Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 395/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)
SSA del. do SN Mariusz Młoczkowski
Protokolant Katarzyna Wełpa
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Beaty Mik,
w sprawie A. G.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 3 lipca 2014 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G.
z dnia 8 kwietnia 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok łączny
Sądu pierwszej instancji w częściach dotyczących rozstrzygnięć
zawartych w punktach I-III oraz V-X wyroku łącznego, i w tym
zakresie sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w G.
UZASADNIENIE
2
A. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w J. z dnia 21 grudnia 2007 r. w sprawie II K 622/07 za
czyn z art. 242 § 2 k.k. popełniony w dniu 23 października 2006 r. na karę 3
miesięcy pozbawienia wolności;
2. Sądu Rejonowego w K. z dnia 21 grudnia 2007 r. w sprawie III K 1888/07 za
czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k. popełniony w dniu 22 czerwca 2007 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności;
3. Sądu Rejonowego w B. z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie II K 183/11 za czyn
z art. 281 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
popełniony w dniu 23 listopada 2010 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia
wolności; na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania
w dniach od 23 listopada 2010 r. do 24 listopada 2010 r.;
4. Sądu Rejonowego w W. z dnia 9 sierpnia 2011 r. w sprawie VI K 220/11 za
czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2
k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 11 lutego 2011 r. na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych, licząc
stawkę dzienną po 10 złotych;
5. Sądu Rejonowego w M. z dnia 5 września 2011 r. w sprawie II K 562/11 za
czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z
art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 stycznia 2011 r. na karę 4 miesięcy
pozbawienia wolności;
6. Sądu Rejonowego w C. z dnia 16 września 2011 r. w sprawie III K 485/11 za
czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 §
1 k.k. popełniony w dniu 20 stycznia 2011 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia
wolności;
7. Sądu Rejonowego w S. z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie II K 985/11 za
czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 5 lipca 2011 r. na
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary zaliczono
skazanemu okres jego zatrzymania w dniach od 5 lipca 2011 r. do 6 lipca 2011 r.;
8. Sądu Rejonowego w C. z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie III K 454/11 za
czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z
3
art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 lutego 2011 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia
wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, licząc stawkę dzienną
po 10 złotych; na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okres jego
zatrzymania w dniach od 13 kwietnia 2011 r. do 14 kwietnia 2011 r.;
9. Sądu Rejonowego w B. z dnia 11 kwietnia 2012 r. w sprawie II K 231/12 za
czyn z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z
art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 21 grudnia 2011 r. na karę 5 miesięcy
pozbawienia wolności;
10. Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 maja 2012 r. w sprawie II K 353/11 za
czyn z art. 281 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 28 stycznia 2011
r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary
zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania w dniach od 28 stycznia 2011 r. do
30 stycznia 2011 r.;
11. Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie II K 334/12 za czyny
z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64
§ 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w dniach: 21 października 2010 r., 29
grudnia 2010 r., 1 marca 2011 r., 12 lipca 2011 r., 19 września 2011 r., 22 września
2011 r., 26 września 2011 r., 27 września 2011 r., 6 października 2011 r., 26
października 2011 r., 14 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 18 listopada 2011
r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; za czyny z art. 278 § 1 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w dniach: 4 listopada 2010
r. i 29 grudnia 2010 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i za czyny z art.
286 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w dniach: 4 listopada 2010
r., 29 grudnia 2010 r., 19 września 2011 r., 26 września 2011 r., 6 października
2011 r., 26 października 2011 r. i 15 listopada 2011 r. na karę 1 roku i 2 miesięcy
pozbawienia wolności. Na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd
wymierzył mu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;
12. Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 września 2012 r. w sprawie II K 912/12 za
czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 276 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 14 listopada 2011 r. na karę 5
miesięcy pozbawienia wolności.
4
Na wniosek obrońcy skazanego Sąd Rejonowy w G. w dniu 8 kwietnia 2014
r. wydał wyrok łączny o sygn. akt II K 1565/13, którym orzekł, iż:
I. rozwiązuje karę łączną 2 lat pozbawienia wolności orzeczoną prawomocnym
wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie II K 334/12
(opisanym w pkt. 11 części wstępnej wyroku łącznego);
II. na podstawie art. 91 § 1 i 3 k.k. ustala, że przestępstwa za które A. G. został
skazany wyrokami: Sądu Rejonowego w M. z dnia 5 września 2011 r. w sprawie II
K 562/11 (opisanym w pkt. 5 części wstępnej wyroku łącznego); Sądu Rejonowego
w C. z dnia 16 września 2011 r. w sprawie III K 485/11 (opisanym w pkt. 6 części
wstępnej wyroku łącznego); Sądu Rejonowego w C. z dnia 9 stycznia 2012 r. w
sprawie III K 454/11 (opisanym w pkt. 8 części wstępnej wyroku łącznego); Sądu
Rejonowego w B. z dnia z 11 kwietnia 2012 r. w sprawie II K 231/12 (opisanym w
pkt. 9 części wstępnej wyroku łącznego) i przestępstwa opisane w pkt. 5 części
skazującej wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie II K
334/12 (opisanym w pkt. 11 części wstępnej wyroku łącznego) zostały popełnione
w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw.
z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na
podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z
art. 91 § 1 i 3 k.k. i na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierza skazanemu karę 2 lat i
4 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek
dziennych, licząc stawkę dzienną po 10 złotych;
III. na podstawie art. 91 § 1 i 3 k.k. ustala, że przestępstwa, za które A. G. został
skazany wyrokami: Sądu Rejonowego w S. z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie II
K 985/11 (opisanym w pkt. 7 części wstępnej wyroku łącznego) i przestępstwa
opisane w pkt. 6 części skazującej wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lipca
2012 r. w sprawie II K 334/12 (opisanym w pkt. 11 części wstępnej wyroku
łącznego) zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 278 § 1 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 i 3 k.k. wymierza skazanemu karę 1 roku
pozbawienia wolności;
IV. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy skazanemu karę 3
miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w J. w
5
sprawie II K 622/07 (opisanym w pkt. 1 części wstępnej wyroku łącznego) i karę 6
miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w K. w
sprawie III K 1888/07 (opisanym w pkt. 2 części wstępnej wyroku łącznego) i
wymierza skazanemu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności;
V. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy skazanemu karę 1
roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w
B. w sprawie II K 183/11 (opisanym w pkt. 3 części wstępnej wyroku łącznego),
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w
W. w sprawie VI K 220/11 (opisanym w pkt. 4 części wstępnej wyroku łącznego) i
karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu
Rejonowego w O. w sprawie II K 353/11 (opisanym w pkt. 10 części wstępnej
wyroku łącznego) i wymierza skazanemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;
VI. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. i art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. łączy
skazanemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w pkt. 7
części skazującej wyroku Sądu Rejonowego w K. w sprawie II K 334/12 (opisanym
w pkt. 11 części wstępnej wyroku łącznego) i karę 5 miesięcy pozbawienia wolności
orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w G. w sprawie II K 912/12 (opisanym w
pkt. 12 części wstępnej wyroku łącznego) i wymierza skazanemu karę łączną 1
roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
VI. (numer powtórzony w oryginale wyroku) na podstawie art. 63 § 1 k.k. i art. 577
k.p.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności opisanej w pkt. II części
skazującej wyroku łącznego zalicza skazanemu okres jego zatrzymania w dniach
13 kwietnia 2011 r. i 14 kwietnia 2011 r. i karę pozbawienia wolności dotychczas
odbytą;
VII. na podstawie art. 63 § 1 k.k. i art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary
pozbawienia wolności opisanej w pkt. III części skazującej wyroku łącznego zalicza
skazanemu okres jego zatrzymania w dniach 5 lipca 2011 r. i 6 lipca 2011 r. i karę
pozbawienia wolności dotychczas odbytą;
VIII. na podstawie art. 63 § 1 k.k. i art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej
pozbawienia wolności opisanej w pkt. V części skazującej wyroku łącznego zalicza
skazanemu okres jego zatrzymania w dniach 23 listopada 2010 r. i 24 listopada
6
2010 r., od 28 stycznia 2011 r. do dnia 30 stycznia 2011 r. i karę pozbawienia
wolności dotychczas odbytą;
IX. pozostałe rozstrzygnięcia połączonych wyroków pozostawia do odrębnego
wykonania;
X. na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie w
przedmiocie wyroku łącznego umarza;
XI. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 6 ustawy o opłatach w sprawach karnych
zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych
związanych z wydaniem wyroku łącznego oraz nie wymierza mu opłaty w sprawie.
Obrońca skazanego wniósł apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go
w części zawierającej orzeczenie o karze. Zarzucił wyrokowi rażącą
niewspółmierność (surowość) kary pozbawienia wolności, wynikającą z
niedostatecznego zastosowania absorpcji w sytuacji, kiedy zdecydowana
większość przesłanek, a w szczególności niewielka wysokość orzeczonych kar
pozbawienia wolności, wiek skazanego, jego zły stan zdrowia, przemawiają za
zastosowaniem daleko idącej absorpcji. Skarżący wniósł o zmianę wyroku przez
zastosowanie absorpcji w pełnym zakresie.
Sąd Okręgowy w L. wyrokiem z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. akt IV Ka 311/14,
utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną
oraz zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie
odwoławcze. W uzasadnieniu Sąd ad quem nadmienił, iż „zauważył drobne
uchybienia w wydanym wyroku zarówno w zakresie prawa procesowego – art. 569
§ 1 k.p.k. i prawa materialnego – art. 85 k.k., których dopuścił się Sąd Rejonowy w
G., wydając wyrok łączny w tej sprawie wobec A. G., jednakże popełnione przez
Sąd I instancji drobne uchybienia zawarte w zaskarżonym wyroku łącznym, nie są
w żadnym wypadku tak rażąco niesprawiedliwe, aby wymagały one zmiany tego
wyroku z urzędu na korzyść skazanego, lub jego uchylenia niezależnie od granic
zaskarżenia i podniesionego zarzutu, zgodnie z dyspozycją określoną treścią art.
440 k.p.k.”
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu odwoławczego, zaskarżając go w
całości, wniósł obrońca skazanego. Zarzucił wyrokowi „rażące naruszenie prawa
materialnego, mianowicie art. 91 § 1 k.k. polegające na połączeniu w punkcie II
7
wyroku łącznego Sądu Rejonowego w G. przestępstw popełnionych po dacie
pierwszego wyroku jakim jest wyrok Sądu Rejonowego w M. z dnia 5 września
2011 r. w sprawie II K 562/11” – i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz
utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Rejonowego w G. i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej w L. wniósł o
oddalenie kasacji, natomiast występująca na rozprawie kasacyjnej prokurator
Prokuratury Generalnej zajęła odmienne stanowisko, postulując uchylenie
zaskarżonego wyroku w zakresie utrzymującym w mocy rozstrzygnięcia zawarte w
pkt I - III oraz V - X wyroku Sądu Rejonowego w G., jak też o uchylenie w
wymienionym zakresie wyroku tego Sądu i przekazanie sprawy w tej części do
ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Wniosek zgłoszony przez prokuratora
Prokuratury Generalnej zasługiwał na uwzględnienie, natomiast wniosek zgłoszony
w kasacji przez obrońcę skazanego o uchylenie w całości wyroków sądów obu
instancji był zbyt daleko idący, jako że nie było potrzeby podważania rozstrzygnięć
tych sądów w zakresie połączenia wyroków Sądu Rejonowego w J. i Sądu
Rejonowego w K. (pkt IV wyroku łącznego Sądu Rejonowego w G.).
Rozstrzygnięcia te były zgodne z prawem, nadto nie widać interesu skazanego w
ich kwestionowaniu, skoro kara łączna została mu wymierzona na zasadzie pełnej
absorpcji. Należy też zauważyć, że kasacja została wadliwie zredagowana w
zakresie podniesionego zarzutu. Jej autor powinien dostrzec, że skoro ten
nadzwyczajny środek zaskarżenia jest wnoszony od prawomocnego wyroku Sądu
odwoławczego (art. 519 k.p.k.), to zarzut powinien sygnalizować uchybienie tego
Sądu. Jest tymczasem widoczne, że skarżący podniósł uchybienie, którego
dopuścił się Sąd I instancji, co nie spotkało się z reakcją zainteresowanego w
stosownym czasie, tj. na etapie skarżenia wyroku tego Sądu. W odpowiedzi na
kasację prokurator trafnie zwrócił jednak uwagę, że „szczegółowa analiza kasacji
prowadzi do wniosku, że obrońca A. G., podnosząc w petitum kasacji zarzut
naruszenia – art. 91 § 1 k.k., wskazuje w istocie na rażące naruszenie przez Sąd
odwoławczy art. 440 k.p.k., które miało istotny wpływ na treść wyroku”.
Rzeczywiście, mając na uwadze treść art. 118 § 1 k.p.k., spostrzeżenie prokuratora
8
ma oparcie w twierdzeniu skarżącego, iż „aczkolwiek apelacja skazanego (…)
dotyczyła tylko kary, to jednak orzeczenie Sądu I instancji zawierało naruszenie
prawa materialnego, które zdaniem obrony Sąd Odwoławczy winien dostrzec i
rozpoznać z urzędu”. Obrońca wywodził też, że nie zgadza się z poglądem Sądu ad
quem, iż Sąd Rejonowy popełnił „drobne uchybienia”, nieprowadzące do rażącej
niesprawiedliwości wyroku, nadto wskazał, że „przestępstwa ujęte w wyroku Sądu
Rejonowego w Kościanie w rozwiązanej karze łącznej powinny zostać inaczej
umiejscowione i w wyroku łącznym przypisane do innych węzłów, co
spowodowałoby sytuację dla skazanego korzystniejszą”. Prokurator Prokuratury
Okręgowej wywodził natomiast, że przy prawidłowym orzekaniu sytuacja
skazanego nie zmieniłaby się w sposób znaczący, zatem zaakceptowanie przez
Sąd odwoławczy wyroku łącznego obarczonego obrazą art. 91 § 1 k.k. nie
stanowiło rażącego naruszenia art. 440 k.p.k., które miałoby istotny wpływ na treść
wyroku.
Odnosząc się do tej polemiki należy zwrócić uwagę, że Sąd Rejonowy w G.
w punktach IV, V i VI wydanego przez siebie wyroku łącznego wymierzył
skazanemu kary łączne, natomiast w punktach II i III wymierzył kary niebędące
karami łącznymi. Wyszedł bowiem z założenia, że „był zobligowany do analizy
przestępstw popełnionych przez skazanego w zakresie zastosowania art. 91 § 1
k.k. to jest ustalenia czy zachodzą warunki do przyjęcia, że skazany konkretnych
przestępstw osądzonych w analizowanych wyrokach dopuścił się w warunkach
ciągu przestępstw, tzn. czy popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu
dwa lub więcej przestępstw”. Takie podejście do zagadnienia nie było prawidłowe.
Jak to stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 września 2014 r., I KZP 20/14
(OSNKW 2014, z. 11, poz. 81), kara orzekana wyrokiem łącznym na podstawie art.
91 § 3 k.k., w sytuacji, gdy sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za
przestępstwa należące do ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., jest
karą łączną, której podstawę stanowią kary z osobna wymierzone za te
przestępstwa. Konsekwentnie trzeba przyjąć, że karą łączną jest też kara, której
przynajmniej jedną z podstaw stanowi kara wymierzona za ciąg przestępstw, co
miało miejsce w przypadku A. G. z uwagi na treść wyroku Sądu Rejonowego w K.
Wydając wyrok łączny, sąd orzekający nie jest więc uprawniony do określania na
9
nowo ciągu przestępstw oraz do wymierzania za ten ciąg kary na podstawie art. 91
§ 1 k.k., niebędącej karą łączną. Jak to zauważył w uzasadnieniu wymienionej
uchwały Sąd Najwyższy, w takim wypadku dochodzi do naruszenia art. 17 § 1 pkt 7
k.p.k., co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt
9 k.p.k. [podobnie Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 6 grudnia 2012
r., II AKa 219/12, LEX nr 1271800; także M. Gałązka w: A. Grześkowiak, K. Wiak
(red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2015, s. 590, mimo poglądu, że kara
orzekana w trybie art. 91 § 3 k.k. nie jest karą łączną, przyznaje, że argument
nawiązujący do respektowania powagi rzeczy osądzonej wspiera wspomnianą
uchwałę SN]. Na marginesie można odnotować, że chociaż Sąd Rejonowy,
ustalając na nowo ciągi przestępstw, powołał art. 91 § 1 k.k., to nie wziął pod
uwagę, że w świetle tego przepisu elementem wykluczającym przyjęcie konstrukcji
ciągu przestępstw jest przedzielenie objętych znamieniem ciągłości przestępstw
chociażby nieprawomocnym wyrokiem, wydanym w stosunku do któregokolwiek z
nich [zob. też P. Kardas w: A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz,
t. I, Warszawa 2007, s. 1021; P. Pratkowiecki, Orzekanie kary, w tym także i kary
łącznej za ciąg przestępstw, PS 2011, nr 4, s. 65 i n.). W przypadku
rozpatrywanego wyroku łącznego ten warunek zignorowano, wydając
rozstrzygnięcie zawarte w pkt II, skoro do ciągu włączono przestępstwa osądzone
przez Sądy Rejonowe w M. i C. (III K 485/11) oraz przestępstwa popełnione przez
skazanego po wydaniu przez te Sądy wyroków, a osądzone przez Sądy Rejonowe
w B. i K.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy, dostrzegając że dla wydania
prawidłowego wyroku łącznego w odniesieniu do A. G. jest konieczna daleko idąca
ingerencja w wyroki sądów obu instancji, zgodnie z wnioskiem prokuratora
Prokuratury Generalnej uchylił wyrok zaskarżony kasacją oraz poprzedzający go
wyroku Sądu I instancji w częściach dotyczących rozstrzygnięć zawartych w
punktach I - III oraz V - X wyroku łącznego i w tym zakresie sprawę przekazał do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w G., który uwzględni zapatrywania
prawne zawarte w niniejszym uzasadnieniu, respektując także normę art. 443 k.p.k.
10