Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w III Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Karin Kot

Protokolant Ewa Król

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze delegowanej do Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Anny Surowiak

po rozpoznaniu w dniach: 19.12.2013r., 15.01.2014r., 20.01.2014r., 30.01.2014r., 11.02.2014r., 4.03.2014r., 4.04.2014r., 6.05.2014r., 29.05.2014r., 17.06.2014r., 30.06.2014r., 24.09.2014r., 25.09.2014r., 27.02.2015r. sprawy karnej

D. H. ur. (...)

w J. syna W. i C. z domu Ł.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 18 kwietnia 2006 roku do 22 lipca 2009 roku w R., w województwie (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przywłaszczył sobie powierzone mu w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej mienie znacznej wartości w postaci rzeczy ruchomych: przekazane mu do używania na mocy umów leasingowych o nr (...) zawartych z firmą (...) SA z siedzibą we W. przedmioty tych umów, będące własnością tej firmy, w postaci: koparko- ładowarki (...) 3C. C. nr fabryczny: (...) oraz koparki kołowej (...) nr fabryczny: (...) rok oraz przekazane mu do używania na mocy umów leasingowych o nr (...) zawartych z firmą (...) SA z siedzibą we W. przedmioty tych umów, będące własnością tej firmy, w postaci: koparko -ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) i koparko- ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) oraz młota hydraulicznego (...) 330 w ten sposób, że w dniu 23 kwietnia 2009 roku zbył na rzecz Z. S. koparkę kołową (...) nr fabryczny: (...), a pozostałych w/w maszyn wyzbył się i w rezultacie tego pomimo żądania zwrotu tychże przedmiotów na skutek wypowiedzenia umów leasingu, nie zwrócił ich pokrzywdzonym spółkom, mimo, iż rzeczami tymi zgodnie z tymi umowami leasingowymi nie mógł w ten sposób rozporządzać, czym działał na szkodę spółki (...) SA z siedzibą we W. przywłaszczając jej mienie znacznej wartości o łącznej wartości: 492 000,00 zł oraz na szkodę spółki (...) S.A. z siedzibą we W. przywłaszczając jej mienie znacznej wartości o łącznej wartości: 212 000,00 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 704 000, 00 zł,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II.  w okresie od 1 stycznia 2007 roku do 30 czerwca 2008 roku w R., w województwie (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc członkiem zarządu i prezesem spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R., wbrew przepisom ustawy, dopuścił do podawania w księgach rachunkowych nierzetelnych danych poprzez nieksięgowanie wszystkich dowodów księgowych, w tym raportów kasowych i wyciągów bankowych, dwukrotne księgowanie takich samych dokumentów kosztowych, nieprawidłowe rozliczanie kosztów leasingu i innych kosztów, wystawianie pustych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń, a ponadto dopuścił do zawarcia w sprawozdaniach finansowych za rok 2007 nierzetelnych danych poprzez prezentowanie w bilansie i rachunku zysków i strat zafałszowanej sytuacji majątkowo- finansowej, nieodzwierciedlonej w wartościach ujętych w dowodach księgowych,

tj. o czyn z art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości

( Dz.U.09.152.1223) i art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku

o rachunkowości ( Dz.U.09.152.1223) w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

III.  w okresie od kwietnia 2008 roku do 28 października 2009 roku w R., w J. i we W., w województwie (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc początkowo członkiem zarządu i prezesem spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R., a następnie faktycznie zajmując się sprawami majątkowymi tej spółki, w sytuacji grożącej jej niewypłacalności, do której sam doprowadził, udaremnił i uszczuplił zaspokojenie wierzycieli tej spółki w ten sposób, że w dniu 7 sierpnia 2009 roku we W. zorganizował i przeprowadził pozorną sprzedaż wszystkich udziałów tej spółki na rzecz K. G. (1), któremu w rzeczywistości nie przekazał udziałów spółki, jej majątku oraz jej dokumentacji, pozostawiając tę dokumentację finansową, księgową i pracowniczą bez nadzoru, ukrywając majątek oraz zaprzestając faktycznej działalności spółki, nie zgłaszając wniosku o upadłość tej spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów jej upadłość i nie przeprowadzając stosownie do kodeksu spółek handlowych postępowania upadłościowego, a następnie w okresie od 27 sierpnia 2009 roku do 28 października 2009 roku zorganizował i przeprowadził wyprowadzenie majątku spółki w postaci nieruchomości gruntowych w M. o nr KW (...) i KW (...) stanowiących działkę budowlaną o powierzchni 10, 21 arów oraz udział w działce stanowiącej drogę dojazdową, wartych około 90 000,00 zł w ten sposób, że doprowadził do podpisania w dniu 27 sierpnia 2009 roku we W. przez K. G. (1) formalnie występującego jako prezes spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R. umowy sprzedaży tychże nieruchomości na rzecz swej teściowej - T. K., za fikcyjną kwotę 35 000,00 zł, której nawet w takiej wysokości w rzeczywistości nie przekazano na rzecz w/w spółki, następnie w dniu 31 sierpnia 2009 roku we W. do podpisania umowy darowizny tych nieruchomości przez T. K. na rzecz jego żony M. H., a następnie w dniu 28 października 2009 roku w J. do podpisania umowy sprzedaży przedmiotowych nieruchomości przez M. H. na rzecz L. i A. J. (1), zaniżając jednocześnie w tych umowach wartość w/w nieruchomości i uzyskując na skutek tychże transakcji bliżej nieustaloną sumę pieniężną w wysokości wynoszącej co najmniej 55 000,00 zł a co najwyżej 92 344, 00 zł, której nie wprowadził następnie do majątku spółki przywłaszczając ją sobie i doprowadzając tym samym do skutecznego zbycia w/w nieruchomości spółki bez uiszczenia tej spółce odpowiedniej zapłaty, czym działał na szkodę wielu wierzycieli tej spółki w postaci: Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 499,00 zł, C. spółka z oo. z siedzibą w R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 491,40 zł, Sądu Okręgowego w Zielonej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 621,00 zł, (...) spółka z o.o. z siedzibą w T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7 337, 34 zł, (...) spółka z o .o. z siedziba we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14 731,82 zł, D. – (...) Przedsiębiorstwo Handlowo- Usługowe (...). B., J. S. w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14 623,14 zł, A. M. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 24 942, 70 zł, (...) spółka z o. o. z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 15 536,41zł, P.H.U (...), B.H.R. M., U. (...) spółka jawna w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 13 131,75 zł, (...) spółka z o. o z w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5130,00 zł, A. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 12 810,00 zł, (...) Banku (...) SA z siedzibą w W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 138 210, 89 zł, Banku (...) z siedzibą w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 166 139, 43 zł, (...) spółka z o .o. z siedzibą w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 119 573, 62 zł, E. P. Z. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 372 403,706 zł, Banku (...) SA z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 200 000, 00 zł, Banku (...) SA z siedzibą we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 225 915, 85 zł, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., Inspektorat w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 34 339,91 zł, a ponadto pracowników spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R. w osobach: G. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 800,00 zł, H. M. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 975,00 zł, M. T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 000, 00 zł, D. D. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 600,00 zł, E. D. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000,00 zł, J. S. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 600,00 zł, Ł. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 800, 00 zł, M. S. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3 000,00 zł, M. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 400,00 zł, J. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900,00 zł J. R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900,00 zł, J. W. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900,00 zł, C. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900,00 zł, K. P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 200,00 zł, M. P. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000, 00 zł, D. H. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5 000, 00 zł, J. J. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 000,00 zł, M. K. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000, 00 zł, K. F. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000, 00 zł, P. L. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3 300,00 zł, K. T. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7 500,00 zł, K. Ż. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4 000, 00 zł, N. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000,00 zł, R. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4 000, 00 zł, D. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3500, 00 zł

tj. o czyn z art. 300 § 3 kk w zw. z art. 308 kk i art. 301 § 2 kk w zw. z art. 308 kk i art. 284 § 1 kk i art. 586 kodeksu spółek handlowych –ustawy z dnia 15 września 2000 roku ( Dz.U.00.94.1037 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

IV.  w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 30 czerwca 2009 roku w R., w województwie (...), wbrew przepisom ustawy, będąc członkiem zarządu i prezesem spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R. zaniechał sporządzenia sprawozdania finansowego tej jednostki za rok 2008,

tj. o czyn z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości ( Dz.U.09.152.1223)

V.  w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 1 lipca 2009 roku do 31 sierpnia 2009 roku w R., w województwie (...), działając w imieniu (...) spółka z o.o. z siedzibą R. przywłaszczył powierzone mu cudze mienie ruchome w postaci należących do spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. brył granitowych o wartości 24 820,28 zł, czym działał na szkodę tego podmiotu,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

VI.  w okresie od 2 do 11 czerwca 2008 roku w J., w województwie (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) w W. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem znacznej wartości, w ten sposób, że w celu uzyskania dla siebie kredytów w Oddziale Banku (...) w J. przy ul. (...) składając wniosek o udzielenie Kredytu na Miarę i Kredytu Bezpiecznego przedłożył stwierdzający nieprawdę dokument w postaci PIT 36 wraz z załącznikiem PIT/B, w którym między innymi zaważył wysokość osiągniętej przez siebie w roku podatkowym 2007 kwoty przychodu ze stosunku pracy i dochodu oraz przedłożył oryginał zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o. o. z siedzibą w R., w którym podał nieprawdziwą wartość osiąganego wynagrodzenia miesięcznego brutto w kwocie 29 000,00 złotych wprowadzając pracownika banku w błąd co do prawdziwości danych zawartych w tych dokumentach, a ponadto co do zamiaru i możliwości spłacenia kredytów, przy czym oba dokumenty miały istotne znaczenie dla przyznania kredytów i zawarł w dniu 2 czerwca 2008 roku Umowę o Kredyt Bezpieczny, a w dniu 10 czerwca 2008 roku Umowę o Kredyt na Miarę o łącznej wartości 400 000 złotych, czym działał na szkodę (...) w W., a następnie składając wniosek o udzielenie karty kredytowej złożył oświadczenie, w którym podał nieprawdę co do osiąganego wynagrodzenia miesięcznego brutto w kwocie 29 000 złotych wprowadzając pracownika banku w błąd co do prawdziwości danych o swym wynagrodzeniu i co do zamiaru i możliwości spłacenia kredytu i zawarł w wyniku tego w dniu 11 czerwca 2008 roku Umowę karty Kredytowej o wartości 50 000 złotych czym działał na szkodę (...) w W., nie spłacając żadnego z w/w kredytów i wyrządzając w stosunku do mienia banku znacznej wartości łączną szkodę w wysokości 426 534,61 zł,

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art.286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art.273 kk w zw. z art.11 § 2 kk i w zw. z art.12 kk

I.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia, to jest przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego D. H. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz spółki (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 348.930,47 zł, zaś na rzecz spółki (...) S.A. z siedzibą we W. orzeka wobec oskarżonego D. H. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 90.000 zł,

III.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia, to jest czynu z art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia, to jest przestępstwa z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 301 § 2 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 284 § 1 k.k. i art. 586 ksh – Ustawy z 15 września 2000r. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 300 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  na podstawie art. 41§1 kk orzeka wobec oskarżonego D. H. środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk w spółkach handlowych uprawniających do prowadzenia ich spraw bądź do ich reprezentacji na okres 5 (pięciu) lat,

VI.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie IV aktu oskarżenia, to jest czynu z art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i za to na podstawie art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

VII.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie V aktu oskarżenia, to jest przestępstwa z art. 284 § 2 kk i za to na podstawie art. 284 § 2 kk wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

VIII.  uznaje oskarżonego D. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie VI aktu oskarżenia, to jest czynu z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IX.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. H. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz Raiffeisen Bank (...) w W. kwoty 426.534,61 zł,

X.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzone oskarżonemu D. H. w punktach: I, III, IV, VI, VII i VIII części dyspozytywnej wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) pozbawienia wolności,

XI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu D. H. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 26 września 2013r. do dnia 19 lutego 2014r.,

XII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 400 złotych.

UZASADNIENIE

Począwszy od dnia 1 kwietnia 2003r. D. H. prowadził działalność gospodarczą początkowo pod firmą: H. D. Usługi w zakresie Stolarstwa i Tartacznictwa, później jako Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą w R., a następnie Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) D. H. z siedzibą w R..

(dowód: wniosek o zarejestrowanie działalności gospodarczej z dnia

26 marca 2003r.k. 1544,

zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej

k. 1543, k. 1537,k. 1535,

wniosek o zarejestrowanie działalności gospodarczej z dnia

27 czerwca 2003r.k. 1542,

zaświadczenie o zmianie we wpisie do ewidencji działalności

gospodarczej k. 1541,k. 1539,

zgłoszenie do ewidencji działalności gospodarczej k. 1540).

W dniu 18 kwietnia 2006 roku zawarł on z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego o numerze (...). Przedmiotem umowy była koparko - ładowarka (...) 3 CX o nr seryjnym (...). Wartość przedmiotu leasingu wynosiła 201 300 złotych. Następnie w dniu 15 maja 2006 roku D. H. zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. kolejną umowę leasingu operacyjnego o numerze (...), której przedmiotem była koparko- ładowarka (...) 3 CX o nr seryjnym (...) oraz młot hydrauliczny (...) 330. Wartość przedmiotów leasingu wynosiła 252 540 złotych.

(dowód: zeznania świadka A. C. k. 2319-2322, k. 6098-6099,

umowa leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia

18 kwietnia 2006r. k. 2327-2331,

protokół zdawczo – odbiorczy k. 2332,

kopia faktury VAT z dnia 18 kwietnia 2006r. k. 2333

umowa leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia

15 maja 2006r. k. 2337-2341,

protokół zdawczo – odbiorczy k. 2342,

kopia faktury VAT z dnia15 maja 2006r.k. 2343).

W dniu 23 lutego 2006 roku w Kancelarii Notarialnej w J. w przy ulicy (...) doszło do zawarcia pomiędzy D. H. i jego żoną M. H. umowy zawiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...). Prezesem Zarządu Spółki został D. H., zaś M. H. została powołana Wiceprezesem Zarządu Spółki, z uprawnieniami do jednoosobowej samodzielnej reprezentacji spółki. Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2006 roku, po uzupełnieniu wniosku o rejestrację podmiotu w rejestrze przedsiębiorców między innymi o oświadczenie członków zarządu, że wkłady na pokrycie kapitału zakładowego zostały w całości wniesione (przy czym D. H. posiadał 160 udziałów o łącznej wartości 80 tysięcy złotych, natomiast M. H. 40 udziałów o wartości 20 tysięcy złotych), Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu wpisał spółkę do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Przedsiębiorców.

(dowód: wypis z aktu notarialnego Repertorium A numer (...)

k. 214-222,

zarządzenie z dnia 20 marca 2006r. k. 224,

postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej

we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2006 r. k. 243-245).

W dniu 23 marca 2007 roku D. H. działając w imieniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w R. zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego o nr (...). Przedmiotem umowy była koparko - ładowarka (...) 3C. C. o wartości 285 297,61 złotych. Następnie w dniu 19 lipca 2007 roku D. H. działając w imieniu spółki (...) zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego o nr (...), której przedmiotem była koparka kołowa (...) o wartości 457 500 złotych.

(dowód: zeznania świadka K. K. (1) k. 2218-2221,k. 6093-6094,

umowa leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia

23 marca 2007r. k. 1361-1366,

umowa leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia

19 lipca 2007 r. k. 1367-1372,

kopia faktury VAT z dnia 20 marca 2007r. k. 1373,

protokół zdawczo – odbiorczy k. 1374,

kopia faktury VAT z dnia 25 lipca 2007r. k. 1375,

protokół zdawczo – odbiorczy k. 1376).

W dniu 29 marca 2007r. D. H. sporządził pismo skierowane do Wójta Gminy J. informujące, iż z dniem 31 marca 2007r. likwiduje on działalność gospodarczą. Decyzją Wójta Gminy J. z dnia 2 kwietnia 2007r. wykreślono z ewidencji działalności gospodarczej wpis dotyczący działalności - Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...).

(dowód: pismo D. H. z dnia 29 marca 2007r. k. 1534,

decyzja Wójta Gminy J. z dnia 2 kwietnia 2007r.

k. 1533).

D. H. jako członek zarządu i prezes (...) spółki z o.o. z siedzibą w R., był zobowiązany do składnia do Urzędu Skarbowego bilansów rocznych oraz rachunków zysków i strat oraz do składania we właściwym rejestrze sądowym sprawozdania finansowego. Miał on także obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. W okresie od dnia 1 stycznia 2007 roku do 30 czerwca 2008 roku D. H. podawał w księgach rachunkowych nierzetelne dane poprzez nieksięgowanie wszystkich dowodów księgowych, w tym raportów kasowych i wyciągów bankowych, dwukrotne księgowanie takich samych dokumentów kosztowych, nieprawidłowe rozliczanie kosztów leasingu i innych kosztów, wystawianie pustych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń, a ponadto dopuścił do zawarcia w sprawozdaniach finansowych za rok 2007 nierzetelnych danych poprzez prezentowanie w bilansie i rachunku zysków i strat zafałszowanej sytuacji majątkowo - finansowej, nieodzwierciedlonej w wartościach ujętych w dowodach księgowych.

(dowód: opinie biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii,

księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa

k. 5209-5221, k. 5232-5253).

W dniu 2 czerwca 2008r. pracująca w Biurze (...), z którym w kwietniu 2006r. D. H. zawarł umowę o prowadzenie usług finansowych dla spółki (...), M. Z. (1) wypełniła zaświadczenie o zatrudnieniu D. H. zawierające informację, iż jest on zatrudniony w spółce na stanowisku dyrektora na czas nieokreślony od dnia 1 kwietnia 2006r. za wynagrodzeniem 29.000 złotych miesięcznie.

(dowód: zeznania świadka M. Z. (1) k. 199-200, k. 917-918,

k. 956-957, k. 1448-1449, k. 3360-3365, k. 4526-4528,

k. 4546-4547, k. 4550-4552, k. 6129-6132,

zaświadczenie z dnia 2 czerwca 2008r. k. 4577).

W tym samym dniu D. H. udał się do Oddziału (...) w J. przy ul. (...) gdzie złożył wniosek o udzielenie Kredytu na Miarę. Do wniosku dołączył wypełniony przez M. Z. (1) oryginał zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o. o. z siedzibą w R. oraz PIT - 36 za 2007 rok wraz z załącznikiem PIT/B za 2007 rok.

(dowód: zeznania świadka Ł. G. k. 4520-4522).

Dokument PIT - 36 za 2007 rok wraz z załącznikiem PIT/B za 2007 rok zawierał informację o uzyskanym przez D. H. w roku 2007 przychodzie ze stosunku pracy oraz pozarolniczej działalności gospodarczej. Zostały one wcześniej złożone w Urzędzie Skarbowym w dniu 30 kwietnia 2008 roku a następnie w dniu 12 czerwca 2008r. doszło do ich korekty przez D. H.. Dokumenty zawierały zawyżoną wysokość osiągniętej przez D. H. w roku podatkowym 2007 kwoty przychodu ze stosunku pracy i dochodu.

(dowód: zeznania świadka M. Z. (1) k. 199-200, k. 917-918,

k. 956-957, k. 1448-1449, k. 3360-3365, k. 4526-4528,

k. 4546-4547, k. 4550-4552, k. 6129-6132,

kopie dokumentów PIT k. 4665).

Po pozytywnym rozpatrzeniu przez bank wniosku D. H. został przyznany kredyt we wnioskowanej wysokości 250 000 złotych. Następnie w dniu 10 czerwca 2008r. w oparciu o wskazane powyżej dokumenty D. H. zawarł Umowę o Kredyt na Miarę w wysokości 150 000 złotych. D. H. złożył także wniosek o udzielenie karty kredytowej zawierający oświadczenie, w którym podał, iż uzyskuje on miesięcznie wynagrodzenie w kwocie 29 000 złotych brutto, w następstwie którego w dniu 11 czerwca 2008 roku doszło do zawarcia pomiędzy D. H. oraz przedstawicielem banku (...) o wartości 50 000 złotych.

(dowód: zeznania świadka Ł. G. k. 4520-4522,

umowa o Kredyt Bezpieczny k. 4578-4579,

umowa o Kredyt na Miarę k. 4580-4581,

umowa karty kredytowej k. 4582-4583).

D. H. do miesiąca maja 2009r. dokonywał spłat zaciągniętych kredytów: Na Miarę oraz Bezpiecznego, zaś dnia 18 sierpnia 2009r. dokonał ostatniej wpłaty na poczet spłaty karty kredytowej, przy czym jedynie w pierwszych miesiącach dokonywane wpłaty odpowiadały kwocie wymagalnej.

(dowód: pismo (...) z dnia 23 września 2010r. k. 4533-4534).

Swoim zachowaniem D. H. wyrządził szkodę w mieniu banku w łącznej wysokości 426 534,61 zł.

(dowód: zeznania świadka Ł. G. k. 4520-4522,

pismo (...) z dnia 23 września 2010r. k. 4533-4534).

W dniu 25 lutego 2009 roku komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Jeleniej Górze - D. B. (2) w toku postępowania prowadzonego z wniosku wierzyciela spółki (...) – firmy (...) LTD S.A. z siedzibą w B. dokonał zajęcia udziałów w spółce (...), o czym pisemnie zawiadomił D. H. w dniu 26 lutego 2009 roku. Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2009r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu przyjął do akt rejestrowych zajęcie udziałów D. H. posiadanych w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

(dowód: zeznania świadka D. B. (1) k. 745-748, k. 2356-2368,

k. 6043-6045, k. 6274-6276,

zajęcie innych praw majątkowych (udziałów w sp. z o.o. (...)

– KRS (...)) z dnia 25 lutego 2009r. w sprawie o sygn. akt

II Km 2244/07 wraz z potwierdzeniem odbioru zajęcia k. 315,

postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej

we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2009r. k. 317).

W tym czasie w firmie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pracował G. W. (1). Był on zatrudniony począwszy od miesiąca września 2008r. na podstawie umowy o pracę na czas określony na stanowisku majstra - operatora ładowarki. G. W. (1) w rzeczywistości w spółce (...) dozorował pracowników oraz produkcję kostki granitowej. Pewnego dnia D. H. zaproponował G. W. (1) odkupienie 1-2% udziałów w firmie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością argumentując to przejściowymi kłopotami i koniecznością pozbycia się części udziałów.

(dowód: zeznania świadka G. W. (1) k. 136-142, 1468-1469,

2349-2352, 4096-4099).

W dniu 9 marca 2009r. notariusz Kancelarii Notarialnej we W. A. R. poświadczyła podpisy G. W. (1) oraz D. H. na umowie zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Umowa datowana była na 10 stycznia 2009r. Zgodnie z § 2 i 3 umowy D. H. zbywał na rzecz G. W. (1) 144 udziały za kwotę 72.000 złotych.

(dowód: zeznania świadka G. W. (1) k. 136-142, 1468-1469,

2349-2352, 4096-4099,

umowa zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

datowana na 10 stycznia 2009r. k. 336-337,

poświadczenie podpisów k. 338).

G. W. (1) w rzeczywistości nie uiścił na rzecz D. H. kwoty 72.000 złotych. Poza tym w dniu 5 marca 2009 roku nie zawarł on z D. H. umowy zbycia D. H. 144 udziałów spółki (...) za kwotę 72.000 złotych.

(dowód: zeznania świadka G. W. (1) k. 136-142, 1468-1469,

2349-2352, 4096-4099,

umowa zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

datowana na 5 marca 2009r. k. 374-375).

W dniu 14 maja 2009 roku, umocowany przez reprezentującego spółkę (...) w dniu 13 maja 2009r., radca prawny A. P. złożył do Krajowego Rejestru Sądowego wniosek o wpisanie zmian dotyczących: nowej siedziby spółki wraz z uchwałą w przedmiocie zmiany adresu spółki z dotychczasowego - R. (...) na adres: (...) i R. (...), nowego wspólnika - G. W. (1) wraz z umową zbycia 144 udziałów przez D. H. na rzecz G. W. (1) oraz odwołania M. H. z funkcji Wiceprezesa Zarządu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wraz z protokołem datowanym na 10 kwietnia 2009 roku z Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 22 kwietnia 2009 roku. Wskazane zmiany z uwagi na uchybienia formalne wniosku zostały wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 6 lipca 2009 roku.

(dowód: wniosek o zmianę danych podmiotu w rejestrze przedsiębiorców

wraz z załącznikami k. 323 - 347,

postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej

we Wrocławiu z dnia 6 lipca 2009r. k. 352).

Na początku 2009r. D. H. kilkakrotnie przyjeżdżał wraz ze znajomym o imieniu A. do, zajmującego się kupnem i sprzedażą ładowarek, Z. S.. Mężczyźni oglądali znajdujące się w firmie Z. S.urządzenia. Pewnego dnia D. H. wybrał spośród maszyn ładowarkę (...) (...) o wartości 285.000 złotych i wówczas zwrócił się do Z. S. o umożliwienie otrzymania sprzętu przed uiszczeniem w całości zapłaty za ładowarkę. Doszło do podpisania umowy i faktury. W tym dniu D. H. uiścił kwotę 100.000 złotych, zaś pozostałą kwotę miał dostarczyć w ciągu dwóch miesięcy. Następnie D. H. zaproponował uiszczenie części zaległej kwoty poprzez dostarczenie kostki brukowej, na co Z. S. przystał. D. H. dostarczył Z. S. 15 samochodów kostki o wartości około 25.000 złotych, którą to kwotę mężczyzna zaliczył na poczet nieuiszczonej w całości ceny ładowarki. Na początku miesiąca kwietnia 2009r. D. H. zatelefonował do Z. S.. W rozmowie zaproponował mu sprzedaż koparki kołowej (...). Z. S. udał się wówczas do siedziby firmy D. H. gdzie obejrzał urządzenie. Następnie w dniu 23 kwietnia 2009r. doszło do podpisania umowy sprzedaży koparki kołowej (...) nr fabryczny: (...) za kwotę 165.000 złotych, którą Z. S. wraz z podatkiem VAT w wysokości 36.300 złotych przekazał D. H.. Otrzymanie pieniędzy gotówką D. H. potwierdził na wystawionej fakturze. W punkcie pierwszym umowy D. H. oświadczył, że jest on właścicielem maszyny, która nie pochodzi z kradzieży i jest wolna od wad prawnych.

(dowód: zeznania świadka Z. S. k. 1477-1478,

k. 2825-2829, k. 6064-6067,

umowa sprzedaży z dnia 23 kwietnia 2009r. k. 2832,

faktura VAT nr (...) z dnia 23 kwietnia 2009r. k. 2831).

D. H. w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 30 czerwca 2009 roku jako członek zarządu i prezes (...) Spółka z o.o. z siedzibą w R. zaniechał także sporządzenia sprawozdania finansowego za rok 2008.

(dowód: opinie biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii,

księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa

k. 5209-5221, k. 5232-5253).

W dniu 29 czerwca 2009r. (...) Fundusz (...) skierował pismo do D. H. wskazując jako siedzibę: Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo – Usługowe (...) (...) informujące o rozwiązaniu umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) zawierające żądanie bezwarunkowego, natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy. Pismo zostało odebrane w dniu 6 lipca 2009r. przez matkę D. H. – C. H.. Z kolei pismem z dniu 20 lipca 2009r., doręczonym w dniu 24 lipca 2009r. matce D. H. –C. H., (...) Fundusz (...) dokonał rozwiązania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...). Pismo zawierało żądanie bezwarunkowego, natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy.

(dowód: zeznania świadka A. C. k. 2319-2322, k. 6098-6099,

pismo (...) Funduszu (...) z dnia 29 czerwca

2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru korespondencji k. 2344-2345,

pismo (...) Funduszu (...) z dnia 20 lipca 2009r.

wraz z potwierdzeniem odbioru korespondencji k. 2334-2335).

Z kolei z dniem 10 lipca 2009r. (...) S.A. rozwiązał umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) żądając natychmiastowego i bezwarunkowego zwrotu przedmiotów leasingu. Pisma o rozwiązaniu umów leasingu zostały skutecznie doręczone w dniu 15 lipca 2009r.

(dowód: zeznania świadka K. K. (1) k. 2218-2221, k. 6093-6094,

pisma (...) S.A. z dnia 10 lipca 2009r.

wraz z potwierdzeniem odbioru korespondencji k. 2280-2282).

W dniu 22 lipca 2009 roku przedstawiciel firmy windykacyjnej działającej w imieniu (...) S.A. z siedzibą we W. udał się do siedziby spółki (...) w R. (...) (...) i przeprowadził rozmowę z D. H. oraz M. H.. Zabezpieczył on wówczas samochód ciężarowy marki M. oraz ładowarkę teleskopową, za które D. H. także nie płacił rat leasingowych. W tym dniu przedstawiciel firmy windykacyjnej zaproponował porozumienie w zakresie spłaty zaległych rat leasingowych dotyczących umów leasingu operacyjnego o numerze (...). Warunkiem porozumienia było okazanie przedmiotów umów, czego jednakże D. H. nie uczynił, jak również nie wskazał on miejsca w jakim miałyby znajdować się przedmioty umów leasingu.

(dowód: zeznania świadka J. K. k. 1344-1346).

K. G. (1) - nadużywający alkoholu, bezrobotny mieszkaniec J. jest znajomym T. J.. Mężczyzna znając sytuację finansową K. G. (1) oraz wykorzystując, iż znajdował się on pod wpływem alkoholu, w dniu 7 sierpnia 2009 roku zaproponował mu nabycie udziałów w spółce w zamian za przekazanie kwoty pieniędzy. W tym samym dniu obaj mężczyźni udali się, kierowanym przez kolegę T. J. samochodem, do W.. W kawiarni w pobliżu siedziby kancelarii notarialnej doszło do spotkania K. G. (1) i T. J. z D. H., który posiadał przygotowane do podpisu dla K. G. (1) dokumenty, które mężczyzna podpisał nie czytając żadnego z nich.

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129).

K. G. (1) podpisał wówczas między innymi protokół z Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 7 sierpnia 2009r. dotyczący odwołania z funkcji Prezesa Zarządu Spółki D. H. i powołania na to stanowisko K. G. (1).

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129,

protokół z nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników z dnia

7 sierpnia 2009r.k. 385-386).

Następnie w Kancelarii Notarialnej we W. notariusz K. K. (2) poświadczyła autentyczność podpisów złożonych pod umową z dnia 7 sierpnia 2009 roku dotyczącą zbycia K. G. (1) przez D. H. i M. H. 200 udziałów w spółce (...) za kwotę 100.000 zł, pod protokołem zgromadzenia wspólników z dnia 4 sierpnia 2009 roku oraz pod oświadczeniem K. G. (1), że zapoznał się on z pełną dokumentacją spółki i jej przedsiębiorstwa jak też stanem prawnym i faktycznym majątku spółki, że znany jest mu stan wszelkich zobowiązań i wierzytelności spółki, jej stan majątkowy i finansowy, stan spraw sądowych i innych postępowań związanych z działalnością spółki, i nie wnosi co do nich żadnych zastrzeżeń, a nadto, że ewentualne ryzyka lub zobowiązania, które powstały w związku z prowadzeniem spółki w czasie przed zawarciem umowy sprzedaży udziałów z dnia 7 sierpnia 2009 roku obciążają w całości spółkę przy całkowitym zwolnieniu zbywcy ze zobowiązań z tego tytułu zarówno w stosunkach wewnętrznych jak i zewnętrznych.

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129,

umowa zbycia udziałów w spółce z ograniczona odpowiedzialnością

k. 379,

protokół Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia

4 sierpnia 2009r. k. 380-381

oświadczenie z dnia 7 sierpnia 2009r. k. 383,

poświadczenie podpisów k. 384).

Za podpisanie dokumentów K. G. (1) otrzymał od D. H. kwotę 400 zł. Po kilku dniach mężczyźni spotkali się ponownie przed siedzibą Kancelarii Notarialnej w J. przy ulicy (...) po uprzednim telefonicznym ustaleniu terminu spotkania przez T. J. z K. G. (1). Doszło wówczas do podpisania przez K. G. (1) dwóch kolejnych dokumentów, za co D. H. przekazał mu kwotę 150 złotych. K. G. (1) nigdy nie zapłacił za udziały w spółce (...) kwoty 100.000 złotych.

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129).

K. G. (1) podpisał także oświadczenie datowane na 6 sierpnia 2009r. o przejęciu sprzętu w postaci dwóch sztuk koparko – ładowarek oraz młota wskazujące na zawarcie w tym dniu umowy najmu sprzętu pomiędzy D. H. prowadzącym działalność gospodarczą: P.P.H.U. (...) z siedzibą w R. a Spółką z o.o. (...) reprezentowaną przez Prezesa Zarządu K. G. (1), zgodnie z którą najemca zobowiązał się między innymi do uiszczania czynszu najmu na rachunek (...) S.A. we W. w wysokości 8.900 złotych miesięcznie oraz powiadomienia (...) S.A., że spełnia świadczenie wynajmującego wynikające z umowy leasingu.

(dowód: oświadczenie z dnia 6 sierpnia 2009r. k. 1588).

W dniu 7 sierpnia 2009 roku do Krajowego Rejestru Sądowego wpłynął wniosek podpisany nazwiskiem K. G. (1) o dokonanie wpisu zmian. Do wniosku załączona została między innymi umowa zbycia 144 udziałów spółki (...) za kwotę 72.000 złotych z dnia 5 marca 2009 roku D. H. przez G. W. (1), umowa zbycia w dniu 7 sierpnia 2009 roku udziałów przez M. H. i D. H. na rzecz K. G. (1), protokół Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 4 sierpnia 2009 roku, protokół Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 7 sierpnia 2009 roku i uchwała o powołaniu na stanowisko prezesa spółki K. G. (1). Postanowieniem z dnia 3 września 2009r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej dokonał wpisu zmian dotyczących wykreślenia wspólników M. H., D. H. i w ich miejsce wpisania jedynego wspólnika - K. G. (1) jako Prezesa Zarządu, do Krajowego Rejestru Sądowego.

(dowód: wniosek o zmianę danych podmiotu w rejestrze przedsiębiorców

wraz z załącznikami k. 362 - 386,

postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej

we Wrocławiu z dnia 3 września 2009r. k. 390).

W dniu 19 sierpnia 2009r. do siedziby (...) S.A. we W. wpłynęło pismo z pieczątką (...) Spółka z o.o. zawierające informację o zbyciu udziałów w dniu 7 sierpnia 2009r. przez D. H. i M. H.. W piśmie wskazano na oświadczenie nabywcy udziałów, iż zobowiązania powstałe w związku z prowadzeniem spółki w czasie przed zawarciem umowy zbycia udziałów obciążają w całości spółkę przy całkowitym zwolnieniu zbywcy z tego tytułu zarówno w stosunkach wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

(dowód: pismo z dnia 7 sierpnia 2009r. k. 2295).

Z uwagi na to, że D. H. pomimo kierowanych żądań nie zwrócił (...) S.A. z siedzibą we W. przedmiotów leasingu, spółka zleciła firmie windykacyjnej (...) Finanse sp. z o.o. z siedzibą we W. przeprowadzenie windykacji swoich roszczeń. Działający w imieniu firmy windykacyjnej M. G. (1) wielokrotnie próbował skontaktować się z D. H., który jednakże nie odbierał telefonów i unikał kontaktu. W dniu 24 września 2009 roku M. G. (1) udał się na teren siedziby Spółki (...), do miejsca zamieszkania D. H. i wreszcie do domu zajmowanego przez jego matkę, w którym zastał on D. H.. Zażądał wówczas zwrotu leasingowanego sprzętu. D. H. w rozmowie oświadczył, iż sprzęt komuś wypożyczył, nie zna aktualnego miejsca jego przechowywania. Zobowiązał się do zapłaty zaległych opłat do dnia 5 października 2009 roku, co było warunkiem ewentualnego wznowienia umowy. Nie zwrócił on jednak przedmiotów leasingu i nie uregulował zaległych opłat.

(dowód: zeznania świadka A. C. k. 2319-2322, k. 6098-6099,

zeznania świadka M. G. (1) k. 3488-3490).

K. G. (1) nie zajmował się nigdy sprawami spółki, albowiem D. H. w rzeczywistości nie przekazał mu udziałów spółki, jej majątku oraz dokumentacji. Faktycznie sprawami majątkowymi Spółki (...) zajmował się nadal D. H..

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129,

wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 12 października

2011r. wydany w sprawie o sygn. akt I C 424/11 k. 5445-5453,

wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 1 marca 2012r.

wydany w sprawie o sygn. akt I A Ca 111/12 k. 5454-5466).

D. H. zaprzestał jednak wykonywania wymagalnych zobowiązań oraz zaprzestał faktycznej działalności spółki pozostawiając dokumentację finansową, księgową i pracowniczą bez nadzoru, ukrywając pozostały majątek spółki. Pomimo powstania w tym czasie warunków do ogłoszenia upadłości nie zgłosił wniosku o upadłość tej spółki. Nie przeprowadził on także postępowania upadłościowego.

(dowód: zeznania świadka M. Z. (1) k. 199-200, k. 917-918,

k. 956-957, k. 1448-1449, k. 3360-3365, k. 4526-4528,

k. 4546-4547, k. 4550-4552, k. 6129-6132,

zeznania świadka J. O. (1) k. 547-549, k. 2306-2308,

k. 6219,

opinie biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii,

księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa

k. 5209-5221, k. 5232-5253,

opinia biegłego z zakresu finansów i rachunkowości k. 4678-4706,

k. 5048-5053).

W dniu 27 sierpnia 2009 roku D. H. doprowadził natomiast do podpisania w Kancelarii Notarialnej we W. przez, formalnie występującego jako prezes (...) Spółki z o.o. z siedzibą w R., K. G. (1) umowy sprzedaży na rzecz teściowej D. H. T. K. nieruchomości gruntowych położonych w M. o nr KW (...) i KW (...) stanowiących działkę budowlaną o powierzchni 10,21 arów oraz udział w działce stanowiącej drogę dojazdową, za kwotę 35.000 złotych.

(dowód: zeznania świadka K. G. (1) k.565-569, k.1422-1423,

k. 1589-1590, k. 1600, k. 1724-1725, k. 3462-3467, k. 6128-6129,

zeznania świadka D. B. (1) k. 745-748, k. 2356-2368,

k. 6043-6045, k. 6274-6276,

kserokopia aktu notarialnego Repertorium A numer (...)2009r.

k. 4843-4844).

Wartość nieruchomości wynosiła 92.344 złotych.

(dowód: decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia

22 grudnia 2009r. k. 4850).

Spółka z o.o. (...) z siedzibą w R. nie otrzymała jednakże należności za sprzedaż nieruchomości o nr KW (...) i KW (...), nawet w kwocie 35.000 złotych.

(dowód: opinia biegłego z zakresu finansów i rachunkowości k. 4678-4706,

k. 5048-5053).

Z kolei w dniu 31 sierpnia 2009 r. doszło do podpisania w Kancelarii Notarialnej we W. umowy darowizny nieruchomości o nr KW (...) i KW (...) przez T. K. na rzecz żony D. M. H..

(dowód: kserokopia aktu notarialnego Repertorium A numer (...)2009r.

k. 4845-4846).

W roku 2009 D. H. był pacjentem L. J.. Podczas jednej z wizyt w gabinecie lekarskim prowadzonym przez L. J. D. H. zaproponował mu nabycie nieruchomości położonej w M. – nieuzbrojonej działki gruntu wraz z udziałem w drodze dojazdowej. Następnie L. J. przeprowadził rozmowę z żoną i małżonkowie zdecydowali się na zakup nieruchomości.

(dowód: zeznania świadka L. J. k.3476- 3478, k. 6099-6100,

zeznania świadka A. J. (1) k. 3473-3475, k. 6099).

D. H. zaproponował małżonkom J. aby uiścili kwotę 55.000 złotych, podczas gdy w akcie notarialnym podana zostanie kwota 35.000 złotych. L. i A. J. (1) przystali na tą propozycję i wręczyli D. H. kwotę 55.000 złotych jako zapłatę za nabyte nieruchomości.

(dowód: zeznania świadka A. J. (1) k. 3473-3475, k. 6099).

Następnie w dniu 28 października 2009 r. w J. doszło do podpisania umowy sprzedaży przedmiotowych nieruchomości o nr KW (...) i KW (...) przez M. H. na rzecz A. i L. J.. W umowie notarialnej jako wartość nieruchomości wskazano kwotę 35.000 złotych.

(dowód: kserokopia aktu notarialnego Repertorium A numer 5980/2009r.

k. 4847-4849).

Opisanym powyżej zachowaniem D. H. uszczuplił zaspokojenie wielu wierzycieli Spółki (...), a mianowicie: Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 499 zł, C. spółka z oo. z siedzibą w R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 491,40 zł, Sądu Okręgowego w Zielonej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 621 zł, (...) spółka z o.o. z siedzibą w T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7 337,34 zł, (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14 731,82 zł, D. – (...) Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...). B., J. S. w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14 623,14 zł, A. M. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 24 942, 70 zł, (...) spółka z o. o. z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 15 536,41zł, P.H.U (...), B.H.R. M.,U. (...) spółka jawna w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 13 131,75 zł, (...) spółka z o.o. w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5130 zł, A. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 12 810 zł, (...) Banku (...) SA z siedzibą w W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 138 210,89 zł, Banku (...) z siedzibą w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 166 139, 43 zł, (...) spółka z o .o. z siedzibą w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 119 573, 62 zł, E. P. Z. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 372 403,706 zł, Banku (...) SA z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 200 000 zł, Banku (...) SA z siedzibą we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 225 915, 85 zł, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., Inspektorat w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 34 339,91 zł, a ponadto pracowników spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R. w osobach: G. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 800 zł, H. M. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9 975 zł, M. T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 000 zł, D. D. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 600 zł, E. D. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000 zł, J. S. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 600 zł, Ł. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 800 zł, M. S. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3 000 zł, M. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 400 zł, J. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł J. R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, J. W. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, C. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, K. P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1200 zł, M. P. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000 zł, D. H. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5 000 zł, J. J. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1 000 zł, M. K. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000 zł, K. F. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000 zł, P. L. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3 300 zł, K. T. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7 500 zł, K. Ż. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4 000 zł, N. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2 000 zł, R. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4 000 zł, D. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3500 zł.

(dowód: kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 2424/09 oraz Km 3303/09

z wniosku A. M. (2) k. 415-458

kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 413/10

z wniosku (...) spółka z o. o. z siedzibą w P.

k. 459-464

kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 220/10

z wniosku P.H.U (...), B.H.R. M., U. (...) spółka jawna

w K. k. 465-477

kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 117/10 oraz Km 2011/09

z wniosku G. W. (1) k. 478-489

kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 72/10 z wniosku A.

M. k. 490-493,

kserokopie akt komorniczych o sygn. Km 1466/09 z wniosku Zakładu

(...) Oddział w W., Inspektorat

w J. k. 494-505,

pismo Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Jeleniej

Górze D. B. (1) z dnia 11 maja 2011r. k. 3403-3404).

Na przełomie roku 2007 i 2008 doszło do współpracy pomiędzy, prowadzącym firmę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P., G. W. (2) a D. H., który w tym czasie poszerzył działalność swojej spółki o produkcję kostki granitowej. W tym celu nabył on od firmy prowadzonej przez G. W. (2) maszyny do produkcji kostki. W późniejszym czasie mężczyźni ustalili, że prowadzona przez D. H. spółka zostanie upoważniona przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. do odbioru brył granitowych z kopalni (...) S.A., za które należność będzie uiszczała spółka (...) a następnie będzie ona wystawiała faktury dla spółki (...).

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. H. k. 5623- 5625,

k. 5672-5674, k. 5997-6000,

zeznania świadka G. W. (2) k. 2302-2305, k. 2493-2494,

k. 3380-3385, k. 3835-3836, k. 3919-3921, k. 3957-3959,

zeznania świadka M. W. (1) k. 3386-3388, k. 6100).

W miesiącu czerwcu 2009r. do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. została złożona przez Zakład (...) oferta na 500 ton kostki granitowej szarej o wymiarach 12cm na 12 cm na 18 cm. Została ona przedstawiona spółce (...), która podjęła się realizacji zamówienia. W tej sytuacji spółka (...) przesłała do spółki (...) pisemne zamówienie.

(dowód: zeznania świadka G. W. (2) k. 2302-2305, k. 2493-2494,

k. 3380-3385, k. 3835-3836, k. 3919-3921, k. 3957-3959,

k. 6126-6128,

zeznania świadka M. W. (1) k. 3386-3388,k. 6100,

oferta z dnia 18 czerwca 2009r. wraz z harmonogramem dostaw

kostki k. 3389 3390,

zamówienie z dnia 3 lipca 2009r. k. 3391).

Następnie w dniu 10 lipca 2009r. oraz w dniu 15 lipca 2009r. pracownik spółki (...) odebrał z kopalni kamień łamany – wybierany w ilości odpowiednio 305,800 tony za kwotę 31.711,46 złotych oraz 132,100 tony za kwotę 13.698,77 złotych. W dniu 17 lipca 2009r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wystawiła zbiorczą fakturę dla spółki (...) na łączną kwotę 48.081,42 złotych. Zgodnie z fakturą bryły te do czasu uregulowania należności były własnością (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. D. H. nie uregulował zapłaty za przekazane mu w okresie od 1 lipca 2009 roku do 31 sierpnia 2009 roku bryły granitowe. Nie dokonał on także ich zwrotu (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. Swoim zachowaniem spowodował szkodę w wysokości 24 820,28 złotych.

(dowód: zeznania świadka G. W. (2) k. 2302-2305, k. 2493-2494,

k. 3380-3385, k. 3835-3836, k. 3919-3921, k. 3957-3959,

k. 6126-6128,

zeznania świadka M. W. (1) k. 3386-3388,k. 6100,

faktury VAT nr (...) wraz z dokumentami

WZ k. 3393-3401,

faktura VAT nr (...) k. 3892,

reklamacja z dnia 20 lipca 2009r. k. 3402).

Oskarżony D. H. był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa skierowane przeciwko mieniu.

(dowód: informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego k. 5593-5594).

Oskarżony D. H., zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem, nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż w początkowym okresie działalności spółki (...), która wówczas zajmowała się pracami ogólno-budowlanymi i rozbiórkowymi, jej sytuacja była dobra albowiem spółka posiadała wielu klientów, wielu dostawców, a należności, w tym także wobec ZUS i Urzędu Skarbowego, płacone były regularnie. Sytuacja w spółce, jak wyjaśnił, zaczęła się stopniowo pogarszać począwszy od drugiej połowy 2008r. Oskarżony dodał: „w zasadzie trudno mi było ogarnąć czy wynik spółki był dobry czy zły” (k. 5998) podnosząc przy tym, że z wypowiedzi księgowej, która posiadała wgląd w całość dokumentów spółki dostarczanych jej przez oskarżonego w postaci faktur, wyciągów bankowych wynikało, że sytuacja w spółce jest bardzo dobra. Oskarżony wyjaśnił nadto, że spółka posiadała ruchomości w postaci samochodów, urządzeń między innymi do zagęszczania gruntu, do zagęszczania betonu, do cięcia betonu oraz nieruchomości w postaci dwóch działek budowlanych o wartości około 16.000 złotych, a przy tym zatrudniała na podstawie umowy o pracę i na podstawie umowy zlecenie od kilkunastu do dwudziestu pracowników. Oskarżony wskazał, iż na wynik finansowy spółki przekładało się to, że firma była młoda i nie osiągała jeszcze wysokich dochodów, a przy tym nie posiadała pieniędzy by kupić bez kredytu urządzenia, które zostały nabyte na podstawie zawartych umów leasingowych.

Oskarżony wyjaśnił, iż pogorszenie sytuacji spółki było spowodowane nie otrzymaniem wynagrodzenia w kwocie około 200 tysięcy zł za prace rozbiórkowe, brakiem zapłaty w kwocie około 100 tysięcy złotych za prace wykonane przy budowie domu jednorodzinnego, przegraną sprawą „z panem P.”, który był dłużny spółce około 700 tysięcy złotych i wreszcie rzutującymi na sprawy zawodowe konfliktami osobistymi pomiędzy nim a żoną utrudniającymi wspólne prowadzenie spółki, które skutkowały tym, że postanowili oni „wyjść ze spółki i sprzedać udziały” (k. 5999), które oskarżony odkupił od G. W. (1) kiedy porozumiał się z żoną. Oskarżony wyjaśnił przy tym, iż gdyby jego zamiarem była ucieczka od odpowiedzialności wówczas nie sprzedawałby on udziałów tylko starałby się zrezygnować z funkcji prezesa zarządu. Poza tym dodał, iż w związku ze sprzedażą udziałów G. W. (1) jedynie jeden raz był on w kancelarii notarialnej podnosząc, iż znana mu jest treść oświadczenia G. W. (1), jednakże z uwagi na to, iż mężczyzna „nie posiadał wysokiego wykształcenia i nie potrafiłby użyć takich sformułowań jakie są w tym oświadczeniu” (k. 5999) przypuszczalnie to pełnomocnik pana P. albo W. jest autorem tego oświadczenia. Oskarżony wyjaśnił, iż poszukiwał nabywcy spółki poprzez umieszczanie ogłoszeń w Internecie na stronie Gratka pl. oraz Autogiełda, przy czym na ogłoszenie to zgłosił się wyglądający na osobę majętną i poruszający się samochodem marki J. na angielskich numerach rejestracyjnych T. J., który zarekomendował K. G. (1) jako mężczyznę, z którym „mają inną spółkę z W., że tam G. też jest prezesem a on udziałowcem” (k. 6000). Oskarżony dodał, iż inwestor T. J., który miał być wspólnikiem podczas gdy K. G. (1) miał zostać prezesem spółki i współpracownikiem T. J., trzykrotnie przyjeżdżał, oglądał zakład, rozmawiał z księgową, przyjeżdżał także na teren zakładu w R..

Oskarżony wskazał, że nigdy nie zajmował się księgowością, zaś „wszystko robiła (prowadząca biuro rachunkowe odpowiedzialna za prowadzenie księgowości spółki) pani Z.”, której oskarżony, jak wyjaśnił, przywoził „najświeższe dokumenty”, miesięczne dostarczając jej jeden segregator dokumentów, i która nigdy nie wyrażała wobec niego jakichkolwiek zastrzeżeń dotyczących braków w dokumentach dodając, że kobieta nigdy nie wzywała go o dostarczenie dokumentów, zarówno ustnie, jak i pisemnie. Dodał, iż księgowa przygotowywała dokumenty księgowe czyli bilans, sprawozdania, wypełniała także formularze KRS (w późniejszym czasie sporządzane przez panów B. lub P.), które on wraz z żoną jedynie podpisywał i na tym ich udział się kończył. Poza tym była ona także upoważniona do składania deklaracji do ZUS-u i Urzędu Skarbowego. Księgowa wystawiała także zaświadczenia o wysokości dochodów, których sporządzenie potwierdzała w rozmowach telefonicznych z pracownikami banków. Oskarżony wyjaśnił, iż księgowa firmy wystawiła między innymi zaświadczenie o zatrudnieniu pana M. wskazując, że uzyskuje on minimalne wynagrodzenie, albowiem, jak wyjaśnił, chciała pomóc mu uniknąć płacenia alimentów dodając, że także jemu księgowa wystawiła zaświadczenie o zatrudnieniu i uzyskiwanych dochodach, o którym „teraz wie(m), że jest to zaświadczenie nieprawdziwe” (k. 5999) podnosząc: „być może ona po prostu pomyliła się w tym zaświadczeniu” (k. 5999 verte). W złożonych wyjaśnieniach oskarżony utrzymywał, iż dokładnie nie wiedział w jakiej wysokości uzyskuje wynagrodzenie ponieważ „obracał(em) cały czas także swoimi pieniędzmi” (k. 5999). Odnosząc się do kwestii zawartych umów leasingowych oskarżony wyjaśnił, iż przy ich zawieraniu bank każdorazowo weryfikował sytuację spółki, żądał wielu dokumentów, bilansów, wyciągów z kont, zaświadczeń o niezaleganiu wobec ZUS i Urzędu Skarbowego. W złożonych przed Sądem wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż przekazał zajmującemu się kupnem – sprzedażą maszyn budowlanych Z. S. „maszyny w ramach współpracy” dodając, że mężczyzna otrzymał od niego jedną maszynę - koparkę, którą oskarżony, jak podał, posiadał na podstawie umowy leasingu dodając, że przejmując koparkę Z. S. wiedział o tym albowiem otrzymał on dokumenty ubezpieczenia sprzętu, w których był wskazany właściciel koparki.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego D. H. w zakresie w jakim potwierdził on okoliczność przekazania Z. S., używanej w prowadzonej przez niego spółce na podstawie umowy leasingu zawartej z firmą (...) SA z siedzibą we W., koparki kołowej albowiem w tej części pozostawały one w zgodzie z zebranymi w sprawie dowodami, w tym przede wszystkim z zeznaniami świadka Z. S., który dokładnie zrelacjonował w jaki sposób wszedł w posiadanie wskazanego sprzętu, jak również korelującymi z nimi dowodami z dokumentów w postaci umowy sprzedaży z dnia 23 kwietnia 2009r. (k. 2832) oraz faktury VAT nr (...) z dnia 23 kwietnia 2009r. (k. 2831). Jako nieprawdziwe Sąd ocenił jedynie wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której utrzymywał, iż Z. S. wiedział o tym, że nabyty przez niego sprzęt jest własnością firmy leasingowej jako z pozostawały one w sprzeczności z logicznymi i spójnymi a przez to wiarygodnymi zeznaniami Z. S., który odwołując się do treści umowy sprzedaży zawierającej precyzyjny zapis, że sprzedający D. H. jest „właścicielem maszyny, która nie pochodzi z kradzieży i jest wolna od wad prawnych” kategorycznie stwierdził, że był on przekonany, iż koparka kołowa należy do oskarżonego dodając, że w przeciwnym razie nie doszłoby do zawarcia umowy. Zeznania świadka znajdują przy tym oparcie w zasadach wiedzy i doświadczenia życiowego, które jednoznacznie wskazują na to, iż zajmujący się nabywaniem i sprzedażą sprzętu budowalnego Z. S. nie miał żadnego interesu w pozyskaniu sprzętu, który pozostawał w leasingu. Jak wyjaśnił to w sposób przekonujący w złożonych zeznaniach, przed zawarciem umowy kupna koparki uzyskał od oskarżonego numer seryjny maszyny aby ustalić okoliczność jej serwisowania oraz potwierdzić brak zastawu, której to informacji jednakże firma serwisująca sprzęt nie posiadała. Wbrew twierdzeniom oskarżonego powołany świadek, jak zeznał, nie otrzymał od D. H. dokumentów związanych z ubezpieczeniem sprzętu albowiem ładowarka nie została przez niego nabyta z przeznaczeniem do jazdy po drogach publicznych a przewóz maszyny nastąpił na tzw. niskim podwoziu (k. 6066). Okoliczność ta, choć wskazująca pośrednio na sposób działania oskarżonego, który mając pełną świadomość, iż nie pozostaje właścicielem sprzętu budowlanego, podpisał zawierającą nierzetelne informacje umowę, zapewniając przy tym nabywcę sprzętu, że jest on jego właścicielem, pozostawała jednak bez wpływu na prawno - karną ocenę zachowania D. H. w zakresie zarzucanego mu czynu na szkodę firm leasingowych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż oskarżony prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w R. w dniu 18 kwietnia 2006 r. zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego nr (...), zaś w dniu 15 maja 2006 r. D. H. działając w ramach swej firmy (...) z siedzibą w R. zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. kolejną umowę leasingu operacyjnego nr (...). Przedmiotem leasingu operacyjnego nr (...) było przekazanie przez leasingodawcę prawa do używania wybranego przez Leasingobiorcę sprzętu w postaci koparko ładowarki (...) (...)X o nr seryjnym (...) o wartości 201.300 złotych w zamian za umówione opłaty leasingowe (pkt 3 ppkt 13 postanowień ogólnych umowy). Z kolei przedmiotem leasingu operacyjnego nr (...) było przekazanie koparko - ładowarki (...) (...)X o nr seryjnym (...) i młota hydraulicznego (...) (...) o łącznej wartości 252.540 złotych w zamian za umówione opłaty leasingowe (pkt 3 ppkt 13 postanowień ogólnych umowy). W przypadku opóźnienia z zapłatą opłaty leasingowej przekraczającego 14 dni po wyznaczeniu dodatkowego terminu leasingodawca nabywał prawo do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia i natychmiastowego przejęcia sprzętu (pkt 44 i pkt 46 postanowień ogólnych umów). Zgonie z pkt 6 postanowień ogólnych warunków umów leasingu operacyjnego oskarżony nie był uprawniony do ustanawiania na leasingowanym sprzęcie jakichkolwiek praw na rzecz osób trzecich oraz przelewania praw wynikających z zawartych umów na osoby trzecie. Z kolei w razie zmiany siedziby w czasie trwania umowy był on obowiązany zawiadomić o nowym adresie (...)z siedzibą we W. pod rygorem uznania przez leasingodawcę korespondencji przesłanej na adres podany w umowie za doręczoną (pkt 40 warunków umów leasingu dotyczący zmian w czasie trwania umów).

D. H. nigdy nie powiadomił (...) S.A. z siedzibą we W. o likwidacji działalności gospodarczej - Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowo Usługowego (...) i wniesieniu przedmiotów umów leasingu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), nie powiadomił funduszu o zmianie adresu, nie wnioskował o pisemną zgodę na wynajem sprzętów osobie trzeciej i nie powiadomił leasingodawcy o takim zdarzeniu. Na marginesie podnieść należy, iż wskazany w korespondencji adres (...) w J. tj. adres miejsca zamieszkania D. H. - był wówczas cały czas aktualny, o czym świadczą znajdujące się w aktach sprawy dokumenty w postaci protokołu przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie z dnia 24 lipca 2009r. Oskarżony nie powiadomił także (...) S.A. z siedzibą we W. o treści oświadczenia podpisanego przez K. G. (1) i datowanego na 6 sierpnia 2009r. (podczas gdy umowa zbycia udziałów przez M. H. i D. H. na rzecz K. G. (1) miała zostać zawarta w dniu 7 sierpnia 2009r., w którym także podjęta zostać miała uchwała o powołaniu go na stanowisko prezesa spółki) o przejęciu sprzętu w postaci dwóch sztuk koparko – ładowarek oraz młota wskazujące na zawarcie w tym dniu umowy najmu sprzętu pomiędzy D. H. prowadzącym działalność gospodarczą: P.P.H.U. (...) z siedzibą w R. a Spółką z o.o. (...) reprezentowaną przez Prezesa Zarządu K. G. (1), zgodnie z którą najemca zobowiązał się między innymi do uiszczania czynszu najmu na rachunek (...) S.A. we W. w wysokości 8.900 złotych miesięcznie oraz powiadomienia (...) S.A., że spełnia świadczenie wynajmującego wynikające z umowy leasingu. W tym miejscu wskazać należy, iż przesłuchany w toku postępowania świadek K. G. (1) kategorycznie zaprzeczył aby w rzeczywistości doszło do przekazania mu wskazanego sprzętu podnosząc, iż powołany dokument został przez niego podpisany jednakże oskarżony D. H. zapłacił mu za „nabycie udziałów spółki” oraz podpisanie szeregu dokumentów łącznie kwotę 550 złotych. Analiza zeznań świadka, który dwukrotnie w toku postępowania przygotowawczego nie mógł zostać przesłuchany z uwagi na jego stawiennictwo pod wpływem alkoholu, w powiązaniu z treścią wyjaśnień oskarżonego oraz lekturą załączonych do akt sprawy dokumentów jednoznacznie wskazuje na prawdziwość relacji K. G. (1). Całkowicie nieprzekonujące bowiem jest twierdzenie oskarżonego jakby wskazany świadek zarekomendowany przez T. J. jako osoba, która miała zostać prezesem spółki, nie interesował się spółką, jej kondycją oraz tym jak wygląda zakład. Okoliczność, iż nadużywający alkoholu, bezrobotny mieszkaniec J. K. G. (1) w rzeczywistości nigdy nie nabył udziałów w spółce (...), znajduje dodatkowe potwierdzenie w wydanych w sprawie o sygn. akt I C 424/11 przez Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w dniu 12 października 2011r., a następnie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w dniu 1 marca 2012r. w sprawie o sygn. akt I A Ca 111/12 orzeczeniach stwierdzających nieważność umowy zbycia udziałów w spółce (...) (k. 5445-5453, k. 5454-5466). Z uwagi na opóźnienia w zapłacie czynszów leasingowych i ich nieuiszczenia pomimo wyznaczenia dodatkowego terminu w dniu 29 czerwca 2009r. (...) Fundusz (...) skierował pismo do D. H. na adres: Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo – Usługowe (...) 5 informujące o rozwiązaniu umowy leasingu operacyjnego o numerze (...). Zawierało ono żądanie bezwarunkowego, natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy. Pismo to zostało odebrane w dniu 6 lipca 2009r. przez matkę D. C. H.. Z kolei pismem z dniu 20 lipca 2009r., doręczonym w dniu 24 lipca 2009r. matce D. C. H., (...) Fundusz (...) dokonał rozwiązania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...). Także i to pismo zawierało żądanie bezwarunkowego, natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy. Wobec nie zwrócenia przez oskarżonego (...) S.A. z siedzibą we W. pomimo kierowanych żądań przedmiotów leasingu, spółka zleciła firmie windykacyjnej (...) Finanse sp. z o.o. z siedzibą we W. przeprowadzenie windykacji swoich roszczeń, której przedstawiciel wielokrotnie próbował skontaktować się z D. H., zaś w dniu 24 września 2009 r. udał się on na teren siedziby spółki (...), do miejsca zamieszkania D. H. i wreszcie do domu zajmowanego przez jego matkę, w którym zastał on D. H. i zażądał zwrotu leasingowanego sprzętu, na co D. H. oświadczył, iż sprzęt komuś wypożyczył i nie zna aktualnego miejsca jego przechowywania, po czym zobowiązał się do zapłaty zaległych opłat do dnia 5 października 2009r., co było warunkiem ewentualnego wznowienia umowy jednakże nie zwrócił on przedmiotów leasingu i nie uregulował zaległych opłat. Powołane okoliczności znajdują potwierdzenie we wzajemnie korespondujących, logicznych i spójnych a przez to wiarygodnych zeznaniach świadków w osobach M. G. (1) i A. C. oraz korelujących z nimi dowodach z dokumentów w postaci przede wszystkim załączonej do akt sprawy dokumentacji leasingowej, której prawdziwość nie była w toku postępowania kwestionowana.

Poza tym oskarżony D. H. w dniu 23 marca 2007 r. działając w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. zawarł z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego o nr (...). W oparciu o zawartą umowę wszedł on w posiadanie koparko - ładowarki (...) 3C. C. o wartości 285.297,61 złotych. Z kolei w dniu 19 lipca 2007r. działając w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. zawarł on z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. umowę leasingu operacyjnego o nr (...), zgodnie z którą wszedł w posiadanie koparki kołowej (...) o wartości 457.500 złotych. W przypadku opóźnienia z zapłatą opłaty leasingowej przekraczającego 14 dni po wyznaczeniu dodatkowego terminu leasingodawca nabywał prawo do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia i natychmiastowego przejęcia sprzętu (§ 20 ogólnych warunków umowy leasingu). Zgonie z § 4 ogólnych warunków umowy leasingu operacyjnego oskarżony nie był uprawniony do ustanawiania na leasingowanym sprzęcie jakichkolwiek praw na rzecz osób trzecich oraz przelewania praw wynikających z zawartej umowy na osoby trzecie. Z kolei w razie zmiany siedziby w czasie trwania umowy był on obowiązany zawiadomić o (...) S.A. z siedzibą we W. pod rygorem uznania przez leasingodawcę korespondencji przesłanej na adres podany w umowie za doręczoną (§ 32 ogólnych warunków umowy leasingu operacyjnego).

Oskarżony D. H. nigdy nie powiadomił (...) S.A. z siedzibą we W. o zmianie adresu, nie wnioskował o pisemną zgodę na wynajem sprzętów osobie trzeciej, nie powiadomił leasingodawcy o takim zdarzeniu. Na marginesie wskazać należy, iż chociaż spółka we wniosku do Krajowego Rejestru Sądowego z 14 maja 2009 roku dokonała zmiany adresu na (...) i (...) to wskazany w korespondencji adres (...) był aktualny, o czym świadczą znajdujące się w aktach sprawy dokumenty w postaci sporządzonego przez reprezentującego spółkę radcę prawnego A. P. – zawiadomienia wraz z wnioskiem o ściganie z dnia 9 czerwca 2009r. Natomiast oskarżony D. H. przesłał do (...) S.A. z siedzibą we W. pismo, z którego wynikało, iż zobowiązania wynikające z umowy leasingu nie ciążą już na nim w związku ze sprzedażą udziałów spółki K. G. (1), który podpisał ponadto dokumenty wskazujące na odebranie przedmiotów leasingu z rąk D. H.. Jak wskazano powyżej K. G. (1), którego zeznania Sąd z podanych wcześniej względów uznał za wiarygodne, słuchany w toku postępowania zeznał, iż nie nabył udziałów w spółce należącej do małżonków H. zaprzeczając aby odbierał od oskarżonego przedmioty leasingu. Następnie w dniu 10 lipca 2009 roku (...) S.A. sporządziła pisma o rozwiązaniu wskazanych umów w związku z zaniechaniem płacenia rat leasingowych przez firmę (...) sp. z o.o., które zostały przesłane do firmy (...) sp. z o.o. na wskazany w umowie adres. Pisma zawierały wezwanie do natychmiastowego zwrotu przedmiotów umów leasingu. Z kolei, jak wynika ze wzajemnie ze sobą korelujących zeznań świadków - J. K. i K. K. (1), które jako logiczne i spójne Sąd uznał za prawdziwe, w dniu 22 lipca 2009 roku przedstawiciel firmy windykacyjnej działającej w imieniu (...) S.A. z siedzibą we W. udał się do siedziby spółki (...) i przeprowadził rozmowę z oskarżonym D. H. oraz jego żoną M. H., podczas której chciał zawrzeć ugodę z oskarżonym co do dalszego spłacania rat, której warunkiem było okazanie przedmiotów umów czego jednakże oskarżony D. H. nie uczynił, jak również nie wskazał gdzie znajdują się leasingowane urządzenia.

W przedmiotowej sprawie nie budziła wątpliwości okoliczność, że koparko- ładowarka (...) 3 CX o nr seryjnym (...), koparko - ładowarka (...) 3 CX o nr seryjnym (...), młot hydrauliczny (...) 330, koparko - ładowarka (...) 3C. C. i koparka kołowa zostały oskarżonemu przekazane, w ramach zawartych umów leasingu operacyjnego, do używania (powierzono mu te urządzenia) przy spełnieniu całego szeregu warunków i ograniczeń płynących z tychże umów. W sprawie wątpliwości nie budziła także okoliczność, że wskazane przedmioty pozostawały przez cały czas własnością leasingodawców czyli odpowiednio (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) S.A. z siedzibą we W.. Poza tym wątpliwości nie budziła okoliczność, że w razie nie wywiązania się z zawartych umów leasingu – leasingodawca mógł zażądać zwrotu przedmiotów leasingu a oskarżony był zobowiązany do ich natychmiastowego wydania. Nie ulega wątpliwości, że D. H. złamał zawarte umowy nie wywiązując się należycie z płatności opłat leasingowych a na żądania zwrotu leasingowanych przedmiotów nie odpowiedział i do dnia dzisiejszego nie zwrócił ich. W tej sytuacji pozbawił on bezprawnie właścicieli – (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) S.A. z siedzibą we W. władztwa nad powierzonymi sobie rzeczami ruchomymi – a więc wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk.

W świetle wskazanych powyżej okoliczności nie ulega wątpliwości, że oskarżony D. H. dokonując sprzedaży koparki kołowej (...) i wyzbywając się koparko - ładowarki (...) 3C. C., koparko - ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) i koparko- ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) oraz młota hydraulicznego (...) 330, i nie wskazując miejsca ich przechowywania, pozbawił władztwa nad tymi urządzeniami (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) S.A. z siedzibą we W. dopuszczając się w tym wypadku przestępstwa przywłaszczenia, nie zaś tylko naruszenia przepisów prawa cywilnego.

Jako naiwne i nieprzekonujące należało ocenić wyjaśnienia oskarżonego D. H., w których utrzymywał: „w zasadzie trudno mi było ogarnąć czy wynik spółki był dobry czy zły” (k. 5998). W złożonych wyjaśnieniach oskarżony próbował przy tym wykazać, iż konsekwencje stwierdzonych w spółce (...) nieprawidłowości powinna ponosić księgowa M. Z. (1), której D. H., jak podał, dostarczał „najświeższe dokumenty”, na podstawie których kobieta, nie wnosząc jakichkolwiek zastrzeżeń, opracowywała bilans, sprawozdania, wypełniała formularze KRS, które oskarżony oraz jego żona jedynie podpisywali. W tym miejscu należy zauważyć, iż M. Z. (1), jak zeznała, prowadzi, zajmującą się między innymi turystyką i reklamą spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w ramach której funkcjonuje również biuro rachunkowe. W złożonych zeznaniach świadek podała, że do nawiązania współpracy z oskarżonym doszło w miesiącu kwietniu 2006r. kiedy to D. H. „pojawił się” (k. 4527) w prowadzonej przez M. Z. (1) pod nazwą (...) Spółka z o.o. firmie i wówczas doszło do podpisania umowy na prowadzenie usług finansowych dla firmy (...). Zgodnie z umową M. Z. (1) nie ponosiła odpowiedzialności za prawdziwość dostarczanej jej przez spółkę dokumentacji. Do obowiązków biura należało przede wszystkim naliczanie podatków i sporządzanie deklaracji podatkowych, deklaracji ZUS. Co istotne umowa nie obejmowała sporządzania sprawozdań finansowych, które jednakże były wykonywane przez świadka na odrębne, dodatkowo płatne zlecenie. M. Z. (1) otrzymała przy tym takie zlecenie na sporządzenie sprawozdania za rok 2006 i 2007. Z konsekwentnych i kategorycznych a przy tym rzeczowych i logicznych w związku z czym wiarygodnych zeznań świadka M. Z. (1) jednoznacznie wynika przy tym, iż oskarżony nie dostarczał do biura rachunkowego wszystkich niezbędnych dokumentów, w tym zwłaszcza raportów kasowych, wyciągów bankowych, co uniemożliwiało prowadzenie stanu rozrachunków spółki (...). Znamienne przy tym jest, iż jak podał świadek, zlecone jej i sporządzone sprawozdanie finansowe nie zostało oparte o pełną dokumentację źródłową, gdyż jak wskazano, oskarżony nie dostarczał do biura wszystkich niezbędnych dokumentów, lecz zostało przygotowane w oparciu o faktury zakupu i sprzedaży zawierające zapis o zapłacie gotówkowej ewentualnie o informacje pochodzące od oskarżonego o dokonaniu zapłaty przelewem. Istotne w sprawie było także stwierdzenie świadka, iż oskarżony, który nie był wzywany do składnia dokumentów albowiem zgodnie z zawartą z biurem umową to na nim spoczywał obowiązek dostarczania wszystkich niezbędnych dokumentów księgowych, co jest w pełni logiczne skoro trudno byłoby przyjąć aby pracownik biura rachunkowego miał wiedzę w zakresie dokonywanych w firmach transakcji aby móc żądać wydania określonych dokumentów, po tym jak na jego wniosek zostały mu wydane stosowne dokumenty, dokonywał ich zwrotu jednakże były one wówczas niekompletne, co z kolei zostało stwierdzone dopiero w chwili wystąpienia kontrahenta spółki do biura rachunkowego z konkretnym zapytaniem. Nie bez znaczenia w sprawie pozostawało, iż już w początkowej fazie działalności spółki w okresie gdy M. Z. (1) posiadała jeszcze dostęp do wyciągów (...) spółki (...) dostrzegła ona, jak zeznała, iż oskarżony dokonuje wypłat z kont spółki kwot, które były „spore” (k. 3363) tłumacząc wówczas, iż przeznaczone są one na pokrycie zobowiązań spółki. Podniesione przez świadka M. Z. (1) okoliczności znalazły także potwierdzenie w rzetelnych, jasnych i pełnych a przez to wiarygodnych opiniach biegłych, w tym zwłaszcza w opinii biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii, księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa (...), który opiniując w zakresie dotyczącym wystąpienia warunków uzasadniających upadłość spółki (...) jednoznacznie wskazał na niemożność określenia wiarygodnej wartości majątku badanego przedsiębiorstwa jako jednego z warunków niezbędnych do przyjęcia niewypłacalności dłużnika wynikającą w głównej mierze z nierzetelnie prowadzanych ksiąg rachunkowych, braku rzetelnie sporządzonych sprawozdań finansowych oraz braku pełnej dokumentacji rozliczeń kasowo – bankowych (głównie raportów kasowych). Także protokół z czynności kontrolnych dokonanych w postępowaniu kontrolnym z dnia 31 sierpnia 2010r. przez Inspektora Kontroli Skarbowej wraz z załączonymi dokumentami (k. 2535-2581), którego prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, potwierdza powołane okoliczności. Wskazane dowody, uznane przez Sąd z podanych wyżej względów za prawdziwe, utwierdzają w przekonaniu, iż w spółce (...) doszło do podawania w księgach rachunkowych nierzetelnych danych poprzez nieksięgowanie wszystkich dowodów księgowych, w tym raportów kasowych i wyciągów bankowych, dwukrotne księgowanie takich samych dokumentów kosztowych, nieprawidłowe rozliczanie kosztów leasingu i innych kosztów, wystawianie pustych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń, a ponadto do zawarcia w sprawozdaniach finansowych za rok 2007 nierzetelnych danych poprzez prezentowanie w bilansie i rachunku zysków i strat zafałszowanej sytuacji majątkowo - finansowej, nieodzwierciedlonej w wartościach ujętych w dowodach księgowych. Jednocześnie w realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, iż prowadząca biuro rachunkowe M. Z. (1) nie miała żadnego interesu w podawaniu podczas przesłuchań w toku niniejszego postępowania nieprawdziwej treści informacji. Jak bowiem zeznała: „nie miałam żadnych układów z firmą (...), nie byłam jej udziałowcem, łączyła mnie z nią tylko w/w umowa” (k. 3364). Okoliczność ta znajduje przy tym oparcie w wyjaśnieniach oskarżonego, w których podaje: „sądzę, że (księgowa) tak pochopnie by nie ryzykowała”. Także zasady wiedzy i doświadczenia życiowego nakazują uznanie, iż prowadząca biuro rachunkowe księgowa wykonując swoje obowiązki w ramach zawartej umowy o świadczenie usług księgowych opierała się na dokumentach dostarczanych jej przez reprezentantów spółki (...), w tym przede wszystkim oskarżonego, który jako kierownik jednostki w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości był zobowiązany do przestrzegania wskazanych przepisów. W przedmiotowej sprawie mając na względzie powołane powyżej okoliczności nie sposób było także nie dać wiary twierdzeniom świadka M. Z. (1) dotyczącym wypisania przez nią zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych przez oskarżonego D. H. dochodach. W złożonych zeznaniach świadek potwierdzając sporządzenie dokumentu datowanego na 2 czerwca 2008r. w sposób przekonujący wyjaśniła powody wskazania w zaświadczeniu dochodów osiąganych przez oskarżonego w kwocie 29.000 złotych miesięcznie podczas gdy nie przekraczały one kwoty 6.000 złotych brutto podając, iż wypisanie zaświadczenia miało miejsce w okresie letnim gdy w biurze przebywa wielu „klientów turystycznych” (k. 4527), co z kolei wiązać się mogło z koniecznością wypisania zaświadczenia dla oskarżonego, który chciał je uzyskać „na szybko” w związku z czym świadek, jak zeznała, mogła się zasugerować, iż dotyczy ono dłuższego okresu zatrudnienia. Świadek nie potrafiła przy tym wykluczyć, iż zaświadczenia zostało przez nią wypełnione na podstawie informacji udzielonej jej przez samego oskarżonego. W tym miejscu należy jedynie zauważyć, iż w świetle zebranych w sprawie dowodów jako pozbawione racjonalnego uzasadnienia należało ocenić wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której utrzymuje, iż nie wiedział w jakiej wysokości uzyskuje wynagrodzenie twierdząc z jednej strony, iż księgowa mogła pomylić się podczas wypisywania zaświadczenia z drugiej jednak podnosząc, że chcąc pomóc jednemu z pracowników w uniknięciu płacenia alimentów księgowa wskazała, że uzyskuje on minimalne wynagrodzenie. Nie wymaga bowiem szerszego uzasadnienia, iż całkowicie gołosłowne jest stwierdzenie wypowiedziane przez, będącego przez szereg lat prezesem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, oskarżonego, iż „obracał(em) cały czas także swoimi pieniędzmi” (k. 5999), co uniemożliwiło mu orientację w uzyskiwanych dochodach albowiem mając doświadczenie w zajmowaniu się sprawami spółki, a przy tym opierając się o informacje uzyskane od prowadzącej księgowość firmy M. Z. (1), oskarżony zdawał sobie sprawę, że „pieniądze spółki nie są jego pieniędzmi” (k. 3363). Z kolei podnoszona przez oskarżonego okoliczność nierzetelności świadka M. Z. (1) w sporządzaniu zaświadczenia dla H. M. nie znalazła potwierdzenia w przeprowadzonym w sprawie dowodzie z zeznań świadka w osobie H. M.. Należy bowiem zauważyć, iż jak wynika z informacji podanej przez tego świadka, który nie miał żadnego interesu w składaniu nieprawdziwej treści zeznań, oskarżony D. H. zawierając umowy o pracę wskazywał w nich najniższe wynagrodzenie a następnie rozliczał się z zatrudnionymi osobami odnotowując w zeszycie wypłacane im, uzgodnione uprzednio ustnie, kwoty przewyższające wskazane w umowie wynagrodzenie. Okoliczność tą dostrzegła także biegła z zakresu finansów i rachunkowości K. S., której rzetelną i jasną opinię Sąd uznał za prawdziwą. Biegła dokonując oceny dokumentacji pracowniczej zatrudnionych w spółce osób, która podobnie jak dokumentacja księgowa i kadrowa była dokumentacją szczątkowa, wskazała, iż w spółce dochodziło do wypłat wynagrodzenia „na czarno” (k. 5051). W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, iż M. Z. (1), która dysponowała, w związku ze świadczonymi na rzecz spółki (...) usługami księgowymi, dokumentacją pracowniczą posiadając umowę o pracę zawartą z H. M. na określone w niej wynagrodzenie wpisała do dokumentu wynikającą z umowy o pracę kwotę albowiem nie była ona uprawniona do weryfikacji zawartej w umowie informacji o zarobkach. Podkreślenia wymaga, iż jak wynika z logicznych i jasnych zeznań świadka M. Z. (1) biuro rachunkowe nie dokonywało w imieniu oskarżonego przelewów w związku z czym także wynagrodzenie przelewane było z konta spółki na prywatne konto osobiście przez D. H. w związku z czym nie było możliwości aby nie miał on wiedzy w zakresie wysokości poborów (k. 6131).

W realiach niniejszej sprawy najistotniejszą kwestią w zakresie dotyczącym zarzucanego oskarżonemu czynu na szkodę (...) w W. pozostawało, iż D. H. z uwagi na uzyskiwane dochody nie był w stanie regulować miesięcznych rat zaciągniętych kredytów co skutkowało powstaniem zaległości na wszystkich uzyskanych w banku produktach.

Sąd nie dał także wiary wyjaśnieniom oskarżonego D. H., w których zaprzeczył on popełnieniu przestępstwa na szkodę (...) spółka z o.o. z siedzibą w P. polegającego na przywłaszczeniu brył granitowych albowiem pozostawały one w tym zakresie rażąco sprzeczne z konsekwentnymi, logicznymi, spójnymi i wzajemnie się uzupełniającymi a przez to wiarygodnymi zeznaniami świadków w osobach G. W. (2) i M. W. (2), znajdującymi dodatkowo oparcie w dokumentach, których wiarygodność nie była w trakcie postępowania kwestionowana w postaci przede wszystkim oferty z dnia 18 czerwca 2009r. wraz z harmonogramem dostaw kostki oraz zamówienia z dnia 3 lipca 2009r. Wskazani świadkowie w złożonych zeznaniach dokładnie opisali okoliczności w jakich oskarżony wszedł w posiadanie należących do nich brył granitowych, które były odbierane przez spółkę (...) bezpośrednio z kopalni (...), po czym nie dostarczył on zamówionej kostki do spółki (...) w P. (za wyjątkiem niewielkiej partii, która została jednak zakwestionowana z uwagi na to, że nie spełniała ona warunków wskazanych w zamówieniu), jak również nie zwrócił on pobranych brył, które zgodnie z wyraźnie wskazaną w fakturach adnotacją do czasu zapłaty za fakturę stanowiły własność pokrzywdzonej spółki (...) w P..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego D. H., w których opisuje stan ruchomości i (...) spółki (...) podkreślając, że firma była młoda i nie osiągała jeszcze wysokich dochodów, w związku z czym nie posiadała pieniędzy na zakup urządzeń, które zostały nabyte na podstawie zawartych umów leasingowych. Jako nieprawdziwe należało jednakże ocenić twierdzenia oskarżonego odnośnie braku po jego stronie zamiaru „ucieczki od odpowiedzialności” (k. 5999), albowiem, znajdująca oparcie w zebranych w sprawie dokumentach, analiza zachowania oskarżonego jednoznacznie temu przeczy. Lektura akt sprawy w sposób nie budzący wątpliwości pozwoliła bowiem ustalić, iż oskarżony D. H. dokonał fikcyjnej sprzedaży 144 udziałów w spółce o wartości 72.000 złotych G. W. (1) – mężczyźnie, o którym sam wyjaśnił, że „nie posiadał wysokiego wykształcenia” (k. 5999) a przy tym jak zeznał będący kuzynem G. W. (1) świadek G. W. (2) człowiekowi, który nie posiadał pieniędzy, bezpośrednio po tym jak doszło do ich zajęcia komorniczego w dniu 25 lutego 2009r. dokonanego na skutek wniosku wierzyciela spółki (...) – to jest firmy (...) LTD S.A. z siedzibą w B., o czym oskarżony został pisemnie zawiadomiony w dniu 26 lutego 2009r. Wprawdzie przedłożony w Kancelarii Notarialnej we W. celem poświadczenia podpisów dokument dotyczący sprzedaży udziałów nosi datę 10 stycznia 2009r. jednakże, jak wynika z logicznych i konsekwentnych w tym zakresie zeznań świadka G. W. (1) do podpisania umowy nabycia udziałów doszło na początku miesiąca marca 2009r. po tym jak w miesiącu lutym 2009r. oskarżony zwrócił się do świadka z pytaniem o możliwość sprzedaży na jego rzecz 1-2 % udziałów w spółce z uwagi na „przejściowe kłopoty” (k. 139). Co istotne świadek G. W. (1) jednoznacznie wskazał, że „całe nabycie udziałów… i podpisanie tej umowy” (k.139) miało miejsce w siedzibie kancelarii notarialnej kategorycznie przecząc aby mogło do tego dojść w dniu 10 stycznia 2009r. - w sobotę. Świadek w sposób przekonujący przedstawił także okoliczności podpisania umowy nabycia udziałów wskazując z jakiego powodu nie dostrzegł daty na umowie oraz podając kiedy powziął wiadomość o ilości nabytych udziałów i ich wartości podnosząc przy tym kategorycznie, iż była to fikcyjna sprzedaż udziałów. Znamienne przy tym było, że świadek od początku twierdził, iż oskarżony nie wywierał na niego presji podając: „nie chciałem szkodzić panu H., dlatego nie odmówiłem” (k. 140), co dodatkowo utwierdza w przekonaniu o prawdziwości relacji świadka G. W. (1), który tym samym nie starał się dodatkowo obciążać oskarżonego złożonymi zeznaniami lecz prezentował w nich zapamiętamy obraz zdarzeń, w których uczestniczył. Istotne w sprawie pozostawało przy tym, iż świadek G. W. (1) zaprzeczył także aby w dniu 5 marca 2009r. dokonał zbycia udziałów spółki (...) na rzecz D. H.. Jest to o tyle przekonujące, iż podpis na dokumencie został poświadczony w dniu 9 marca 2009r. a zatem w tym samym, w którym doszło do poświadczenia podpisu na umowie zbycia G. W. (1) udziałów jednakże jedynie umowa zbycia udziałów datowana na 10 stycznia 2009r. została dołączona do wniosku o dokonanie zmian złożonego do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 14 maja 2009r., zaś umowa zwrotnego zbycia udziałów przez G. W. (1) D. H. została przedłożona do Krajowego Rejestru Sądowego w formie załącznika do wniosku złożonego dopiero dnia 7 sierpnia 2009r. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na wypowiedziane przez świadka słowa: „ja bym nigdy nie podpisał zgody na odwołanie pani M. z funkcji wiceprezesa, bo wtedy, jak mi powiedziała pani księgowa, to odpowiedzialność w jakiejś części przeszłaby na mnie” (k. 141). Wprawdzie świadek G. W. (1) po okazaniu kopii protokołu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) z dnia 22 kwietnia 2009r. nie wykluczył, że złożył podpis pod dokumentem jednakże, jak wskazano powyżej, już w sekretariacie notariusza składał on szereg podpisów na dokumentach, z których treścią nie zapoznawał się w związku z czym nie sposób wykluczyć, iż już wówczas doszło do złożenia przez niego podpisu. Jest to o tyle istotne, że na pozorność odwołania M. H. wskazuje dodatkowo protokół z Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) z dnia 22 kwietnia 2009r. sporządzony, jak wynika z treści dokumentu, w dniu 10 kwietnia 2009r. (k. 332). Z lektury powołanego dokumentu wynika przy tym, iż podjęcie uchwały w sprawie odwołania M. H. z funkcji wiceprezesa zarządu nastąpiło w związku ze złożoną przez nią rezygnacją przy czym dokumenty rejestrowe nie zawierają stosownego oświadczenia o rezygnacji. Także dalsze działania oskarżonego D. H. jednoznacznie wskazują na to, iż zamiarem oskarżonego było uniknięcie odpowiedniości za długi spółki. Należy przy tym zauważyć, iż oskarżony w złożonych wyjaśnieniach podał, że gdyby jego zamiarem była ucieczka od odpowiedzialności wówczas nie sprzedawałby udziałów tylko starałby się zrezygnować z funkcji prezesa zarządu. Jak wykazano powyżej oskarżony dnia 7 sierpnia 2009r. pozornie zbył G. W. (1), który w tym samym dniu po odwołaniu z funkcji Prezesa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością D. H. został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu spółki, 200 udziałów w spółce (...) za kwotę 100.000 złotych. Jak przy tym podano, poza jednoznacznymi w swej wymowie zeznaniami świadka K. G. (1), który kategorycznie zaprzeczył aby w rzeczywistości nabył udziały w spółce oraz został jej prezesem uznanymi przez Sąd z podanych wyżej względów, w tym zwłaszcza z racji ich zgodności z powołanymi już dowodami oraz z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, za prawdziwe, za pozornością transakcji przemawia dodatkowo okoliczność podpisania przez K. G. (1) oświadczenia, które oskarżony złożył podczas postępowania przygotowawczego a wcześniej przesłał je na adres siedziby (...) S.A. we W. o przejęciu sprzętu w postaci dwóch sztuk koparko – ładowarek oraz młota. Istotne jest, iż datowane na 6 sierpnia 2009r. (pomimo, że do zbycia udziałów i powołania na stanowisko prezesa K. G. (1) dojść miało dnia następnego) oświadczenie wskazuje na zawarcie w tym dniu umowy najmu sprzętu pomiędzy D. H. mającym prowadzić działalność gospodarczą: P.P.H.U. (...) z siedzibą w R. (zlikwidowaną na wniosek oskarżonego z dniem 31 marca 2007r.) a Spółką z o.o. (...) reprezentowaną przez Prezesa Zarządu K. G. (1), zgodnie z którą najemca zobowiązał się między innymi do uiszczania czynszu najmu na rachunek (...) S.A. we W. w wysokości 8.900 złotych miesięcznie oraz powiadomienia (...) S.A., że spełnia świadczenie wynajmującego wynikające z umowy leasingu. Przyjmując takie zobowiązanie K. G. (1) miałby przy tym wkrótce po objęciu funkcji prezesa zarządu spółki (albowiem już w dniu 27 sierpnia 2009r.) dokonać sprzedaży na rzecz teściowej D. H. T. K. nieruchomości gruntowych położonych w M. o nr KW (...) i KW (...) stanowiących działkę budowlaną o powierzchni 10,21 arów oraz udział w działce stanowiącej drogę dojazdową, których wartość zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia 22 grudnia 2009r., która nie była kwestionowana zarówno przez późniejszych nabywców nieruchomości, jak i żadną ze stron postępowania, wynosiła 92.344 złotych, za kwotę 35.000 złotych. Jak przy tym wynika z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka M. Z. (1) powołane nieruchomości były faktycznie głównym majątkiem spółki skoro będące w posiadaniu spółki ruchomości zostały uzyskane w następstwie zawartych umów leasingowych. Co jednak najistotniejsze, jak wynika z niekwestionowanej, logicznej i jasnej a przez to wiarygodnej opinii biegłej z zakresu finansów i rachunkowości, Spółka z o.o. (...) z siedzibą w R. nie otrzymała należności za sprzedaż nieruchomości o nr KW (...) i KW (...), nawet w kwocie 35.000 złotych.

Suma tych okoliczności jednoznacznie wskazuje na to, iż oskarżony D. H. w sytuacji grożącej spółce (...) niewypłacalności, do której opisanymi powyżej działaniami doprowadził, swoim zachowaniem udaremnił i uszczuplił zaspokojenie wierzycieli spółki. Poza powołaną już pozornością sprzedaży wszystkich udziałów spółki na rzecz K. G. (1), któremu w rzeczywistości nie przekazał udziałów spółki, jej majątku oraz dokumentacji, pozostawiając tę dokumentację finansową, księgową i pracowniczą bez nadzoru, ukrywając majątek oraz zaprzestając faktycznej działalności spółki oraz nie zgłaszając wniosku o upadłość tej spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów jej upadłość, na co wskazuje jednoznaczna w swej wymowie, logiczna, rzetelna i jasna a przez to wiarygodna opinia biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii, księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa, i nie przeprowadzając stosownie do kodeksu spółek handlowych postępowania upadłościowego, oskarżony doprowadził bowiem w dniu 31 sierpnia 2009r. do podpisania w Kancelarii Notarialnej we W. umowy darowizny nieruchomości o nr KW (...) i KW (...) przez T. K. na rzecz swojej żony D. H. by następnie doprowadzić do podpisania w dniu 28 października 2009r. w J. umowy sprzedaży wskazanych nieruchomości przez M. H. na rzecz L. i A. J. (1). Znamiennie przy tym było, iż jak wynika ze wzajemnie się uzupełniających, logicznych, spójnych i konsekwentnych w związku z czym wiarygodnych zeznań świadków w osobach małżonków J. oskarżony aktywnie uczestniczył w sprzedaży nieruchomości. Należy bowiem zauważyć, iż to właśnie on był pacjentem L. J. i podczas jednej z wizyt w gabinecie lekarskim prowadzonym przez L. J. zaproponował mu nabycie nieruchomości. Poza tym to właśnie oskarżony, jak wynika, ze zgodnych w tym zakresie zeznań powołanych świadków, zaproponował małżonkom J. aby uiścili kwotę 55.000 złotych, podczas gdy w akcie notarialnym podana zostanie kwota 35.000 złotych, na co małżonkowie przystali uiszczając jednakże później podatek od nabytych nieruchomości w, ustalonej w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia 22 grudnia 2009r., kwocie od wartości wynoszącej 92.344 złotych.

Sąd nie dał także wiary wyjaśnieniom oskarżonego D. H., w których utrzymywał, że pogorszenie sytuacji spółki było spowodowane w głównej mierze nierzetelnością kontrahentów, którzy nie uregulowali należności na jej rzecz. Należy bowiem zauważyć, iż lektura akt niniejszej sprawy uprawnia do stwierdzenia, że to działania oskarżonego, w sposób jaskrawy nieuczciwe, nakierowane były na pokrzywdzenie podmiotów, z którymi łączyły go stosunki gospodarcze. Świadek P. P. (4) w konsekwentnych w toku całego postępowania, kategorycznych, logicznych a w związku z tym przekonujących zeznaniach, znajdujących dodatkowo oparcie w załączonych do akt sprawy dokumentach, jednoznacznie opisał postępowanie D. H., od którego w początkowym okresie współpracy kupował kostkę brukową by następnie rozszerzyć nabywany asortyment o pręty stalowe. Powołany świadek przedstawił okoliczności w jakich oskarżony „tworzy wierzytelność” poprzez to, iż „zawyżył ponad dwukrotnie wartości faktur sprzedażowych” (k. 109) by następnie dokonać kompensaty uiszczonych przedpłat z tymi „nierealnymi wierzytelnościami” (k. 6361). Także świadek Z. S., od którego oskarżony nabył ładowarkę, w złożonych zeznaniach, które Sąd z podanych wyżej względów uznał za wiarygodne, przedstawił proceder zawyżania przez oskarżonego faktur dotyczących sprzedaży kostki brukowej, mającej stanowić częściowe rozliczenie za urządzenie, która zgodnie z umową zawartą pomiędzy mężczyznami miała kosztować 185 złotych za tonę, zaś w fakturach oskarżony wskazywał kwotę 260 złotych. Znamienne przy tym były wnioski opinii biegłej K. S., która jednoznacznie wskazała, iż w realiach niniejszej sprawy w świetle wysokości obrotów, przychodów ze sprzedaży nie powinny były zajść przesłanki do upadłości spółki (...). Biegła podniosła jednak powoływaną także przez świadka M. Z. (1) okoliczność dokonywania wypłat środków, które były wpłacane na rachunki bankowe spółki. Istotne było przy tym, iż zdaniem biegłej, analiza rachunków bankowych pozwala stwierdzić, że środki finansowe spółki uzyskane ze sprzedaży zostały ze spółki wyprowadzone przez zarząd, który pomimo dużej produkcji, dużej sprzedaży i środków uzyskanych ze sprzedaży nie realizował płatności wobec wierzycieli co skutkowało generowaniem długów przez spółkę. Za takim wnioskiem przemawia, według biegłej, przede wszystkim brak ewidencjonowania księgowego operacji bankowych, które pozwoliłyby ustalić przeznaczenie wypłacanych z kont spółki środków, zwłaszcza wobec twierdzeń oskarżonego o regulowaniu zobowiązań spółki pobieranymi pieniędzmi w sytuacji gdy w rzeczywistości, jak wskazano, nie dochodziło do spłaty wymagalnych zobowiązań. Znamienne przy tym były słowa świadka M. Z. (1), która stwierdziła, że oskarżony zaprzestał dostarczania do biura rachunkowego wyciągów bankowych po tym jak zwrócono mu uwagę na dokonywanie wypłat z bankomatów dużych kwot w krótkim czasie informując go, iż pieniądze firmy nie stanowią jego prywatnej własności.

Jako prawdziwe Sąd ocenił zeznania świadków w osobach prowadzącego windykację J. K., M. G. (1), zatrudnionych w firmach leasingowych K. K. (1) oraz A. C. a nadto pracującego w objętym zarzutem pkt VI aktu oskarżenia okresie w P. świadka Ł. G. w zakresie w jakim posłużyły Sądowi do rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy, zwłaszcza, że prawdziwość relacji świadków opierających złożone zeznania z uwagi na upływ czasu na dokumentach, których wiarygodność nie była poddawana w wątpliwość w trakcie postępowania, nie była kwestionowana.

Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka J. O. (1), w których szczegółowo przedstawił przebieg współpracy z oskarżonym podając powody, dla których ostatecznie nie doszło do zbycia dzierżawionej przez oskarżonego od świadka nieruchomości położonej w R. na rzecz D. H.. W oparciu o rzetelną, spójną, konsekwentną i kategoryczną relację świadka J. O. (1) Sąd ustalił, iż oskarżony pozostawił na obszarze dzierżawionego terenu dokumentację finansową, księgową i pracowniczą spółki bez nadzoru. Wskazany świadek precyzyjnie opisał swoje postępowanie zmierzające do uzyskania swobodnego dostępu do pomieszczeń zlokalizowanych na terenie dzierżawionej przez oskarżonego nieruchomości, w których składowana była powołana dokumentacja.

Odnosząc się w tym miejscu do złożonego przez obrońcę oskarżonego w dniu 21 lutego 2014r. wniosku dowodowego w zakresie dotyczącym uzyskania i włączenia w poczet materiału dowodowego dokumentów z Urzędu Skarbowego w J. w postaci decyzji z dnia 30 grudnia 2013r. oraz odwołania od decyzji z dnia 20 stycznia 2014r. na okoliczność stanu majątkowego spółki (...), posiadania przez spółkę majątku wystarczającego do zaspokojenia wierzycieli, działań podejmowanych przez wierzycieli w celu zaspokojenia swojego roszczenia oraz braku podejmowania przez oskarżonego działań zmierzających do udaremnienia zaspokojenia wierzycieli wskazać należy, iż z uzyskanych dokumentów wynika jedynie, że w sprawie dotyczącej solidarnej odpowiedzialności M. K. (2) jako byłego członka zarządu (...) Sp. z o.o. za zobowiązanie spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 2007r. wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. w dniu 30 grudnia 2013r. decyzja została uchylona i umorzono postępowanie w sprawie z uwagi na nie dopełnienie wszczęcia postępowania podatkowego w przedmiocie orzeczenia o odpowiedniości osoby trzeciej za zaległość podatkową spółki, nie umożliwienie stronie wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału poprzez nie doręczenie stronie postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego oraz w przedmiocie wyznaczenia siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego i przedawnienie zobowiązania podatkowego. Co istotne w powołanej decyzji wyraźnie wskazano, że zarzuty dotyczące postępowania egzekucyjnego nie zostały ocenione z uwagi na konieczność umorzenia postępowania. W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, iż wniosek dowodowy obrońcy oskarżonego nie potwierdził okoliczności na jakie został złożony.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w osobach pracowników spółki (...) w osobach M. T., D. D. (1), J. S. (2), E. D., Ł. S., M. S. (1), M. B. (1), K. P., M. P. (1), D. H. (1), J. J. (3), M. K. (1), K. F., P. L., K. T. (1), B. P., N. G., a także zatrudnionych na portierni J. R., C. S., J. W. (2) czy też świadka M. K. (3), W. Ł., M. S. (2), K. W., M. K. (4), M. B. (2), M. B. (3), B. D., M. B. (4), M. G. (2), K. G. (2), M. K. (5), A. K. (1), B. E., A. L., K. M., R. R., M. P. (2), J. Ś., G. P., Z. Ś., A. J. (2), S. S. (1), J. O. (2), D. T., M. W. (3), J. W. (1), J. Z., M. Z. (2), J. W. (3), W. C., M. D., K. Ż., W. K., M. B. (5), R. M. (2), D. D. (2), T. S., S. S. (2), K. D., G. K., T. P., A. J. (3), P. K., H. W., J. M., K. T. (2), A. K. (2), R. W. (1), R. W. (2), J. N., A. J. (2) oraz D. B. (1), jednakże ich relacje nie miały znaczenia dla czynienie ustaleń faktycznych w sprawie.

Za zgodne z prawdą Sąd uznał również pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty albowiem ich wartość dowodowa nie była w toku postępowania kwestionowana.

Oceniając krytycznie wyjaśnienia oskarżonego, a także zeznania świadków oraz dokumenty stanowiące dowód w sprawie pod kątem ich wiarygodności, czyniąc w oparciu o nie ustalenia faktyczne, Sąd uznał, że oskarżony D. H. w okresie od 18 kwietnia 2006 roku do 22 lipca 2009 roku w R., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przywłaszczył sobie powierzone mu w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej mienie znacznej wartości w postaci rzeczy ruchomych: przekazane mu do używania na podstawie umów leasingowych o nr (...) zawartych z firmą (...) S.A. z siedzibą we W. przedmioty tych umów, będące własnością tej firmy, w postaci: koparko - ładowarki (...) 3C. C. nr fabryczny: (...) oraz koparki kołowej (...) nr fabryczny: (...) rok oraz przekazane mu do używania na podstawie umów leasingowych o nr (...) zawartych z firmą (...) SA z siedzibą we W. przedmioty tych umów, będące własnością tej firmy, w postaci: koparko - ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) i koparko- ładowarki (...) 3 CX o nr seryjnym (...) oraz młota hydraulicznego (...) 330 w ten sposób, że w dniu 23 kwietnia 2009 roku zbył na rzecz Z. S. koparkę kołową (...) nr fabryczny: (...), a pozostałych maszyn wyzbył się i w rezultacie tego pomimo żądania zwrotu tychże przedmiotów na skutek wypowiedzenia umów leasingu, nie zwrócił ich pokrzywdzonym spółkom, mimo, iż rzeczami tymi zgodnie z tymi umowami leasingowymi nie mógł w ten sposób rozporządzać, czym działał na szkodę spółki (...) SA z siedzibą we W. przywłaszczając jej mienie znacznej wartości o łącznej wartości: 492.000 zł oraz na szkodę spółki (...) S.A. z siedzibą we W. przywłaszczając jej mienie znacznej wartości o łącznej wartości: 212.000 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 704.000 zł, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Zgodnie z pkt 44 i pkt 46 postanowień ogólnych umów leasingu operacyjnego w przypadku opóźnienia z zapłatą opłaty leasingowej przekraczającego 14 dni po wyznaczeniu dodatkowego terminu (...) S.A. z siedzibą we W. nabywał prawo do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia i natychmiastowego przejęcia sprzętu czego zażądał w pismach z dnia 29 czerwca 2009r. oraz 20 lipca 2009r. domagając się bezwarunkowego, natychmiastowego zwrotu przedmiotów umów. Także stosownie do § 20 ogólnych warunków umowy leasingu w przypadku opóźnienia z zapłatą opłaty leasingowej przekraczającego 14 dni po wyznaczeniu dodatkowego terminu (...) SA z siedzibą we W. nabywał prawo do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia i natychmiastowego przejęcia sprzętu, przy czym żądania natychmiastowego i bezwarunkowego zwrotu przedmiotów leasingu zostały zawarte w pismach z dnia 10 lipca 2009r. doręczonych w dniu 15 lipca 2009r. Zbycie przez oskarżonego na rzecz Z. S. koparki kołowej oraz wyzbycie się pozostałych maszyn i nie zwrócenie ich pokrzywdzonym spółkom, jak zostało wykazane powyżej, doprowadziło do uznania, że oskarżony przywłaszczył sobie, powierzone mu do używania, koparko - ładowarkę (...) 3 CX o nr seryjnym (...), koparko - ładowarkę (...) 3 CX o nr seryjnym (...), młot hydrauliczny (...) 330, koparko - ładowarkę (...) 3C. C. i koparkę kołową.

W opisanych zdarzeniach oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Świadczy o tym przede wszystkim informacja pochodząca od samego oskarżonego, który wyjaśnił, iż świadomie zbył Z. S. koparkę kołową i nie zwrócił jej Bankowi a także oświadczenie oskarżonego złożone w obecności przedstawiciela firmy windykacyjnej działającej na zlecenie (...) S.A. z siedzibą we W., że leasingowany sprzęt komuś wypożyczył i nie zna aktualnego miejsca jego przechowywania.

Mając na względzie wszystkie powołane powyżej okoliczności nie ulega wątpliwości, że oskarżony, który w krótkim okresie zawarł cztery umowy leasingowe umożliwiające mu pozyskanie koparki, koparko – ładowarek oraz młota hydraulicznego działał w realizacji z góry powziętego zamiaru, co skutkowało zakwalifikowaniem jego zachowania z przepisu art. 12 k.k.

Z uwagi na to, że oskarżony przypisanego mu przestępstwa dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości, jako, że wyrządzona przestępstwem szkoda w czasie popełnienia czynu przekraczała dwustukrotność najniższego miesięcznego wynagrodzenia (zgodnie z przepisem art. 115 § 5 k.k. przed zmianą ustawy) należało, przy kwalifikacji prawnej jego zachowania uwzględnić art. 294 § 1 k.k.

Oskarżony D. H. wyczerpał także znamiona przestępstw z art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości i art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk oraz z art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości kiedy w okresie od 1 stycznia 2007 roku do 30 czerwca 2008 roku w R., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc członkiem zarządu i prezesem (...) Spółki z o.o. z siedzibą w R., wbrew przepisom ustawy, dopuścił do podawania w księgach rachunkowych nierzetelnych danych poprzez nieksięgowanie wszystkich dowodów księgowych, w tym raportów kasowych i wyciągów bankowych, dwukrotne księgowanie takich samych dokumentów kosztowych, nieprawidłowe rozliczanie kosztów leasingu i innych kosztów, wystawianie pustych faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń, a ponadto dopuścił do zawarcia w sprawozdaniach finansowych za rok 2007 nierzetelnych danych poprzez prezentowanie w bilansie i rachunku zysków i strat zafałszowanej sytuacji majątkowo - finansowej, nieodzwierciedlonej w wartościach ujętych w dowodach księgowych, a następnie gdy w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 30 czerwca 2009 roku w R., wbrew przepisom ustawy, będąc członkiem zarządu i prezesem (...) Spółki z o.o. z siedzibą w R. zaniechał sporządzenia sprawozdania finansowego tej jednostki za rok 2008.

Okolicznością niekwestionowaną w sprawie było, iż oskarżony D. H. w dniu zawiązania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, to jest 23 lutego 2006r. został ważnie powołany na stanowisko Prezesa spółki. Miał on zatem obowiązek działania zgodnie z ustawą o rachunkowości, zajmowania się sprawami finansowymi spółki, a w ramach tych obowiązków winien dbać o rzetelne prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz sporządzenie sprawozdania finansowego zawierającego rzetelne dane.

W art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości zdefiniowane zostało pojęcie kierownika jednostki. Rozumie się przez to członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy - członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę. Tym samym nie ulega wątpliwości, że oskarżony pełnił funkcję organu zobowiązanego do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i podawania w tych księgach rzetelnych danych oraz sporządzenia sprawozdania finansowego w terminie określonym ustawą. Na temat nierzetelności w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, w będącej przedmiotem osądu sprawie, szczegółowo wypowiedział się biegły z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii, księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa, który wskazując, że rachunkowość spółki była nierzetelnie prowadzona drobiazgowo przedstawił nieprawidłowości w zakresie ksiąg rachunkowych i sprawozdań (...) spółki (...). Opinia biegłego nie była kwestionowana w części dotyczącej wyliczanych nierzetelności i nieprawidłowości w związku z czym posłużyła Sądowi do czynienia ustaleń faktycznych. Z pozostałych dowodów, a zwłaszcza z zeznań świadka M. Z. (1) wynika, że sprawami finansowymi spółki, w tym jej rachunkowością zajmował się oskarżony D. H.. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony potwierdził przy tym, iż gromadził w segregatorach dokumentację rachunkową. Następnie, jak wynika z zebranych dowodów, on dokonywał jej kwalifikacji dostarczając do biura rachunkowego, w którym pracowała M. Z. (1), dokumenty, które w jego ocenie podlegały księgowaniu.

Z zebranych w sprawie dowodów jednoznacznie wynika, że oskarżony D. H. doskonale zdawał sobie sprawę z roli jaką odgrywa w spółce. Był traktowany jako Prezesa i miał obowiązek wykonywać czynności, które do pełnionej przez niego funkcji zostały przypisane.

Z kolei kiedy oskarżony D. H. w okresie od kwietnia 2008r. do 28 października 2009r. w R., w J. i we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc początkowo członkiem zarządu i prezesem spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R., a następnie faktycznie zajmując się sprawami majątkowymi tej spółki, w sytuacji grożącej jej niewypłacalności, do której sam doprowadził, udaremnił i uszczuplił zaspokojenie wierzycieli tej spółki w ten sposób, że w dniu 7 sierpnia 2009r. we W. zorganizował i przeprowadził pozorną sprzedaż wszystkich udziałów tej spółki na rzecz K. G. (1), któremu w rzeczywistości nie przekazał udziałów spółki, jej majątku oraz jej dokumentacji, pozostawiając tę dokumentację finansową, księgową i pracowniczą bez nadzoru, ukrywając majątek oraz zaprzestając faktycznej działalności spółki, nie zgłaszając wniosku o upadłość tej spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów jej upadłość i nie przeprowadzając stosownie do kodeksu spółek handlowych postępowania upadłościowego, a następnie w okresie od 27 sierpnia 2009r. do 28 października 2009r. zorganizował i przeprowadził wyprowadzenie majątku spółki w postaci nieruchomości gruntowych w M. o nr KW (...) i KW (...) stanowiących działkę budowlaną o powierzchni 10,21 arów oraz udział w działce stanowiącej drogę dojazdową, wartych około 90.000 złotych w ten sposób, że doprowadził do podpisania w dniu 27 sierpnia 2009r. we W. przez K. G. (1) formalnie występującego jako prezes (...) Spółki z o.o. z siedzibą w R. umowy sprzedaży tychże nieruchomości na rzecz swej teściowej - T. K., za fikcyjną kwotę 35.000 złotych, której nawet w takiej wysokości w rzeczywistości nie przekazano na rzecz w/w spółki, następnie w dniu 31 sierpnia 2009r. we W. do podpisania umowy darowizny tych nieruchomości przez T. K. na rzecz jego żony M. H., a następnie w dniu 28 października 2009r. w J. do podpisania umowy sprzedaży przedmiotowych nieruchomości przez M. H. na rzecz L. i A. J. (1), zaniżając jednocześnie w tych umowach wartość w/w nieruchomości i uzyskując na skutek tychże transakcji bliżej nieustaloną sumę pieniężną w wysokości wynoszącej co najmniej 55.000 złotych a co najwyżej 92.344 złotych, której nie wprowadził następnie do majątku spółki przywłaszczając ją sobie i doprowadzając tym samym do skutecznego zbycia w/w nieruchomości spółki bez uiszczenia tej spółce odpowiedniej zapłaty, czym działał na szkodę wielu wierzycieli tej spółki w postaci: Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 499 zł, C. spółka z oo. z siedzibą w R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9.491,40 zł, Sądu Okręgowego w Zielonej Górze uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9.621 zł, (...) spółka z o.o. z siedzibą w T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7.337, 34 zł, (...) spółka z o .o. z siedziba we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14.731,82 zł, D. – (...) Przedsiębiorstwo Handlowo- Usługowe (...). B., J. S. w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 14.623,14 zł, A. M. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 24.942,70 zł, (...) spółka z o. o. z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 15.536,41zł, P.H.U (...), B.H.R. M., U. (...) spółka jawna w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 13.131,75 zł, (...) spółka z o.o.w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5.130 zł, A. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 12.810 zł, (...) Banku (...) SA z siedzibą w W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 138.210,89 zł, Banku (...) z siedzibą w K. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 166.139, 43 zł, (...) spółka z o.o. z siedzibą w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 119.573, 62 zł, E. P. Z. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 372.403,706 zł, Banku (...) SA z siedzibą w P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 200.000 zł, Banku (...) SA z siedzibą we W. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 225.915,85 zł, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., Inspektorat w J. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 34.339,91 zł, a ponadto pracowników spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w R. w osobach: G. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.800 zł, H. M. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 9.975 zł, M. T. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.000 zł, D. D. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.600 zł, E. D. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.000 zł, J. S. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.600 zł, Ł. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.800 zł, M. S. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3.000 zł, M. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 400 zł, J. W. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł J. R. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, J. W. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, C. S. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 900 zł, K. P. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.200 zł, M. P. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.000 zł, D. H. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 5.000 zł, J. J. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 1.000 zł, M. K. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.000 zł, K. F. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.000 zł, P. L. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3.300 zł, K. T. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 7.500 zł, K. Ż. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4.000 zł, N. G. uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 2.000 zł, R. M. (2) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 4.000 zł, D. B. (1) uszczuplając zaspokojenie wierzytelności w wysokości 3.500 zł wyczerpał on znamiona przestępstwa z art. 300 § 3 kk w zw. z art. 308 kk i art. 301 § 2 kk w zw. z art. 308 kk i art. 284 § 1 kk i art. 586 kodeksu spółek handlowych – Ustawy z dnia 15 września 2000 roku (Dz.U.00.94.1037 z późniejszymi zmianami) w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

W tym miejscu należy zauważyć, iż znamię „w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości" obejmuje wszelkie sytuacje, w których istnieje obiektywnie konkretne, realne niebezpieczeństwo nadejścia upadłości lub niewypłacalności dłużnika, niebezpieczeństwo, z którym należy się liczyć. Realizacja owego znamienia nie musi się łączyć z nieuchronnością nadejścia któregoś z rzeczonych zdarzeń ani bardzo wysokim prawdopodobieństwem tegoż. Wystarczy, jeśli istnieje znaczące prawdopodobieństwo zaistnienia upadłości lub niewypłacalności, przy czym upadłość lub niewypłacalność niekoniecznie muszą grozić rychłym nadejściem (tak: "Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k." Andrzej Zoll i inni:, Zakamycze 2006, Wydanie II, komentarz do art. 300). Niewypłacalność zachodzi wówczas gdy dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań bądź też za niewypłacalnego uważa się dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w przypadku, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku i to nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje (art. 11 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, tekst jedn.: Dz. U. z 2012.1112 z późn. zm.). Upadłość z kolei ogłasza się wówczas, gdy dłużnik staje się niewypłacalny (art. 10 Prawa upadłościowego i naprawczego). Z kolei przez "udaremnienie zaspokojenia wierzyciela" rozumieć należy wyłącznie całkowite uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia - wierzyciel nie znajdzie zaspokojenia nawet w części. Z kolei przez "uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela" należy rozumieć zmniejszenie zaspokojenia wierzyciela, a więc uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w jakiejkolwiek części. Oba skutki przestępstwa określone w art. 300 § 2 k.k. (a także art. 300 § 1 k.k.) są rozłączne i tym samym względem określonego wierzyciela nie mogą wystąpić równocześnie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2013 r. wydany w sprawie o sygn. akt II AKa 40/13). Z oczywistych względów mogą one jednak wystąpić łącznie w przypadku działania na szkodę wielu wierzycieli, jak miało to miejsce w realiach niniejszej sprawy.

Ze sporządzonej przez biegłego z zakresu analizy ekonomicznej, ekonomii, księgowości, rachunkowości i finansów, podatków, przedsiębiorstwa opinii bezspornie wynika, iż wierzyciele spółki (...) określając moment, w którym spółka zaprzestała regulowania zobowiązań wskazali na przedział czasowy od kwietnia 2008r. do października 2009r. Należy przy tym zauważyć, iż począwszy od miesiąca stycznia 2009r. wydawane były przez Sądy orzeczenia dotyczące nakazu zapłaty przez spółkę (...) określonych kwot na rzecz wierzycieli w następstwie czego od miesiąca sierpnia 2009r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Jeleniej Górze D. B. (1) co miesiąc wpływała nowa sprawa, na podstawie której komornik wszczynał skierowane przeciwko spółce postępowanie egzekucyjne. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż oskarżony miał pełną wiedzę o sytuacji finansowej spółki, która mimo wezwań do zapłaty nie wywiązywała się ze zobowiązań. Miał on także świadomość, iż liczna grupa wierzycieli dysponuje orzeczeniami sądów zasądzających na ich rzecz należności przysługujące im od spółki. Podejmując decyzję o pozornej sprzedaży udziałów w spółce na rzecz K. G. (1) i powołaniu go na funkcję prezesa, ukrywając majątek ruchomy oraz wyprowadzając nieruchomości - najważniejsze aktywa - ze spółki poprzez ich sprzedaż oskarżony zdawał sobie sprawę, że wierzyciele będą dochodzić swoich praw. Wskazuje to niezbicie na istniejący po stronie oskarżonego zamiar pokrzywdzenia wierzycieli spółki. Jak wskazano powyżej powołane nieruchomości były faktycznie głównym majątkiem spółki. W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości, że czynność rozporządzająca tym mieniem miała realny wpływ na zaspokojenie wierzycieli, co uzasadnia wystąpienie znamienia skutku w postaci udaremnienia i uszczuplenia zaspokojenia wierzycieli. Opisanym powyżej szczegółowo zachowaniem oskarżony D. H., będący dłużnikiem kilku wierzycieli, niewątpliwie doprowadził do niewypłacalności spółki (...), co z kolei nakazało zakwalifikować jego zachowanie dodatkowo z przepisu art. 301 § 2 k.k.

W tym miejscu zauważyć należy, iż przestępstwo z art. 586 k.s.h. popełnia ten, kto będąc członkiem zarządu spółki lub jej likwidatorem nie zgłasza wniosku o upadłość spółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów, (czyli wskazanych wyżej art. 10 i 11 Prawa upadłościowego i naprawczego) upadłość spółki. Opierając się o powołaną powyżej opinię biegłego Sąd przyjął, iż moment wystąpienia warunków uzasadniających upadłość spółki (...) z siedzibą w R. przypada na miesiąc wrzesień 2009r., w którym spółka nie płaciła przeważającej części swoich długów, nie miała możliwości zaspokojenie wszystkich wierzycieli, a nadto w stosunku do niej toczyło się kilkanaście spraw komorniczych oraz wydanych było kilkanaście wyroków sądowych. Brak zgłoszenia takiego wniosku oznaczał dla wierzycieli niemożność zaspokojenia (choćby w części) ich roszczeń (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2007 r. wydany w sprawie o sygn. akt II KK 336/06).

W tym miejscu należy zauważyć, iż pomimo, że podmiotem czynu zabronionego, opisanego w przepisie art. 300 § 1-3 k.k., czy też art. 301 § 2 k.k. może być jedynie dłużnik a więc osoba ponosząca względem wierzyciela odpowiedzialność osobistą, art. 308 k.k. poszerza krąg możliwych sprawców przestępstw określonych w tym przepisie na osoby, które na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmują się sprawami majątkowymi dłużnika. Przez "zajmowanie się sprawami majątkowymi" rozumie się przy tym wszelkie zachowania polegające na rozstrzyganiu lub współdziałaniu w rozstrzyganiu w sprawach majątkowych albo też wpływaniu na rozstrzygnięcia w takich sprawach, chociażby nawet jednorazowo (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2000 r. wydany w sprawie o sygn. akt V KKN 192/99).

W niniejszej sprawie wykazane przy tym zostało, iż A. i L. J. przekazali oskarżonemu D. H. kwotę 55.000 złotych jako zapłatę za nabyte nieruchomości, których rzeczywista wartość wynosiła 92.344 złotych. Spółka z o.o. (...) z siedzibą w R. nie otrzymała jednakże należności za sprzedaż nieruchomości. W tym miejscu należy zauważyć, iż przywłaszczeniem w rozumieniu przepisu art. 284 § 1 k.k. jest tylko bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą albo prawem majątkowym znajdującymi się w posiadaniu sprawcy, przez włączenie jej do swojego majątku i powiększenie w ten sposób swego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do nich uprawnień właścicielskich, bądź też ich przeznaczenie na cel inny niż przekazanie właścicielowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 r. wydany w sprawie o sygn. akt II KK 3/14). Samo przywłaszczenie, jak zgodnie przyjmuje się w piśmiennictwie i judykaturze, polega na rozporządzeniu rzeczą, czy też prawem majątkowym, które już uprzednio znajdowały się "w posiadaniu", czy "władztwie" przywłaszczającego. Stąd też do znamion przywłaszczenia określonego w art. 284 k.k. nie należy zabór rzeczy ruchomej, lecz włączenie do majątku sprawcy posiadanej cudzej rzeczy (lub prawa majątkowego) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2004 r. wydany w sprawie o sygn. akt II KK 344/03). Oskarżony uzyskując zapłatę za nieruchomości stanowiące mienie spółki (...) był zobowiązany do przekazania pieniędzy na rachunek spółki. Nie uczynił tego jednak włączając je do swojego majątku i powiększając w ten sposób stan swojego posiadania. Skutkowało to zakwalifikowaniem takiego zachowania jako wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 284 § 1 k.k.

Oskarżony swoim zachowaniem, które zamykało się w ramach jednego zdarzenia faktycznego - jednego czynu wyczerpał znamiona czynów zabronionych określone w czterech przepisach ustaw odpowiednio karnej oraz kodeksie spółek handlowych. W stosunku do jego zachowania zachodzi zatem rzeczywisty zbieg przepisów ustaw, którego nie wykluczają żadne z reguł wyłączania wielości ocen. Mając to na względzie stwierdzić należy, iż czyn oskarżonego podlegać winien kwalifikacji kumulatywnej ze zbiegających się przepisów.

Natomiast zachowaniem polegającym na tym, że w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 1 lipca 2009r. do 31 sierpnia 2009r. w R., działając w imieniu (...) spółka z o.o. z siedzibą R. przywłaszczył powierzone mu cudze mienie ruchome w postaci należących do (...) Spółki z o.o. z siedzibą w P. brył granitowych o wartości 24.820,28 zł, oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 284 § 2 k.k. Okolicznością tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzania jest bowiem powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela. Norma zawarta w przepisie art. 284 § 2 k.k. reguluje zatem sytuację, w której dochodzi do swoistego nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy. Rzeczą powierzoną jest przy tym rzecz wydana sprawcy w określonym celu, za dobrowolną zgodą jej właściciela. Musi nastąpić wola obu stron co do przekazania mienia, gdyż jest tu wyraźnie mowa o powierzeniu cudzego mienia innej osobie. Podstawą powierzenia powinna być umowa cywilnoprawna, choćby dorozumiana i prosta w treści. Powierzenie to przeniesienie władztwa nad rzeczą na inną niż właściciel osobę, powiązane z ustaleniem określonego postępowania z rzeczą przez osobę ją uzyskującą i połączone z zastrzeżeniem konieczności jej zwrotu w przyszłości (tak też Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 27 lutego 2014 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II AKa 15/14). W przedmiotowej sprawie stan faktyczny jest taki, że oskarżony uzyskał cudze mienie – bryły granitowe na określony cel. Z treści stosunku zobowiązaniowego, jaki łączył go ze spółką (...) wynikało, że odbiera on z kopalni kamień łamany – wybierany, na który (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wystawiła zbiorczą fakturę dla spółki (...). Bryły te do czasu uregulowania należności były własnością spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. D. H. nie uregulował zapłaty za przekazane mu bryły granitowe. Nie dokonał on także ich zwrotu (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. Rozporządzając pobranymi z kopalni bryłami granitowymi oskarżony D. H. zamanifestował wolę postępowania z rzeczą, jak gdyby w całości stanowiła jego własność, co przesądza o wypełnieniu przez niego znamienia czynnościowego w rozumieniu przywłaszczenie rzeczy mu powierzonej. Swoim zachowaniem godził on także w szczególny stosunek zaufania, jakim powierzający (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. go obdarzył. W realiach niniejszej sprawy nie ulega zatem wątpliwości, iż postępując z pobranymi bryłami granitowymi w sposób sprzeczny z uzgodnieniami poczynionymi z pokrzywdzonym oskarżony działał w celu włączenia rzeczy do swojego majątku i pozbawienia uprawnionego jego własności. W tym miejscu należy zauważyć, iż w ewidencji księgowej firmy (...) odnotowano faktury firmy (...) z miesiąca lipca 2009r. o numerach (...) o łącznej wartości 23.932,15 złotych, których nie sposób było powiązać w sposób bezpośredni z zakupem konkretnych brył z uwagi na brak danych odnośnie ich wykorzystania w procesie produkcyjnym firmy (...). Rozstrzygając tym samym wątpliwości na korzyść oskarżonego, z uwagi na możliwość dokonania kompensaty, wartość szkody określono na kwotę 24 820,28 złotych (por. faktury o numerach (...) k. 3925, k. 3926, k. 3930, k. 3932 oraz pismo (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. z dnia 30 maja 2011r. k. 4079-4080).

Z kolei kiedy w okresie od 2 do 11 czerwca 2008r. w J. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oskarżony D. H. doprowadził (...) w W. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem znacznej wartości, w ten sposób, że w celu uzyskania dla siebie kredytów w Oddziale Banku (...) w J. przy ul. (...) składając wniosek o udzielenie Kredytu na Miarę i Kredytu Bezpiecznego przedłożył stwierdzający nieprawdę dokument w postaci PIT 36 wraz z załącznikiem PIT/B, w którym między innymi zaważył wysokość osiągniętej przez siebie w roku podatkowym 2007 kwoty przychodu ze stosunku pracy i dochodu oraz przedłożył oryginał zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o. o. z siedzibą w R., w którym podał nieprawdziwą wartość osiąganego wynagrodzenia miesięcznego brutto w kwocie 29.000 złotych wprowadzając pracownika banku w błąd co do prawdziwości danych zawartych w tych dokumentach, a ponadto co do zamiaru i możliwości spłacenia kredytów, przy czym oba dokumenty miały istotne znaczenie dla przyznania kredytów i zawarł w dniu 2 czerwca 2008r. Umowę o Kredyt Bezpieczny, a w dniu 10 czerwca 2008r. Umowę o Kredyt na Miarę o łącznej wartości 400.000 złotych, czym działał na szkodę (...) w W., a następnie składając wniosek o udzielenie karty kredytowej złożył oświadczenie, w którym podał nieprawdę co do osiąganego wynagrodzenia miesięcznego brutto w kwocie 29.000 złotych, wprowadzając pracownika banku w błąd co do prawdziwości danych o swym wynagrodzeniu i co do zamiaru i możliwości spłacenia kredytu i zawarł w wyniku tego w dniu 11 czerwca 2008r. Umowę karty Kredytowej o wartości 50.000 złotych, czym działał na szkodę (...) w W., nie spłacając żadnego z w/w kredytów i wyrządzając w stosunku do mienia banku znacznej wartości łączną szkodę w wysokości 426.534,61 złotych, wyczerpał on znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 273 kk w zw. z art.11 § 2 kk i w zw. z art.12 kk.

W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, iż stwierdzający nieprawdę dokument w postaci PIT 36 wraz z załącznikiem PIT/B oraz zawierające nieprawdziwą wartość osiąganego wynagrodzenia miesięcznego brutto zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) Sp. z o. o. z siedzibą w R., były niezbędne dla uzyskania przez D. H. kredytów. Przedkładając wskazane dokumenty w Oddziale Banku (...) w J. przy ul. (...) oskarżony swoim zachowaniem wprowadził w pracownika banku w błąd co do prawdziwości danych o swym wynagrodzeniu oraz co do zamiaru dokonania zwrotu kredytów, które stanowiły tym samym niczym nieusprawiedliwioną korzyść majątkową. Oskarżony niewątpliwie działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako że przedkładając stwierdzające nieprawdę dokumenty zdawał sobie sprawę, że uzyskane pieniądze będą jego korzyścią majątkową, skoro powyższą kwotą obciążony zostanie P.. Nie wymaga przy tym szerszego uzasadnienia, iż nieprawdziwe okoliczności wskazane w przedłożonych przez oskarżonego dokumentach miały znaczenie prawne.

Wobec tego, że oskarżony przypisanego mu przestępstwa dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości - wyrządzona przestępstwem szkoda w czasie popełnienia czynu przekraczała dwustukrotność najniższego miesięcznego wynagrodzenia - należało, przy kwalifikacji prawnej jego zachowania uwzględnić art. 294 § 1 k.k.

Sąd miał na względzie, iż oskarżony swoim zachowaniem, które zamykało się w ramach jednego zdarzenia faktycznego - jednego czynu wyczerpał znamiona czynów zabronionych określone w trzech przepisach ustawy karnej. W stosunku do jego zachowania zachodził zatem rzeczywisty zbieg przepisów ustawy, w związku z czym czyn oskarżonego podlegał kwalifikacji kumulatywnej ze wszystkich zbiegających się przepisów.

Z ustaleń poczynionych w toku postępowania wynika, że oskarżonemu można przypisać winę, co przede wszystkim uwarunkowane jest jego dojrzałością oraz tym, iż stopień jego rozwoju intelektualnego i emocjonalnego nie odbiega od stopnia rozwoju przeciętnej osoby. Oskarżony D. H. rozpoznawał znaczenie swoich czynów i miał możność kierowania swoim postępowaniem a społeczna dezaprobata jego zachowania była mu znana. Nie znajdował się przy tym w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną.

Wymierzając oskarżonemu D. H. kary Sąd wziął pod rozwagę wszelkie okoliczności zarzucanych mu czynów. W podjętych rozważaniach Sąd badał aby kary nie wykraczały poza rzeczywistą potrzebę, tj. aby dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy oskarżonego oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynów. Sąd wziął również pod rozwagę fakt, iż wymierzona kara nie może być utożsamiana z jej nadmierną łagodnością, graniczącą z poczuciem bezkarności. Właściwą jest bowiem kara celowa, uwzględniająca wszystkie elementy decydujące o jej rodzaju i wymiarze, sprawiedliwa i akceptowana społecznie.

Stopień społecznej szkodliwości poszczególnych czynów przypisanych oskarżonemu należy uznać za wysoki. Na jego rozmiar przede wszystkim wpływ miały: godzenie w tak cenne dobro chronione prawem jakim jest mienie (w przypadku przestępstw zakwalifikowanych z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. a także z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 301 § 2 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 284 § 1 k.k. i art. 586 ksh – Ustawy z 15 września 2000r. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy czym w tym przypadku dodatkowo oskarżony wykroczył także między innymi przeciwko obrotowi gospodarczemu, z art. 284 § 2 kk oraz z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k.) czy też rzetelność dokumentacji księgowej. Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych czynów przypisanych oskarżonemu na tle okoliczności niniejszej sprawy nie sposób było nie uwzględnić sposobu działania D. H., który postępował z zamiarem przemyślanym. Wykonując szereg czynności godził, jak wskazano, w różne dobra chronione prawem. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu w pkt I, III i IV części dyspozytywnej wyroku Sąd nie przeoczył nadto rozmiarów bezprawnego procederu, uwzględniając stosunkowo długi okres działalności oskarżonego. Również ujawniona w toku postępowania motywacja sprawcy, wskazująca na działania ukierunkowane na bezprawne uzyskanie korzyści majątkowej, wywołuje ostry sprzeciw społeczny.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego oraz wysokość wyrządzonej szkody, która w niniejszej sprawie w zakresie przestępstw skierowanych przeciwko mieniu każdorazowo była istotna a co ważne odnośnie przestępstw kwalifikowanych dodatkowo z art. 294 § 1 k.k. znacznie przekraczała najniższą kwotę ustaloną w oparciu o przepis art. 115 § 5 k.k.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się wystąpienia w sprawie jakichkolwiek okoliczności łagodzących.

Mając powyższe na uwadze dojść należało do przekonania, że odpowiednią do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów będą:

- za przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za występek z art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994r.o rachunkowości i art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994r.o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - kara 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 301 § 2 k.k. w zw. z art. 308 k.k. i art. 284 § 1 k.k. i art. 586 ksh – Ustawy z 15 września 2000r. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - kara 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności

- za występek z art. 77 pkt 2 Ustawy z dnia 29 września 1994r.o rachunkowości - kara 5 miesięcy pozbawienia wolności,

- za występek z art. 284 § 2 kk - kara 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz

- za przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. - kara 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu jedynie bezwzględne kary pozbawienia wolności w tym wymiarze stanowić będą dla oskarżonego przestrogę na przyszłość, powstrzymującą go przed popełnieniem kolejnych przestępstw. Tak orzeczone kary winny nadto spełnić swoje zadanie w zakresie społecznego oddziaływania, ukazując nieuchronność pociągnięcia sprawcy przestępstwa do odpowiedzialności karnej.

W realiach niniejszej sprawy Sąd, mając na względzie czas popełnienia przez oskarżonego przestępstw oraz ich charakter, orzekł wobec D. H. karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzone oskarżonemu kary i tak ukształtowana kara łączna winny uświadomić oskarżonemu naganność jego czynów oraz uzmysłowić mu nieopłacalność łamania prawa. Orzeczone względem oskarżonego kary a także kara łączna wymierzona z zastosowaniem zasady asperacji winny nadto spełnić swoje zadanie w zakresie społecznego oddziaływania, ukazując nieuchronność pociągnięcia sprawcy przestępstwa do odpowiedzialności karnej, jak również zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości.

Z uwagi na to, że oskarżony D. H. będący, w objętym zarzutem pkt III aktu oskarżenia okresie, członkiem zarządu i prezesem (...) spółka z o.o. z siedzibą w R., faktycznie zajmującym się sprawami majątkowymi tej spółki, dopuścił się przestępstwa skierowanego przeciwko mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu, Sąd uznał za celowe, prewencyjnie, na podstawie art. 41 § 1 k.k., orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu zajmowania stanowisk w spółkach handlowych uprawniających do prowadzenia ich spraw bądź do ich reprezentacji na okres 5 lat uwzględniając przy określaniu tego okresu zaangażowanie oskarżonego w przestępne przedsięwzięcie. W ocenie Sądu oskarżony swoją postawą okazał, że dalsze zajmowanie przez niego stanowisk w spółkach handlowych uprawniających do prowadzenia ich spraw bądź do ich reprezentacji zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Fakt popełnienia przez oskarżonego przestępstwa przeciwko mieniu, a więc i działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wymownie dowodzi, że nie ma on należytych kwalifikacji zawodowych i moralnych do zajmowania wskazanych stanowisk.

W oparciu o przepis art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz spółki (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 348.930,47 zł, zaś na rzecz spółki (...) S.A. z siedzibą we W. orzekł wobec oskarżonego D. H. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 100.000 zł. Ponadto w oparciu o wskazany przepis Sąd orzekł wobec oskarżonego D. H. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz(...) w W. (następcy prawnego (...) S.A. - k. 6277) kwoty 426.534,61 zł.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu D. H. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 26 września 2013r. do dnia 19 lutego 2014r.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.