Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 5/15
UCHWAŁA
Dnia 26 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
w sprawie M. K.
sędziego Sądu Rejonowego […]
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 26 lutego 2015 r.,
zażalenia, wniesionego przez pełnomocnika pokrzywdzonej
na uchwałę Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 25 listopada 2014 r.,
w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej
uchwalił:
1. utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę;
2. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
We wniosku z dnia 24 października 2014 r. J. A. wniosła o zezwolenie na
pociągniecie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Rejonowego M. K., który
według jej oceny, miał się dopuścić „nadużyć” przy prowadzeniu sprawy o sygn. akt
[…]. Sędzia ten, rozpoznając zażalenie pokrzywdzonej na umorzenie postępowania
przygotowawczego w sprawie […], postanowieniem z dnia 7 lutego 2013 r.
utrzymał je w mocy. Postępowanie przygotowawcze dotyczyło gróźb karalnych
kierowanych pod adresem J. A. w dniu 11 maja 2012 r. w W. oraz psychicznego
znęcania nad J. A. w tym samym miejscu w okresie od 2011 r do dnia 11 maja
2
2012 r. Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie o nieistnieniu faktów,
które mogłyby zostać zakwalifikowane jako przestępstwo.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 lutego 2013 r. podniesiono, że w
toku postępowania przygotowawczego przesłuchano szereg świadków z kręgu
sąsiedzkiego pokrzywdzonej, niemiej zgromadzony w toku postępowania
przygotowawczego materiał dowodowy nie dawał żadnych podstaw, do oceny,
jakoby zostały zrealizowane przesłanki przestępstwa stanowiącego groźby
karalne, czy też czynu znęcania się nad J. A. Wskazano też, że skarżąca stawiając
zarzuty powinna przedstawić dowody, które pozwoliłyby przynajmniej je
uprawdopodobnić, czego nie dokonała.
Uchwałą z dnia 25 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny -Sąd Dyscyplinarny w
[…] odmówił wydania zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej
sędziego Sądu Rejonowego M. K. za czyny opisane we wniosku z dnia 24
października 2014 r. W uzasadnieniu stwierdził, że sędzia M. K. rzeczywiście
uczestniczył w rozpoznaniu zażalenia pokrzywdzonej J. A. na postanowienie o
umorzeniu postepowania przygotowawczego z dnia 14 sierpnia 2012 r. w sprawie
[…] i w składzie jednoosobowym postanowieniem z dnia 7 lutego 2013 r., […] na
podstawie art. 437 § 1 k.p.k. utrzymał w mocy to zaskarżone orzeczenie. Po
analizie przebiegu tego postępowania doszedł do wniosku, że zarzuty skarżącej
nie odpowiadają prawdzie.
W zażaleniu na podjętą uchwałę Sądu Apelacyjnego- Sądu
Dyscyplinarnego, skarżąca podnosząc zarzut naruszenia art. 80 § 2c ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jedn. tekst: Dz.U. Nr 98,
poz. 1070, dalej „p.u.s.p.”), przez mylne przyjęcie, że w sprawie nie doszło do
popełnienia czynu zabronionego przez sędziego M. K., oraz naruszenie art. 7
k.p.k. przez dokonanie oceny materiału dowodowego, sprzecznej z zasadami
wiedzy i doświadczenia życiowego, wniosła o zmianę zaskarżonej uchwały i
zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej tego sędziego.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Należy przypomnieć, że art. 80 ust 2c p.u.s.p. zezwala na wydanie
zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi
dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. (por.
np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1998 r., SD 5/97). To
podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba stanowi warunek materialny
wyrażający się w istnieniu dostatecznej podstawy faktycznej do postawienia
określonej osoby w „stan podejrzenia”, tj. że czyn popełnił sędzia którego wniosek
dotyczy. Taki stan oznacza wyższy stopień podejrzenia tak co do faktu popełnienia
przestępstwa jak i co do osoby sprawcy. Nie chodzi więc tu o ustalenie, że
określona osoba popełniła przestępstwo lecz o to, że zebrane dowody wskazują
3
na wysokie prawdopodobieństwo zaistnienia tego faktu (por. uzasadnienie uchwały
Sądu Najwyższego- Sądu Dyscyplinarnego z dnia 11 października 2005 r., SNO
43/05). Innymi słowy z powołanego przepisu wynika, że nawet nie każde
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa daje podstawę do uchylenia
immunitetu, bowiem należy wykazać, że podejrzenie jest dostatecznie uzasadnione
(por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2007 r., SNO 21/07).
Tymczasem należy stwierdzić, że zarzuty wskazane w zażaleniu są
gołosłowne. Ani okoliczności podniesione we wniosku, ani w rozpoznawanym
środku odwoławczym, nie uzasadniają podejrzenia popełnienia przez sędziego
przestępstwa. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny właściwie ocenił cel
prowadzonego postępowania i trafnie wskazał jakie przesłanki mogłyby
zadecydować o podjęciu decyzji zezwalającej na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej. Wbrew stanowisku skarżącej, podstawę dla wydania
zaskarżonej uchwały stanowiła wszechstronna ocena dowodów zebranych w
sprawie. W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny utrzymał w
mocy zaskarżoną uchwałę na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 p.u.s.p.