Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSA Lucyna Guderska

Sędziowie: SSA Janina Kacprzak

SSA Beata Michalska (spr.)

Protokolant: st. sekr. sąd. Patrycja Stasiak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. w Ł.

sprawy T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji T. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku

z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. akt VI U 369/14

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 1006/14

UZASADNIENIE

Ubezpieczona T. K. w dniu 10.02.2014r. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z 31.12.2013r. odmawiającej jej prawa do wypłaty wyrównania emerytury za okres od 1.03.2009r. do 31.07.2013r. na podstawie art.129 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.jedn.: Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.). Ubezpieczona podniosła, że decyzją z 13.09.2006 r. ustalono wysokość emerytury przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru ( (...)) wynoszącego 231,73 %. Decyzją z 26.03.2009r. dokonano ponownego obliczenia emerytury przy zastosowaniu błędnego (...) wynoszącego 224,43 %. Błąd ten został naprawiony decyzją z 4.09. 2013 r., którą przeliczono emeryturę począwszy od 1.08.2013 r. przy zastosowaniu (...) 231,73 %. Dlatego ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i wypłatę wyrównania za okres od 1.08.2010 r. do 31.07.2013 r. w kwocie 3.263,70 zł. wraz z odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania , wskazując, że odwołująca się dopiero w sierpniu 2013 r. złożyła wniosek o przeliczenie świadczenia, a więc poczynając od tego miesiąca ma prawo do wypłaty świadczenia w wyższej kwocie.

Sąd Okręgowy w Płocku wyrokiem z 9.06.2014r. , w sprawie o sygn. akt VI U 369/14, oddalił odwołanie.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło po następujących ustaleniach faktycznych i prawnych:

W dniu 28.08.2006r. T. K., ur. (...), wniosła o emeryturę. Do wniosku załączyła zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1979 - 1981 i 1989 - 2003. Organ rentowy decyzją z 13.09.2006 r. przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od 1.08.2006r. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych (1994 - 2003) z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzający bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 231,73 %. Emeryturę obliczono przy zastosowaniu obowiązującej kwoty bazowej w wysokości 1.977,20 zł. Podstawa wymiaru wyniosła 4.581,77 zł. Do ustalenia części stażowej emerytury przyjęto okres składkowy w wymiarze 27 lat i 4 miesięcy. Wypłata świadczenia została zawieszona z uwagi na kontynuowanie przez wnioskodawczynię zatrudnienia. Kolejną decyzją z 23.11.2006r. ZUS na wniosek strony przeliczył wysokość emerytury z uwzględnieniem dodatkowych okresów nieskładkowych 5 lat i 7 miesięcy. Kwota świadczenia wyniosła 2.350,29 zł.

W dniu 03.03.2009r. ubezpieczona wniosła o ponowne obliczenie emerytury poprzez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych oraz ponowne ustalenie podstawy wymiaru. Do wniosku załączyła zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu obejmujące lata 2004 - 2008. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wskazała wynagrodzenia w części przypadające po przyznaniu świadczenia, tj. z lat 2006 – 2008. Decyzją z 12.03. 2009r. organ rentowy przeliczył emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych (1997 - 2006) z ostatnich 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury, jako najkorzystniejszą. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 224,43 %. Świadczenie obliczono przy zastosowaniu obowiązującej od dnia 01.03.2009 r. kwoty bazowej 2.578,26 zł, zarówno przy obliczaniu części socjalnej, jak i części stażowej. Podstawa wymiaru wyniosła 5.786,39 zł. Do ustalenia części stażowej emerytury przyjęto okres składkowy w wymiarze 29 lat i 9 miesięcy oraz okres nieskładkowy w wymiarze 5 lat i 8 miesięcy. Kwota emerytury wyniosła 3.086,68 zł i została zwiększona z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolnicze o 77,64 zł. Łącznie kwota emerytury wyniosła 3.164,32 zł.

W dniu 23.03.2009 r. odwołująca złożyła wniosek o podjęcie wypłaty emerytury. Decyzją z dnia 26.03.2009 r. podjęto wypłatę emerytury od dnia 01.03.2009 r. Z kolei decyzją z dnia 08.04.2009r. ponownie ustalono wysokość świadczenia poprzez doliczenie nieuwzględnionych okresów składkowych i nieskładkowych (za okres do rozwiązania umowy o pracę, tj. do 31.03.2009 r.). W wymiarze emerytury uwzględniono okres składkowy 29 lat i 10 miesięcy oraz nieskładkowy 5 lat i 8 miesięcy. Emerytura wyniosła 3.170,10 zł. T. K. wniosła odwołanie od decyzji z 12.03.2009r., domagając się ustalenia podstawy wymiaru emerytury przy zastosowaniu kwoty bazowej obowiązującej od 01.03.2009 r. i wskaźnika wysokości podstawy wymiaru ustalonego w decyzji z dnia 13.09.2006 r. (231,71 %). Odwołanie to zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z 03.02.2010 r., sygn. akt VI U 533/09.W pisemnych motywach tego wyroku Sąd wskazał, że przeliczenie emerytury odwołującej się jest możliwe jedynie w sytuacji wskazania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, czyli od roku 2006 tj. na podstawie art. 110 ust. 1 ustawy emerytalnej. Inaczej mówiąc, chociaż jeden rok brany za podstawę obliczania (...) musi przypadać po przyznaniu świadczenia. Organ rentowy prawidłowo zatem przyjął do obliczania wysokości podstawy wymiaru lata 1997-2006. Te zasady nawet przy niższym (...) (224,3%) i zastosowaniu aktualnej kwoty bazowej do obu części świadczenia, pozwalały na wyliczenie wysokości emerytury odwołującej się w sposób najkorzystniejszy. W ocenie tego Sądu nie było możliwe przyjęcie lat z decyzji dnia 13.09.2006r. (1994-2003), bowiem żadne z tych lat nie stanowią podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe przypadającą po przyznaniu świadczenia. Odnosząc się do żądania ubezpieczonej przeliczenia jej świadczenia n podstawie art. 111 ustawy emerytalnej Sąd Okręgowy wskazał, że zaskarżona decyzja z dnia 12.03. 2009r. dotyczyła wyliczenia wysokości emerytury w oparciu o dyspozycję art. 110 ustawy. Zakres zaskarżonej decyzji wyklucza zatem rozważanie przez Sąd możliwości przeliczenia emerytury w trybie art. 111 ustawy. Niemniej jednak Sąd ten wskazał, że w przypadku przeliczenia z art. 111 ust. 2 i 3 ustawy bierze się pod uwagę kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczania świadczenia. Zatem bez decyzji o przeliczeniu emerytury z dnia 13.09.2009r. w trybie art. 110 ustawy byłaby to kwota bazowa z 2006 roku. Decyzja z dnia 13.09.2009r. i przeliczenie w trybie art. 110 ustawy musi wyprzedzać potencjalne przeliczenie w trybie art. 111 ust. 2 i 3 ustawy z zastosowaniem aktualnej na marzec 2009r. kwoty bazowej. Apelacja T. K. od powyższego wyroku została wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.06.2010 r. sygn. akt III AUa 387/10, oddalona w pełni podzielając stanowisko Sądu Okręgowego. Sąd ten podkreślił, że wariant z wykorzystaniem lat 1997-2006 jest rozwiązaniem optymalnym, bo inny możliwy wariant, lata 1998-2007, daje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 218,77%.

Emerytura odwołującej się podlegała waloryzacji i wyniosła od 01.03.2010 r. - 3.316,56 zł., od 01.03.2011 r. -3.419,37 zł, od 01.03.2012 r. - 3.490,37 zł, od 01.03.2013 r. - 3.629,98 zł.

W dniu 19.08.2013 r. T. K. zgłosiła wniosek o ponowne obliczenie wysokości emerytury poprzez ustalenie jej od ponownie ustalonej podstawy wymiaru.

Decyzją z 4.09.2013r. ZUS przeliczył świadczenie i podjął jego wypłatę od 1.08. 2013 r. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto wynagrodzenie z okresu kolejnych 10 lat kalendarzowych (1994 - 2003) wybranych z 20 lat kalendarzowych (1993 - 2012), poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie emerytury (2013). (...) wyniósł 231,73 %. Świadczenie obliczono przy zastosowaniu obowiązującej od dnia 1.03.2009 r. kwoty bazowej 2.578,26 zł, zarówno przy obliczaniu części socjalnej, jak i części stażowej. Podstawa wymiaru wyniosła 5.974,60 zł. Do ustalenia części stażowej emerytury przyjęto okres składkowy w wymiarze 29 lat i 10 miesięcy oraz okres nieskładkowy w wymiarze 5 lat i 8 miesięcy. Kwota emerytury na dzień 28.02.2010 r. wyniosła 3.172,92 zł, a po waloryzacji od dnia 1.08.2013 r. wyniosła 3.633,15 zł. i została zwiększona z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolnicze o 95,58 zł. Łącznie kwota emerytury wyniosła 3.728,73 zł.

W dniu 18.12.2013r. ubezpieczona wniosła o przyznanie i wypłatę wyrównania świadczenia emerytalnego za okres od 01.03.2009 r. do 31.07.2013 r., wskazując, że przez cały czas powinna otrzymywać emeryturę wyliczoną w oparciu o wskaźnik w wysokości 231,73%, a nie - 224,43%.

W uzasadnieniu stanu prawnego powołano art. 133 ust. 1 pkt 2 u.e.r.f.u.s. , w myśl którego w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. W ocenie Sądu Okręgowego, w sprawie nie mamy do czynienia z błędem organu rentowego i organu odwoławczego, gdyż przeliczenie świadczenia wnioskodawczyni nastąpiło wg najkorzystniejszego wariantu, w sytuacji gdy ubezpieczony wskazuje do obliczenia świadczenia podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. Do wniosku z 3.03. 2009 r. odwołująca się załączyła zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu dokumentujące wysokość wynagrodzenia z lat 2004-2008. Przyznanie wnioskodawczyni emerytury nastąpiło w 2006 r, po czym kontynuowała zatrudnienie do 31.03.2009 r. W decyzji przyznającej emeryturę do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych obejmujących okres od 1994 r. do 2003 r. Ten wariant spełniał warunek kolejnych 10 lat kalendarzowych, a także warunek, żeby mieściły się one w ostatnich 20 latach kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Organ rentowy decyzją z 12.03.2009 r. przeliczył świadczenie emerytalne odwołującej się, prawidłowo przyjmując do obliczenia wysokości podstawy jego wymiaru lata 1997-2006. Przy niższym (...) (224,3%) , ale zastosowaniu aktualnej kwoty bazowej do obu części świadczenia, pozwalały na wyliczenie wysokości emerytury odwołującej się w sposób najkorzystniejszy. Organ rentowy nie mógł przyjąć lat 1994 – 2003 z decyzji z 13.09.2006r., gdyż okres ten nie przypada nawet w części po przyznaniu świadczenia. Jednakże po uprawomocnieniu się decyzji z dnia 12.03. 2009 r. odwołująca się mogła wystąpić o ponowne przeliczenie jej świadczenia. Wówczas przeliczenie takie odbywałoby się w trybie art. 111 ustawy emerytalnej, co zresztą nastąpiło w drodze decyzji organu rentowego z 4.09.2013 r. na skutek wniosku odwołującej z sierpnia 2013 r. Wcześniejsze, tj. z pominięciem przeliczenia emerytury w trybie art. 110 u.e.r.f.u.s., ustalenie wysokości świadczenia, w trybie art. 111 , nie doprowadziłoby do podwyższenia emerytury odwołującej się, gdyż w przypadku przeliczenia z art. 111 ustawy bierze się pod uwagę kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczania świadczenia (ust. 2), a zatem – niniejszej sprawie – byłaby to kwota bazowa z 2006 roku. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy nie dopatrzył się błędu tak organu rentowego, jak i organu odwoławczego.

Ponieważ wniosek o ponowne przeliczenie świadczenia ubezpieczona zgłosiła dopiero w sierpniu 2013r., stąd odwołanie od decyzji odmawiającej prawa do wyrównania świadczenia emerytalnego za okres wsteczny od 01.03.2009 r. do 31.07.2013r., jako niezasadne podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W apelacji ubezpieczona zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając obrazę prawa materialnego, tj. art. 133 ust.1 w zw. z art.110 u.e.r.f.u.s. przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez odmowę uznania, że niższe świadczenie wynikające z decyzji ZUS było następstwem błędu organu rentowego i odwoławczego, co spowodowało bezzasadne zmniejszenie świadczenia. Organ rentowy błędnie w decyzji z 12.03.2009r. obniżył (...) do 224,43%. W ocenie apelującej doszło przy tym do naruszenia art.110 ust.3 u.e.r.f.u.s. Dodatkowo w okresie od 1.08.2006r. do 3.03.2009r. apelująca nie pobierała emerytury, ponieważ świadczenie było zawieszone. W konkluzji swojego stanowiska apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania przez przyznanie jej prawa do wypłaty wyrównania emerytury z okres od 1 sierpnia 2010r. do 31 lipca 2013r. wraz z odsetkami .

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Apelacja ubezpieczonej jest bezzasadna, a podniesione zarzuty stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu pierwszej instancji.

Sąd pierwszej instancji przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za własne, a to sprawia, że nie zachodzi potrzeba ich szczegółowego ponownego przytaczania.

Spór w sprawie, wyznaczony treścią zaskarżonej decyzji z 31.12.2013r. , sprowadza się do zbadania, czy zachodzą podstawy faktyczne i prawne do wypłaty wyrównania emerytury obliczonej decyzją z 4.09.2013r. od daty wcześniejszej niż data wniosku o przeliczenie , który został złożony 19.08.2013r. Trafne jest stanowisko Sądu Okręgowego i ZUS, że co do zasady zgodnie z art.129 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.jedn.: Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) świadczenie wypłaca się, poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu z uwzględnieniem ust.2 ( nie dotyczy niniejszej sprawy). Wyjątkiem od zasady z art.129 ust.1 jest wskazana w art.133 ust.1 pkt 2 u.e.r.f.u.s. możliwość żądania – w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości – wypłaty przyznanego lub podwyższonego świadczenia, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia , jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. Sąd Okręgowy prawidłowo wywiódł, że w niniejszej sprawie nie ma podstaw do stwierdzenia , że decyzja z 12.03.2009r. jest obarczona błędem organu rentowego lub odwoławczego. Odnosząc się do zarzutów apelującej, należy zauważyć, że decyzją z 12.03.2009r. przeliczono ubezpieczonej emeryturę zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ubezpieczona wskazuje w apelacji na naruszenie art.110 ustawy emerytalnej przy wydawaniu decyzji z 12.03.2009r.. Zarzuty te zostały szczegółowo przeanalizowane w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 30.06.2010r. w sprawie III AUa 387/10 ( str.8 uzasadnienia-k.127 akt VI U 533/09 zał. do niniejszej sprawy) i Sąd Apelacyjny w tym składzie w całości je podziela. Warto przypomnieć ,że ubezpieczona nabyła prawo do emerytury decyzją z 13.06.2006r. , a decyzja z 12.03.2009r. została wydana na skutek jej wniosku o ponowne obliczenie wcześniej przyznanego świadczenia. Zgodnie z art.109 ust.1 u.e.r.f.u.s. na wniosek emeryta wysokość emerytury określonej w art.53 ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art.110-113. W ustalonym stanie faktycznym ubezpieczona po nabyciu z dniem 1.08.2006r. prawa do emerytury pozostawała nadal w zatrudnieniu ( ubezpieczeniu) w warunkach umożliwiających jej przeliczenie świadczenia na podstawie art.110 u.e.r.f.u.s. Zgodnie z jej wnioskiem decyzją z 12.03.2009r. organ rentowy dokonał takiego przeliczenia z uwzględnieniem (...) wyliczonego zgodnie z art.110 ust.1 i 2 u.e.r.f.u.s. – do jego obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu prawa do świadczenia (…) . Aby mógł być spełniony wskazany warunek , nie można było – czego żąda apelująca – zastosować (...) wyliczonego na 231,73% z lat 1994-2003 ( w decyzji z 13.06.2006r.) , ponieważ są to lata w całości przypadające na okres przed datą przyznania prawa do emerytury. Jednocześnie przeliczenie emerytury w oparciu o art.110 u.e.r.f.u.s. umożliwiło zastosowanie do obliczenia świadczenia zarówno do części socjalnej , jak i stażowej, kwoty bazowej z daty wniosku o przeliczenie ( 2578,26 zł.) , a nie z daty przyznania prawa do emerytury ( 1977,20 zł.). Chybiony jest zarzut pominięcia art. 110 ust.3 u.e.r.f.u.s. , ponieważ przepis ten wyjaśnia, jak należy liczyć okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o którym mowa w art.15 ust.1 u.e.r.f.u.s. Nie ustala natomiast odrębnej reguły przeliczenie świadczenia w opozycji do art.110 ust.1. Apelująca nie zauważa ,że na wysokość świadczenia ma wpływ nie tylko (...) , ale też przyjęta do jego obliczenia właściwa kwota bazowa. Apelująca pomija też istotną okoliczność, że mimo obniżenia (...) w związku z koniecznością zastosowania reguł obliczania podstawy wymiaru z art.110 ust.1 i 2, z powodu przyjęcia aktualnej w 2009r. kwoty bazowej emerytura w rezultacie uległa zwiększeniu z kwoty 2821,94 zł. ( wyliczenie hipotetyczna na k.6 akt VIU 533/09) do kwoty 3164,32 zł. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji , w przypadku ponownego obliczenia emerytury na podstawie art.111 u.e.r.f.u.s. ( zgodnie z którym nastąpiło przeliczenie świadczenia w decyzji z 4. 09.2013r.) , (...) obliczony na zasadach określonych w art.15 mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia. W przypadku wniosku o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury z 3.03.2009r. tą kwotą bazową byłaby kwota 1977,20 zł. W rezultacie świadczenie, mimo wyższego (...), okazało się niższe z powodu konieczności zastosowania zdecydowanie niższej kwoty bazowej przyjętej do obliczenia świadczenia w 2006r. Inaczej sytuacja przedstawia się po złożeniu przez ubezpieczoną w dniu 19.08.2013r. wniosku o ponowne przeliczenie emerytury , ponieważ wówczas zgodnie z cyt.art.111 ust.2 ustalony wyższy (...) obliczony na zasadach określonych w art.15 pomnożono przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia, tj. wskazaną w decyzji z 12.03.2009r. w kwocie 2578,26 zł. Na marginesie tych ustaleń warto zauważyć, że w piśmie procesowym z 11.12.2009r. ( na k.79 akt VI U 533/09 zał. do niniejszej sprawy), doręczonym ubezpieczonej w dniu 2.01.2010r. ( dowód doręczenia na k.82 akt j.w.), organ rentowy wyjaśnił , że obliczenie na nowo podstawy wymiaru emerytury w myśl art.111 z zastosowaniem kwoty bazowej ostatnio przyjętej do obliczenia świadczenia wynikającej z decyzji z 12.03.2009r. oraz ustalenie podstawy wymiaru z 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia ( tj. z lat 1989-2008) możliwe jest po uprawomocnieniu się tej decyzji na wniosek zgłoszony przez ubezpieczoną przynajmniej w kwietniu 2009r. W rezultacie ubezpieczona już w styczniu 2010r. została dodatkowo pouczona o możliwości zastosowania w jej przypadku obliczenia emerytury na podstawie art.111 u.e.r.f.u.s. i konieczności złożenia w tym celu stosownego wniosku. Wniosek taki został złożony, co w sprawie nie jest sporne, dopiero w sierpniu 2013r. W rezultacie powyższych ustaleń należy uznać prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji, który nie dopatrzył się błędu organu rentowego i odwoławczego w zakresie decyzji z 12.03.2009r. Chybionym jest w tej sytuacji zarzut apelacji naruszenia art.133 ust.1 u.e.r.f.u.s. Ponieważ bezspornie wniosek o ponowne obliczenie emerytury wpłynął do organu rentowego 19.08.2013r., brak podstaw prawnych – zgodnie z art.129 ust.1 u.e.r.f.u.s. - do wypłaty wyrównania przed 1.08.2013r.

W związku z powyższym, Sąd Apelacyjny, działając na podstawie art. 385 k.p.c., uznając rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego za słuszne i odpowiadające prawu, oddalił apelację ubezpieczonej, jako bezzasadną.