II PZ 29/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II BP 5/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 29/09
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Z. C.
przeciwko PKP CARGO S.A. Zakładowi Taboru w C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 stycznia 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt II BP 5/09,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 8 października 2009 r. w sprawie II BP
5/09 odrzucił skargę pozwanej PKP CARGO S.A. Zakładu Taboru w C. o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego –
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Z. z dnia 18 listopada 2008 r., którym
oddalono apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 września
2008 r. zasądzającego na rzecz powódki Z. C. kwotę 1.434,75 zł wraz z odsetkami.
W dniu 23 listopada 2009 r. wpłynęło do Sądu Najwyższego zażalenie na
postanowienie z dnia 8 października 2009 r odrzucające skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, sporządzone przez pełnomocnika
2
strony pozwanej. Skarżący zarzucił „błędne przyjęcie przez Sąd, iż w treści skargi
nie powołano przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
podczas gdy z treści skargi wynika, iż zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z art.
30 § 1 pkt 1 k.p.” i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przyjęcie
skargi do merytorycznego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kodeks postępowania cywilnego ustanawia jednolity system zaskarżania
orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych, opierający się na zasadzie
dwuinstancyjności. Przeciwko prawomocnym orzeczeniom Sądu drugiej instancji
może być nadto skierowana do Sądu Najwyższego skarga kasacyjna (art. 3981
§ 1
k.p.c.), albo zażalenie (art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c.), które to środki odwoławcze mają
charakter nadzwyczajny. Dopuszczalność poszczególnych środków odwoławczych
lub zaskarżenia oraz ich warunki są w sposób wyczerpujący unormowane w
przepisach postępowania cywilnego, a zatem ich wniesienie jest możliwe tylko
wówczas, gdy Kodeks dopuszcza od danego rodzaju orzeczenia oznaczony środek
odwoławczy, czy inny środek zaskarżenia. Przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego nie przewidują możliwości wniesienia jakiegokolwiek środka
odwoławczego od orzeczenia Sądu Najwyższego, a zatem zażalenie sporządzone
przez pełnomocnika pozwanego jako skierowane przeciwko postanowieniu Sądu
Najwyższego jest niedopuszczalne, wobec czego podlega odrzuceniu (art. 3941
§ 3
w związku z art. 39821
k.p.c. oraz w związku z art. 373 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Z. C.
przeciwko PKP CARGO S.A. Zakładowi Taboru w C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 stycznia 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt II BP 5/09,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 8 października 2009 r. w sprawie II BP
5/09 odrzucił skargę pozwanej PKP CARGO S.A. Zakładu Taboru w C. o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego –
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Z. z dnia 18 listopada 2008 r., którym
oddalono apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 września
2008 r. zasądzającego na rzecz powódki Z. C. kwotę 1.434,75 zł wraz z odsetkami.
W dniu 23 listopada 2009 r. wpłynęło do Sądu Najwyższego zażalenie na
postanowienie z dnia 8 października 2009 r odrzucające skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, sporządzone przez pełnomocnika
2
strony pozwanej. Skarżący zarzucił „błędne przyjęcie przez Sąd, iż w treści skargi
nie powołano przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
podczas gdy z treści skargi wynika, iż zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z art.
30 § 1 pkt 1 k.p.” i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przyjęcie
skargi do merytorycznego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kodeks postępowania cywilnego ustanawia jednolity system zaskarżania
orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych, opierający się na zasadzie
dwuinstancyjności. Przeciwko prawomocnym orzeczeniom Sądu drugiej instancji
może być nadto skierowana do Sądu Najwyższego skarga kasacyjna (art. 3981
§ 1
k.p.c.), albo zażalenie (art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c.), które to środki odwoławcze mają
charakter nadzwyczajny. Dopuszczalność poszczególnych środków odwoławczych
lub zaskarżenia oraz ich warunki są w sposób wyczerpujący unormowane w
przepisach postępowania cywilnego, a zatem ich wniesienie jest możliwe tylko
wówczas, gdy Kodeks dopuszcza od danego rodzaju orzeczenia oznaczony środek
odwoławczy, czy inny środek zaskarżenia. Przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego nie przewidują możliwości wniesienia jakiegokolwiek środka
odwoławczego od orzeczenia Sądu Najwyższego, a zatem zażalenie sporządzone
przez pełnomocnika pozwanego jako skierowane przeciwko postanowieniu Sądu
Najwyższego jest niedopuszczalne, wobec czego podlega odrzuceniu (art. 3941
§ 3
w związku z art. 39821
k.p.c. oraz w związku z art. 373 k.p.c.).