Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Teresa Maślukiewicz

Protokolant: Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2015 roku w Ś.

sprawy z powództwa T. B. (1), M. M. (1), J. C. (1), S. W., E. M. (1), J. S. (1), M. P.

przeciwko Sądowi Okręgowemu w (...)

o wynagrodzenie

I zasądza od strony pozwanej Sądu Okręgowego w (...)na rzecz powodów kwoty:

- T. B. (1) - (...) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

- M. M. (1) - (...)) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

- J. C. (1) - (...) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

- S. W. - (...)) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

- E. M. (1) - (...) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

- J. S. (1) – (...)) z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 8 stycznia 2015r. do dnia zapłaty;

II ustala, że powodom: T. B. (1), M. M. (1), J. C. (1), S. W., E. M. (1), J. S. (1) przysługuje wynagrodzenie za pracę w stawce VII wynagrodzenia zasadniczego z mnożnikiem 2,75;

III umarza postępowanie z powództwa M. P.;

IV wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności wobec:

-T. B. (1) do kwoty (...)

-M. M. (1) do kwoty (...)

-J. C. (1) do kwoty (...)

-S. W. do kwoty (...)

-E. M. (1) do kwoty (...)

-J. S. (1) do kwoty (...)

UZASADNIENIE

Powodowie: 1) T. B. (1), 2 ) M. M. (1), 3 ) J. C. (1), 4) S. W., 5) E. M. (1), 6) J. S. (1) i 7) M. P. w pozwie skierowanym przeciwko Sądowi Okręgowemu w (...)domagali się zasądzenia tytułem wyrównania ich wynagrodzenia za okres objęty sporem (...) następujących kwot: ad. 1) (...), z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, tj. (...)., nadto wnieśli o ustalenie, że przysługuje im wynagrodzenie w stawce VII z mnożnikiem 2,75. Uzasadniając wywiedzione żądania powodowie wskazali, że są sędziami zatrudnionymi w Sądzie Okręgowym w (...) a nadto przedstawili analizę przepisów odnoszących się do wynagrodzeń sędziowskich wskazując, że pracodawca stosując wyłącznie przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw zaliczył powodów w dniu (...). do piątej stawki zaszeregowania (pięcioletni staż na stanowisku sędziego sądu okręgowego liczony dla powodów: T. B. od dnia (...), M. M., S. W., M. K. – P. i J. S. od (...)., J. C. od (...)., E. M. od (...), a kolejna zmiana stawki na szóstą nastąpiła dopiero po upływie dziesięciu lat licząc od nominacji na sędziego sądu okręgowego, z tym zastrzeżeniem, że powód T. B. pozostaje nadal w piątej stawce, a to wobec wydłużenia o trzy lata okresu ze stawką awansową, na podstawie art. 91a § 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Takie stosowanie przepisów wobec powodów doprowadziło do stanu niezgodnego z przepisami ustawy, bowiem osoby o krótszym stażu w sądzie okręgowym a także w sądzie rejonowym, uzyskują wcześniej niż powodowie kolejne stawki zaszeregowania a zatem też wyższe wynagrodzenie, co w ocenie powodów jest niezgodne z art. 91 § 1 usp, który stanowi, że wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje, przy czym według powodów chodzi w tym przepisie o sytuację w której dłuższy czas pracy oznacza wyższe, a nie niższe wynagrodzenie. Powodowie powołując się na podany w pozwie przykład występujących różnic w terminie nabycia prawa do awansu finansowego sędziów zatrudnionych u pozwanego, wskazywali na niekonstytucyjność przyjętych wobec nich rozwiązań. Właściwa, zdaniem powodów, interpretacja przepisów cyt. ustawy z dnia 20 marca 2009r. pozwala na zaliczenie powodom w dniu (...) ukończonego pięcioletniego stażu pracy w sądzie okręgowym z dniem: (...)przez M. M., J. S., M. K. – P. i S. W., (...). przez J. C.,(...) przez E. M. i (...)przez T. B., co polega na tym, że powodowie powinni być zaliczeni w dniu (...) – według stanu w momencie wprowadzenia nowych przepisów – do piątej stawki a następnie z tym samym dniem do szóstej, jako że w dniu (...)obowiązywały już przepisy zmienionej ustawy, w tym art. 91a § 3 usp, zgodnie z którym wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim. Zdaniem powodów interpretacja taka zgodna jest nadto z zamysłem ustawodawcy, który uchwalając nowe przepisy o wynagrodzeniu sędziów, miał na względzie zachowanie zasady równego wynagradzania określonego w art. 32 Konstytucji oraz art. 91 § 1 usp. W ocenie powodów, tylko zastosowanie w stosunku do nich w dniu (...) również przepisu art. 91a § 3 usp pozwoli zachować intencję ustawodawcy, by sędziowie z dłuższym stażem na danym stanowisku nie byli pokrzywdzeni w stosunku do osób o niższym stażu. W świetle powyższych uwag, zdaniem powodów, uzasadnione jest uwzględnienie powództwa w całości na podstawie przepisów art. 10 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej usp przy jednoczesnym zastosowaniu art. 91a § 3 usp. Wyliczone w pozwie kwoty to: różnica w wynagrodzeniu zasadniczym za lata 2009-2011, wynikająca z zaliczenia powodów do V, zamiast do VI stawki wynagrodzenia, różnica w wynagrodzeniu zasadniczym wynikająca z zaliczenia powodów do VI, zamiast do VII stawki wynagrodzenia po ukończeniu dziesięcioletniego okresu pracy w sądzie okręgowym, różnica w wysokości dodatkowej nagrody rocznej wypłacanej za lata 2009 – 2012 oraz odsetki ustawowe – obliczone wg. stanu na dzień (...) Uzasadniając powództwo w części dotyczącej ustalenia powodowie podnieśli, że ich interes prawny wiąże się z faktem, że zasądzenie wymagalnych kwot nie zabezpiecza ich praw na dalszy okres, bowiem możliwe jest, że wyrok zasądzający wyłącznie już wymagalne świadczenie nie będzie odnosił skutku na przyszłość a także w przyszłości będą oni ponosili negatywne skutki zastosowania do ich sytuacji przepisu art. 10 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych przez zakwalifikowanie do V grupy stawek w sądzie okręgowym, co determinuje dalsze nieprawidłowe kwalifikowanie do kolejnych stawek a ostatecznie także do ostatniej stawki przed uzyskaniem stanu spoczynku.

Pozwany Sąd Okręgowy w (...)w odpowiedzi na pozew – nie przecząc okolicznościom stanu faktycznego przedstawionego przez powodów – podniósł, że przedmiot sporu w niniejszej sprawie sprowadza się wyłącznie do kwestii prawnych dotyczących zasad wynagradzania sędziów.

Powódka M. P. cofnęła pozew w piśmie procesowym z dnia (...)

Sąd ustalił:

Powodowie zostali powołani na stanowiska sędziego Sądu Okręgowego w (...) T. B. w dniu (...)., M. M., S. W., M. K. – P. oraz J. S. w dniu (...)., J. C. w dniu (...), a E. M. w dniu (...) W dniu (...)pracodawca zaliczył powodów do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Ogólny staż pracy powodów liczony od objęcia stanowiska asesora oraz stanowiska sędziego sądu okręgowego wynosił:

Powódki uzyskały szóstą stawkę wynagrodzenia zasadniczego po upływie dziesięciu lat liczonych od nominacji na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...) M. M., S. W., M. K. – P. oraz J. S. w dniu (...)., J. C. w dniu (...), a E. M. w dniu (...) T. B. pozostaje nadal w piątej stawce, a to wobec wydłużenia o trzy lata okresu ze stawką awansową, na podstawie art. 91a § 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych. W tym czasie u strony pozwanej szóstą stawkę wynagrodzenia zasadniczego uzyskali sędziowie legitymujący się krótszym od powodów ogólnym stażem pracy oraz krótszym stażem na stanowisku sędziego sądu okręgowego. Wobec zaliczenia powodów z dniem (...) do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego ich wynagrodzenie w okresie objętym sporem, tj. od (...), zostało zaniżone o następujące kwoty: T. B. – (...), M. M. - (...) J. C. – (...), S. W. – (...) E. M. – (...) J. S. – (...)M. K. – P. (...)

Dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto:

-

zestawienie ogólnego stażu pracy i stażu na stanowisku sędziego sądu okręgowego powódek na dzień (...)., k. 41

Średni miesięczny dochód brutto powodów wynosi: E. M. – (...) J. S. – (...), S. W. – (...), J. C. – (...), M. M. – (...), T. B. – (...)

Dowód:

-

zaświadczenia o wynagrodzeniu z dn. (...)., k. 73, 75, 77, 79, 81, 83

Sąd zważył:

Roszczenia powodów: T. B., M. M., J. C., S. W., E. M. i J. S. uznać należało za zasadne.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, a także na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, gdyż żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie sprowadzał się wyłącznie do kwestii prawnych dotyczących zasad wynagradzania sędziów.

Art. 178 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, iż sędziom zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków. Pojęcie „wynagrodzenie sędziego” jest więc przede wszystkim kategorią o charakterze ustrojowym. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 22 marca 2000r., P 12/98, Trybunał Konstytucyjny uznał, że nakaz zapewnienia warunków pracy i wynagrodzenia odpowiadających „godności urzędu” dotyczy wyłącznie sędziów, co jest jednym z przejawów uznania ich szczególnej roli w demokratycznym państwie prawa. Choć określenie „godność urzędu” jest zwrotem niedookreślonym, trudnym lub wręcz niemożliwym do zdefiniowania, to zdaniem Trybunału, art. 178 ust. 2 Konstytucji RP nie ma jedynie charakteru deklaracji i można go uznawać za normę prawa materialnego. Przepis ten może więc stanowić wzorzec kontrolny dla oceny przepisów wynagrodzeniowych, a w pewnych – szczególnie drastycznych – sytuacjach może stać się też podstawą uznania niekonstytucyjności tych przepisów. Oznacza to, że szczególny charakter wynagrodzenia sędziego nakazuje współstosowanie art. 178 ust. 2 Konstytucji RP w wykładni przepisów ustawowych określających wynagrodzenie sędziego. Wynagrodzenie to powinno bowiem odpowiadać wskazaniom art. 178 ust. 2 Konstytucji RP, gdyż tylko wówczas jest istotnym elementem ustroju sądownictwa, stanowiącym gwarancję prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Przepis art. 178 ust. 2 Konstytucji RP nie może być wprawdzie samodzielną podstawą prawną ustalenia wynagrodzenia sędziego w indywidualnej sprawie (roszczenia), ale wyznacza on konieczny standard, który musi być respektowany przez ustawodawcę przy kształtowaniu systemu wynagrodzeń sędziowskich (zob. wyrok TK z dnia 4 października 2000r., P 8/00). Wynagrodzenie sędziego jest kształtowane na innych zasadach niż wynagrodzenie za pracę. Uwzględnia się wprawdzie w nim pośrednio rodzaj wykonywanej pracy i kwalifikacje, ale nie uwzględnia się ilości i jakości świadczonej pracy. Oznacza to (w powiązaniu z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), że wynagrodzenie sędziego to nie tyle (a w każdym razie nie tylko) wynagrodzenie za pracę, co wynagrodzenie za służbę. Pozwala to na zidentyfikowanie cech, które należy uznać za istotne (relewantne) przy ocenie realizacji konstytucyjnej zasady równości i niedyskryminacji (art. 32 Konstytucji RP). Konstytucyjna zasada równości wobec prawa (równości w prawie) polega na tym, że wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną), w równym stopniu mają być traktowane równo, tj. według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących i faworyzujących. Zróżnicowanie jest możliwe, ale według uzasadnionych racjonalnie i sprawiedliwych kryteriów (por. wyrok SN z dnia 12 września 2006r., I PK 89/06).

Bezspornym faktem jest, że do dnia 21 kwietnia 2009r. zasady wynagradzania sędziów uregulowane były w art. 91 usp. Ustawą z dnia 20 marca 2009r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 459) zmieniono zasady wynagradzania sędziów przez zmianę art. 91 usp oraz dodanie art. 91a. Wobec zmiany zasad ustalania wynagrodzeń sędziów, w powołanej wyżej ustawie z dnia 20 marca 2009r. zawarto przepis art. 10 określający wysokość wynagrodzeń sędziów na dzień 1 stycznia 2009r. przez zaszeregowanie ich w odpowiednich stawkach, odrębnych dla każdego szczebla sądu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, z dniem 1 stycznia 2009r. wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów okręgowych – w stawkach od czwartej do siódmej, a wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych – w stawkach od siódmej do dziesiątej, według zasad określonych w ust. 2-4. Według art. 10 ust. 2 ustawy, stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu (...) a jeżeli jest to korzystniejsze – staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy); uwzględnienie ogólnego stażu pracy nie może jednak stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce szóstej i siódmej, a w przypadku sędziego sądu apelacyjnego – w stawce dziewiątej i dziesiątej. Staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określała tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do wymienionej ustawy.

Powodowie będąc sędziami sądu okręgowego na dzień (...) zostali zaszeregowani do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego i według tej stawki otrzymywali wynagrodzenie. Wszyscy powodowie na dzień (...) mieli ponad pięcioletni staż pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego i prawie wszyscy (za wyjątkiem T. B. i M. K. – P.) ponad piętnastoletni ogólny staż pracy liczony od dnia objęcia stanowiska asesora. Inni sędziowie u strony pozwanej, którzy także mieli ponad piętnastoletni ogólny staż pracy, zostali – na podstawie art. 10 ust. 2 Ustawy zmieniającej – na dzień (...) zaszeregowani również do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego i otrzymywali wynagrodzenie w kwotach odpowiadających tej stawce. Jednak sędziowie ci otrzymali wcześniej niż powodowie (ale już po (...)) awans do szóstej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Jedynym elementem stanu faktycznego, który spowodował to nieuzasadnione i niesprawiedliwe uprzywilejowanie tej grupy sędziów w stosunku do powodów było to, że sędziowie ci na dzień (...). nie osiągnęli jeszcze pięciu lat stażu pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego. Wobec tego z osiągnięciem właśnie tych pięciu lat stażu pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego przyznano im szóstą stawkę wynagrodzenia zasadniczego. Powodowie tymczasem mając ponad pięcioletni ale krótszy niż dziesięcioletni stanowiskowy staż pracy, szóstą stawkę wynagrodzenia zasadniczego (za wyjątkiem T. B.) otrzymali po upływie dziesięciu lat liczonych od nominacji na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...) M. M., S. W., M. K. – P. oraz J. S. w dniu (...), J. C. w dniu(...)., a E. M. w dniu (...)

Jest to sytuacja, która nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia, jest w sposób oczywisty niesprawiedliwa, gdyż niejako „karze” sędziów późniejszym awansem finansowym za to, że wcześniej awansowali na stanowisko sędziego sądu okręgowego, a ponadto nie da się pogodzić ani z wyrażoną w art. 91 § 1 usp zasadą, iż zróżnicowanie wynagrodzeń sędziów na tych samych stanowiskach powinno być adekwatne do zróżnicowania ich stażu pracy, ani z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa. Zdaniem Sądu przyczyną tego nieuzasadnionego pokrzywdzenia finansowego powodów w stosunku do sędziów, którzy na dzień (...). nie mieli jeszcze pięcioletniego stażu pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego było niezastosowanie przez stronę pozwaną wobec powodów reguły awansowej wskazanej w art. 91a § 3 usp, wedle której „wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim.” (zob. wyrok SO w (...)z dnia 6 września 2013r., (...)

W stosunku do wszystkich powodów pozwany Sąd Okręgowy w (...)powinien był po wejściu w życie Ustawy zmieniającej (czyli po 21 kwietnia 2009r.), ale ze skutkiem na dzień (...). (wobec treści art. 8 tej Ustawy) po pierwsze ustalić na podstawie art. 10 tej Ustawy nowe stawki wynagrodzenia zasadniczego (w przypadku powodów były to stawki piąte), a następnie także ze skutkiem na (...) ustalić kolejne (szóste) stawki wynagrodzenia zasadniczego ze względu na to, iż wszystkim powodom pięcioletni okres zatrudnienia na stanowisku sędziego sądu okręgowego upłynął już przed tą datą.

Powódki M. M., S. W., M. K. – P. oraz J. S. nominacje na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...) otrzymały w dniu (...)., wobec czego pięcioletni okres zatrudnienia na tym stanowisku upłynął im (...) Wobec tego ze skutkiem na dzień (...). powinny zostać zaszeregowane do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 Ustawy zmieniającej i tego samego dnia powinny otrzymać kolejną, szóstą stawkę na podstawie art. 91a § 3 usp. Następną, siódmą stawkę powódki powinny były otrzymać w dniu (...)

Powódka J. C. nominację na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...) otrzymała w dniu (...)wobec czego pięcioletni okres zatrudnienia na tym stanowisku upłynął jej (...). Wobec tego ze skutkiem na dzień (...) powinna zostać zaszeregowana do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 Ustawy zmieniającej i tego samego dnia powinna otrzymać kolejną, szóstą stawkę na podstawie art. 91a § 3 usp. Następną, siódmą stawkę powódka powinna była otrzymać w dniu (...)

Powódka E. M. nominację na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...)otrzymała w dniu(...) wobec czego pięcioletni okres zatrudnienia na tym stanowisku upłynął jej (...). Wobec tego ze skutkiem na dzień (...). powinna zostać zaszeregowana do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 Ustawy zmieniającej i tego samego dnia powinna otrzymać kolejną, szóstą stawkę na podstawie art. 91a § 3 usp. Następną, siódmą stawkę powódka powinna była otrzymać w dniu (...)

Powód T. B. nominację na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w (...) otrzymał w dniu(...), wobec czego pięcioletni okres zatrudnienia na tym stanowisku upłynął mu (...) Wobec tego ze skutkiem na dzień (...) powinien zostać zaszeregowany do piątej stawki wynagrodzenia zasadniczego na podstawie art. 10 Ustawy zmieniającej i tego samego dnia powinna otrzymać kolejną, szóstą stawkę na podstawie art. 91a § 3 usp. Następną, siódmą stawkę powód powinien był otrzymać w dniu (...)

Wobec powyższego Sąd zasądził od strony pozwanej Sądu Okręgowego w (...) na rzecz powodów: T. B., M. M., J. C., S. W., E. M. i J. S. wyrównanie wynagrodzenia za pracę w kwotach przez nich dochodzonych, a których to strona pozwana nie kwestionowała. Natomiast o odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 300 kp.

Zgodnie z art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Dopuszczalność powództwa o ustalenie uwarunkowane jest, zatem jedynie istnieniem interesu prawnego rozumianego jako istnienie obiektywnej potrzeby ochrony prawnej. W świetle treści tego przepisu warunkiem skuteczności powództwa o ustalenie prawa lub stosunku prawnego jest wykazanie przez powoda interesu prawnego takiego żądania. W doktrynie i w orzecznictwie przyjmuje się zgodnie, że interes prawny, o którym mowa w przytoczonym przepisie, nie może być rozumiany subiektywnie, tj. według odczucia powoda, ale obiektywnie, tj. na podstawie rozumnej oceny sytuacji, w której powód występuje z tego rodzaju powództwem. Interes prawny powoda musi być ponadto zgodny z prawem i zasadami współżycia społecznego, jak również z celem, któremu służy art. 189 kpc (por. wyrok SN z dnia 20 grudnia 1979r., III PR 78/79).

Interes prawny zachodzi, jeżeli sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości. Skuteczne powołanie się na interes prawny wymaga wykazania, że oczekiwane rozstrzygnięcie wywoła takie skutki w stosunkach między stronami, w następstwie których ich sytuacja prawna zostanie określona jednoznacznie i tym samym wyeliminowane zostanie, wynikające z błędnego przekonania co do przysługiwania powodowi określonych uprawnień, ryzyko naruszenia w przyszłości jego praw (zob. SN z dnia 15 marca 2002 roku, II CKN 919/99).

W okolicznościach niniejszej sprawy – w świetle m.in. stanowiska Ministerstwa Sprawiedliwości wedle którego prezesi sądów nie mogą ustalić właściwych stawek awansowych sędziom bez wyroków sądowych, nawet w takich sytuacjach, gdy powództwo o zapłatę za okres wsteczny zostało prawomocnie uwzględnione – istnienie po stronie powodów interesu prawnego w dochodzeniu zgłoszonego żądania ustalenia, że T. B., M. M., J. C., S. W., E. M. i J. S. przysługuje wynagrodzenie za pracę w stawce VII wynagrodzenia zasadniczego z mnożnikiem 2,75, Sąd uznał za niewątpliwe.

Powódka M. K. – P. jeszcze przed rozpoczęciem rozprawy cofnęła pozew wobec czego postępowanie z jej powództwa umorzono ( art. 355 §1 kpc w związku z art. 203 §1 kpc).

Nadto, na zasadzie art. 477 ^{( 2 )}§ 1 kpc, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, Sąd z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika i z tego względu Sąd w niniejszej sprawie orzekł rygor natychmiastowej wykonalności, do kwot: (...)wobec T. B., (...) zł wobec M. M., (...) zł wobec J. C., S. W. i E. M. oraz (...) wobec J. S..