Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 55/12
POSTANOWIENIE
Dnia 5 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa P.T. C. Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem zainteresowanej "C." Spółki Akcyjnej w likwidacji
o zmianę umowy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 5 czerwca 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 kwietnia 2012 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na
rzecz P. T. C. S.A. w W. kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt)
złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r., oddalił apelację
Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej od wyroku Sądu Okręgowego w W. z
dnia 1 września 2011 r., w sprawie z odwołania P. T. C. S.A. od decyzji Prezesa
Urzędu z dnia 13 lipca 2009 r.
Prezes Urzędu zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w
całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie: 1/ art. 233 § 1 k.p.c. przez
błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, błędne ustalenie stanu
2
faktycznego i przyjęcie, że uchylenie decyzji MTR 2008 po wydaniu zaskarżonej
decyzji, a nawet po utracie przez nią mocy obowiązującej miało skutek ex tunc oraz
2/ art. 233 § 1 k.p.c. i art. 16 k.p.a., art. 110 k.p.a. oraz 145 § 1 pkt 8 k.p.a. przez
uznanie, że prawomocne usunięcie z obrotu prawnego decyzji MTR 2008
skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania Prezes Urzędu
powołał się na występowanie w sprawie dwóch zagadnień prawnych. Jako
pierwsze zagadnienie prawne, skarżący wskazał potrzebę wyjaśnienia, czy
wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej wydanej przez Prezesa
Urzędu na skutek prawomocnego wyroku sądu następuje ze skutkiem ex tunc, czy
ex nunc. Natomiast drugie zagadnienie prawne sprowadza się do pytania, czy
wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej (decyzja I) skutkuje
równocześnie koniecznością uchyleni przez Sąd decyzji (decyzja II) wydanej w
oparcie o decyzję I, która w momencie wydawania decyzji II pozostawał w obrocie
prawnym i była wykonalna.
Powód w odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezesa Urzędu wniósł o wydanie
postanowienia o odmowie przyjęcie jej do rozpoznania argumentując, że skarga nie
ujawnia występowania w sprawie istotnego zagadnienia prawnego. Powód wniósł
także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa
procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcia celem
jej merytorycznego rozpoznania.
Na wstępie warto podkreślić, iż Sąd Najwyższy, jako sąd kasacyjny, nie jest
sądem powszechnym zwykłej, trzeciej instancji, zaś skarga kasacyjna (podobnie
jak uprzednio kasacja) nie jest środkiem zaskarżenia przysługującym od każdego
rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, a to z
uwagi na przeważający w charakterze skargi kasacyjnej element interesu
publicznego. Zgodnie z takim modelem skargi kasacyjnej jej rozpoznanie następuje
tylko z przyczyn kwalifikowanych, wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c., tj. wówczas,
3
gdy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, bądź istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, czy też zachodzi nieważność postępowania
lub gdy skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W konsekwencji tegoż w
art. 3984
§ 2 k.p.c. wśród istotnych wymagań skargi kasacyjnej ustawodawca
wymienił obowiązek złożenia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego
uzasadnienie. Wymóg ten wiąże się z tzw. przedsądem, polegającym m.in. na
możliwości odmowy przez Sąd Najwyższy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.), a jego spełnienie powinno przybrać postać
wyodrębnionego wywodu prawnego, w którym skarżący wykaże, jakie występujące
w sprawie okoliczności pozwalają na uwzględnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania i jednocześnie uzasadnieniu, dlaczego odpowiadają one
ustawowemu katalogowi przesłanek. Ustawodawca nieprzypadkowo, konstruując
wymagania skargi kasacyjnej, wyodrębnił w oddzielnych przepisach art. 3984
k.p.c.
obowiązek przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (§ 1) i obowiązek
przedstawienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienia
(§ 2). Chodzi zatem o dwa odrębne, kreatywne elementy skargi kasacyjnej, które
spełniają określone cele i podlegają ocenie Sądu Najwyższego, na różnych etapach
postępowania kasacyjnego. Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego
uzasadnienie podlegają analizie na etapie przedsądu, natomiast przytoczone
podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie oceniane są dopiero po przyjęciu skargi do
rozpoznania, w trakcie jej merytorycznego rozpoznawania. Oba te elementy muszą
być więc przez skarżącego wyodrębnione, oddzielnie przedstawione i uzasadnione,
a dla spełnienia wymogu z art. 3984
§ 2 k.p.c. nie wystarczy odwołanie się do
podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, bo choć dla obu tych przesłanek
argumenty mogą być podobne, to Sąd Najwyższy w ramach przedsądu bada tylko
wskazane w skardze okoliczności uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania, nie
analizuje zaś podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia. Skarga kasacyjna powinna
być tak zredagowana i skonstruowana, aby Sąd Najwyższy nie musiał poszukiwać
w uzasadnieniu jej podstaw pozostałych elementów konstrukcyjnych skargi, ani tym
bardziej się ich domyślać. Skarga kasacyjna jest wszak szczególnym środkiem
zaskarżenia, realizującym przede wszystkim interes publiczny, polegający na
4
usuwaniu rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych oraz na
wspomaganiu rozwoju prawa, zatem uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania powinno koncentrować się na wykazaniu, iż takie okoliczności w
sprawie zachodzą (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008 r.,
II UK 246/07, LEX nr 449007, z dnia 10 marca 2008 r., III UK 4/8, LEX nr 459291, z
dnia 9 czerwca 2008 r., II UK38/08, LEX nr 404134 i z dnia 19 czerwca 2008 r.,
II UZ 18/08, LEX nr 406392).
Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego w sprawach z zakresu
regulacji telekomunikacji dotyczącego wymogów, jakim powinno odpowiadać
istotne zagadnienie prawne w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. wynika, że
podstawowym wymaganiem jest sformułowanie problemu prawnego w oparciu o
konkretny przepisy (przepisy) prawa, na których dane zagadnienie może powstać
(postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2011 r., III SK 25/11; z
dnia 11 kwietnia 2012 r., III SK 41/11; z dnia 6 marca 2013 r., III SK 32/12; z dnia
20 marca 2013 r., III SK 35/12; z dnia 12 kwietnia 2013 r., III SK 47/12; z dnia 12
kwietnia 2013 r., III SK 49/12). Tymczasem oba podniesione we wniosku o
przyjęcie do rozpoznania skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu zagadnienia prawne
nie zawierają w swej treści żadnego przepisu prawa. Argumentów za istnieniem
wskazanej przesłanki przesądu należałoby zatem poszukiwać w innych elementach
konstrukcyjnych tego środa zaskarżenia, co nie jest zadaniem Sądu Najwyższego
na etapie badania zasadności wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Stwierdzając, że nie zachodzą przyczyny przyjęcia skargi, określone w
art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy postanowił zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego zostało z kolei oparte na
podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 13 ust. 4 pkt 2 w związku z § 18 ust. 2 pkt 3
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13