Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 września 2013 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się od pozwanego P. T. zasądzenia na swoją rzecz kwoty 1.100,44 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 18,49 złotych od dnia 29 września 2012 roku do dnia zapłaty,

- 518,86 złotych od dnia 15 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,

- 563,09 złotych od dnia 29 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,

oraz domagał się zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu niniejszego pozwu powód podniósł, iż w dniu 01 sierpnia 2012 roku zawarł z pozwanym umowę o świadczenie usług przewozu przesyłek, na podstawie której powód zobowiązał się do świadczenia usług przewozu przesyłek nadawanych przez pozwanego, a pozwany zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia za wykonane usługi.

Dnia 15 października 2013 roku referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił roszczenie strony powodowej.

Pozwany złożył sprzeciw, w którym zaskarżył przedmiotowy nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany podniósł, iż zawarł dnia 01 sierpnia 2012 roku z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług przewozu oraz doręczania przesyłek w obrocie krajowym, jednak w momencie podpisywania umowy nie otrzymał kompletu dokumentów wynikających z załączników do przedmiotowej umowy. Zarzucił, iż nie otrzymał faktur (...) nie zostały pozwanemu dostarczone. Wskazał, że ceny jednostkowe zostały zawyżone oraz podniósł również, że nie posiadając faktur nie miał wiedzy o wysokości zobowiązania, a dotychczas wszystkie zobowiązania regulował terminowo.

Pismem procesowym datowanym na dzień 13 listopada 2014 roku strona powodowa podtrzymała swoje żądanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód i pozwany są przedsiębiorcami.

(odpis KRS – k. 8 – 11 verte, wydruk z (...) k. 12)

Strony łączyła umowa o świadczenie usług przewozu oraz doręczania przesyłek w obrocie krajowym, zawarta w dniu 1 sierpnia 2012 roku. Na podstawie przedmiotowej umowy powód zobowiązał się świadczyć usługi przewozu oraz doręczania przesyłek nadawanych przez zleceniodawcę - pozwanego, do odbiorców/adresatów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (§ 1 ust. 1 umowy). Pozwany zobowiązał się przy tym do zapłaty wynagrodzenia za wykonane usługi (§ 3 ust. 1 umowy).

Za wykonane usługi, powód był zobowiązany wystawić fakturę VAT odpowiednio: za pierwszy okres rozliczeniowy (usługi wykonane w okresie od 1-go do 14-go dnia miesiąca) 15-go lub następnego dnia roboczego miesiąca, a za drugi okres rozliczeniowy (usługi wykonane w okresie od 15-go do ostatniego dnia miesiąca) ostatniego dnia roboczego miesiąca (§ 3 ust. 2.1 umowy). Pozwany zobowiązał się płacić wynagrodzenie przelewem bankowym na rachunek bankowy wskazany na fakturze VAT - w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury (§ 3 ust. 2.3 umowy).

Ustalono także, że w przypadku, gdy łączne wynagrodzenie netto z tytułu usług świadczonych na zlecenie Zleceniodawcy przeliczając według cen z Załącznika nr 1 za okres rozliczeniowy nie przekraczałoby wartości 150,00 zł, to wynagrodzenie za zrealizowane w tym okresie rozliczeniowym usługi jest obliczane po cenach według obowiązującego w dniu wystawienia faktury Cennika standardowego i jest płatne na podstawie faktury VAT wystawionej przez Zleceniobiorcę (§ 3 ust. 2.4 umowy). Umowa zawarta została na czas nieokreślony, a strony ustaliły, że umowa obowiązuje od dnia 01 sierpnia 2012 roku (§ 6 i § 10 ust. 4 umowy).Strony ustaliły, iż aktualnie obowiązujący cennik oraz Regulamin oraz uchwały w sprawie opłaty paliwowej i drogowej są dostępne na stronie internetowej zleceniobiorcy (§ 2 ust. 1 umowy), a nadto, że Cennik indywidulany, Cennik standardowy, Regulamin w brzemieniu z dnia zawarcia umowy stanowią załączniki do umowy (§ 2 ust. 4 umowy)

(umowa wraz z załącznikami k. 13 – 26v)

Powód wykonywał przewóz na rzecz pozwanego w okresie od 1 września 2012 roku do 14 listopada 2012 roku i z tego tytułu wystawił pozwanemu dnia 14 września 2012 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 518,49 złotych brutto, obejmującą usługi za okres od 01 września 2012 roku do 14 września 2012 roku, dnia 31 października 2012 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 518,86 złotych brutto, obejmującą usługi za okres od 01 października 2012 roku do 31 października 2012 roku oraz dnia 14 listopada 2012 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 563,09 złotych brutto, obejmującą usługi za okres od 01 listopada 2012 roku do 14 listopada 2011 roku. Zestawienia zbiorcze do wystawionych faktur były wysyłane mailowo.

(faktury VAT wraz z zestawieniem usług – k. 34 – 39)

Pozwany uiścił tylko część należności z faktury nr (...), z której do zapłaty pozostała kwota 18,49 zł.

(okoliczność uznana za przyznaną)

Pismem z dnia 11 grudnia 2012 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty należności wynikających z faktur VAT o numerach: (...) wraz z odsetkami.

(wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 40 – 42)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone do akt niniejszej sprawy dokumenty, które to dokumenty uznał za wiarygodne nie znajdując podstaw do kwestionowania ich prawdziwości z urzędu oraz biorąc pod uwagę fakt, iż strony nie podważały ich wiarygodności. Wiarygodność i treść przedłożonych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem nie istniała podstawa, aby pominąć szczegółowo wskazane powyżej środki dowodowe przy ustalaniu stanu faktycznego w prawie.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód w niniejszej sprawie dochodził pozwem kwoty w wysokości łącznie 1.100,44 zł tytułem wynagrodzenia za wykonane usługi przewozu przesyłek. Przy tym nie było sporne, że strony zawarły umowę z dnia 1 sierpnia 2012 r. przedmiotem, której było świadczenie przez powódkę usług przewozu oraz doręczania przesyłek nadawanych przez zleceniodawcę-pozwanego, do odbiorców/adresatów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Nie była także sporna sama treść umowy i obowiązków z niej płynących, w tym iż zgodnie z postanowieniami umowy pozwany zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia za wykonany przewóz.

Pozwany kwestionując, roszczenie powoda zarzucił, iż nie otrzymał kompletu załączników do umowy, dwóch faktur oraz, iż otrzymał zapewnienie, że ceny jednostkowe co do usług wykonanych, a objętych zestawieniem (...) zostały zawyżone.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zarzut nie otrzymania kompletu załączników jest w całości nieuzasadniony.

Zgodnie z § 2 ust. 4 tejże umowy m.in. Cennik indywidulany, Cennik standardowy, Regulamin w brzemieniu z dnia zawarcia umowy stanowiły załączniki do umowy. Pozwany zaś co nie budzi wątpliwości umowę o treści dołączonej do pozwu zaakceptował składając podpis na dokumencie umowy obejmującym treść oświadczenia woli. Pozwany, podpisując się pod treścią umowy oraz parafując każdą jej stronę, zaakceptował jej warunki (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 8 grudnia 1999 r., sygn. akt I ACa 661/99, LEX nr 142148 oraz wyrok SA w Warszawie z dnia 3 lutego 2011 roku, sygn. akt VI ACa 958/10, LEX nr 846098). Przy tym także postanowienia zawarte w załącznikach. Nie ma tu znaczenia okoliczność, że pozwany faktycznie nie zapoznał się z załącznikami. Należy bowiem wskazać, iż kto podpisuje dokument umowy bez uprzedniego zapoznania się z jego treścią, składa oświadczenie woli odpowiadające treści dokumentu. Dotyczy to zarówno sytuacji, w której składający podpis nie ma żadnego wyobrażenia o treści dokumentu, jak i sytuacji, w której jego wyobrażenie o treści dokumentu jest niezgodne z rzeczywistą treścią dokumentu. Pozwany więc skoro nie otrzymał załączników to nie powinien złożyć oświadczenia woli, że takie załączniki stanowią integralną część umowy. Skoro pomimo tego umowę zawarł to wiąże go ona także w zakresie wskazanym w załącznikach. Powyższe stanowisko uzasadnione jest koniecznością zachowania pewności obrotu, w sytuacji bowiem w której strona umowę podpisuje (nawet jej nie czytając, czy też jej nie rozumiejąc) to jej zachowanie obiektywnie ujawnia wolę wywołania skutków prawnych.

Także zarzut braku wiedzy pozwanego o istniejącym zobowiązaniu jest całkowicie nieuzasadniony. Pozwany otrzymywał bowiem zestawienia wykonanych usług, a tym samym wiedział także jakie jest jego zobowiązanie (to właśnie w zestawieniu jest ono w sposób kompletny wskazane, wraz ze wskazaniem kwoty – por. § 3 ust. 2.2 umowy). Dodatkowo twierdzenia pozwanego o nie otrzymaniu faktur są niewiarygodne, albowiem brak jest jakichkolwiek informacji ze strony pozwanego (np. wezwanie do przedstawienia faktury na skutek skierowania wezwania do zapłaty), świadczących o powyższym w sytuacji otrzymania zestawień i wezwania do zapłaty. Przy tym nie zostało w żaden sposób przez pozwanego wykazane, aby powód zapewniał pozwanego o zajściu pomyłki w obliczeniu należnego wynagrodzenia. W tym także zakresie pozwany ograniczył się do twierdzeń, a w samym sprzeciwie nawet nie wskazał, co do których pozycji wynagrodzenie zostało zawyżone. Nie można zaś zapominać, iż pozwany wraz z pozwem otrzymał zarówno same faktury, zestawienia jak i cenniki i nic nie stało na przeszkodzie aby ustosunkować się w sposób całościowy do żądań powoda. Tego jednak pozwany nie uczynił i ograniczył się do lakonicznego zarzutu znacznego zawyżenia wynagrodzenia.

W ocenie zaś Sądu brak było w sprawie powodów do zakwestionowania wysokości ustalonego przez powoda wynagrodzenia, które odzwierciedlało umowne ustalenia stron. Pozwany przy tym nie zakwestionował ani faktu wysyłania przesyłek ani de facto sposobu ustalenia wynagrodzenia. Zarzuty odnośnie wynagrodzenia jak już zaś zostało wskazane były lakoniczne. Przy tym nie zostało także wykazane, aby pozwany kiedykolwiek zakwestionował żądanie powoda.

W tej więc sytuacji żaden z zarzutów poniesionych przez pozwanego nie mógł doprowadzić do oddalenia powództwa, co rodziło konieczność uwzględnienia żądania pozwu w całości.

O odsetkach od zasądzonej kwoty, Sąd orzekł zgodnie z art. 481 § 1 k.c. w myśl, którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnienie świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strony ustalił w umowie w jakim terminie pozwany ma regulować należność, a powód w sposób zgodny z tymi zapisami domagał się odsetek.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu. To pozwany jako przegrywający winien zwrócić na rzecz powoda poniesione przez niego koszty. Na koszty procesu poniesione przez powoda, które winien zwrócić pozwany składały się: opłata od pozwu w kwocie 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 180 zł ustalone na podstawie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.

Zarządzenie: Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.