Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 1 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z wniosków pełnomocnika Komitetu Wyborczego Kandydata na
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej P. P.
o przywrócenie terminu do złożenia skargi na uchwałę Państwowej Komisji
Wyborczej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie odmowy przyjęcia zawiadomienia o
utworzeniu Komitetu Wyborczego oraz o uznanie, że termin do złożenia skargi
został zachowany
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 czerwca 2010 r.,
postanawia:
odrzucić wnioski.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 maja 2010 r. Sąd Najwyższy odrzucił wniesioną po
terminie skargę Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej P. P. na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 27 kwietnia 2010 r.
w sprawie odmowy przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu tego Komitetu.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Najwyższy ustalił, że termin do
wniesienia skargi rozpoczął bieg dnia 29 kwietnia 2010 r., w którym doręczono
pełnomocnikowi Komitetu zaskarżoną uchwałę. Dwa dni upłynęło dnia 1 maja 2010
2
r. Ten dzień, jak i dwa następne dni, były dniami ustawowo wolnymi od pracy.
Zgodnie z art. 90a ust. 2 tej ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej termin upłynął pierwszego dnia roboczego po tych dniach tj. 4 maja 2010
r. Tego dnia skarga została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora
publicznego. Zdaniem Sądu Najwyższego nie jest to jednak równoznaczne z
wniesieniem skargi do Sądu Najwyższego. Nie stosuje się bowiem w tym zakresie
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, gdyż ustawa o wyborze Prezydenta
RP zawiera odrębną regulację w art. 90a ust. 1. Według tego przepisu ilekroć w
ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi lub odwołania do sądu
albo organu wyborczego należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi lub
odwołania w sądzie lub organie wyborczym. Wobec tego do zachowania terminu do
złożenia przedmiotowej skargi niezbędne było jej faktyczne (fizyczne) dostarczenie
do Sądu Najwyższego najpóźniej dnia 4 maja 2010 r.
Pismem z dnia 25 maja 2010 r. pełnomocnik Komitetu Wyborczego
Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej P. P. wniósł o:
- przywrócenie terminu do złożenia skargi odrzuconej postanowieniem Sądu
Najwyższego z dnia 6 maja 2010 r. „ze względu na ważne okoliczności życiowe
określające sytuację związaną z podpisywaniem i złożeniem SKARGI polegające
na braku możliwości obiektywnego podpisania Skargi wcześniej niż 04-05-2010 co
uniemożliwiło doręczenie w tym dniu Skargi do SN (notoryjne) w trybie złożenia
bezpośredniego i skorzystano z doręczenia pocztowego i okoliczności te natury
obiektywnej uzasadniają i konieczne jest przywrócenie terminu do skutecznego
złożenia SKARGI w sensie prawnym w terminie właściwym co waliduje doręczenie
SKARGI i uruchamia tryb skargowy wobec UCHWAŁY PKW- ZPOW-23/10 dn. 27-
04-2010.Wobec okoliczności braku możliwości podpisania i doręczenia Skargi do
SN jest uzasadnione przywrócenie terminu”;
- o uznanie terminu 4 maja 2010 r. za dochowany „wobec dokonania ważnego
doręczenia pocztowego stosowanego powszechnie w Polsce jako standardowego
doręczenia i też tego dokonanego w kontekście powyższych okoliczności związanej
z podpisaniem i doręczeniem SKARGI”;
- o uznanie terminu doręczenia skargi za dochowany „ze względu na stan wyższej
konieczności powstały po katastrofie samolotu z Prezydentem RP bo sytuacja
3
powyższa spowodowała nienormalną sytuację w Państwie też co oczywiste w
procesie obierania Prezydenta RP i liczą się w tej sytuacji sprawy istoty rangi
najwyższej a nie elementy nieistotne natury porządkowej typu termin albo spór o to
czy go dochowano”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
O tym, że pełnomocnik Komitetu Wyborczego Kandydata na prezydenta RP
P. P. złożył skargę na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej odmawiającej
przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu Komitetu, z naruszeniem przewidzianego
terminu, rozstrzygnął Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 6 maja 2010 r. III SN
3/10.
Dwa z trzech wniosków przedstawionych w piśmie pełnomocnika Komitetu
Wyborczego na Prezydenta RP P. P. z dnia 25 maja 2010 r. dotyczą bezpośrednio
zmiany powołanego postanowienia Sądu Najwyższego i uznanie – przeciwstawnie
do podstaw tego postanowienia – że skarga została złożona w terminie.
Rozpoznanie sprawy po raz drugi w celu weryfikacji orzeczenia w tej sprawie
przez Sąd Najwyższy już podjętego jest niedopuszczalne. Stosownie bowiem do
art. 40 d ust. 4 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. nr 47, poz. 544 ze zm.) od
orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny.
Także pierwszy z wniosków rozpatrywanego pisma zmierza do weryfikacji
orzeczenia Sądu Najwyższego poprzez – jak to wnioskodawca określił –
„przywrócenie terminu złożenia skargi odrzuconej”. Ten wniosek jest również
niedopuszczalny.
Określony w art. 40 d ust. 3 powołanej ustawy termin do wniesienia skargi (2
dni od daty doręczenia pełnomocnikowi postanowienia o odmowie przyjęcia
zawiadomienia o utworzeniu Komitetu) jest jedynym z terminów „procesu
wyborczego” uregulowanych w ustawie. Ustawa o wyborze Prezydenta RP nie
przewiduje możliwości zmiany terminów prawa wyborczego, także tego terminu, o
którym jest mowa w rozpoznawanej sprawie. Wiąże się to z ustawowo określoną
konstrukcją przebiegu „procesu wyborczego”, którego szczególne zdarzenia i ich
4
suma, poczynając od trybu zgłoszenia kandydatów po ustalenie ważności wyboru
Prezydenta Rzeczypospolitej, mają wyraźnie określoną konstrukcję (ramy)
czasową.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym wynikającym ze skargi, którą
można złożyć tylko w terminie przez prawo wyborcze przewidzianym nie podlegają
zastosowaniu przepisy Kodeksu postępowania cywilnego dotyczące tzw. terminów
sądowych, które w razie ich uchybienia bez winy strony mogą być przywrócone
przez Sąd. Przewidziana w przepisach postępowania cywilnego instytucja
uchybienia i przywrócenia terminu nie może być zastosowania do terminów prawa
wyborczego. Jest to w tym przypadku procedura nieodpowiednia do reżymu
czynności procesu wyborczego, które muszą odbywać się w zakreślonych
przedziałach czasowych. Odnosząc powyższe do sytuacji wynikającej z
rozpatrywanej sprawy można zauważyć, że wnioskujący powołując się na
określone w Kodeksie postępowania cywilnego (por. art. 168 § 1 i art. 169 § 1
k.p.c.) warunki wniosku o przywrócenie terminu, wystąpił o to w dniu 25 maja 2010
r. Tymczasem upłynęły terminy przewidziane w prawie wyborczym na zgłoszenie
kandydata na Prezydenta oraz na sporządzenie i ogłoszenie przez Państwową
Komisję Wyborczą listy kandydatów (art. 41 ust. 1 i art. 43 ustawy o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy odrzucił niedopuszczalne
wnioski.