Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt IV Ka 325/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :

SSO Mariusz Górski

Protokolant :

Agnieszka Paduch

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2013 roku

sprawy A. A.

oskarżonego z art. 278 § 1 i 5 kk, art. 275 § 1 kk, art. 276 kk w zw. a rt. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 12 lutego 2013 roku, sygnatura akt II K 979/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sygn. akt IV Ka 325/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem A. A.uznany został za winnego, że w dniu 31 sierpnia 2012 roku w pociągu relacji W.O.przed stacją B.woj. (...)zabrał w celu przywłaszczenia laptopa marki A. (...), torbę do laptopa koloru czarnego, dokumenty w postaci dowodu osobistego, karty V.wydanej przez bank niemiecki, dokumentu niemieckiego dotyczącego meldunku na terenie Niemiec, karty bankomatowej wydanej przez niemiecki bank oraz telefon komórkowy marki L. (...)w kolorze czarnym wraz z kartą sieci L.o nr (...)pieniądze w kwocie 1200 zł kopertę koloru żółtego z zawartością skróconego odpisu aktu urodzenia na nazwisko R. K.nr (...), perfumy w szklanej butelce koloru czarnego, kabel do laptopa koloru czarnego, kamerę internetowa koloru czarnego, ładowarkę koloru czarnego, płyty CD 8 sztuk, urządzenie z końcówką USB koloru szarego i kartą SIM e plus o łącznej wartości 2.800 zł, czym działał na szkodę P. K.

to jest za winnego popełnienia czynu z art. 278 § 1 i 5 kk i art. 275§ 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. z art. 11 § 2 kk.

Za to na podstawie art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzono oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, w oparciu o art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk zawieszono warunkowo na okres lat 2.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator zarzucając rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego A. A. kary za przypisane mu przestępstwo, wynikającą z wymierzenia mu kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania bez rozstrzygnięcia o naprawieniu wyrządzonej szkody, podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynu, a w szczególności stopień zawinienia oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec sprawcy, a także potrzeba kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa – zdecydowanie przemawiają przeciwko wymierzeniu oskarżonemu tak łagodnej kary wymierzonej za przestępstwo popełnione przeciwko mieniu.

Tym samym apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zobowiązanie skazanego (w związku z zawieszeniem wykonania wymierzonej mu kary) do naprawienia wyrządzonej przypisanym przestępstwem szkody (w nieuregulowanej części) w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia tj. na podstawie art. 72 § 2 kk.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Apelację należy uznać co najmniej za przedwczesną.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że skarżący nie wskazuje jednoznacznie w treści zarzutu w jakim zakresie należało zastosować art. 72 § 2 kk, a jedynie w uzasadnieniu apelacji stwierdza, że tyczy to nie odzyskanych przez pokrzywdzonego pieniędzy w kwocie 1200 zł. Jak wynika z akt sprawy – pokrzywdzony nie odzyskał także telefonu komórkowego o wartości 600 zł i tak przyjmuje sąd I instancji w uzasadnieniu orzeczenia. W tej sytuacji należy zadać pytanie dlaczego oskarżyciel publiczny nie wskazuje także na konieczność naprawienia szkody przez oskarżonego i w tym zakresie. Być może nie jest do końca przekonany, czy kradzieży omawianego telefonu dopuścił się A. A.. Sąd II instancji taką wątpliwość i to zwerbalizowaną, a nie tylko domniemaną wyraża także co do 1200 zł.

Zauważyć przecież trzeba, że oskarżony jednoznacznie zaprzeczył by miał dokonać zaboru wskazanego wyżej mienia (jak też dowodu osobistego i kart bankomatowych). Zaprzeczenie to nie zostało jednoznacznie podważone, zaś pierwotnie prokurator, a następnie sąd rejonowy ograniczyli się do najprostszego rozwiązana, czyli przypisanie sprawcy kradzieży wszystkiego co utracił w czasie krytycznej podróży pokrzywdzony. Podkreślić jednak trzeba, że pokrzywdzonego nie wypytano szczegółowo, gdzie przechowywał pieniądze (czy nie w żółtej kopercie, którą P. K.(1)przekazał policji – por. k.42) oraz telefon komórkowy, a także dokumenty i karty bankomatowe. Nie sposób bowiem wykluczyć, że faktycznie A. A.zabrał na szkodę pokrzywdzonego przedmioty jakie miał przy sobie w chwili zatrzymania, zaś pozostałe utracone zostały w innych okolicznościach.

Być może, że to inny sprawca wykorzystał nadarzającą się okazję, zwłaszcza, że okradziony będąc bardzo nietrzeźwym miał spać w toalecie „z głowa w sedesie”, zaś wokół niego były ponoć porozrzucane jego rzeczy (por. zeznania P. K.(1)k. 41-42).

Okoliczności sprawy wymagają szczegółowej weryfikacji, a następnie należy przypisać A. A. kradzież tylko tych przedmiotów (także dokumentów, kart bankomatowych, pieniędzy), które niewątpliwie ukradł.

Z uwagi na powyższe – zdecydowano jak w wyroku.