WO 5/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt :WO 5/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jerzy Steckiewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu, bez udziału stron, w Izbie Wojskowej wniosku
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. o przekazanie zażalenia wniesionego na
postanowienie prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 15 maja
2014 r., o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie nieudzielenia informacji
publicznej ppłk. rez. M. L. przez byłego Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w
P. i aktualnego Prezesa tego Sądu do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu, z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k. p o s t a n o w i ł
przekazać zażalenie do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w P., procedując na posiedzeniu w dniu 24
czerwca 2014 r., postanowił wystąpić do Sądu Najwyższego z inicjatywą
przekazania zażalenia wniesionego na postanowienie prokuratora Wojskowej
2
Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 15 maja 2014 r. o odmowie wszczęcia śledztwa
w sprawie nieudzielenia informacji publicznej ppłk rez. M. L. przez byłego Prezesa
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. i aktualnego Prezesa, do rozpoznania
innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi na uwarunkowania i zależności między
sędziami sądu właściwego do orzekania w przedmiocie zażalenia, a sędziami
– Prezesami tego sądu, mogące w odczuciu społecznym budzić zastrzeżenia co do
możliwości rozpoznania sprawy przez sąd ustawowo właściwy w sposób
obiektywny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Dobro wymiaru sprawiedliwości jako przesłanka zastosowania art. 37 k.p.k.
uprawniająca do odstępstwa od ustawowych zasad właściwości sądu uzasadnia
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu w sytuacji, gdy obiektywny
i postronny obserwator określonych czynności procesowych mógłby wyrazić
wątpliwości i zastrzeżenia co do bezstronności i obiektywizmu orzekających w
sprawie sędziów. Te zastrzeżenia i okoliczności je uzasadniające muszą zostać
ocenione w płaszczyźnie przesłanki wskazanej w art. 37 k.p.k. ( por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2014 r., IV KO 108/13, LEX nr 1425020).
Przedmiotem tej sprawy jest ustalenie sądu właściwego do rozpoznania zażalenia
na postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa. Dla dokonania tego ustalenia
konieczne będzie rozstrzygnięcie, czy rozpoznanie tego środka odwoławczego
pozostawić sądowi właściwemu do procedowania w tej kwestii według ustawowych
reguł właściwości, czy też przekazać jego rozpoznanie sądowi, który właściwość
do orzekania w tej sprawie uzyska z delegacji o charakterze nadzwyczajnym.
Wyjątek od orzekania w sprawie przez sąd miejscowo właściwy musi uwzględniać,
co już wskazano, sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania.
W tej sprawie osobami wskazanymi w zawiadomieniu jako osoby podejrzane są:
sędzia pełniący aktualnie funkcję Prezesa sądu właściwego do rozpoznania
zażalenia oraz były sędzia, pełniący w przeszłości funkcję Prezesa tego sądu.
Niewątpliwie sytuacja, gdy sąd ustawowo właściwy miałby rozstrzygać kwestię
trafności postanowienia prokuratora o odmowie wszczęcia postępowania
w sprawie czynów osób określonych w zawiadomieniu o przestępstwie, tworzy
w sposób naturalny w odbiorze społecznym pole do rozważań co do możliwości
3
rozpoznania takiej sprawy, przez ten sąd, obiektywnie i bezstronnie. Zatem w celu
uniknięcia ryzyka tworzenia negatywnego wizerunku wymiaru sprawiedliwości
zasadne było uwzględnienie inicjatywy Wojskowego Sądu Okręgowego w P. i
przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu - Wojskowemu Sądowi Okręgowemu
w W.
Z tych względów orzeczono, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Jerzy Steckiewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu, bez udziału stron, w Izbie Wojskowej wniosku
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. o przekazanie zażalenia wniesionego na
postanowienie prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 15 maja
2014 r., o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie nieudzielenia informacji
publicznej ppłk. rez. M. L. przez byłego Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w
P. i aktualnego Prezesa tego Sądu do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu, z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k. p o s t a n o w i ł
przekazać zażalenie do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w P., procedując na posiedzeniu w dniu 24
czerwca 2014 r., postanowił wystąpić do Sądu Najwyższego z inicjatywą
przekazania zażalenia wniesionego na postanowienie prokuratora Wojskowej
2
Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 15 maja 2014 r. o odmowie wszczęcia śledztwa
w sprawie nieudzielenia informacji publicznej ppłk rez. M. L. przez byłego Prezesa
Wojskowego Sądu Okręgowego w P. i aktualnego Prezesa, do rozpoznania
innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi na uwarunkowania i zależności między
sędziami sądu właściwego do orzekania w przedmiocie zażalenia, a sędziami
– Prezesami tego sądu, mogące w odczuciu społecznym budzić zastrzeżenia co do
możliwości rozpoznania sprawy przez sąd ustawowo właściwy w sposób
obiektywny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Dobro wymiaru sprawiedliwości jako przesłanka zastosowania art. 37 k.p.k.
uprawniająca do odstępstwa od ustawowych zasad właściwości sądu uzasadnia
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu w sytuacji, gdy obiektywny
i postronny obserwator określonych czynności procesowych mógłby wyrazić
wątpliwości i zastrzeżenia co do bezstronności i obiektywizmu orzekających w
sprawie sędziów. Te zastrzeżenia i okoliczności je uzasadniające muszą zostać
ocenione w płaszczyźnie przesłanki wskazanej w art. 37 k.p.k. ( por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2014 r., IV KO 108/13, LEX nr 1425020).
Przedmiotem tej sprawy jest ustalenie sądu właściwego do rozpoznania zażalenia
na postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa. Dla dokonania tego ustalenia
konieczne będzie rozstrzygnięcie, czy rozpoznanie tego środka odwoławczego
pozostawić sądowi właściwemu do procedowania w tej kwestii według ustawowych
reguł właściwości, czy też przekazać jego rozpoznanie sądowi, który właściwość
do orzekania w tej sprawie uzyska z delegacji o charakterze nadzwyczajnym.
Wyjątek od orzekania w sprawie przez sąd miejscowo właściwy musi uwzględniać,
co już wskazano, sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania.
W tej sprawie osobami wskazanymi w zawiadomieniu jako osoby podejrzane są:
sędzia pełniący aktualnie funkcję Prezesa sądu właściwego do rozpoznania
zażalenia oraz były sędzia, pełniący w przeszłości funkcję Prezesa tego sądu.
Niewątpliwie sytuacja, gdy sąd ustawowo właściwy miałby rozstrzygać kwestię
trafności postanowienia prokuratora o odmowie wszczęcia postępowania
w sprawie czynów osób określonych w zawiadomieniu o przestępstwie, tworzy
w sposób naturalny w odbiorze społecznym pole do rozważań co do możliwości
3
rozpoznania takiej sprawy, przez ten sąd, obiektywnie i bezstronnie. Zatem w celu
uniknięcia ryzyka tworzenia negatywnego wizerunku wymiaru sprawiedliwości
zasadne było uwzględnienie inicjatywy Wojskowego Sądu Okręgowego w P. i
przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu - Wojskowemu Sądowi Okręgowemu
w W.
Z tych względów orzeczono, jak na wstępie.