Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Hanna Witkowska-Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Iwona Lawrenc

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2014 r. w Gdańsku

sprawy J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o ustalenie istnienia ubezpieczenia społecznego

na skutek odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 7 lutego 2014 r. nr (...)- (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od wnioskodawcy na rzecz pozwanego kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/na oryginale właściwy podpis/

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07 lutego 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. stwierdził, iż ubezpieczony J. C. ma obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, za okres od 01 marca 2009 r. do 31 stycznia 2013 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Podstawę orzeczenia stanowiło ustalenie, iż wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i tym samym ma obowiązek opłacenia należnych składek na ubezpieczenia społeczne za okres i od podstaw określonych w decyzji.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. C. wskazując na nieznajomość odpowiednich przepisów ustawy oraz kształtowania się ich zmian. Ubezpieczony podkreślił, iż nie był poinformowany przez organ rentowy o konieczności opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ ubezpieczeniowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. C., w okresach od dnia 01 stycznia 1995 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. oraz od dnia 01 marca 2013 r. do nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu zarobkowego, osobowego taxi. Od 27 stycznia 1986 r. jest uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Za okres od dnia 01 marca 2009 r. do 31 stycznia 2013 r. ubezpieczony nie opłacił składek na ubezpieczenia społeczne. Nie podlegał – jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, posiadająca prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy – obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu. W spornym okresie wnioskodawca nie posiadał odrębnego tytułu umożliwiającego zwolnienie go z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej - Niesporne, vide akta ZUS:ZUS KOA – k.5,informacja dot. podlegania ubezpieczeniom – k.12,decyzja – k. 7, decyzja k.16-17.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie był pomiędzy stronami bezsporny. Swoje ustalenia w niniejszej sprawie Sąd oparł na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym w szczególności na podstawie akt ubezpieczeniowych, którym jako dokumentom urzędowym, sporządzonym w przepisanej formie przez powołane do tego organy należało dać wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Sąd zważył, że ich prawdziwość i rzetelność nie były kwestionowane przez żadną ze stron sporu, wobec czego i Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności. Nadto, w odwołaniu od ww. decyzji ubezpieczony nie zaprzeczył, by w spornym okresie nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego jako pozbawione podstaw nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy J. C. z tytułu prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, ma obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, za okres od 01 marca 2009 r. do 31 stycznia 2013 r.

Wskazania wymaga, że stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące. W myśl art. 8 ust. 6 pkt 1 ww. ustawy, za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych. Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Kluczowa dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest regulacja art. 9 ust. 4c ustawy systemowej. Przepis ten stanowi, iż osoby prowadzące pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, mające ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym do czasu ustalenia prawa do emerytury. Niewątpliwie powyższe kryterium spełnia ubezpieczony J. C. – którego uprawnienie do renty z tytułu niezdolności do pracy było niesporne w niniejszym postępowaniu.

Wskazać należy, iż art. 9 ust. 4c ustawy dodany został przez art. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 169 poz. 1412), zmieniającej ustawę systemową z dniem 01 stycznia 2008 r. Prawidłowo zatem pozwany organ ubezpieczeniowy zastosował powyższy przepis w stosunku do ubezpieczonego – prowadzącego działalność gospodarczą od dnia 01 stycznia 1995 r – dopiero od dnia jego wejścia w życie, tj. od dnia 01 stycznia 2008 r.

Z przepisu powyższego – przy łącznej jego interpretacji z, cytowanym wyżej również art. 12 ust. 1 tejże ustawy – wynika, iż wnioskodawca J. C. jako rencista prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą podlegał w spornym okresie od dnia 01 stycznia 2008 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym (art. 9 ust. 4c), jak również wypadkowemu (art. 12 ust. 1).

Odnosząc się do argumentacji ubezpieczonego, podniesionej w odwołaniu od zaskarżonych decyzji, wskazać należy, iż sam fakt nieznajomości przepisów prawa w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych po stronie podmiotu profesjonalnego, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, przy braku negowania ustaleń, jakie legły u podstaw wydania spornej decyzji, nie może usprawiedliwiać uchylenia się od skutków prawnych powyższego działania. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest zaś zobowiązany do indywidualnego informowania ubezpieczonych o zmianach ustawodawstwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. i cytowanych wyżej przepisów prawa, orzekł jak w pkt. I wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł w punkcie II wyroku, na podstawie przepisów art. 108 § 1 k.p.c., art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., § 4 ust. 1, § 11 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Sąd uznał kwotę 60 zł za adekwatną do nakładu pracy pełnomocnika oraz wkładu pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej rozstrzygnięcia, mając na uwadze charakter sprawy.

SSA w SO H. Witkowska – Zalewska