II CZ 75/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 75/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi G. L.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia 2012 r.,
wydanym w sprawie z wniosku Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo
i Psychicznie Chorych w G.
przy uczestnictwie G. L. i Prokuratora Okręgowego w P.
o przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez wymaganej zgody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2014 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania G. L.
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 18 lipca 2014 r.,
1) oddala zażalenie,
2) przyznaje adwokatowi M. S. od Skarbu Państwa - Sądu
Okręgowego w P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych
powiększoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu G. L. w postępowaniu
zażaleniowym.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę G. L. o
wznowienie postępowania, albowiem nie została ona oparta na ustawowej
podstawie wznowienia (art. 410 § 1 k.p.c.).
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że G. L. domagała się wznowienia
postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w
P. z dnia 7 sierpnia 2012 r., wskazując że podstawą wznowienia jest postanowienie
Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 października 2013 r. I Ns …/12 oraz pismo Sądu
Okręgowego w W. z dnia 15 stycznia 2014 r. mające zasadnicze, merytoryczne
znaczenie, podważające treści argumentacji w postanowieniu Sądu Okręgowego w
P. w sprawie o sygnaturze II Ca …/10.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że badanie
dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania nie ogranicza się do oceny,
czy wskazane przez żądającego wznowienia postępowania okoliczności dają się
podciągnąć pod przewidzianą w ustawie podstawę wznowienia, lecz obejmuje
także ustalenie, czy podstawa wznowienia rzeczywiście zachodzi. W ocenie Sądu,
wskazane w skardze dowody nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania
ponieważ powstały po uprawomocnieniu się orzeczenia Sądu Okręgowego w P. z
dnia 7 sierpnia 2012 r., a poza tym nie mogły one wpłynąć na wzruszenie
prawomocnego orzeczenia.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącej zarzucił, że Sąd z naruszeniem art. 410
§ 1 k.p.c. ocenił pojęcia nowych faktów i dowodów a ponadto niewłaściwie uznał, że
dowody powołane przez uczestniczkę nie mają żadnego wpływu na wynik
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. wznowienia postępowania można żądać w razie
późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku
prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Według ugruntowanego w orzecznictwie stanowiska, podstawą wznowienia
określoną w art. 403 § 2 k.p.c. nie może być środek dowodowy, który powstał
3
dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia (por. uchwałę Sądu Najwyższego
z dnia 21 lutego 1969 r. 7 III PZP 63/68, OSNC 1969 nr 12, poz. 208
i postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2005 r. II CZ 78/05 niepubl.;
z dnia 14 lutego 2007 r. II CZ 120/06 niepubl. z dnia 30 maja 2007 r. I CZ 40/07,
niepubl.). Przepis art. 403 § 2 k.p.c. posługuje się terminem „wykrycie” okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych, co oznacza, że okoliczności faktyczne lub
środki dowodowe musiały istnieć w poprzednim postępowaniu. Zakresem hipotezy
normy z powołanego przepisu nie są objęte sytuacje, w których po prawomocnym
zakończeniu postępowania, pojawiają się nowe fakty lub środki dowodowe, do tej
chwili nie występujące, a na taką właśnie sytuację, jako przyczynę uzasadniająca
wznowienie, powołała się skarżąca.
Niewątpliwie zarówno orzeczenie jak i pismo wskazane w skardze powstały
po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia
2012 r. II Ca …/10.
Z tego tylko względu zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, a tej
zasadniczej oceny nie może zmienić podjęta przez Sąd Okręgowy na tym etapie
postępowania nieuzasadniona próba oceny rzeczywistego wpływu przedstawionych
okoliczności i dowodów na wynik sprawy.
Dlatego Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) oddalił zażalenie uczestniczki postępowania.
O kosztach należnych pełnomocnikowi z urzędu Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 13 § 2 k.p.c. oraz
§11 pkt 3, § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz. U. z 2013 r. poz. 461).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi G. L.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia 2012 r.,
wydanym w sprawie z wniosku Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo
i Psychicznie Chorych w G.
przy uczestnictwie G. L. i Prokuratora Okręgowego w P.
o przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez wymaganej zgody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2014 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania G. L.
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 18 lipca 2014 r.,
1) oddala zażalenie,
2) przyznaje adwokatowi M. S. od Skarbu Państwa - Sądu
Okręgowego w P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych
powiększoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu G. L. w postępowaniu
zażaleniowym.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę G. L. o
wznowienie postępowania, albowiem nie została ona oparta na ustawowej
podstawie wznowienia (art. 410 § 1 k.p.c.).
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że G. L. domagała się wznowienia
postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w
P. z dnia 7 sierpnia 2012 r., wskazując że podstawą wznowienia jest postanowienie
Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 października 2013 r. I Ns …/12 oraz pismo Sądu
Okręgowego w W. z dnia 15 stycznia 2014 r. mające zasadnicze, merytoryczne
znaczenie, podważające treści argumentacji w postanowieniu Sądu Okręgowego w
P. w sprawie o sygnaturze II Ca …/10.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że badanie
dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania nie ogranicza się do oceny,
czy wskazane przez żądającego wznowienia postępowania okoliczności dają się
podciągnąć pod przewidzianą w ustawie podstawę wznowienia, lecz obejmuje
także ustalenie, czy podstawa wznowienia rzeczywiście zachodzi. W ocenie Sądu,
wskazane w skardze dowody nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania
ponieważ powstały po uprawomocnieniu się orzeczenia Sądu Okręgowego w P. z
dnia 7 sierpnia 2012 r., a poza tym nie mogły one wpłynąć na wzruszenie
prawomocnego orzeczenia.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącej zarzucił, że Sąd z naruszeniem art. 410
§ 1 k.p.c. ocenił pojęcia nowych faktów i dowodów a ponadto niewłaściwie uznał, że
dowody powołane przez uczestniczkę nie mają żadnego wpływu na wynik
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. wznowienia postępowania można żądać w razie
późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku
prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Według ugruntowanego w orzecznictwie stanowiska, podstawą wznowienia
określoną w art. 403 § 2 k.p.c. nie może być środek dowodowy, który powstał
3
dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia (por. uchwałę Sądu Najwyższego
z dnia 21 lutego 1969 r. 7 III PZP 63/68, OSNC 1969 nr 12, poz. 208
i postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2005 r. II CZ 78/05 niepubl.;
z dnia 14 lutego 2007 r. II CZ 120/06 niepubl. z dnia 30 maja 2007 r. I CZ 40/07,
niepubl.). Przepis art. 403 § 2 k.p.c. posługuje się terminem „wykrycie” okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych, co oznacza, że okoliczności faktyczne lub
środki dowodowe musiały istnieć w poprzednim postępowaniu. Zakresem hipotezy
normy z powołanego przepisu nie są objęte sytuacje, w których po prawomocnym
zakończeniu postępowania, pojawiają się nowe fakty lub środki dowodowe, do tej
chwili nie występujące, a na taką właśnie sytuację, jako przyczynę uzasadniająca
wznowienie, powołała się skarżąca.
Niewątpliwie zarówno orzeczenie jak i pismo wskazane w skardze powstały
po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia
2012 r. II Ca …/10.
Z tego tylko względu zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, a tej
zasadniczej oceny nie może zmienić podjęta przez Sąd Okręgowy na tym etapie
postępowania nieuzasadniona próba oceny rzeczywistego wpływu przedstawionych
okoliczności i dowodów na wynik sprawy.
Dlatego Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) oddalił zażalenie uczestniczki postępowania.
O kosztach należnych pełnomocnikowi z urzędu Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 13 § 2 k.p.c. oraz
§11 pkt 3, § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz. U. z 2013 r. poz. 461).