Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Marzanna Chojnowska- spr

SO Dorota Niewińska

Del SRBeata Maria Wołosik

Protokolant: Aneta Chardziejko

Przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Elżbiety Korwell

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2013 roku

sprawy R. K.

Oskarżonego o czyn z art. 280§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 22 lutego 2013 roku, sygnatura akt XV K 71/13

I.  Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że czyn przypisany oskarżonemu kwalifikuje z art. 13§1 kk w zw z art. 280§ 1 kk i przepisy te przyjmuje za podstawę skazania , zaś za podstawę wymiaru kary przyjmuje art. 14§ 1 kk w zw z art. 280 § 1 kk .

II.  W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Oskarżony R. K.stanął pod zarzutem tego, w dniu 19 listopada 2012 r w (...)na ul. (...)w okolicy sklepu (...)usiłował dokonać kradzieży z użyciem przemocy na osobie M. R.w ten sposób, że po nagłym wtargnięciu do wnętrza samochodu marki B.o nr rej. (...), którym poruszał się pokrzywdzony, usiadł na przednim siedzeniu pasażera, po czym używając słów wulgarnych zażądał wydania 250 złotych albo kluczyków od przedmiotowego samochodu, szarpiąc się z pokrzywdzonym usiłował wyrwać znajdujący się w stacyjce samochodowej elektroniczny kluczyk o wartości 500 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego, czym działał na szkodę M. R., tj. o czynu z art. 280 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 22 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt XV K 71/13 oskarżonego R. K.uznał za winnego tego, że w dniu 19 listopada 2012 r w (...)na ul. (...)w okolicy sklepu (...)usiłował dokonać kradzieży z użyciem przemocy na osobie M. R.w ten sposób, że po nagłym wtargnięciu do wnętrza samochodu marki B.o nr rej. (...), którym poruszał się pokrzywdzony, usiadł na przednim siedzeniu pasażera, po czym używając słów wulgarnych zażądał wydania 250 złotych albo kluczyków od przedmiotowego samochodu, szarpiąc się z pokrzywdzonym usiłował wyrwać znajdujący się w stacyjce samochodowej elektroniczny kluczyk o wartości 816,36 złotych, który w wyniku szarpaniny uległ uszkodzeniu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego, czym działał na szkodę M. R., tj. popełnienia czynu z art. 280 § 1 kk i za to na mocy art. 280 § 1 kk skazał go i wymierzył mu karę 2 /dwóch/ lat pozbawienia wolności.

Na art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego – M. R. poprzez zapłatę mu kwoty 816,36 /ośmiuset szesnastu 36/100) złotych;

Powyższy wyrok na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k. zaskarżył prokurator w całości na niekorzyść oskarżonego R. K..

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 1 k.p.k. rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 13§ 1 kk poprzez jego niesłuszne niezastosowanie zarówno w kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu, kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, jak i w podstawie skazania; oraz art. 14§1 kk poprzez jego niezastosowanie w podstawie wymiaru kary, podczas gdy R. K. zarzucono popełnienie czynu z art. 13§1 kk w zw z art. 280§ 1 kk i popełnienia takiego czynu został on przez Sąd uznany winnym.

W oparciu o podniesiony zarzut prokurator na zasadzie art. 427§1 i 2 kk wniósł o :

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

- ewentualne zmianę wyroku poprzez uznanie ( w komparycji i części dyspozytywnej wyroku ), że oskarżonemu zarzucono , uznano za winnego i został skazany za czyn z art. 13§1 kk w zw z art. 280§1 kk , oraz wskazanie art. 14§1 kk w zw z art. 280§ 1 kk za podstawę wymiaru kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i w pełni zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Odwoławczego możliwa jest zmiana wyroku w zakresie podnoszonym przez skarżącego. Dlatego też nie ma potrzeby uchylania orzeczenia i przekazywania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Na wstępie należy stwierdzić, iż w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczności czynu oraz wina R. K. nie budzą wątpliwości. Sąd I instancji dokonał właściwej analizy wszystkich ujawnionych w sprawie dowodów, ocenił je zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym, słusznie uznając, iż bezspornym dowodem winy oskarżonego są m.in. jego wyjaśnienia, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz zeznania pokrzywdzonego. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy zastosował także instytucję wydania wyroku w trybie art. 387 kpk słusznie uznając ,że zachodzą przesłanki do dobrowolnego poddania się karze przez oskarżonego Z uwagi na brak zastrzeżeń skarżącego co do poczynionych ustaleń faktycznych, bardziej szczegółowa analiza wyroku w tym zakresie nie jest konieczna.

Rację ma natomiast apelujący wskazując na naruszenie przez Sąd I instancji art. 13§1 kk albowiem oczywistym jest ,że przestępstwo zarzucane oskarżonemu zakończyło się w fazie usiłowania, co wynika zarówno z opisu czynu jak i ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji. Dlatego też błędem było pominięcie w kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego a następnie przypisanego oskarżonemu art. 13§ 1 kk. Uchybienie to , jak wynika z pisemnego uzasadnienia zostało dostrzeżone przez Sąd Rejonowy i niewątpliwie wynikało z przeoczenia. Niemniej jednak stanowi błąd , który wymaga stosownej zmiany zaskarżonego orzeczenia. Dlatego też Sąd Okręgowy przychylił się do apelacji prokuratora i zmienił orzeczenie w ten sposób, że czyn przypisany R. K. zakwalifikował z art. 13 § 1 kk w zw z art. 280§ 1 kk i przepisy te przyjął za podstawę skazania. Zgodnie z art. 14§ 1 kk w sytuacji uznania oskarżonego winnym przestępstwa zakończonego w fazie usiłowania Sąd wymierza karę w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. Dlatego też kara wymierzona oskarżonemu ma swoje umocowanie kodeksowe w art. 14§1 kk w zw z art. 280§ 1 kk. Z powyższych względów Sąd Okręgowy zmienił wyrok również w zakresie podstawy prawnej kary wymierzonej R. K..

W pozostałym zakresie wyrok Sądu Rejonowego jako słuszny i prawidłowy został utrzymany w mocy.

Kierując się względami słuszności, w szczególności biorąc pod uwagę istotę zmian dokonanych w rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.