III CSK 317/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 317/14
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa Agencji Handlowej "G." sp. z o.o. w K.
przeciwko T. (Polska) sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2015 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 12 listopada 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanej 3 600 (trzy tysiące
sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Powód
w niniejszej sprawie wniósł skargę kasacyjną co do pozostałej części
postanowienia Sądu Apelacyjnego w zakresie, w jakim utrzymano w mocy
postanowienie o odrzuceniu pozwu. Jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania wskazano na potrzebę wykładni przepisów prawa oraz
na oczywistą zasadność skargi. Potrzeba wykładni ma dotyczyć art. 207 k.p.c.
i tego, czy, po pierwsze, wymaganie zgody sądu w formie postanowienia na
złożenie pism procesowych dotyczy także pism przed pierwszym posiedzeniem
oraz, po drugie, czy sąd może odmówić zgody na złożenie takich pism, co przecież
godzi w prawo strony do przedstawienia swojej racji. Kwestia ta nie budzi
wątpliwości interpretacyjnych. Celem art. 207 k.p.c. jest koncentracja materiału
dowodowego i umożliwienie sądowi decydowania o tempie i trybie wpływania pism,
co m.in. może służyć przeciwko nadużywaniu prawa procesowego. Strony
z własnej woli mogą wnieść jedynie pozew i odpowiedź na pozew – to są pisma,
w których powinny wyartykułować wszystkie racje na rzecz bronionych przez siebie
stanowisk. Przewodniczący ma dyskrecjonalną swobodę co do dopuszczalności
wnoszenia dalszych pism. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, czy doszło do
posiedzenia sądu – wszak decyzję tę przewodniczący ma podejmować „w toku
sprawy”, a sprawa jest „w toku” od chwili skutecznego wniesienia pozwu. Co więcej,
wskazany problem interpretacyjny nie wywołał żadnych wątpliwości w judykaturze
i doktrynie – są to zatem wyłącznie subiektywne wątpliwości powoda, które można
rozwiać w drodze zwykłej wykładni prawa, nie przemawiają one zatem za
przyjęciem skargi do rozpoznania. Skarga nie jest też oczywiście uzasadniona.
Lektura zaskarżonego postanowienia nie dowodzi oczywiście nieprawidłowego
wyłożenia czy zastosowania prawa. Co więcej, argumenty w tym zakresie zawarte
3
w skardze są wyłącznie polemiką z uzasadnieniem postanowienia Sądu
Apelacyjnego i służą co najwyżej uzasadnieniu zarzutów kasacyjnych.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa Agencji Handlowej "G." sp. z o.o. w K.
przeciwko T. (Polska) sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2015 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 12 listopada 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanej 3 600 (trzy tysiące
sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Powód
w niniejszej sprawie wniósł skargę kasacyjną co do pozostałej części
postanowienia Sądu Apelacyjnego w zakresie, w jakim utrzymano w mocy
postanowienie o odrzuceniu pozwu. Jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania wskazano na potrzebę wykładni przepisów prawa oraz
na oczywistą zasadność skargi. Potrzeba wykładni ma dotyczyć art. 207 k.p.c.
i tego, czy, po pierwsze, wymaganie zgody sądu w formie postanowienia na
złożenie pism procesowych dotyczy także pism przed pierwszym posiedzeniem
oraz, po drugie, czy sąd może odmówić zgody na złożenie takich pism, co przecież
godzi w prawo strony do przedstawienia swojej racji. Kwestia ta nie budzi
wątpliwości interpretacyjnych. Celem art. 207 k.p.c. jest koncentracja materiału
dowodowego i umożliwienie sądowi decydowania o tempie i trybie wpływania pism,
co m.in. może służyć przeciwko nadużywaniu prawa procesowego. Strony
z własnej woli mogą wnieść jedynie pozew i odpowiedź na pozew – to są pisma,
w których powinny wyartykułować wszystkie racje na rzecz bronionych przez siebie
stanowisk. Przewodniczący ma dyskrecjonalną swobodę co do dopuszczalności
wnoszenia dalszych pism. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, czy doszło do
posiedzenia sądu – wszak decyzję tę przewodniczący ma podejmować „w toku
sprawy”, a sprawa jest „w toku” od chwili skutecznego wniesienia pozwu. Co więcej,
wskazany problem interpretacyjny nie wywołał żadnych wątpliwości w judykaturze
i doktrynie – są to zatem wyłącznie subiektywne wątpliwości powoda, które można
rozwiać w drodze zwykłej wykładni prawa, nie przemawiają one zatem za
przyjęciem skargi do rozpoznania. Skarga nie jest też oczywiście uzasadniona.
Lektura zaskarżonego postanowienia nie dowodzi oczywiście nieprawidłowego
wyłożenia czy zastosowania prawa. Co więcej, argumenty w tym zakresie zawarte
3
w skardze są wyłącznie polemiką z uzasadnieniem postanowienia Sądu
Apelacyjnego i służą co najwyżej uzasadnieniu zarzutów kasacyjnych.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.