Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 35/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi powódki
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 kwietnia 2012 r.,
w sprawie z powództwa L.R.
przeciwko K. S., M. S. i M. R.
o stwierdzenie nieważności umowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 czerwca 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 17 grudnia 2013 r.,
1. oddala zażalenie,
2. przyznaje radcy prawnemu R.B. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 5 400 zł (pięć tysięcy czterysta),
powiększoną o stawkę podatku VAT, tytułem kosztów zastępstwa
prawnego udzielonego skarżącej w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2013 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
L.R. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 kwietnia 2012 r., jako nie opartą na ustawowej podstawie
wznowienia. Wskazał, że okoliczności podniesione przez skarżącą nie uzasadniają
wznowienia postępowania, albowiem przywołane środki dowodowe były jej znane
przed prawomocnym zakończeniem się postępowania i mogła z nich wówczas
skorzystać.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca L. R. wniosła o jego uchylenie,
zarzucając naruszenie art. 410 k.p.c. Podniosła, że postanowienie o odrzuceniu
skargi o wznowienie jest błędne, albowiem Sąd Apelacyjny dokonał merytorycznej
oceny podstaw skargi, co na etapie badania dopuszczalności skargi jest
nieuzasadnione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Argumentacja podniesiona przez
skarżącą jest nietrafna, albowiem ocena, czy skarga opiera się na ustawowej
podstawie wznowienia nie ogranicza się do badania, czy okoliczności wskazane
przez skarżącego podpadają pod wskazaną podstawę wznowienia, lecz obejmuje
także badanie, czy podstawa wznowienia rzeczywiście istnieje (por. m.in.:
postanowienie SN z dnia 23 października 2013 r., IV CZ 66/13, niepubl.). Sąd
Apelacyjny – wbrew ocenie skarżącej – nie dokonał merytorycznej oceny
zgłoszonych przez nią dowodów, a dokonał ich oceny przez pryzmat art. 403 § 2
k.p.c.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogą mieć wpływ
na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. „Wykrycie”, o którym mowa w art.
403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu
w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla
niej niedostępnych. Nie odnosi się więc do okoliczności i dowodów wcześniej
istniejących, a tylko niedostrzeżonych przez stronę (por. postanowienie SN
z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969 nr 2, poz. 36, postanowienie SN
z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, niepubl., postanowienie SN z 19 stycznia
3
2006 r., IV CZ 143/05, niepubl.). Nie dotyczy również takich okoliczności, które
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu, mając ku temu
obiektywnie istniejącą możliwość.
Zatem powołane przez skarżącą jako nowe dowody, dokumenty znajdujące
się w aktach spraw prowadzonych przez Sąd Rejonowy w Ś. nie stanowią nowych
dowodów w rozumieniu art. 403 k.p.c. i nie odpowiadają tej podstawie wznowienia
postępowania. Sąd Apelacyjny słusznie przyjął, że dowodów wskazanych przez
skarżącą nie można zakwalifikować jako takich, które w prawomocnie
zakończonym postępowaniu były dla strony „nieujawnialne”, skoro znajdowały się
one w aktach spraw prowadzonych z udziałem skarżącej.
W tym stanie Sąd Apelacyjny słusznie uznał, że w sprawie nie zachodzi
podstawa wznowienia postępowania w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. i skargę
o wznowienie postępowania, jako nieopartą na ustawowej podstawie wznowienia
odrzucił, co przesądza o bezzasadności zażalenia. Oceny tej nie zmienia
zamieszczenie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia sformułowania,
że przeprowadzenie przez Sąd dowodów wskazanych przez skarżącą nie miałoby
wpływu na wynik sprawy. Wykracza ono poza ramy badania istnienia podstaw do
wznowienia postępowania, ale nie wpływa na zasadność oceny o ich braku
w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.