.).
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c. w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).