III CZ 89/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 21/96 I CZ 121/05 III CZ 25/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 89/06
POSTANOWIENIE
Dnia 21 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.K.
przeciwko Gminie Miasta G., Spółdzielni Mieszkaniowej "M i "G." S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 grudnia 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 marca 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powoda M.K., a to z tej przyczyny, że wartość przedmiotu zaskarżenia nie
przekracza kwoty określonej w art. 3982
§ 1 k.p.c. W zażaleniu na to postanowienie
powód wnosił o jego uchylenie w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej
podnosił, że Sąd Okręgowy w związku z wniesioną apelacją zwolnił go w ¾ od
uiszczenia kosztów sądowych, przyjmując dla wyliczenia wysokości tych kosztów
wartość przedmiotu zaskarżenia podaną przez powoda kwotę 50.010 zł. Ponadto
twierdził, iż „będący przedmiotem skargi kasacyjnej stan faktyczny w części miał
charakter pieniężny, zaś w części niepieniężny”.
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach majątkowych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa
niż pięćdziesiąt tysięcy zł. Niniejsza sprawa ma bez wątpienia charakter majątkowy,
bowiem jej przedmiotem było żądanie zapłaty oraz wydania nieruchomości.
Powód w pozwie podał wartość przedmiotu sporu w wysokości 30.000 zł.
Natomiast w apelacji wskazał wartość przedmiotu zaskarżenia 45.000 zł, którą
następnie podniósł do 50.010 zł. Wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być
wyższa od wartości przedmiotu sporu (zob. drugą tezę postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 18 grudnia 1996 r., I CKN 21/96 – OSNC 1997, nr 4, poz. 42,
postanowienie z dnia 19 czerwca 1997 r., III CZ 25/97 – OSNC 1997, nr 10, poz.
162, postanowienie z dnia 8 listopada 2005 r., I CZ 121/05, niepubl.). Wartością
przedmiotu sporu i zaskarżenia nie można dowolnie manipulować. Wartość ta –
w sprawach o prawa majątkowe – jest odzwierciedleniem rozmiaru dochodzonego
roszczenia. Należy zatem stwierdzić, iż strona nie może skutecznie modyfikować jej
w trakcie toczącego się postępowania bez rozszerzenia zakresu roszczenia. Nie
zmienia tego fakt przyjęcia podanej przez powoda wartości dla wyliczenia
wysokości kosztów przez Sąd Okręgowy. Podzielić należy pogląd Sądu
3
Apelacyjnego, że wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej podana
została przez powoda w sposób dowolny.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.K.
przeciwko Gminie Miasta G., Spółdzielni Mieszkaniowej "M i "G." S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 grudnia 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 marca 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powoda M.K., a to z tej przyczyny, że wartość przedmiotu zaskarżenia nie
przekracza kwoty określonej w art. 3982
§ 1 k.p.c. W zażaleniu na to postanowienie
powód wnosił o jego uchylenie w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej
podnosił, że Sąd Okręgowy w związku z wniesioną apelacją zwolnił go w ¾ od
uiszczenia kosztów sądowych, przyjmując dla wyliczenia wysokości tych kosztów
wartość przedmiotu zaskarżenia podaną przez powoda kwotę 50.010 zł. Ponadto
twierdził, iż „będący przedmiotem skargi kasacyjnej stan faktyczny w części miał
charakter pieniężny, zaś w części niepieniężny”.
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach majątkowych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa
niż pięćdziesiąt tysięcy zł. Niniejsza sprawa ma bez wątpienia charakter majątkowy,
bowiem jej przedmiotem było żądanie zapłaty oraz wydania nieruchomości.
Powód w pozwie podał wartość przedmiotu sporu w wysokości 30.000 zł.
Natomiast w apelacji wskazał wartość przedmiotu zaskarżenia 45.000 zł, którą
następnie podniósł do 50.010 zł. Wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być
wyższa od wartości przedmiotu sporu (zob. drugą tezę postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 18 grudnia 1996 r., I CKN 21/96 – OSNC 1997, nr 4, poz. 42,
postanowienie z dnia 19 czerwca 1997 r., III CZ 25/97 – OSNC 1997, nr 10, poz.
162, postanowienie z dnia 8 listopada 2005 r., I CZ 121/05, niepubl.). Wartością
przedmiotu sporu i zaskarżenia nie można dowolnie manipulować. Wartość ta –
w sprawach o prawa majątkowe – jest odzwierciedleniem rozmiaru dochodzonego
roszczenia. Należy zatem stwierdzić, iż strona nie może skutecznie modyfikować jej
w trakcie toczącego się postępowania bez rozszerzenia zakresu roszczenia. Nie
zmienia tego fakt przyjęcia podanej przez powoda wartości dla wyliczenia
wysokości kosztów przez Sąd Okręgowy. Podzielić należy pogląd Sądu
3
Apelacyjnego, że wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej podana
została przez powoda w sposób dowolny.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).