III CZ 90/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 90/06
POSTANOWIENIE
Dnia 21 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa T.S.
przeciwko Gminie L.
o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 grudnia 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powód domagał się ustalenia, że wstąpił w stosunek najmu określonego lokalu
mieszkalnego. W pozwie i apelacji od wyroku oddalającego powództwo wskazał
kwotę 1 799,61 zł jako wartość przedmiotu sprawy oraz przedmiotu zaskarżenia.
Tę samą wartość przedmiotu zaskarżenia wskazał w skardze kasacyjnej
odrzuconej postanowieniem Sądu Okręgowego z 5 lipca 2006 r.
W zażaleniu na to postanowienia powód reprezentowany przez zawodowego
pełnomocnika domaga się uchylenia zaskarżonego orzeczenia sądu odwoławczego
i zasądzenia kosztów procesu, zarzucając naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c.
polegającego na przyjęciu, że sprawa ma charakter majątkowy. W uzasadnieniu
zażalenia skarżący powołuje postanowienie Sądu Najwyższego z 14 sierpnia
1997 r. sygn. II CZ 87/97.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Najem lokalu stanowi jedną z prawnych postaci władania lokalem.
Uprawnienie do mieszkania, ze względu na swe funkcje, wiąże się z prawami
osobistymi, tj. godnością człowieka, ponieważ radykalną alternatywę posiadania
mieszkania stanowi bezdomność. W określonych wypadkach osobisty charakter
uprawnienia może mieć dominujące znaczenie np. w razie rozstrzygania o prawie
do lokalu socjalnego (postanowienie Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2004 r., II CZ
34/03, Wokanda 2004/9/8). W każdym jednak wypadku prawo do mieszkania ma
również walor ekonomiczny, gdy jako dobro zbywalne, a przynajmniej ekwiwalentne
może być nabyte za pieniądze. Dlatego prawne postacie władania lokalem
mieszkalnym podlegające ochronie, związane z innymi prawami rzeczowymi lub
obligacyjnymi (najem) uznawane są za prawa majątkowe (np. wyrok z 19 stycznia
2006 r. IV CK 336/05 nie publ., wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 czerwca
1999 r. K 34/98 – OTK ZU 1999, nr 4, poz. 94). W świetle powyższego, odmienny
pogląd skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, a poza tym nie został uzasadniony.
Oczywista jest przy tym konieczność ostrożnego posługiwania się tezami orzeczeń
Sądu Najwyższego wydanymi w sprawach rozpoznanych pod rządem przepisu art. 393
3
pkt 1 k.p.c., uzależniającego - ze względu na progi wartościowe - dopuszczalność
kasacji w sprawach majątkowych, od ich charakteru jako „spraw o świadczenie”. Są one
nieadekwatne do kasacji i skarg kasacyjnych wnoszonych od orzeczeń sądu drugiej
instancji wydanych po 1 lipca 2000 r.
Nie znajdując podstaw uwzględnienia zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie, zgodnie z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c., w związku z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa T.S.
przeciwko Gminie L.
o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 grudnia 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powód domagał się ustalenia, że wstąpił w stosunek najmu określonego lokalu
mieszkalnego. W pozwie i apelacji od wyroku oddalającego powództwo wskazał
kwotę 1 799,61 zł jako wartość przedmiotu sprawy oraz przedmiotu zaskarżenia.
Tę samą wartość przedmiotu zaskarżenia wskazał w skardze kasacyjnej
odrzuconej postanowieniem Sądu Okręgowego z 5 lipca 2006 r.
W zażaleniu na to postanowienia powód reprezentowany przez zawodowego
pełnomocnika domaga się uchylenia zaskarżonego orzeczenia sądu odwoławczego
i zasądzenia kosztów procesu, zarzucając naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c.
polegającego na przyjęciu, że sprawa ma charakter majątkowy. W uzasadnieniu
zażalenia skarżący powołuje postanowienie Sądu Najwyższego z 14 sierpnia
1997 r. sygn. II CZ 87/97.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Najem lokalu stanowi jedną z prawnych postaci władania lokalem.
Uprawnienie do mieszkania, ze względu na swe funkcje, wiąże się z prawami
osobistymi, tj. godnością człowieka, ponieważ radykalną alternatywę posiadania
mieszkania stanowi bezdomność. W określonych wypadkach osobisty charakter
uprawnienia może mieć dominujące znaczenie np. w razie rozstrzygania o prawie
do lokalu socjalnego (postanowienie Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2004 r., II CZ
34/03, Wokanda 2004/9/8). W każdym jednak wypadku prawo do mieszkania ma
również walor ekonomiczny, gdy jako dobro zbywalne, a przynajmniej ekwiwalentne
może być nabyte za pieniądze. Dlatego prawne postacie władania lokalem
mieszkalnym podlegające ochronie, związane z innymi prawami rzeczowymi lub
obligacyjnymi (najem) uznawane są za prawa majątkowe (np. wyrok z 19 stycznia
2006 r. IV CK 336/05 nie publ., wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 czerwca
1999 r. K 34/98 – OTK ZU 1999, nr 4, poz. 94). W świetle powyższego, odmienny
pogląd skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, a poza tym nie został uzasadniony.
Oczywista jest przy tym konieczność ostrożnego posługiwania się tezami orzeczeń
Sądu Najwyższego wydanymi w sprawach rozpoznanych pod rządem przepisu art. 393
3
pkt 1 k.p.c., uzależniającego - ze względu na progi wartościowe - dopuszczalność
kasacji w sprawach majątkowych, od ich charakteru jako „spraw o świadczenie”. Są one
nieadekwatne do kasacji i skarg kasacyjnych wnoszonych od orzeczeń sądu drugiej
instancji wydanych po 1 lipca 2000 r.
Nie znajdując podstaw uwzględnienia zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie, zgodnie z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c., w związku z art. 39814
k.p.c.