Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Bazelan (spr.)

Sędziowie: Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Łuchtaj

Sędzia Sądu Okręgowego Anna Podolska - Kojtych

Protokolant Protokolant sądowy Katarzyna Szumiło

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2013 roku w Lublinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. Z.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 24 stycznia 2013 roku, sygn. akt I C 21/11

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie I., w ten sposób, że zasądza odsetki ustawowe od kwoty 10 750 zł (dziesięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych) od dnia 26 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty, zaś oddala powództwo co do odsetek od tej kwoty za okres od dnia 5 marca 2011 roku do dnia 25 kwietnia 2012 roku;

b)  w punkcie IV, w ten sposób, że obniża zasądzoną w nim tytułem zwrotu kosztów postępowania od pozwanego Towarzystwa (...)w W.na rzecz powoda Z. Z.kwotę 1923 zł 07 gr (tysiąc dziewięćset dwadzieścia trzy złote siedem groszy) do kwoty 131 zł 93 gr (sto trzydzieści jeden złotych dziewięćdziesiąt trzy grosze);

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...)w W.na rzecz powoda Z. Z. kwotę 281 zł (dwieście osiemdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za drugą instancję.

II Ca 387/13

UZASADNIENIE

W pozwie powód Z. Z.wnosił o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...)w W.kwoty 10750 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów pogrzebu, nadto 10.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej (art. 446§3 k.c.) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 listopada 2009 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę (art. 446§4 k.c.) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 listopada 2009 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim:

I.  zasądził od pozwanego Towarzystwa (...)w W.na rzecz powoda Z. Z.kwotę 10750 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 marca 2011 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów pogrzebu zmarłego M. Z.;

II. zasądził od pozwanego Towarzystwa (...)w W.na rzecz powoda Z. Z. kwotę 15000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 listopada 2009 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę;

III.  w pozostałym zakresie powództwo oddalił;

IV.  zasądził od pozwanego Towarzystwa (...)w W.na rzecz powoda Z. Z.kwotę 1923,07 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

V.  nakazał zwrócić powodowi Z. Z.kwotę 37 zł z tytułu nadpłaconej opłaty od pozwu.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia Sądu Rejonowego:

Syn powoda Z. Z.- M. Z.zmarł w wyniku obrażeń doznanych w wypadku zaistniałym w miejscowości O.w nocy z 24 na 25 czerwca 2009 roku. Kierujący samochodem marki V. (...) nr rej. (...) A. R., będąc w stanie nietrzeźwości, umyślnie naruszył zasadny bezpieczeństwa w ruchu lądowym i najechał na jadącego rowerem M. Z.(1). W wyniku zderzenia się M. Z.(1)poniósł śmierć na miejscu wypadku. Sprawca wypadku, będący właścicielem samochodu V. (...) nr rej. (...), posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 7 czerwca 2008 roku do 6 czerwca 2009 roku zawartą z Towarzystwem (...)w W., potwierdzoną polisą ubezpieczeniową nr (...).

Urodzony (...) M. Z.(1), w chwili śmierci był uczniem I klasy Technikum M.– Budowlanego Zespołu Szkół (...)w M.. Był najmłodszym dzieckiem powoda. Powód Z. Z.ma jeszcze dwoje dzieci, córkę – M. Z. (2), urodzoną (...)oraz syna A. Z., urodzonego (...)W chwili śmierci M. Z. (1)jego starsze rodzeństwo było już samodzielne. Mieszkali poza rodzinną miejscowością. Pracowali zawodowo. Matka M. Z. (1)jeździła za granicę do pracy. Powód Z. Z.pracował w rodzinnej firmie, zajmującej się handlem węglem, zarejestrowanej na M. Z. (2)i wspólnie prowadzonej przez M. Z. (2)i powoda Z. Z.. M. Z. (2)uczestniczyła w prowadzeniu tej działalności, tłumaczyła na język angielski umowy z kontrahentami, zdobywała kontrahentów. Oprócz tego Z. Z.utrzymywał się z prowadzenia gospodarstwa rolnego. M. Z. (1)pomagał ojcu w niektórych pracach w gospodarstwie rolnym, przy obsłudze zwierząt i na polu oraz obsłudze maszyn rolniczych. W domu pomagał sprzątać. Kosił trawnik, mył samochody ojca, wykonywał lekkie prace w domu i przy domu, o wykonanie których prosił go ojciec. Syn powoda interesował się gotowaniem, marzył o własnej restauracji. M. Z. (1), jako młoda osoba, mająca 16 lat, nie był zdecydowany i osobiście zainteresowany przejęciem rodzinnej firmy. Takie plany wobec syna miał powód. M. Z. (1)nie uczestniczył w prowadzeniu rodzinnej działalności bowiem nadal się uczył, pomagał natomiast powodowi, gdy ten poprosił go o posprzątanie biura albo placu przed zabudowaniami. Z. Z.przed śmiercią syna M.mieszkał z nim. Ojca z synem łączyły bardzo silne więzi uczuciowe. Wspólnie oglądali mecze piłki nożnej i boksu. Chodzili na grzyby. Powód spędzał z synem bardzo dużo czasu i pomagał mu w odrabianiu lekcji, bowiem powodowi zależało na tym, aby syn dobrze się uczył. O dobrych i zażyłych relacjach ojca z synem świadczy fakt, iż kiedy powód wyjeżdżał z domu służbowo i długo nie wracał do domu wieczorem to zmarły M. Z. (1)zawsze dzwonił do powoda z troską i pytał ojca, kiedy będzie w domu.

Przed śmiercią syna powód Z. Z.rozpoczął starania o uzyskania środków finansowych z Unii Europejskiej, na rozpoczęcie działalności, która mała polegać na budowie zakładu przerobu biomasy ze słomy i siana. Według planów powoda inwestycja ta miała być przeznaczona dla syna M.w przyszłości. W chwili śmierci M. Z. (1)inwestycja ta była w fazie przygotowań.

Jeszcze przed śmiercią syna M.powód Z. Z.i jego żona D. Z.mieli problemy małżeńskie. Jeszcze przed śmiercią syna, D. Z.w celach zarobkowych wyjeżdżała za granicę. Wyjazdy za granicę kontynuowała również po śmierci syna. Od śmierci syna M. Z. (1)powód z żoną nie mieszkają razem. Powód obecnie związany jest z inną kobietą. Jest aktywny zawodowo. Powód należy do osób o dobrej sytuacji materialno - bytowej.

Dwa dni po śmierci syna powód Z. Z.znalazł sie w szpitalu na oddziale neurologicznym. Lekarze nie chcieli wyrazić zgody na uczestnictwo powoda w pogrzebie syna. Ostatecznie powód został wypisany ze szpitala z zastrzeżeniem, iż po pogrzebie ma wrócić na oddział. Powód nie wrócił dobrowolnie na oddział, jednak w wyniku utraty przytomności odwieziony został do szpitala karetką pogotowia. Powód korzystał z porad lekarza – psychiatry. Podjął leczenie w Centrum (...)w W.. Przyjmował środki farmakologiczne, pomagające wyjść powodowi z depresji. Cierpiał na bezsenność, źle się czuł, odczuwał nostalgię, chwilową amnezję, smutek, przygnębienie, niechęć i wspomnienia.

W dniu 5 października 2009 roku powód Z. Z.zgłosił pozwanemu roszczenie z tytułu odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia się jej sytuacji życiowej po śmierci M. Z. (1)na kwotę 45.000 zł oraz z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę po śmierci osoby bliskiej na kwotę 80.000 zł. Pozwany przyznał powodowi Z. Z.kwotę 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia z tytułu śmierci syna M. Z. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych w uzasadnieniu dowodów.

Sąd Rejonowy wskazał, że powód Z. Z.wykazał, iż z tytułu budowy grobowca w związku ze śmiercią syna poniósł koszt w wysokości 21500 zł. Z uwagi na fakt, iż wybudowany grobowiec przeznaczony jest dla dwóch osób zażądał od pozwanego połowy tej kwoty. Roszczenie w zakresie kwoty 10750 zł zostało przez pozwanego uznane.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności sprowadzającej się do zrekompensowania skutków śmierci syna powoda M. Z. (1)w wyniku wypadku komunikacyjnego spowodowanego przez A. R.jako właściciela samochodu V. (...) nr rej. (...). Powołując się na art. 822 § 1 k.c. oraz art. 34 ust. 1 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) oraz art.446§ 1i 4 k.c. Sąd uznał, że stopień doznanych po śmierci syna cierpień psychicznych powoda Z. Z.jest na tyle znaczny, że uzasadnia przyznanie powodowi łącznej kwoty 45.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wobec czego uznał powództwo w tym zakresie za uzasadnione co do kwoty15000 zł (z uwagi na wypłacone 30000 zł)

Od przyznanej powodowi tytułem zadośćuczynienia kwoty 15.000 zł na podstawie art. 481§1 i § 2 k.c. w zw. z art.817§1 k.c. i w zw. z art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) Sąd Rejonowy zasądził odsetki w wysokości ustawowej począwszy od 5 listopada 2009 r., gdyż jak wynika z załączonych akt szkody powód zgłosił roszczenie w dniu 5 października 2009 r., w związku z czym 30 – dniowy termin na wypłacenie powodowi odszkodowania upływał z dniem 4 listopada 2009 roku.

Odnosząc się do odsetek ustawowych od uznanej części roszczenia w kwocie 10750 zł to zasądzone one zostały począwszy od 5 marca 2011 roku do dnia zapłaty, z uwagi na zgłoszone roszczenie przez powoda w tym zakresie po raz pierwszy w pozwie z dnia 2 lutego 2011 roku. Wobec powyższego Sąd Rejonowy uznał, iż 30 – dniowy termin na wypłacenie powodowi zwrotu kosztów pogrzebu upływał z dniem 4 marca 2011 roku.

Natomiast w ocenie Sądu Rejonowego nie zostało udowodnione zgłoszone przez Z. Z.roszczenie o odszkodowanie z tytułu znacznego pogorszenia się jej sytuacji życiowej wskutek śmierci syna, oparte na przepisie art. 446 § 3 k.c., gdyż powód nie wykazał, aby w związku ze śmiercią syna doznał szkody majątkowej świadczącej o znacznym pogorszeniu jego sytuacji życiowej, co stanowiłoby podstawę do przyznania odszkodowania. Dlatego Sad Rejonowy oddalił w całości żądanie odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej oraz częściowo żądanie o zadośćuczynienie z tytułu śmierci syna.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd oparł na regulacji art. 100 k.p.c. uznając, że strona powodowa wygrała proces w 63 %, a pozwany w 37 % i uzyskując kwotę 1923,07 zł podlegającą zasądzeniu od pozwanego na rzecz powoda tytułem stosunkowo rozdzielonych kosztów procesu.

Z tych wszystkich względów i na mocy powołanych przepisów Sąd Rejonowy orzekł, jak w sentencji wyroku.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany Towarzystwo (...) w W., które zaskarżyło powyższy wyrok w części, tj.

- pkt I wyroku w części co do zasądzonych odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty 10750 zł za okres od dnia 5.03.2011 r. do dnia 26.04.2012 r. w kwocie 1.604,25 zł;

-

pkt II wyroku w części co do zasądzonych odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty 15.000,00 zł za okres od dnia 05.11.2009 r. do dnia 24.01.2013 r. w kwocie 6.288,08 zł

-

pkt IV wyroku w całości w zakresie zwrotu kosztów procesu,

Skarżący zarzucił sądowi pierwszej instancji naruszenie:

przepisów prawa materialnego tj.:

1.  art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust . 1 i 2 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na zasądzeniu odsetek ustawowych od
zasądzonej kwoty 10.750 zł od dnia 05 marca 2011 roku podczas gdy termin ustawowy wypłaty zwrotu kosztów pogrzebu upłynął dnia 26 kwietnia 2012 r. zatem odsetki powinny być zasądzone od dnia 27 kwietnia 2012r.

2.  art. 481 § 1 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowania polegające na zasądzeniu odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty 15.000 zł od dnia 05 listopada 2009 r. podczas gdy wysokość
zadośćuczynienia ustalana jest według stanu na dzień wyrokowania i odsetki winny być zasadzone od dnia następującego po dniu wyrokowaniu,

przepisów prawa procesowego tj.:

3.art. 101 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie, pomimo iż pozwany nie dał powodu do wytoczenia sprawy w zakresie żądania zwrotu kosztów pogrzebu i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu w tym zakresie,

4.art. 100 k.p.c. poprzez niewłaściwe rozstrzygnięcie o poniesionych kosztach procesu wskutek niezastosowania zasady odnoszącej się do obciążenia nimi zależnie od wyniku sprawy.

Pozwany domagał się:

1.  zmiany zaskarżonego wyroku w pkt. I poprzez zasądzenie odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty 10750 zł od dnia 27.04.2012 r. do dnia zapłaty oraz w pkt. II wyroku poprzez zasądzenie odsetek
ustawowych od zasądzonej kwoty 15.000,00 zł od dnia 25.01.2013 r. do dnia zapłaty,

2.  zmiany zaskarżonego wyroku w pkt. IV poprzez rozstrzygnięcie o obowiązku poniesienia kosztów procesu z zachowaniem zasady odnoszącej się do obciążenia nimi zależnie od wyniku sprawy,

3.zasądzenie od powoda kosztów postępowania za pierwszą instancję oraz postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację powód Z. Z.domagał się oddalenia apelacji i zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest uzasadniona w zakresie dotyczącym odsetek od kwoty zasądzonej w punkcie I tytułem kosztów pogrzebu oraz co do kosztów procesu. Natomiast w odniesieniu do odsetek od kwoty zadośćuczynienia jako bezzasadna podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.p.c.: jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Dłużnik pozostaje w opóźnieniu jeśli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Jak wynika z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych: zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Bezspornym jest, że powód przed wniesieniem pozwu nie domagał się od pozwanego należności w kwocie 10750 zł z tytułu zwrotu kosztów pogrzebu, jednakże brak jest podstaw do traktowania daty wniesienia pozwu jako daty zgłoszenia szkody w tym zakresie. Jako taką datę można uznać datę doręczenia pozwanemu odpisu pozwu - 26 maja 2012 roku (k.69), gdyż dopiero wówczas żądanie powoda dotarło do zakładu ubezpieczeń w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią. Dlatego też pozwany był zobowiązany do wypłaty Z. Z.odszkodowania z tego tytułu w terminie, czyli w dniu 25 kwietnia 2012 roku i dopiero od tego momentu pozostawał w opóźnieniu, wobec czego odsetki ustawowe przysługiwały powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. dopiero od dnia 26 kwietnia 2012 roku.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I zasądzając odsetki od kwoty 10 750 zł od dnia 26 kwietnia 2012 roku, oddalając powództwo co do odsetek za okres od 5 marca 2011 roku do dnia 25 kwietnia 2012 roku.

Natomiast zarzuty apelacji w zakresie odsetek od kwoty 15000 zł zasądzonej tyłem zadośćuczynienia są niezasadne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że art. 14 ustawy z 22maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) określa także termin wymagalności roszczeń o zadośćuczynienie. Stąd świadczenie należne powodowi winno być spełnione w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, czyli jak trafnie przyjął Sąd Rejonowy do dnia 4 listopada 2009 roku, a od 5 listopada 2009 roku pozwany pozostawał w opóźnieniu w tym zakresie. W tym względzie nie są słuszne wywody apelacji jakoby Sąd winien zasądzić odsetki dopiero od daty wyrokowania.

Zachodzą wprawdzie sytuacje, gdy datą, od której należy zasądzić odsetki ustawowe od kwoty zadośćuczynienia jest data wyrokowania, ale odnosi się do wyjątkowych wypadków, gdy wysokość świadczenia ubezpieczeniowego odpowiadającego odszkodowaniu, czy zadośćuczynieniu za szkodę (krzywdę) wyrządzoną czynem niedozwolonym, ustalana jest według cen z daty ustalenia świadczenia, czyli według cen z daty wyrokowania w tym przedmiocie. W tym wypadku w drodze analogii ma zastosowanie przepis art. 363 § 2 k.c. Jeżeli wysokość odszkodowania (czy zadośćuczynienia za krzywdę) byłaby ustalana według cen z daty ustalenia odszkodowania (zadośćuczynienia) i tak ustalona kwota świadczenia ubezpieczeniowego byłaby w istotnym stopniu wyższa od kwoty ustalonej według cen na datę zawiadomienia o szkodzie, to o opóźnieniu w spełnieniu świadczenia ubezpieczeniowego można mówić dopiero od dnia wyrokowania w tym przedmiocie. Stanowisko to znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle stosowania przepisu art. 363 § 2 k.c. (por. przykładowo: wyrok SN z dnia 10 lutego 2000 roku, II CKN 725/98, OSN C 2000, z. 9, poz. 158; wyrok SN z dnia 29 maja 2000 roku, III CKN 823/98, LEX nr 51365; wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2002 roku, II CKN 605/00, LEX nr 484718; wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 roku, IV CKN 372/01, LEX nr 146446; wyrok SN z dnia 4 lutego 2005 roku, I CK 569/04, LEX nr 284141).

Sytuacje kiedy wysokość zadośćuczynienia jest ustalana „według cen z daty ustalenia świadczenia” (wyrokowania) miały miejsce w okresach wysokiej inflacji przy odległej dacie zgłoszenia szkody od daty przyznawania należności (wyrokowania), kiedy ocena wysokości zadośćuczynienia uwzględniała bieżącą siłę nabywczą pieniądza. Występuje to także, gdy na wysokość zasądzanego zadośćuczynienia miały duży wpływ okoliczności, które nastąpiły dopiero w toku postępowania sądowego i Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia brał je pod uwagę i powodowały one zwiększenie przyznanej sumy zadośćuczynienia.

W niniejszym przypadku takie warunki nie mają miejsca. Skarżący w apelacji nie przytacza żadnej argumentacji, która miałaby przemawiać za tym, że wysokość zadośćuczynienia w niniejszej sprawie była ustalana „według cen z daty wyrokowania”. Takiego wniosku nie można wyprowadzić też z uzasadnienia Sądu Rejonowego.

Nie ulega wątpliwości, że w ostatnim czasie nie występowała znaczna inflacja, jak również podstawą przyznania powodowi zadośćuczynienia w danej wysokości nie były skutki, które ujawniłyby się w ostatnim okresie i istotne okoliczności, które zachodziły w toku procesu. Konsekwencje zdarzenia z dnia 24 czerwca 2009 roku, kiedy zmarł syn powoda, które miały wpływ na przyznane na mocy art. 446 § 4 k.c. zadośćuczynienie, były znane w momencie kiedy pozwany winien ukończyć likwidowanie szkody i już w tym czasie było możliwe ich określenie.

Dlatego też apelacja co do odsetek zasądzonych w punkcie II zaskarżonego wyroku jako bezzasadna podlegała oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c.

Natomiast uzasadnione są zarzuty apelacji w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Zgodnie z art. 101 k.p.c. zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu.

Słusznie wywodzi skarżący, że nie dał powodowi powodu do wytoczenia sprawy o zasądzenie kwoty 10750 zł z tytułu zwrotu kosztów pogrzebu, gdyż powód nie zgłaszał w ogóle pozwanemu tego roszczenia, a ten uznał to żądanie przy pierwszej czynności procesowej tj. w odpowiedzi na pozew (k.74). Tym samym zachodziła sytuacja, o jakiej mowa w art. 101 k.p.c. i to pozwanemu przysługiwał w tym zakresie zwrot kosztów od powoda. Jednocześnie należy wskazać, że podnoszona przez powoda w odpowiedzi na apelację okoliczność, że pozwany nie od razu zapłacił tą należność ma mieć wpływ na obowiązek zapłaty odsetek za opóźnienie a nie ma większego znaczenia dla rozstrzygnięcia o kosztach, gdyż art. 101 k.p.c. nie wymaga do jego zastosowania spełnienia świadczenia.

Jednocześnie z uwagi na to, że przesłanki z art. 101 k.p.c. dotyczyły tylko jednego z żądań pozwu, to konsekwencją takiego stanu rzeczy jest potraktowanie pozwanego przy stosunkowym rozdzieleniu kosztów (art. 100 k.p.c.) jako wygrywającego co do tego żądania (skoro to jemu należy się zwrot kosztów w tym zakresie).

Łącznie poniesione przez strony koszty procesu przed Sądem Rejonowym wyniosły 6889 zł, w tym powód poniósł 4472 zł, a pozwany 2417 zł. Powód dochodził łącznie kwoty 40750 zł, a powództwo uwzględniono co do kwoty 25750 zł, z czego należy uwzględnić na jego rzecz przy rozliczeniu kosztów jedynie kwotę 15000 zł zadośćuczynienia, czyli jest wygrywającym w 37 %. Tym samym pozwany winien ponieść koszty procesu w I instancji w 37% - 2548 zł 93 gr, a powód w 63 % - 4340 zł 07 gr. Dlatego też pozwany winien zwrócić powodowi kwotę 131 zł 93 gr (4472 -4340, 07; 2548, 93- 2417) i do takiej kwoty Sąd Okręgowy obniżył zasądzona kwotę kosztów w punkcie IV zaskarżonego wyroku.

Z uwagi na to, że apelacja została uwzględniona w części - co do odsetek w punkcie I , tj. kwoty 1604, 25 zł, czyli w 20 % (z 7893 zł), a w części – co do odsetek w punkcie II, tj. kwoty 6288, 08 zł oddalona, czyli w 80 % , to podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu w drugiej instancji stanowił także art. 100 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i zasada stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Łącznie koszty procesu w drugiej instancji wyniosły 1595 zł, z czego pozwany poniósł kwotę 995 zł (opłata 395 zł i wynagrodzenie pełnomocnika – 600 zł), zaś powód 600 zł wynagrodzenie pełnomocnika. Natomiast pozwany winien ponieść kwotę 1276 zł (80 % z 1595 zł), a powód kwotę 319 zł (20% z 1595 zł), czyli powodowi przysługuje od pozwanego zwrot kosztów w kwocie 281 zł (600-319; 1276 -995), o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.