Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 573/13
POSTANOWIENIE
Dnia 3 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Anna Owczarek
w sprawie z wniosku E. R.-W.
przy uczestnictwie G. G., M. K. i R. R.
o założenie księgi wieczystej i wpis prawa własności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 października 2014 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Okręgowego
w K.
z dnia 8 marca 2013 r.,
oddala skargę kasacyjną.
2
UZASADNIENIE
E. R.-W. wniosła o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości gruntowej
stanowiącej działkę nr 86/18, objętej dotychczas dawną księgą wieczystą B., wł. 72,
z jednoczesnym wpisem prawa własności na jej rzecz w udziale 514/2000 części
oraz w 1096/2000 części na rzecz G. G., w 195/2000 części na rzecz M. K. i
195/2000 części na rzecz R. R. Podstawę tego wpisu miały stanowić:
postanowienie Sądu Rejonowego w K. z 19 czerwca 1984 r., … 535/84 o
stwierdzeniu nabycia spadku po W. K., z 19 maja 2004 r., … 707/04 o stwierdzeniu
nabycia spadku po M. K., z 7 kwietnia 2006 r., … 508/06 o zmianie stwierdzenia
nabycia spadku po G. W., z 6 września 2005 r., … 630/05 o stwierdzeniu nabycia
spadku po J. W., G. W. i B. K. oraz postanowienie Sądu Rejonowego w K. z 17
lipca 2008 r., … 89/07 w sprawie o zniesienie współwłasności, a nadto umowa
sprzedaży z 28 lipca 2008 r., Rep. „A” Nr […], znajdująca się w aktach księgi
wieczystej.
Postanowieniem z 5 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w K. oddalił wniosek.
Sąd Rejonowy ustalił, że księga wieczysta B., wł. 72 utraciła moc prawną z dniem 1
stycznia 1989 r., na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
14 lipca 1986 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych założonych przed 1
stycznia 1947 r. oraz utraty mocy prawnej niektórych takich ksiąg (Dz.U. Nr 28, poz.
141; dalej: „rozporządzenie z 14 lipca 1986 r.”). Księga ta prowadzona była dla
działki nr 86/18, stanowiącej własność M. K. i W. K.
Wnioskodawczyni nie dołączyła do wniosku o założenie księgi wieczystej
dokumentów mogących stanowić podstawę oznaczenia nieruchomości zgodnie
z wymaganiami ustalonymi w § 28 ust. 1 rozporządzenia z 14 lipca 1986 r.,
tj. wypisu z rejestru gruntów i wyrysu z mapy ewidencyjnej dla działki nr 86/18,
nie powołała się też na taki dokument znajdujący się w aktach księgi wieczystej.
W myśl art. 34 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece
(tekst jedn.: Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.; dalej: „u.k.w.h.”) do
ujawnienia właściciela wystarcza, aby następstwo prawne po osobie wpisanej jako
3
właściciel zostało wykazane odpowiednimi dokumentami. Z dołączonych przez nią
postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku wynika, że współwłaścicielami
przedmiotowej nieruchomości z tytułu dziedziczenia po M. K., W. K., G. W., B. K. i
J. W. są: R. A. w 18/80 częściach, P. K. w 18/80 częściach, M. K. w 9/80
częściach, R. R. w 9/80 częściach, P. W. w 2/80 częściach, B. W. w 2/80
częściach, A. P. w 2/80 częściach, R. D. w 2/80 częściach oraz A. K. w 18/80
częściach. Umową sprzedaży z 28 lipca 2008 r., Rep. „A” Nr […], sporządzoną w
formie aktu notarialnego, A. K. sprzedał wnioskodawczyni udział wynoszący 1/4
część nieruchomości objętej księgą wieczystą B., wł. 72. Zapewnił przy tym, że jest
właścicielem udziału wynoszącego 1/4 część tej nieruchomości na podstawie
dziedziczenia po W. K., M. K., B. K. i G. W., przy czym po G. W. nabył spadek w
1/4 części, co stwierdził Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z 6 września 2005 r.,
… 630/05. Postanowienie to zostało jednak zmienione postanowieniem z 7 kwietnia
2006 r., … 508/06, w którym Sąd stwierdził m.in., że A. K. nabył spadek po G. W.
w 1/8 części. A. K. uczestniczył w postępowaniu w sprawie o zmianę stwierdzenia
nabycia spadku po G. W., a w dacie zawarcia umowy sprzedaży był
współwłaścicielem nieruchomości objętej księgą wieczystą B., wł. 72 tylko w 18/80
części i nie mógł na wnioskodawczynię skuteczne przenieść udziału w tej
nieruchomości wynoszącego 1/4 część. Z dokumentów mających być podstawą
wpisu nie wynika też, aby wnioskodawczyni przysługiwał udział w prawie własności
nieruchomości wynoszący 514/2000 części.
Do wniosku nie zostały dołączone dokumenty, z których wynikałoby
następstwo prawne G. G. po M. K. i W. K., a te dokumenty, które zostały do niego
dołączone nie uzasadniają wpisu prawa własności na rzecz M. K. i R. R. w
udziałach po 195/2000 części. Postanowieniem Sądu Rejonowego w K. z 17 lipca
2008 r., … 89/07 o dziale spadku po W. K. i M. K. orzeczono o ustanowieniu
odrębnej własności lokali w budynku na nieruchomości, której dotyczy wniosek i
przyznano je na wyłączną własność A. K., G. G., M. K. i R. K. Udział taki jest jednak
prawem związanym z własnością lokali (art. 3 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali, tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 2003 ze zm.; dalej:
„u.w.l.”), która powstaje przez wpis do księgi wieczystej. Postanowienie z 17 lipca
2008 r., … 89/07, nie jest dokumentem uzasadniającym żądanie wpisania
4
w księdze wieczystej zakładanej dla nieruchomości gruntowej prawa własności na
rzecz osób, które według postanowienia o dziale spadku mają stać się
właścicielami wyodrębnianych lokali w udziałach odpowiadających sumie udziałów
związanych z własnością przyznanych im lokali.
Postanowieniem z 8 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego z 5 grudnia 2012 r. Sąd
Okręgowy stwierdził, że braki w dokumentacji, która decyduje o możliwości
uwzględnienia wniosku nie mają charakteru formalnego, lecz stanowią przeszkodę
do uwzględnienia wniosku o wpis (art. 6269
k.p.c.). Postępowanie
wieczystoksięgowe zawiera w tym zakresie regulację autonomiczną (art. 6262
§ 3
k.p.c.), wprowadzoną ustawą z 11 maja 2001 r. - o zmianie ustawy o księgach
wieczystych i hipotece, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy - Prawo o notariacie
(Dz.U. Nr 63, poz. 635). W rozpoznawanej sprawie nieprzedłożenie wskazywanej
przez Sąd Rejonowy dokumentacji geodezyjnej dla działki nr 86/18, w postaci
wypisu z ewidencji gruntów oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej (§ 28 ust. 1
rozporządzenia z 17 września 2001 r.), stanowi przeszkodę do wpisu w rozumieniu
art. 6269
k.p.c.
Sąd Okręgowy zwrócił uwagę i na to, że z postanowienia Sądu Rejonowego
w K. z 17 lipca 2008 r., … 89/07, o dziale spadku po W. K. i M. K., poprzez
ustanowienie odrębnej własności lokali nie można wywodzić prawa własności do
gruntu na czyjąkolwiek rzecz. Prawa osób w nim wymienionych do poszczególnych
lokali, dopóki nie zostaną poprzez wpis w księdze wieczystej ujawnione, dopóty
prawa te nie istnieją i nie mogą być przedmiotem obrotu prawnego. Prawa
wnioskodawczyni oraz uczestników do nieruchomości, z której wyodrębniono lokale
powinny być ujawnione w oparciu o inne dokumenty określające ich udziały we
własności nieruchomości. Nie można przy tym ujawnić praw tylko niektórych
współwłaścicieli do nieruchomości, gdyż byłoby to działanie sprzeczne z art. 1 ust.
1 u.k.w.h. Nie kwestionując prawa A. K. do rozporządzenia prawem wchodzącym
w skład spadku w rozmiarze rzeczywiście mu przysługującym, Sąd Okręgowy
zastrzegł, że poprawnie sformułowany wniosek o założenie księgi wieczystej
a następnie wpisanie prawa nabywcy w księdze wieczystej powinien uwzględniać
5
rzeczywisty zakres prawa tej osoby i osób będących spadkobiercami J. i M. K. Z
załączonych do akt księgi wieczystej postanowień o stwierdzeniu spadku po
następcach prawnych J. i M. K. nie wynika, by wnioskodawczyni była właścicielem
tego udziału we własności o wpis, którego wnioskuje, tak jak i pozostali uczestnicy
postępowania. Z postanowień Sądu Rejonowego w K. z 19 czerwca 1984 r., …
535/84, z 19 maja 2004 r., … 707/04, z 7 kwietnia 2006 r., … 508/06, z 6 września
2005 r., … 630/05, wynika, że wnioskodawczyni może dysponować jako następca
prawny A. K. na podstawie przywoływanej umowy sprzedaży udziałem w wysokości
18/80, co po przeliczeniu wynosi 440/2000 części, zaś uczestniczki postępowania
R. R. i M. K. - udziałami po 9/80 części, co po przeliczeniu wynosi 225/2000 części.
Z żadnego dokumentu nie wynika natomiast, by G. G. przysługiwał na podstawie
spadkobrania udział we własności nieruchomości 1096/2000 części. Udziały
poszczególnych osób we własności prawa związanego z odrębną własnością
przyznanych im lokali w postanowieniu działowym z 17 lipca 2008 r. zostały
przyporządkowane do tych lokali, tym samym nie mogą być ujawnione bez
jednoczesnego złożenia ksiąg wieczystych dla lokali.
W skardze kasacyjnej od postanawiania Sądu Okręgowego z 8 marca
2013 r. wnioskodawczyni zarzuciła, że zapadło ono z naruszeniem: - art. 130 § 1
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z § 28 ust. 1 rozporządzenia z 17 września
2001 r. oraz art. 626 k.p.c. przez uznanie, że niedołączenie do wniosku
dokumentów geodezyjnych stanowiących podstawę oznaczenia nieruchomości
w księdze wieczystej nie stanowi braku formalnego wniosku, lecz przeszkodę do
dokonania wpisu i nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 130 § 1 k.p.c. w zw. z art.
13 § 2 k.p.c.; - art. 1 ust. 1 i 2 u.k.w.h. przez błędną wykładnię oraz art. 6262
§ 5
k.p.c. przez przyjęcie, że współwłaścicielka nie jest uprawniona do złożenia
wniosku o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości, która nie ma księgi
wieczystej w celu ustalenia jej stanu prawnego; - art. 11 ust. 1 u.w.l. w zw. z art. 65
§ 2 k.c. w zw. z art. 1036 k.c. w zw. z art. 58 § 3 k.c. oraz art. 365 § 1 k.p.c. w zw.
z art. 624 k.p.c. przez ich błędne zastosowanie i przyjęcie, że umową sprzedaży
z 28 lipca 2008 r. A. K. nie przeniósł na wnioskodawczynię udziału we własności
nieruchomości w wysokości wynikającej z postanowienia Sądu Rejonowego w K.
Wydział II Cywilny z 17 lipca 2008 r., … 89/07, o dziale spadku i zniesieniu
6
współwłasności; - art. 11 ust. 1 u.w.l. w zw. z art. 65 § 2 k.c. w zw. z art. 140 zd.
drugie k.c. przez błędne zastosowanie oraz art. 365 § 1 k.p.c. w zw. z art. 624 k.p.c.
przez przyjęcie, że w razie zbycia udziału w nieruchomości należącej do spadku
przed wpisaniem odrębnej własności lokali, ustanowionych na mocy postanowienia
sądu o dziale spadku i zniesieniu współwłasności, nie następuje wejście nabywcy w
sytuację prawną zbywcy i nabywca nie nabywa udziału w nieruchomości w
wielkości wynikającej z prawomocnego orzeczenia o dziale spadku i zniesieniu
współwłasności wraz z prawem do dokonania na podstawie tego postanowienia
oraz umowy sprzedaży wpisu prawa własności na swoją rzecz.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości
i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Księga wieczysta prowadzona dla nieruchomości, której dotyczy wniosek
utraciła moc prawną z dniem 1 stycznia 1989 r., na podstawie § 5 ust. 1
rozporządzenia z 14 lipca 1986 r. Nieruchomość ta miała i ma status nieruchomości
gruntowej, zabudowanej, co powinien oddawać wpis do księgi wieczystej, która
musi być dla tej nieruchomości założona w celu ujawnienia przysługujących do niej
praw. Trafnie jednak wskazał Sąd Okręgowy, że założenie księgi wieczystej dla
nieruchomości gruntowej musi wiązać się z ujawnieniem wszystkich osób, którym
w danym momencie przysługuje prawo własności do niej. Nie jest możliwe
założenie księgi wieczystej dla nieruchomości gruntowej z ujawnieniem w niej
wyłącznie udziałów niektórych współwłaścicieli, które nie wyczerpują całości, bo
księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości, które nie mają ksiąg
wieczystych (art. 1 ust. 2 u.k.w.h.) i w celu ustalenia ich stanu prawnego (art. 1 ust.
1 u.k.w.h.). Wbrew stanowisku skarżącej, Sąd Okręgowy nie zakwestionował jej
legitymacji do złożenia wniosku o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości,
lecz jedynie wskazał, że wniosek o założenie księgi wieczystej i wpis prawa
własności może być uwzględniony wtedy, gdy będzie pozwalał - zarówno z uwagi
na brzmienie żądania, jak i dokumenty, którymi zostanie ono wykazane - na
ujawnienie w księdze wieczystej wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, tak by
suma ich udziałów wyczerpywała całość. Takie podejście nie prowadzi do
7
naruszenia art. 1 ust. 1 i 2 u.k.w.h. i art. 6262
§ 5 k.p.c.
2. Z art. 6262
§ 3 k.p.c. wynika, że do wniosku o wpis należy dołączyć
dokumenty stanowiące jego podstawę. W niniejszej sprawie dla dokonania wpisów
prawa własności konieczne jest założenie księgi wieczystej dla nieruchomości, co -
stosownie do § 7 ust. 1 rozporządzenia z 14 lipca 1986 r. - powinno nastąpić
zgodnie z przepisami o zakładaniu ksiąg wieczystych dla nieruchomości, których
księgi zaginęły. Wymagania wniosku o założenie księgi wieczystej i wpis prawa
określa § 19 rozporządzenia z 17 września 2001 r., a z § 20 ust. 1 tego
rozporządzenia wynika, że do wniosku powinny być dołączone dokumenty
stwierdzające nabycie własności nieruchomości określonej we wniosku oraz
dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości. Dokumenty, z których
wynikają powyższe dane stanowią zatem podstawę wpisu, gdy polega on na
złożeniu księgi wieczystej i ujawnieniu jej stanu prawnego. Dokumenty te, obojętnie
czy załączone, czy niezałączone do wniosku, nie mają znaczenia dla stwierdzenia,
że wniosek o założenie księgi wieczystej i wpis prawa został złożony, natomiast
decydują o możliwości dokonania wpisu odpowiadającego treści żądania.
W postanowieniu z 18 lutego 2005 r., V CK 505/04, Lex nr 284203, Sąd Najwyższy
wyjaśnił, że „orzeczenie o założeniu nowej księgi wieczystej może zapaść tylko
wtedy, gdy wnioskodawca przedstawi odpowiednie dokumenty geodezyjne
uzasadniające wpis w tej księdze w dziale I-O „Oznaczenie nieruchomości”. Nie ma
zatem wątpliwości co do tego, że na wnioskodawczyni ciążył obowiązek dołączenia
do wniosku dokumentów, na podstawie których nieruchomość tę można
by oznaczyć zgodnie wymaganiami stawianymi przez przepisy o prowadzeniu ksiąg
wieczystych.
Z art. 6269
k.p.c. wynika, że przesłanką do oddalenia wniosku o wpis jest
zarówno brak podstaw do jego dokonania, jak i istnienie ku temu przeszkód.
Brak podstaw do dokonania wpisu ma miejsce wtedy, gdy dokumenty, z których
wnioskodawca wywodzi żądanie dokonania konkretnego wpisu nie pozwalają na
jego dokonanie ze względów merytorycznych, gdyż nie wynika z nich, żeby
powstało czy istniało prawo, o wpis którego zabiega. Przeszkoda do dokonania
wpisu istnieje natomiast wtedy, gdy nie może on nastąpić z uwagi na brak
dostatecznych ku temu danych, które także powinny znajdować oparcie
8
w dokumentach. W postanowieniu z 9 marca 2004 r., V CK 448/03, niepubl.,
Sąd Najwyższy wyjaśnił, że brak formalny wniosku o wpis, to jego brak jako pisma
procesowego. Możliwość usuwania takiego braku na podstawie wezwania, przy
odpowiednim (art. 13 § 2 k.p.c.) zastosowaniu art. 130 k.p.c. dopuszcza się także
w postępowaniu wieczystoksięgowym. Nie takiego braku dotyczy jednak art. 6269
k.p.c. Przeszkodę do dokonania wpisu w rozumieniu art. 6269
k.p.c. stanowi
w szczególności brak odpowiednich dokumentów (w okolicznościach sprawy
rozpoznanej tym postanowieniem - wykazujących następstwo prawne po osobie
wpisanej, art. 34 u.k.w.h.). Sąd Najwyższy podkreślił, że w obowiązującym,
zmienionym w stosunku do poprzedniego (uchylony art. 48 u.k.w.h.), stanie
prawnym nie istnieje podstawa do wzywania do usunięcia przeszkody do wpisu.
Jednoznaczne brzmienie art. 6269
k.p.c. nakazuje w wypadku istnienia przeszkody
do wpisu wprost oddalenie wniosku.
W istocie w postanowieniu z 10 października 2007 r., I CSK 230/07, niepubl.,
Sąd Najwyższy przyjął, że niedołączenie do wniosku dokumentacji geodezyjnej
stanowiącej podstawę oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej stanowi
brak formalny wniosku, w warunkach gdy wnioskodawca przedstawił takie
dokumenty, które - w jego ocenie - mogły służyć oznaczeniu nieruchomości, która
miała być wyłączona z założonej już wcześniej księgi wieczystej. W postanowieniu
z 16 czerwca 2010 r., I CSK 82/10, niepubl., Sąd Najwyższy wyjaśnił, że tylko
niemożliwe do wykonania przez wnioskodawcę obowiązki wynikające z § 36
rozporządzenia z 17 września 2001 r. nie stanowią przeszkody do dokonania wpisu
w rozumieniu art. 6269
k.p.c. Skoro jednak wnioskodawczyni nie dołączyła
do wniosku o założenie księgi wieczystej żadnych dokumentów, które by pozwoliły
na jej oznaczenie w księdze wieczystej, to za bezzasadny trzeba uznać zarzut
wydania zaskarżonego postanowienia z naruszeniem art. 130 § 1 k.p.c. w zw. z art.
13 § 2 k.p.c. w zw. z § 28 ust. 1 rozporządzenia z 17 września 2001 r. oraz art.
626 k.p.c.
3. Rozważenie dalszych zarzutów wnioskodawczyni trzeba zacząć od
przypomnienia, że w sprawie o wpis do księgi wieczystej sąd wieczystoksięgowy
jest związany żądaniem wniosku a zakres jego kognicji jest ograniczony
do dokumentów mających stanowić podstawę wpisu (art. 6268
§ 2 k.p.c.).
9
Z dokumentów, którymi wnioskodawczyni uzasadnia wniosek nie wynika, by
osobom, o ujawnienie których w założonej księdze wieczystej wnosi, przysługiwały
do tej nieruchomości udziały we własności określone w żądaniu wniosku.
Współwłasność nieruchomości w relacjach między niektórymi z tych osób miała
mieć źródło w spadkobraniu po M. K. i W. K. Skoro tak, to następstwo prawne po
poprzednich właścicielach należało wykazać postanowieniami stwierdzającymi
nabycie spadków. Wnioskodawczyni złożyła takie postanowienia oraz także
postanowienia stwierdzające nabycie spadku po dalszych uprawnionych, ale
wynikające z nich udziały we własności nieruchomości przysługujące
współwłaścicielom nie są zbieżne z tymi, o wpisanie których wnosi. Osoby
współwłaścicieli nieruchomości według postanowień spadkowych nie pokrywają się
też z kręgiem osób, o ujawnienie których w księdze wieczystej wnosi
wnioskodawczyni. Przykładowo, z postanowień spadkowych nie wynika, żeby G. G.
nabyła na podstawie dziedziczenia udział we własności nieruchomości, dla której
ma być założona księga wieczysta.
4. Według twierdzeń wnioskodawczyni dalszymi - poza spadkobraniem -
zdarzeniami określającymi stan prawny nieruchomości, dla której ma być założona
księga wieczysta są dokonanie działu spadku po M. K. i W. K., stwierdzone
postanowieniem, które dołączyła do wniosku oraz nabycie przez nią od A. K.
udziału we własności nieruchomości, na podstawie umowy sprzedaży z 28 lipca
2008 r.
Postanowienie wydane w sprawie o dział spadku ma charakter
deklaratywny w tej części, w której sąd określa krąg spadkobierców i ich udziałów
w spadku, o ile taka wypowiedź zostanie w nim zamieszczona. Rozstrzygnięcie
o sposobie działu spadku, mające doprowadzić do wyjścia ze współwłasności,
u podstaw której leżało spadkobranie, ma charakter konstytutywny, gdyż tworzy dla
osób, którym sąd przyznaje poszczególne składniki majątku spadkowego nowy do
nich tytuł. Tytuł ten powstaje wtedy, gdy postanowienie spadkowe wywoła
wszystkie właściwe mu skutki, a zatem – co do zasady – z chwilą uprawomocnienia
się. Jeśli zastosowany przez sąd sposób działu spadku polega na ustanowieniu
odrębnej własności lokali w budynku na nieruchomości wchodzącej w skład
spadku, to skutki te powstają jednak później, a mianowicie dopiero w momencie
10
wpisania ustanowionego prawa odrębnej własności lokali do księgi wieczystej, bo
to jest warunek powstania ustanowionego prawa (por. uchwałę Sądu Najwyższego
z 21 lutego 2008 r., III CZP 152/07, OSNC 2009, nr 2, poz. 24).
Własność lokalu jako szczególnego rodzaju nieruchomości musi być
związana z udziałem we własności gruntu i części wspólnych budynku, w obrębie
którego lokal ten jest położony (art. 3 ust. 1 i 2 u.w.l.). Prawa do gruntu i budynku
w ułamku związanym z odrębną własnością lokalu nie mogą jednak powstać
wcześniej niż samo prawo odrębnej własności lokalu. Wnioskodawczyni nie może
zatem oczekiwać, że wartości udziałów we własności gruntu, które sąd dokonujący
działu spadku po właścicielach zabudowanej nieruchomości gruntowej związał
z wyodrębnionymi lokalami staną się podstawą wpisu ich prawa do księgi
wieczystej, która ma być założona dla nieruchomości gruntowej, według jej stanu
sprzed dokonania działu. Udział we własności nieruchomości gruntowej
w wysokości wynikającej z postanowienia działowego, którym związano go
z podlegającą wyodrębnieniu nieruchomością lokalową nie może być też
przedmiotem zbycia, i to zarówno przed powstaniem odrębnej własności lokalu do
księgi wieczystej, jak i - tym bardziej (art. 3 ust. 1 i 2 u.w.l.) - po powstaniu takiego
prawa w związku z dokonanym wpisem. Niesłusznie zatem wnioskodawczyni
zarzuca, że zaskarżone postanowienie zapadło z naruszeniem art. 11 ust. 1 u.w.l.
w zw. z art. 65 § 2 k.c. w zw. z art. 1036 k.c. w zw. z art. 58 § 3 k.c. oraz art. 365
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 624 k.p.c. Wnioskodawczyni mogła zatem nabyć od A. K. na
podstawie umowy sprzedaży z 28 lipca 2008 r. udział we własności nieruchomości,
której dotyczy wniosek, ale nie wyższy niż ten, który przysługiwał mu ze
spadkobrania, nie zaś udział, który miał być związany z prawem odrębnej własności
lokalu, które nie istniało 28 lipca 2008 r. i do tej pory nie powstało.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł, jak w sentencji.
11