Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 74/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie P. L.
skazanego z art. 244 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 13 maja 2015 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w L.
z dnia 12 sierpnia 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
umarza postępowanie karne wobec P. L., a kosztami procesu w
sprawie obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Akt oskarżenia zarzucał P. L. popełnienie przestępstwa z art. 244 k.k.,
polegającego na tym, że „w dniu 13 kwietnia 2014 roku w ruchu lądowym, na 74
kilometrze autostrady […], przy zjeździe w kierunku C., kierował pojazdem marki
FIAT DUCATO o nr rej. […], nie stosując się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy
2
w C. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, sygn. akt […], z
dnia 19 lutego 2014 roku”.
Sąd Rejonowy w L., wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2014 r., uznał oskarżonego
P. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 244
k.k. i art. 33 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k., wymierzył mu karę grzywny
w wysokości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20
zł.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w I instancji
w dniu 20 sierpnia 2014 r.
Od tego wyroku kasację wniósł – w trybie art. 521 k.p.k. – Prokurator
Generalny. Zaskarżając wyrok w całości na korzyść skazanego P. L., zarzucił
rażące naruszenie przepisu prawa karnego procesowego – art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.,
polegające na rozpoznaniu sprawy P. L., oskarżonego o czyn z art. 244 k.k.,
popełniony w dniu 13 kwietnia 2014 roku i wydania wobec niego wyroku
skazującego, pomimo iż postępowanie karne co do tego samego oskarżonego i
tego samego czynu zostało wcześniej prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu
Rejonowego w Z. z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt […] – co stanowi bezwzględną
przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. W konkluzji skarżący
wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie wobec P. L. postępowania –
na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym i należało ją uwzględnić w trybie
art. 535 § 5 k.p.k.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że wyrokiem Sądu
Rejonowego w Z. z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt […], P. L. skazany został za
popełnienie występku z art. 244 k.k., polegającego na tym, że w dniu 13 kwietnia
2014 roku na 74 kilometrze autostrady […], rejonu z., kierował samochodem marki
Fiat Ducato o nr rej. […] w ruchu lądowym, wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu
Rejonowego w C. z dnia 19 lutego 2014 roku, w sprawie sygn. akt […], zakazowi
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy. Na
podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. sąd wymierzył mu karę grzywny w
3
wysokości 150 stawek dziennych po 10 zł stawka. Wyrok ten nie został zaskarżony
przez strony i uprawomocnił się w dniu 25 lipca 2014 r.
Skarżący trafnie wywodzi, że porównanie opisu czynu z art. 244 k.k., za
który P. L. został skazany powyższym wyrokiem, z opisem czynu przypisanego
wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 12 sierpnia 2014 r., sygn. akt […], nie
pozostawia żadnych wątpliwości co do ich tożsamości odnoszącej się zarówno do
sprawcy, daty i miejsca ich popełnienia, jak i czynności sprawczych. W sprawie […]
Sądu Rejonowego w Z. akt oskarżenia skierowany został do Sądu w dniu 16
czerwca 2014 r., zaś w sprawie […] Sądu Rejonowego w L. akt oskarżenia wpłynął
do Sądu w dniu 23 czerwca 2014 r. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż
przeciwko P. L. prowadzone były równolegle dwa postępowania karne obejmujące ten
sam czyn.
Oczywiste jest zatem, że zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w L., wobec
wcześniejszego uprawomocnienia się w dniu 25 lipca 2014 r. wyroku Sądu
Rejonowego w Z., sygn. akt […], wydany został mimo zaistnienia negatywnej
przesłanki procesowej w postaci powagi rzeczy osadzonej. Stwierdzając zaistnienie
bezwzględnej przyczyny odwoławczej określonej w art. 439 § 1 pkt. 8 k.p.k.,
należało, uwzględniając zarzut i wniosek końcowy kasacji, uchylić zaskarżony
wyrok Sądu Rejonowego w L. z dnia 12 sierpnia 2014 r., sygn. akt […], i na
podstawie art. 17 § 1 pkt. 7 k.p.k. umorzyć postpowanie wobec P. L., zaś kosztami
procesu w sprawie obciążyć Skarb Państwa.