WO 2/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:WA 22/04
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 2/14
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant : Marcin Szlaga
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Jana Żaka
w sprawie W. O. skazanego z art. 148 § 2 pkt 1 i 3 k.k. i inne, po rozpoznaniu w
Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 12 czerwca 2014 r., wniosku obrońcy
skazanego w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 r., sygn. akt WA 22/04,
utrzymującym w mocy wyrok Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 23
kwietnia 2004 r.
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić wniosek,
2. kosztami sądowymi postępowania o wznowienie obciążyć
skazanego W. O.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 23 kwietnia 2004 r.,
W. O. skazany został m. in. za popełnienie przestępstwa określonego w 148 § 2 pkt
1 i 3 k.k. na karę dożywotniego pozbawienia wolności.
2
Obrońca W. O. składając apelację od tego orzeczenia zarzucił błąd w
ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu oskarżonego za winnego
popełnienia zbrodni zabójstwa, zamiast spowodowania ciężkiego uszczerbku na
zdrowiu, którego następstwem była śmierć pokrzywdzonego (art. 156 § 3 k.k.).
Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 23 listopada 2004 r., sygn. akt WA 22/04,
zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
W uzasadnieniu swojego orzeczenia (s. 36 – 43) wskazał dlaczego uznał, że
oskarżony W. O. winien jest zabójstwa.
W dniu 11 kwietnia 2014 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy
skazanego W. O. o wznowienie postępowania zakończonego powołanymi wyżej
wyrokami, uchylenie tych orzeczeń i przekazanie sprawy Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.
Uzasadniając wniosek obrońca wskazał, że po wydaniu wyroków ujawnił się nowy
fakt, a mianowicie „opinia w formie sprawozdania z kryminalistycznych badań
śladów pamięciowych”, z której wynika, że „skazany nie miał zamiaru ani
bezpośredniego ani nawet ewentualnego pozbawienia życia pokrzywdzonego”.
Zdaniem obrońcy „w świetle przeprowadzonej opinii można, co najwyżej mówić o
pobiciu ze skutkiem śmiertelnym”.
Badanie, którego efektem było sprawozdanie z kryminalistycznych badań
śladów pamięciowych zostało przeprowadzone na zlecenie skazanego w dniu 27
listopada 2012 r. w Zakładzie Karnym, a jego celem „ustalenie czy w systemie
nerwowym badanego występują ślady pamięciowe i emocjonalne mogące
świadczyć o tym, że był on inicjatorem porwania i zabójstwa M. F. M”.
W konkluzji opinii stwierdzono, że „badanie Pana W. O. daje podstawy do
przyjęcia, iż nigdy nie zgadzał się on na pozbawienie życia M. F. M., a
najwcześniejszym momentem, gdy zaczął on zakładać, że M. F. M. może zostać
pozbawiony życia, był moment pobicia go, po wyciągnięciu z samochodu”.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej wnosił o oddalenie wniosku o
wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek należało oddalić.
3
Dowód z badań poligraficznych ma walor pomocniczy i nie może zastąpić
dowodu sprawstwa. Celem badań poligraficznych, co wynika wprost z art. 192 a § 1
i 2 k.p.k., jest ograniczenie kręgu osób podejrzanych lub ustalenie wartości
dowodowej ujawnionych śladów. Z tych względów wchodzą one w rachubę tylko w
postępowaniu przygotowawczym, chociaż, z uwagi na treść art. 199 a k.p.k., można
wysnuć przypuszczenie, że badanie takie dopuszczalne jest również wobec
oskarżonego.
Przechodząc do wniosku o wznowienie postępowania należy stwierdzić, że
jest on bardzo lakoniczny i ogranicza się w zasadzie do stwierdzenia, że w sprawie
ujawnił się nowy fakt w postaci sprawozdania z kryminalistycznych badań śladów
pamięciowych.
Jak już wyżej wspomniano art. 192 a § 2 k.p.k. dopuszcza „kontrolę
nieświadomych reakcji organizmu”, ale tylko w celu, o którym mowa w § 1 tego
przepisu, tj. ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub potwierdzenia wartości
dowodowej ujawnionych śladów. Przepis ten sformułowany został wyczerpująco i
nie może być interpretowany rozszerzająco. Tymczasem, obrońca skazanego
składając wniosek o wznowienie postępowania i powołując się na sprawozdanie z
badań nie tylko że wykracza poza zakres art. 192 a § 1 k.p.k., ale wręcz oczekuje,
że omawiane sprawozdanie może być „dowodem” przesądzającym o sprawstwie i
winie, co przecież jest niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.
Pouczenie: stosownie do art. 547 § 1 k.p.k., na niniejsze postanowienie zażalenie
nie przysługuje.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 12 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant : Marcin Szlaga
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Jana Żaka
w sprawie W. O. skazanego z art. 148 § 2 pkt 1 i 3 k.k. i inne, po rozpoznaniu w
Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 12 czerwca 2014 r., wniosku obrońcy
skazanego w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 r., sygn. akt WA 22/04,
utrzymującym w mocy wyrok Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 23
kwietnia 2004 r.
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić wniosek,
2. kosztami sądowymi postępowania o wznowienie obciążyć
skazanego W. O.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 23 kwietnia 2004 r.,
W. O. skazany został m. in. za popełnienie przestępstwa określonego w 148 § 2 pkt
1 i 3 k.k. na karę dożywotniego pozbawienia wolności.
2
Obrońca W. O. składając apelację od tego orzeczenia zarzucił błąd w
ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu oskarżonego za winnego
popełnienia zbrodni zabójstwa, zamiast spowodowania ciężkiego uszczerbku na
zdrowiu, którego następstwem była śmierć pokrzywdzonego (art. 156 § 3 k.k.).
Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 23 listopada 2004 r., sygn. akt WA 22/04,
zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
W uzasadnieniu swojego orzeczenia (s. 36 – 43) wskazał dlaczego uznał, że
oskarżony W. O. winien jest zabójstwa.
W dniu 11 kwietnia 2014 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy
skazanego W. O. o wznowienie postępowania zakończonego powołanymi wyżej
wyrokami, uchylenie tych orzeczeń i przekazanie sprawy Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.
Uzasadniając wniosek obrońca wskazał, że po wydaniu wyroków ujawnił się nowy
fakt, a mianowicie „opinia w formie sprawozdania z kryminalistycznych badań
śladów pamięciowych”, z której wynika, że „skazany nie miał zamiaru ani
bezpośredniego ani nawet ewentualnego pozbawienia życia pokrzywdzonego”.
Zdaniem obrońcy „w świetle przeprowadzonej opinii można, co najwyżej mówić o
pobiciu ze skutkiem śmiertelnym”.
Badanie, którego efektem było sprawozdanie z kryminalistycznych badań
śladów pamięciowych zostało przeprowadzone na zlecenie skazanego w dniu 27
listopada 2012 r. w Zakładzie Karnym, a jego celem „ustalenie czy w systemie
nerwowym badanego występują ślady pamięciowe i emocjonalne mogące
świadczyć o tym, że był on inicjatorem porwania i zabójstwa M. F. M”.
W konkluzji opinii stwierdzono, że „badanie Pana W. O. daje podstawy do
przyjęcia, iż nigdy nie zgadzał się on na pozbawienie życia M. F. M., a
najwcześniejszym momentem, gdy zaczął on zakładać, że M. F. M. może zostać
pozbawiony życia, był moment pobicia go, po wyciągnięciu z samochodu”.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej wnosił o oddalenie wniosku o
wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek należało oddalić.
3
Dowód z badań poligraficznych ma walor pomocniczy i nie może zastąpić
dowodu sprawstwa. Celem badań poligraficznych, co wynika wprost z art. 192 a § 1
i 2 k.p.k., jest ograniczenie kręgu osób podejrzanych lub ustalenie wartości
dowodowej ujawnionych śladów. Z tych względów wchodzą one w rachubę tylko w
postępowaniu przygotowawczym, chociaż, z uwagi na treść art. 199 a k.p.k., można
wysnuć przypuszczenie, że badanie takie dopuszczalne jest również wobec
oskarżonego.
Przechodząc do wniosku o wznowienie postępowania należy stwierdzić, że
jest on bardzo lakoniczny i ogranicza się w zasadzie do stwierdzenia, że w sprawie
ujawnił się nowy fakt w postaci sprawozdania z kryminalistycznych badań śladów
pamięciowych.
Jak już wyżej wspomniano art. 192 a § 2 k.p.k. dopuszcza „kontrolę
nieświadomych reakcji organizmu”, ale tylko w celu, o którym mowa w § 1 tego
przepisu, tj. ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub potwierdzenia wartości
dowodowej ujawnionych śladów. Przepis ten sformułowany został wyczerpująco i
nie może być interpretowany rozszerzająco. Tymczasem, obrońca skazanego
składając wniosek o wznowienie postępowania i powołując się na sprawozdanie z
badań nie tylko że wykracza poza zakres art. 192 a § 1 k.p.k., ale wręcz oczekuje,
że omawiane sprawozdanie może być „dowodem” przesądzającym o sprawstwie i
winie, co przecież jest niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.
Pouczenie: stosownie do art. 547 § 1 k.p.k., na niniejsze postanowienie zażalenie
nie przysługuje.
4