Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Karolina Birulo

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w dniu 05.03.2015r.

sprawy R. N.

urodz. (...) w L.

syna R. i J. zd. G.

obwinionego o to ,że:

w dniu 28 stycznia 2015 roku w G. z terenu posesji oznaczonej numerem 7a przy ulicy (...) dokonał kradzieży czterech ramek rusztowania typu „ (...)” o łącznej wartości nie mniejszej niż 300 zł czym działał na szkodę H. K.

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

I.  obwinionego R. N. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 300 (trzystu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania i nie wymierza opłaty.

Sygn. akt II W 200/15

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

R. N. zamieszkuje w G. w budynku przy ul. (...) posadowionym w bezpośrednim sąsiedztwie terenu nieczynnego zakładu fotograficznego.

W dniu 28 stycznia 2015r. wymieniony udał się na podwórze zakładu, skąd zabrał w celu przywłaszczenia cztery sztuki ram rusztowania typu „ (...)”. Powyższej kradzieży na łączną wartość nie mniejszą niż 300 złotych dokonał na szkodę H. K. – żony zmarłego właściciela zakładu fotograficznego.

( dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. N. – k. 12., zeznania świadka H. K. – k. 3 )

R. N. przewożąc wózkiem skradzione rusztowania przykryte kocem, został tego samego dnia zatrzymany przez funkcjonariusza Policji. Zatrzymane rusztowania zwrócone zostały pokrzywdzonej w dacie 29 stycznia 2015r.

( dowód: notatka urzędowa – k. 1, protokół zatrzymania rzeczy – k. 5-8, pokwitowanie odbioru – k. 9 )

R. N. ma obecnie 36 lat. Jest rozwiedziony, nie posiada żadnych osób na utrzymaniu. Nie pozostaje w stosunku stałego zatrudnienia i utrzymuje się z podejmowanych prac dorywczych.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego R. N. – k. 11-13)

R. N. na etapie czynności wyjaśniających przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie kwestionując zaboru rusztowań oraz ich wartości argumentował, że wykorzystać je chciał przy wykonywaniu pracy dorywczej. O zgodę na ich zabór nie zapytał właścicielki wobec jej nieobecności w domu. Wyraził żal z powodu swego zachowania i zapewnił, że taka sytuacja już się nie powtórzy. Wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze.

W toku postępowania sądowego, na posiedzenie wyznaczone w przedmiocie rozpoznania wniosku nie stawił się.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zasadniczo wyjaśnień R. N., zeznań świadka H. K. oraz w postaci notatki urzędowej, protokołu zatrzymania rzeczy i pokwitowania odbioru jednoznacznie wskazuje na trafność stawianego obwinionemu zarzutu. Zeznania, w których świadek opisała spostrzeżony brak rusztowań na podwórzu posesji wespół z notatką urzędową funkcjonariusza Policji wskazującą na okoliczności spostrzeżenia i zatrzymania obwinionego przewożącego owe rusztowania tworzą zborną całość, wzajemnie się uzupełniają.

Sąd dowodom powyższym dał wiarę w całości.

Nie podzielił Sąd jedynie argumentacji przytoczonej przez obwinionego na okoliczność przyczyn zaboru rusztowań o tyle, że przyczyny te nie mogły decydować o uwolnieniu się od odpowiedzialności za popełniony czyn.

Skoro obwiniony nie dysponował zgodą właściciela rzeczy na ich zabór, nie miał prawa rzeczami tymi dysponować, w szczególności wchodzić w ich posiadanie. Fakt, że rusztowania znajdowały się na terenie nieczynnego zakładu, w pobliżu miejsca zamieszkania obwinionego sprzyjał, przy wykorzystaniu nieobecności właścicielki, dokonaniu zaboru. Zaboru przedmiotowego obwiniony się dopuścił przewożąc następnie rusztowania przykryte celem ich ukrycia.

Reasumując, R. N. dokonując kradzieży czterech rusztowań typu „ (...)” o łącznej wartości nie mniejszej niż 300 zł dopuścił się wykroczenia kradzieży z art. 119 § 1 k.w. Wartość szkody odpowiadająca cenom rynkowym tego typu rusztowań nie była kwestionowana przez obwinionego.

Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości wykroczenia, o którym mowa w art. 47 § 6 k.w. nie jest znaczny. Wprawdzie obwiniony dokonując kradzieży dopuścił się czynu przeciwko mieniu, lecz mienie to zostało odzyskane. Obwiniony, jak wynika z akt sprawy żyje w ubóstwie, lecz z drugiej strony należy podkreślić, że stan egzystencji nie może usprawiedliwiać działań niezgodnych z prawem, tym bardziej, że brak po stronie obwinionego przeszkód w podjęciu pracy, nawet dorywczej- na jakiej to zresztą podejmowanie sam wskazuje.

Za okoliczność obciążającą wymiar kary Sąd przyjął działanie w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej ( art. 33 § 4 pkt 2 k.w. ). Wprawdzie wszystkie rusztowania zostały pokrzywdzonej zwrócone, jednak zwrot nie był wynikiem działania sprawcy, lecz czynności podjętych przez organ ścigania.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się do popełnienia zarzuconego czynu, złożenie wniosku o samoukaranie, wyrażony żal i obietnicę poprawy.

Wymierzając karę obwinionemu w oparciu o dyrektywy z art. 33 § 1 i 2 k.w. oraz uwzględniając okoliczności wpływające na jej wymiar i nieznaczny stopień społecznej szkodliwości Sąd doszedł do przekonania, że wnioskowana przez oskarżyciela publicznego kara 300 złotych grzywny jest karą słuszną w zakresie społecznego oddziaływania oraz odpowiadającą celom zapobiegawczym i wychowawczym, jakie mają zostać osiągnięte względem obwinionego.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k. mającego po myśli art. art. 119 k.p.w. odpowiednie zastosowanie w sprawach o wykroczenia. W zakresie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania Sąd miał na względzie brak stałych, wymiernych dochodów po stronie obwinionego.