III CSK 277/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V CKN 138/00
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 277/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. K. i C. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście N. i Wojewodzie […]
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 listopada 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 marca 2014 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów na rzecz
Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa koszty
postępowania kasacyjnego w kwocie 3 600 zł (trzy tysiące
sześćset złotych).
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 5 marca 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelacje powodów
od wyroku z dnia 30 września 2013 r. Sądu Okręgowego w N. w sprawie o zapłatę.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego powodowie wnieśli skargę kasacyjną,
wskazując na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne oraz że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 pkt 1 i art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., podstawa kasacyjna
jest przytoczona, gdy zostanie wskazane, czy do zarzucanego naruszenia
określonego przepisu prawa materialnego doszło – zdaniem skarżącego – przez
błędną wykładnię, czy przez niewłaściwe zastosowanie. Brak takiego wskazania
sprawia, że rozważanie ogólnikowo sformułowanego „zarzutu” naruszenia art. 64
Konstytucji RP, art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka
i Podstawowych Wolności sporządzony w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz.U.
z 1995 r., Nr 36, poz. 175 ze zm.) jest niemożliwe. To samo dotyczy podstawy
naruszenia prawa procesowego; podstawa kasacyjna przewidziana w art. art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c. jest przytoczona wtedy, gdy zostanie wskazane, że zarzucane
uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Należy przy tym pamiętać,
że Sąd Najwyższy nie jest zobowiązany ani uprawniony do zastępowania
skarżącego i poszukiwania jednej z alternatywnych form naruszenia prawa,
mogącej mieć miejsce w sprawie. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia
2000 r., V CKN 138/00, nie publ.)
Sformułowanie podstaw kasacyjnych, w których brak niezbędnych
elementów, nie spełnia zatem wymagań konstrukcyjnych (art. 3983
§ 1 w związku
z art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.), w związku z czym skarga kasacyjna podlega
odrzuceniu a limine, bez wzywania do uzupełnienia braków.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.),
o kosztach postępowania rozstrzygając na podstawie art. 98 § 1 w związku z art.
39821
i 391 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. K. i C. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście N. i Wojewodzie […]
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 listopada 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 marca 2014 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów na rzecz
Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa koszty
postępowania kasacyjnego w kwocie 3 600 zł (trzy tysiące
sześćset złotych).
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 5 marca 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelacje powodów
od wyroku z dnia 30 września 2013 r. Sądu Okręgowego w N. w sprawie o zapłatę.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego powodowie wnieśli skargę kasacyjną,
wskazując na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne oraz że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 pkt 1 i art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., podstawa kasacyjna
jest przytoczona, gdy zostanie wskazane, czy do zarzucanego naruszenia
określonego przepisu prawa materialnego doszło – zdaniem skarżącego – przez
błędną wykładnię, czy przez niewłaściwe zastosowanie. Brak takiego wskazania
sprawia, że rozważanie ogólnikowo sformułowanego „zarzutu” naruszenia art. 64
Konstytucji RP, art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka
i Podstawowych Wolności sporządzony w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz.U.
z 1995 r., Nr 36, poz. 175 ze zm.) jest niemożliwe. To samo dotyczy podstawy
naruszenia prawa procesowego; podstawa kasacyjna przewidziana w art. art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c. jest przytoczona wtedy, gdy zostanie wskazane, że zarzucane
uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Należy przy tym pamiętać,
że Sąd Najwyższy nie jest zobowiązany ani uprawniony do zastępowania
skarżącego i poszukiwania jednej z alternatywnych form naruszenia prawa,
mogącej mieć miejsce w sprawie. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia
2000 r., V CKN 138/00, nie publ.)
Sformułowanie podstaw kasacyjnych, w których brak niezbędnych
elementów, nie spełnia zatem wymagań konstrukcyjnych (art. 3983
§ 1 w związku
z art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.), w związku z czym skarga kasacyjna podlega
odrzuceniu a limine, bez wzywania do uzupełnienia braków.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.),
o kosztach postępowania rozstrzygając na podstawie art. 98 § 1 w związku z art.
39821
i 391 § 1 k.p.c.