V CO 17/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CO 17/06
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Grzelka
SSN Grzegorz Misiurek
Protokolant Piotr Malczewski
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 19 grudnia 2006 r.
skargi J.J., W.T. i R.K.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa J.J., W.T. i R.K.
przeciwko Gminie R.
o zapłatę,
zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt [...],
wznawia postępowanie zakończone wyrokiem Sądu
Najwyższego z dnia 19 stycznia 2005 r., uchyla ten wyrok oraz
wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 25 lutego 2004 r. i
rozpoznanie sprawy przekazuje temu Sądowi Okręgowemu.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2005 r. Sąd Najwyższy oddalił kasację
powodów [...] od wyroku Sądu Okręgowego, aprobującego rozstrzygnięcie
oddalające żądanie powodów – współwłaścicieli zabudowanej nieruchomości
skierowane przeciwko pozwanej Gminie R. o zapłatę 14.207,97 zł. Według
poczynionych ustaleń, które nie były kwestionowane w toku postępowania pozwana
Gmina nie zapewniła lokali socjalnych byłym lokatorem zamieszkującym
w zabudowanej nieruchomości powodów. Byli lokatorzy zostali – prawomocnymi
wyrokami – eksmitowani, z zapewnieniem im prawa do lokali socjalnych, oraz
wstrzymaniem wykonania eksmisji do czasu zaoferowania lokali przez pozwaną
Gminę. Zamieszkując w tych samych lokalach nie płacą odszkodowania za
korzystanie z nich a także nie uiszczają opłat za dostawy tzw. mediów tj. opłaty za
energię elektryczną, wodę ciepłą i zimną oraz centralne ogrzewanie.
Powyższe ustalenia stanowiły podstawę do wyrażenia przez Sądy niższych
instancji zapatrywania stwierdzającego, że roszczenie powodów o odszkodowanie
z art. 18 ust. 4 ustawy, z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz.
733 ze zm.) za niedostarczenie lokali socjalnych uprawnionym do tego osobom
eksmitowanym jest niezasadne. Zdaniem Sądów obu instancji odszkodowanie
przewidziane w powołanym art. 18 ust. 4 uopl ustawodawca ograniczył do różnicy
pomiędzy tzw. czynszem wolnorynkowym a tym, który zobowiązani są płacić byli
lokatorzy uprawnieni do lokalu socjalnego. Skoro w rozpoznawanej sprawie różnica
taka nie występuje brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa. Powyższe
zapatrywanie podzielił – w powołanym na wstępie wyroku – Sąd Najwyższy, który
z powołaniem się na uchwałę z dnia 16 kwietnia 2003 r., III CZP 22/03 (OSNC
2004, nr 2, poz. 19) wskazał, że omawiany przepis art. 18 ust. 4 reguluje w sposób
szczególny odszkodowanie od gminy i stanowi lex specialis w stosunku do zasad
wynagradzania szkody określonych w art. 361 § 2 k.c., który nie ma zastosowania
w rozpoznanej sprawie.
3
Wyrokiem z dnia 23 maja 2006 r. SK 51/05 (Dz. U. Nr 94, poz. 657) Trybunał
Konstytucyjny orzekł, że art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.
U. Nr 71, poz. 733 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2005 r.,
jest niezgodny z art. 2, art. 64 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 1 w związku z art. 31
ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Z powołaniem się na art. 4011
k.p.c. oraz przytoczony wyrok Trybunału
Konstytucyjnego powodowie [...] wnosili o wznowienie postępowania zakończonego
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2005 r. oraz zmianę tego wyroku i
poprzedzających go orzeczenia Sądu Okręgowego w G. z dnia 25 lutego 2004 r., a
także orzeczenia Sądu Rejonowego w W. z dnia 23 września 2003 r.
i uwzględnienie powództwa w całości z zasądzeniem kosztów procesu.
Z powyższego wynika, że skarga o wznowienie postępowania została oparta
na ustawowej podstawie jaką w myśl art. 4011
k.p.c. stanowi przytoczony wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 maja 2006 r. SK 51/05 stwierdzający, że art.
18 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie prawa lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz.
733 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 art., 64 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz z art. 77
ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten został
opublikowany w dniu 5 czerwca 2006 r. (Dz. U. Nr 94, poz. 657). Termin określony
w art. 407 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. został dochowany. Z powyższych przyczyn
i na podstawie powołanych przepisów oraz art. 412 § 4 k.p.c. należało orzec jak
w sentencji postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Grzelka
SSN Grzegorz Misiurek
Protokolant Piotr Malczewski
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 19 grudnia 2006 r.
skargi J.J., W.T. i R.K.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa J.J., W.T. i R.K.
przeciwko Gminie R.
o zapłatę,
zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego
z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt [...],
wznawia postępowanie zakończone wyrokiem Sądu
Najwyższego z dnia 19 stycznia 2005 r., uchyla ten wyrok oraz
wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 25 lutego 2004 r. i
rozpoznanie sprawy przekazuje temu Sądowi Okręgowemu.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2005 r. Sąd Najwyższy oddalił kasację
powodów [...] od wyroku Sądu Okręgowego, aprobującego rozstrzygnięcie
oddalające żądanie powodów – współwłaścicieli zabudowanej nieruchomości
skierowane przeciwko pozwanej Gminie R. o zapłatę 14.207,97 zł. Według
poczynionych ustaleń, które nie były kwestionowane w toku postępowania pozwana
Gmina nie zapewniła lokali socjalnych byłym lokatorem zamieszkującym
w zabudowanej nieruchomości powodów. Byli lokatorzy zostali – prawomocnymi
wyrokami – eksmitowani, z zapewnieniem im prawa do lokali socjalnych, oraz
wstrzymaniem wykonania eksmisji do czasu zaoferowania lokali przez pozwaną
Gminę. Zamieszkując w tych samych lokalach nie płacą odszkodowania za
korzystanie z nich a także nie uiszczają opłat za dostawy tzw. mediów tj. opłaty za
energię elektryczną, wodę ciepłą i zimną oraz centralne ogrzewanie.
Powyższe ustalenia stanowiły podstawę do wyrażenia przez Sądy niższych
instancji zapatrywania stwierdzającego, że roszczenie powodów o odszkodowanie
z art. 18 ust. 4 ustawy, z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz.
733 ze zm.) za niedostarczenie lokali socjalnych uprawnionym do tego osobom
eksmitowanym jest niezasadne. Zdaniem Sądów obu instancji odszkodowanie
przewidziane w powołanym art. 18 ust. 4 uopl ustawodawca ograniczył do różnicy
pomiędzy tzw. czynszem wolnorynkowym a tym, który zobowiązani są płacić byli
lokatorzy uprawnieni do lokalu socjalnego. Skoro w rozpoznawanej sprawie różnica
taka nie występuje brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa. Powyższe
zapatrywanie podzielił – w powołanym na wstępie wyroku – Sąd Najwyższy, który
z powołaniem się na uchwałę z dnia 16 kwietnia 2003 r., III CZP 22/03 (OSNC
2004, nr 2, poz. 19) wskazał, że omawiany przepis art. 18 ust. 4 reguluje w sposób
szczególny odszkodowanie od gminy i stanowi lex specialis w stosunku do zasad
wynagradzania szkody określonych w art. 361 § 2 k.c., który nie ma zastosowania
w rozpoznanej sprawie.
3
Wyrokiem z dnia 23 maja 2006 r. SK 51/05 (Dz. U. Nr 94, poz. 657) Trybunał
Konstytucyjny orzekł, że art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.
U. Nr 71, poz. 733 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2005 r.,
jest niezgodny z art. 2, art. 64 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 1 w związku z art. 31
ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Z powołaniem się na art. 4011
k.p.c. oraz przytoczony wyrok Trybunału
Konstytucyjnego powodowie [...] wnosili o wznowienie postępowania zakończonego
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2005 r. oraz zmianę tego wyroku i
poprzedzających go orzeczenia Sądu Okręgowego w G. z dnia 25 lutego 2004 r., a
także orzeczenia Sądu Rejonowego w W. z dnia 23 września 2003 r.
i uwzględnienie powództwa w całości z zasądzeniem kosztów procesu.
Z powyższego wynika, że skarga o wznowienie postępowania została oparta
na ustawowej podstawie jaką w myśl art. 4011
k.p.c. stanowi przytoczony wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 maja 2006 r. SK 51/05 stwierdzający, że art.
18 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie prawa lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz.
733 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 art., 64 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz z art. 77
ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten został
opublikowany w dniu 5 czerwca 2006 r. (Dz. U. Nr 94, poz. 657). Termin określony
w art. 407 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. został dochowany. Z powyższych przyczyn
i na podstawie powołanych przepisów oraz art. 412 § 4 k.p.c. należało orzec jak
w sentencji postanowienia.