Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V GC 645/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSR Karolina Krzemińska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Marzenna Ornaf

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z o.o. we W.

przeciwko A. O.

o zapłatę 17 605,88 zł

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.09 2014. r. sygn. akt V GNc 1119/14 , który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.153,21 zł ( pięć tysięcy sto pięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia jeden groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot;

-

2.781,77 zł od dnia 25.06 2014r. do dnia zapłaty

-

2.371,44 zł od dnia 19.06 2014r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 702,50 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt V GC 645/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. we W. wystąpiła z powództwem w postępowaniu nakazowym przeciwko pozwanej A. O. domagając się zasądzenia kwoty 17.605,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot: 2.781,77 zł od dnia 12.11.2013r. do dnia zapłaty, 3.514,11 zł od dnia 13.06.2014r. do dnia zapłaty, 11.310,00 zł od dnia 19.06.2014r. do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w drodze umowy cesji nabyła od (...) Sp. z o.o. wierzytelność w stosunku do pozwanej wynikającą z faktur vat nr (...) i noty obciążeniowej nr (...), na kwotę dochodzoną pozwem, wystawionych z tytułu wykonania umowy z dnia 18.07.2013r. na pozycjonowanie strony internetowej pozwanej (...)) zawartej przez pozwaną z W. S.. W. S. wniosła następnie swe przedsiębiorstwo, w tym wszystkie uprawnienia i obowiązki wynikające z zawartych kontraktów handlowych, jako aport do spółki (...) Sp. z o.o. Notę obciążeniową wystawiono zgodnie z §7 ust. 3 umowy z dnia 18.07.2013r. w konsekwencji wypowiedzenia tej umowy w związku z posiadaniem przez pozwaną zaległości płatniczych względem cedenta przekraczających 30 dni. Strona powodowa wzywała pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem jednak bezskutecznie.

Zarządzeniem z dnia 18.07.2014r. sprawa skierowana została do rozpoznania w postępowaniu upominawczym.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30.09.2014r. w sprawie V GNc 1119/14 Sąd uwzględnił w całości żądanie powódki.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W obszernym uzasadnieniu zarzuciła nieudowodnienie wykonania umowy przez powódkę wskazując, iż dołączone do pozwu raporty pozycjonowania są nierzetelne i nie odpowiadają rzeczywistości. Podniosła również, iż w ogóle nie doszło do zawarcia umowy o treści wskazanej przez powódkę, gdyż pozwana podpisała tylko dwie przesłanej jej strony tej umowy, na których nie było mowy o jakichkolwiek opłatach a jedynie o darmowym miesięcznym teście usługi. Umowa przedłożona przez powódkę zawiera zaś 7 stron, z czego podpis pozwanej widnieje tylko w jednym miejscu. Skoro podpisana przez powódkę umowa nie zawierała okresu wypowiedzenia, to zgodnie z art. 746§1 kc została skutecznie rozwiązana przez pozwaną i bez powstania jakichkolwiek roszczeń finansowych ze strony powódki, która kontynuując umowę robiła to na własny koszt i ryzyko. Podniosła również, że wypowiedziała umowę pismem nadanym dnia 24.09.2013r., cedent nie mógł więc świadczyć usługi pozycjonowania i domagać się za nią wynagrodzenia. Nie mógł też wystawić noty obciążeniowej, gdyż możliwość taka przewidziana została jedynie w przypadku wypowiedzenia umowy przez usługodawcę w trybie natychmiastowym, co nie mogło nastąpić w czerwcu 2014r. z uwagi na wcześniejsze wypowiedzenie umowy przez pozwaną. W dniu 05.06.2014r., gdy wystawiono notę obciążeniową, umową nie obowiązywała już bowiem od pół roku. Ponadto na początku września pozwana wypowiedziała umowę także w drodze mailowej. Wskazała również, że w dniu 05.11.2013r. skierowała do cedenta oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli wraz z wezwaniem do zwrotu nienależnego świadczenia, gdyż celowo wprowadzono ją w błąd wykorzystując jej trudną sytuację osobistą zapewniając o bezpłatności usługi. Z ostrożności procesowej wskazała także, że umowa zbycia przedsiębiorstwa przez W. S. nie przeniosła na cedenta, tj. (...) sp. z o.o. zobowiązania do świadczenia usługi na rzecz pozwanej, gdyż zbycie przedsiębiorstwa zgodnie z art. 55 1 kc przenosi na nabywcę jedynie aktywa wchodzące w jego skład, zaś zobowiązania obciążające te aktywa nie mogą przejść na nabywcę bez zgody wierzyciela, gdyż do tego niezbędne jest zachowanie rygorów wymaganych przez ustawę dla zmiany stron stosunku zobowiązaniowego (art.519 i nast. kc). Cedent nie mógł więc wykonywać umowy na rzecz pozwanej bez jej zgody i bez aneksowania umowy łączącej pozwaną z W. S.. Brak jest legitymacji czynnej po stronie powodowej. Z ostrożności procesowej wskazała też, że zgodnie z treścią umowy cesji jej przedmiotem miała być faktura vat z dnia 29.05.2014r. a takiej faktury cedent nigdy na rzecz pozwanej nie wystawił. Do będącej przedmiotem zbycia wierzytelności określonej fakturą vat FV 12/6/2014r. cedent wystawił fakturę korygującą, jednak pomimo dołączenia jej do pozwu, powódka nadal dochodzi roszczenie w wysokości 3.514,11 zł, tj. nie uwzględniającej tej korekty. Po korekcie wysokość wierzytelności wynosi 2.371,44 zł brutto. Powódka nabyła więc wierzytelność nieistniejącą. Pozwana zarzuciła również błędne daty początkowe naliczanych odsetek. Podniosła też, że zwrot opłaty aktywacyjnej stanowi w istocie karę umowną, a ta, w myśl art. 483§1 kc nie może być zastrzeżona za niewykonanie zobowiązania pieniężnego. Pozwana powołała się także na sprzeczność żądania z zasadami współżycia społecznego i zasadami uczciwości kupieckiej.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18.07.2013r. pozwana zawarła z W. S. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) umowę, na mocy której W. S. zobowiązała się do aktywacji usługi oraz pozycjonowania strony internetowej www pozwanej znajdującego się pod domeną www.oberek.eu w wyszukiwarce G..pl na wyrażenia kluczowe (tzw. frazy) określone w załączniku nr 1 do umowy.

Umowa zawarta została na okres 30 dni od dnia 25.07.2013r. do 24.08.2013r. i podczas tego okresu zwanego „okresem testowym” mogła być rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek opłat przez którąkolwiek ze stron.

W myśl §2 ust.7 umowy jeżeli strony umowy nie rozwiązały jej przed upływem w/w okresu stawała się ona umową na czas nieokreślony z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu rozliczeniowego, w którym upływa okres wypowiedzenia.

Zgodnie z §6 umowy w okresie testowym pozwana zwolniona była z opłat za pozycjonowanie. Dodatkowo usługodawca udzielał jej ulgi aktywacyjnej, tj. rabatu w wysokości opłaty aktywacyjnej równej trzykrotności miesięcznych wynagrodzeń netto wszystkich pozycjonowanych wyrażeń kluczowych, wyznaczonych dla przedziału miejsc 6-10 w wyszukiwarce G..pl, wskazanych w Tabeli 2 Załącznika nr 1 do umowy.

W przypadku kontynuowania umowy po okresie testowym, usługodawca uprawniony był do pobierania od pozwanej, w kolejnych okresach rozliczeniowych, opłaty miesięcznej za pozycjonowanie serwisu www, zależnej od średnich pozycji poszczególnych wyrażeń kluczowych oraz zgodną z cennikiem określonym w Tabeli nr 2 znajdującej się w załączniku do umowy.

Po upływie okresu testowego, w przypadku gdy pozwana nie przestrzegałaby postanowień umowy, wzywała do zaprzestania świadczenia usług lub posiadała zaległości płatnicze, których termin płatności minął co najmniej 30 dni temu, usługodawca miał prawo do wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym, co powodowało po stronie pozwanej obowiązek zwrotu opłaty aktywacyjnej w pełnej wysokości w ciągu 7 dni od daty rozwiązania umowy.

dowód: - umowa z dnia 18.07.2013r. - k.31-36 akt

Do zawierania umów tego rodzaju dochodziło zwykle w ten sposób, że pracownicy W. S. przesyłali zainteresowanemu klientowi projekt umowy w formie pliku PDF za pośrednictwem poczty elektronicznej a ten odsyłał wydrukowany i podpisany przez siebie dokument.

Pozwana otrzymała również projekt umowy wraz z frazami w oparciu o które miała być wykonywana usługa pozycjonowania.

dowód: - zeznania świadka A. W. – k.

173 /00:27:45/,

- zeznania świadka B. K. – k. 174 v /01:09:03-

01:09:53/,

- wydruki wiadomości e-mail – k. 135-138 akt

Następnie, na prośbę pozwanej, pracownica W. S. przesłała jej wydrukowany projekt umowy za pośrednictwem tradycyjnej poczty, zaś pozwana ją podpisała, nie zapoznając się dokładnie z jej treścią i odesłała nadawcy.

dowód: - zeznania pozwanej A. O. – k. 183 v

/00:07:57-00:09:47/

- wydruk wiadomości e-mail – k. 139 akt

Usługa była wykonywana przez usługodawcę, który przeprowadzał pozycjonowanie strony www na frazy ustalone w załączniku do umowy. Potwierdzeniem wykonania usługi były raporty wygenerowane z programu firmy zewnętrznej S.S..pl wskazujące na pozycję strony internetowej na danej frazie w danym dniu. Na ich podstawie pracownik W. S. sporządzał raporty pozycjonowania za dany okres rozliczeniowy zawierające wyliczenie należnego wynagrodzenia za wykonanie usługi przy uwzględnieniu cen przewidzianych w danej umowie.

dowody: - zeznania świadka A. W. – k.

173 akt/00:31:46 – 00:40:30/ ,

- zeznania świadka M. S. – k. 174 /01:00:33 –

01:03:27/,

- raporty S.-S..pl – k. 143-144 akt,

- raporty z pozycjonowania – k. 26,28 akt

Pismem z dnia 21.09.2013r. pozwana wypowiedziała umowę łączącą ją z W. S..

okoliczność niesporna

a nadto

dowody: - pismo pozwanej z dnia 21.09.2013r. – k. 80 akt

-potwierdzenie nadania – k. 81 akt,

- wydruk z systemu śledzenia przesyłki Poczty Polskiej-k.82 akt

W dniu 08.10.2013r. W. S. wniosła swe przedsiębiorstwo w drodze aportu do firmy (...) sp. z o.o. w J.. Wraz z tym aportem wniesiono wszelkie wierzytelności i zobowiązania w tym również dotyczące wierzytelności wobec pozwanej.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - protokół NZW z dnia 08.10.2013r. wraz z uchwałami –

k. 43-53 akt

- pełnomocnictwo – k. 18-22 akt

Z tytułu świadczonych usług (...) sp. z o.o. wystawiła faktury vat o nr:

-

(...) z dnia 28.10.2013r. na kwotę 2.781,77 zł z terminem płatności do dnia 11.11.2013r., obejmującą okres świadczenia usługi od 24.09.2013r – 23.10.2013r.,

-

(...). z dnia 12.06.2014r. na kwotę 3.514,11 zł (skorygowaną następnie fakturą korygującą nr (...) do kwoty 2.371,44 zł) z terminem płatności do dnia 24.06.2014r., obejmującą okres świadczenia usługi od 24.10.2013r – 22.11.2013r.

dowody: - faktury vat – k. 24,27 akt

- faktura korygująca – k. 25 akt

- raporty pozycjonowania – k. 26,28 akt

W dniu 05.06.2014r. (...) sp. z o.o. sporządziła pismo, w którym wskazała, że rozwiązuje umowę zawartą z pozwaną ze skutkiem natychmiastowym na podstawie §7 ust. 3 umowy z uwagi na zaległości płatnicze pozwanej przekraczające 30 dni.

W tym samym dniu wystawiła notę księgową nr (...) na kwotę 11.310,00 zł z tytułu zwrotu opłaty aktywacyjnej.

dowody: - pismo z dnia 05.06.2014r. wraz z potwierdzeniem

odbioru – k. 37-39 akt

- nota księgowa – k. 29 akt

(...) sp. z o.o. w J. w drodze umowy cesji z dnia 10.06.2014r. przeniosła uprawnienia do wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu na powoda (...) sp. z o.o. we W..

dowody: - umowa cesji z dnia 10.06.2014r. – k. 23 akt,

Powódka pismem z dnia 11.06.2014r. wzywała pozwaną do zapłaty kwot wynikających z w/w faktur vat i noty obciążeniowej, jednak bezskutecznie.

dowód: - wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru

– k. 40-42 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jedynie w części zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka dochodziła w niniejszym postępowaniu wynagrodzenia za usługi świadczone w oparciu o umowę na pozycjonowanie strony internetowej oraz zapłaty opłaty aktywacyjnej przewidzianej w tejże umowie.

Dokonując ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony albowiem ich wiarygodność nie budziła wątpliwości i nie została przez żadną ze stron skutecznie zakwestionowana a nadto na zeznaniach świadków A. W. i M. S. oraz B. K.. Sąd dał wiarę zeznaniom wskazanych świadków albowiem były one jasne i logiczne a nadto wzajemnie ze sobą korespondowały, zaś pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów pozwalających na podważenie ich wiarygodności. Sąd oparł się również na wiarygodnych zeznaniach pozwanej.

Legitymacja czynna powódki do wystąpienia z powództwem w niniejszej sprawie wynikała z zawartej z usługodawcą - firmą (...) sp. z o.o. w J. umowy cesji wierzytelności z dnia 30.07.2014r. i znajdowała tym samym swą podstawę prawną w treści art. 509 §1 kc . Następstwo prawne (...) sp. z o.o. w stosunku do zawierającej sporną umowę W. S. wynikało zaś z faktu wniesienia przedsiębiorstwa (...), w tym wierzytelności będącej przedmiotem niniejszego postępowania, tytułem aportu do spółki (...), zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników tejże spółki z dnia 08.10.2013r. Sporna wierzytelność jako składnik wkładu niepieniężnego (aportu) stała się więc własnością spółki (...) (art. 510 § 1 kc w zw. z art. 2 zdanie drugie ksh).

Nie zasługiwał przy tym na uwzględnienie zarzut pełnomocnika pozwanej dotyczący braku skutecznego nabycia zobowiązań przez spółkę (...) Sp. z o.o. w wyniku wniesienia przedsiębiorstwa (...) aportem do tejże spółki. Sąd podziela przy tym wywody pełnomocnika pozwanej zawarte w punkcie 5 sprzeciwu odnośnie tego, iż długi nie są składnikiem przedsiębiorstwa więc wniesienie przedsiębiorstwa aportem do spółki nie przenosi długów na nabywcę. Mylna jest jednak konkluzja płynąca z tych rozważań. Legitymacja procesowa czynna powódki nie wynika bowiem z faktu nabycia przez cedenta długu wchodzącego w skład przedsiębiorstwa (...), lecz właśnie z faktu nabycia wierzytelności o zapłatę wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług. Wierzytelność jest zaś niewątpliwie składnikiem przedsiębiorstwa i jako taka została skutecznie na spółkę (...) przeniesiona. Długiem w tym przypadku jest świadczenie usług stanowiących ekwiwalent tego wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie , powódka wykazała zaś, że usługa była faktycznie świadczona ( o czym niżej). Niezależnie więc od tego w jakim podmiocie zatrudnieni byli pracownicy usługi te wykonujące, wierzytelność z tytułu ich świadczenia przysługiwała cedentowi.

W niniejszej sprawie sporny był również fakt zawarcia umowy o treści wskazanej przez powódkę. Pełnomocnik pozwanej podnosił bowiem, iż podpisała ona jedynie pierwszą stronę umowy liczącej łącznie 6 stron, z czego wywodził wniosek, iż nie była ona związana pozostałymi postanowieniami znajdującymi się na dalszych stronach tej umowy, w tym dotyczącymi odpłatności usługi.

Wniosek ten uznać należało jednak za błędny jako nie znajdujący żadnego poparcia w zgromadzonym materiale dowodowym a zwłaszcza w zeznaniach samej pozwanej. Należy bowiem podkreślić, iż fakt podpisania przez pozwaną pierwszej strony umowy nie świadczy jeszcze o tym, iż przesłany pozwanej egzemplarz umowy składał się tylko z jednej strony. Faktu tego nie potwierdziła pozwana, która zeznała, że nie pamiętała ile stron zawierała przesłana jej umowa a nadto wskazała, iż z jej postanowieniami nie zapoznała się „zbyt dokładnie”. Ponadto z korespondencji e-mail poprzedzającej zawarcie umowy (k.135-140) wynika, iż projekt umowy był co najmniej dwukrotnie wysyłany pozwanej w formie elektronicznej, w tym po zmianie na jej wniosek treści fraz objętych pozycjonowaniem, zawartych w załączniku do umowy (por. e-mail z 18.07.2013r. – k. 137 akt). Należy przy tym podkreślić, iż ze zgodnych zeznań świadka B. K. i A. W. wynikało, iż projekt umowy (łącznie z załącznikami) wysyłany był klientom pocztą e-mail w formie pliku PDF, a więc w formacie wyłączającym łatwą możliwość modyfikacji jego zawartości. Ponadto sama pozwana w treści w/w korespondencji e-mailowej (por. e-mail z dnia 26.08.2013r. – k. 139 akt) pisała o chęci zrezygnowania z „dalszej płatnej reklamy” z czego wynika, iż miała świadomość tego, iż sporna umowa takie postanowienia zawierała. Zawarte one zaś były na kolejnych stronach umowy – nie podpisanych przez pozwaną. Na powyższe wskazuje również fakt uiszczenia przez pozwaną należności objętej pierwszą fakturą vat wystawioną przez usługodawcę. Brak podpisu pozwanej na dalszych stronach umowy nie świadczy więc w żaden sposób o tym, iż nie miała ona świadomości co do treści umowy, którą zawarła.

Mając powyższe względy na uwadze sąd uznał, iż pozwana skutecznie zawarła umowę na pozycjonowanie strony internetowej z dnia 18.07.2013r.

W ocenie Sądu wzajemne ukształtowanie praw i obowiązków stron wynikających z w/w umowy wskazuje na to, iż nosiła ona cechy umowy o świadczenie usług nieuregulowanej innymi przepisami, do której zgodnie z treścią art. 750 kc stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu, w tym przepis art. 735§1 kc. Stanowi on, że jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Na odpłatność umowy wskazuje treść postanowienia § 6 umowy przewidującego obowiązek zapłaty opłat miesięcznych za wykonywane usługi w przypadku kontynuowania umowy po okresie testowym, tj. po dniu 24.08.2013r.

W niniejszej sprawie prócz faktu zawarcia spornej umowy, pozwana kwestionowała również fakt jej wykonania przez usługodawcę.

Powyższy zarzut był jednak niezasadny albowiem strona powodowa poprzez zeznania świadków A. W. oraz M. S. oraz dowody z dokumentów w postaci raportów S.-S..pl (k.94-95) i raportów pozycjonowania (k. 40,42) wykazała również fakt wykonania wynikających z niej zobowiązań w postaci świadczenia usługi pozycjonowania strony www należącej do pozwanej.

Następną okolicznością wymagającą rozważenia był termin końcowy obowiązywania spornej umowy, pozwana powoływała się bowiem na fakt jej wypowiedzenia.

Za nieskuteczne, wobec treści §7 ust. 4 umowy, uznać należało wypowiedzenie umowy dokonane w formie e-mailowej, na które powoływała się pozwana w sprzeciwie. Umowa nie przewidywała bowiem możliwości złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu w tej formie.

W związku z powyższym uznać należało, że pozwana skutecznie wypowiedziała sporną umowę dopiero pismem z dnia 21.09.2013r., które doręczone zostało usługodawcy w dniu 26.09.2013r. Należy przy tym podkreślić, iż powódka nie kwestionowała faktu otrzymania przez usługodawcę wskazanego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy.

Umowa przewidywała w §7 ust. 2 – 3 miesięczny okres wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu rozliczeniowego, w którym upływał okres wypowiedzenia, przy czym okres rozliczeniowy obejmował trzydziestodniowy przedział czasowy, począwszy od pierwszego dnia po zakończeniu okresu testowego, tj. w tym przypadku od dnia 25.08.2015r. (§1 pkt 15 umowy). Z powyższego wynikało, iż 3 miesięczny okres wypowiedzenia, który rozpoczął się w dniu 26.09.2013r. upłynął dopiero z ostatnim dniem okresu rozliczeniowego przypadającego od 23.12.2013r. do 21.01.2014r. Do rozwiązania umowy doszło więc z dniem 21.01.2014r.

Za zasadne Sąd uznał w związku z tym roszczenie powódki dotyczące zapłaty wynagrodzenia za świadczoną usługę wynikającą z faktury vat (...) z dnia 28.10.2013r. na kwotę 2.781,77 zł (brutto).

Z raportu pozycjonowania dołączonego do tej umowy wynikało bowiem, iż dotyczyła ona okresu rozliczeniowego 24.09.2013r – 23.10.2013r., zaś wynikająca z niej należność wyliczona została w tym raporcie zgodnie z cennikiem przewidzianym w tabeli nr 2 stanowiącej załącznik do umowy, tj. w wysokości 2.827,00 zł netto, przy czym powódka dochodziła kwoty niższej o 20 % z uwagi na udzielony pozwanej rabat (co wynikało z treści tej faktury).

Za częściowo zasadne, tj. co do kwoty 2.371,44 zł (brutto) sąd uznał również roszczenie stwierdzone fakturą vat nr (...) z dnia 12.06.2014r.

Z pisma procesowego powódki z dnia 27.04.2015r. wynikało, iż wskazana faktura dotyczyła okresu rozliczeniowego przypadającego bezpośrednio po okresie objętym fakturą vat nr (...), czyli od dnia 24.10.2013r – 22.11.2013r., zaś data wskazana jako data sporządzenia raportu pozycjonowania dołączonego do tej umowy (22.10.2013r.) była wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej, gdyż raport faktycznie sporządzony był w dniu 22.11.2013r. (por. raport k. 26 akt). W ocenie Sądu stanowisko powódki było zasadne, gdyż po pierwsze znajdowało potwierdzenie w datach wykonywania badań pozycjonowania wskazanych w treści tego raportu. Po wtóre również świadek A. W. potwierdził, iż sporna faktura dotyczyła okresu wypowiedzenia umowy.

Odnośnie wysokości wierzytelności wynikającej z tej faktury, to niespornym było, iż opiewała ona pierwotnie na kwotę 3.514 zł brutto (2.857 zł netto). Następnie jednak cedent wystawił do niej fakturę korygującą nr (...) obniżając wysokość wynikającej z niej należności do kwoty 2.371,44 zł (1.928 zł netto) (k.25 akt). Powódka dochodziła przy tym należności w kwocie nie uwzględniającej dokonanej korekty, wskazując w piśmie procesowym z dnia 27.04.2015r., iż wystawienie korekty związane było z udzieleniem pozwanej rabatu w związku z jej trudną sytuacją materialną, zaś strona powodowa w żądaniu pozwu nie ujęła udzielonego wcześniej pozwanej rabatu, gdyż wobec braku zapłaty przez pozwaną za fakturę vat nr (...) ustalenia z Cedentem w tym zakresie stały się nieaktualne. Stanowisko powódki było jednak nielogiczne, gdyż zarówno faktura vat nr (...) jak i korekta do niej, wystawione zostały już po tym jak pozwana zalegała z zapłatą faktury vat nr (...). Przede wszystkim jednak wskazać należy, iż z raportu pozycjonowania (k.26 akt) wynika w sposób jednoznaczny, iż wyliczono w nim należność z tytułu świadczenia usługi na kwotę 1.928 zł netto. Wyliczenie to zgodne jest przy tym z cennikiem przewidzianym w tabeli nr 2 stanowiącej załącznik do umowy i nie zawiera żadnego rabatu, który miał być rzekomo udzielony pozwanej. Kwota 1.928 zł netto stanowiła więc prawidłowo, tj. zgodnie z postanowieniami umowy, wyliczone wynagrodzenie cedenta i po powiększeniu jej o należny podatek vat wynosiła kwotę 2.371,44 zł – a więc kwotę na którą opiewała faktura korygująca. Powyższe wskazuje zaś w sposób jednoznaczny, iż kwota 3.514 zł brutto (2.857 zł netto) wskazana w fakturze vat nr (...) z dnia 12.06.2014r. została wyliczona błędnie i nie znajdowała uzasadnienia w treści łączącej strony umowy. Dlatego też Sąd odmówił wiary zeznaniom świadka A. W. (k.167 /00:41:38/) w części w której wskazał on, iż wystawienie korekty do spornej faktury wiązało się z udzieleniem pozwanej rabatu.

W ocenie Sądu niezasadne było natomiast roszczenie powódki o zapłatę opłaty aktywacyjnej w wysokości 11.310,00 zł.

Powstanie obowiązku zapłaty opłaty aktywacyjnej zostało uzależnione w umowie od warunku zawieszającego, którym było rozwiązanie umowy w trybie § 7 ust. 3. Zgodnie z jego treścią obowiązek zapłaty opłaty aktywacyjnej został przewidziany na wypadek wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym przez usługodawcę, m.in. z powodu posiadania przez pozwaną zaległości płatniczych, których termin płatności minął ponad 30 dni temu.

Do powstania roszczenie z tego tytułu niezbędne było więc kumulatywne wystąpienie dwóch przesłanek: posiadania przez pozwaną zaległości płatniczych oraz wypowiedzenia umowy przez usługodawcę.

Druga z wymienionych przesłanek nie została zaś spełniona. W przedmiotowej sprawie pozwana sporządziła bowiem oświadczenie o wypowiedzeniu umowy w dniu 05.06.2014r. Było ono jednak bezprzedmiotowe i co za tym idzie bezskuteczne albowiem sporna umowa nie obowiązywała już wówczas od ponad 4 miesięcy, z uwagi na wcześniejsze jej rozwiązanie w wyniku wypowiedzenia złożonego przez pozwaną.

Dlatego też Sąd uznał, że brak było podstaw do obciążenia pozwanej obowiązkiem zapłaty opłaty aktywacyjnej.

Za niezasadne Sąd uznał natomiast pozostałe zarzuty pozwanej podniesione w sprzeciwie.

W ocenie Sądu nie było skuteczne oświadczenie pozwanej o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z dnia 05.11.2013r. (k. 68 akt). Pozwana nie wykazała bowiem, aby zawierając sporną umowę działała pod wpływem błędu w rozumieniu art.84§1 kc. Zgodnie z jego treścią w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. W myśl zaś art. 84§2 kc można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

Jak już wyżej bowiem wskazano pozwana miała możliwość zapoznania się z pełną treścią umowy, która była jej przesłana zarówno pocztą elektroniczną jak i tradycyjną. Pozwana przyznała jednak, iż umowy nie przeczytała dokładnie przed złożeniem na niej swego podpisu.

Sąd podziela zaś wyrażony z judykaturze pogląd o tym, iż niewątpliwie nie można mówić o błędzie wówczas, gdy ktoś świadomie składa oświadczenie woli, nie znając jego treści, np. składa podpis na dokumencie, z którego treścią się nie zapoznał, z natury błędu bowiem wynika przekonanie błądzącego, że postrzegany przez niego stan rzeczy odpowiada prawdzie. Innymi słowy, nieświadomość niezgodności między własnym obrazem sytuacji a rzeczywistością stanowi immanentną cechę błędu. Stąd postawa osoby składającej oświadczenie woli, świadomie wykluczająca możliwość poznania stanu faktycznego, wyłącza błąd. Osoba, która świadomie podpisuje dokument, nie znając jego treści, nie myli się, lecz świadomie akceptuje postanowienia zawarte w dokumencie, niezależnie od ich treści. Chodzi oczywiście o sytuację, w której osoba ta ma świadomość własnej ignorancji. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2009 r., IV CSK 358/08). W okolicznościach powyższej sprawy bazowanie przez pozwaną na ofercie reklamowej powódki oraz zapewnieniach jej telemarketreki bez zapoznania się z treścią umowy przed jej podpisaniem, wyłącza możliwość powoływania się przez pozwaną na złożenie oświadczenia woli pod wpływem błędu w rozumieniu art. 84 kc.

Za niezasadny Sąd uznał również zarzut dotyczący sprzeczności żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego (art. 5 kc). Trudna sytuacja finansowa i zdrowotna pozwanej nie daje jeszcze bowiem podstaw do przyjęcia, iż domaganie się przez powódkę wynagrodzenia za świadczone usługi w oparciu o umowę dobrowolnie przez pozwaną podpisaną narusza te zasady.

Ponadto wbrew stanowisku pełnomocnika pozwanej, brak jest podstaw do uznania pozwanej za konsumenta w rozumieniu art. 22 1 kc i stosowania wobec niej uregulowań przewidujących wzmożoną ochronę tej kategorii podmiotów. W ocenie Sądu pozwana uznana być musi bowiem za przedsiębiorcę, do którego stosuje się zaostrzone mierniki staranności wynikające z art. 355§2 kc.

Z zeznań pozwanej wynikało bowiem, że prowadzi ona działalność agroturystyczną i nie podlega wpisowi do CEIDG. Nie zmienia to jednak faktu, iż działalność pozwanej, która uczestniczy w obrocie, wynajmując pokoje turystom, ma charakter gospodarczy, skoro jej celem jest osiągniecie zysku, podejmowana jest na własny rachunek, we własnym imieniu i podporządkowana jest kryteriom racjonalnego gospodarowania (art. 43 1 k.c.). Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.2015.584 j.t.) zawiera definicję działalności gospodarczej, określając w art. 2, że jest to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. W art. 3 ww. ustawy zaznaczono, że przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów. Należy jednak podkreślić, iż wyłączenie to dotyczy jedynie obowiązywania ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (a jego konsekwencją jest zwolnienie przedsiębiorców wykonujących tą działalność z obowiązku dokonywania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej), nie ma jednak wpływu na rozumienie pojęcia przedsiębiorcy. Rolnik jest więc przedsiębiorcą, jeżeli spełnia przesłanki określone w art. 43 1 k.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r.VI ACa 1472/12).

Ponadto, zgodnie z treścią art. 22 1 kc za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Nie może zaś budzić wątpliwości, iż pozwana zawarła sporną umowę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, skoro przedmiotem umowy było pozycjonowanie strony internetowej reklamującej działalność agroturystyczną pozwanej. Powyższe zaś wyłącza możliwość uznania pozwanej za konsumenta w rozumieniu art. 22 1 kc.

Mając powyższe względy na uwadze zasądzono na rzecz powódki w punkcie I wyroku kwotę 5.153,21 zł stanowiącą sumę kwot : 2.781,77 zł i 2.371,44 zł.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 481§1 i 2 kc oraz art. § 6 ust. 3 umowy, stanowiącym o 7 dniowym terminie płatności faktur vat. Należy przy tym zaznaczyć, że umowa nie precyzowała czy termin ten liczony ma być od daty wystawienia faktury czy też jej doręczenia. Skoro jednak wysokość wynagrodzenia za świadczoną usługę nie była znana przed datą wystawienia faktury, to w ocenie Sądu, w braku odmiennego postanowienia umownego, termin zapłaty faktury vat powinien być liczony od daty jej doręczenia.

Powódka nie wykazała, kiedy doręczyła pozwanej sporne faktury, dlatego sąd oparł się w tej mierze na przyznaniu okoliczności przez pozwaną (k.74 akt).

I tak odnośnie f-ry vat nr (...) pozwana przyznała, że otrzymała ją w dniu 11.06.2014r. Należało zatem uznać, że 7 dniowy termin płatności upłynął w dniu 18.06.2014r. Odsetki od należności stwierdzonej tą fakturą należne więc były powódce od dnia 19.06.2014r.

W przypadku faktury vat nr (...) pozwana przyznała zaś jedynie, że otrzymała ją już pod dacie płatności widniejącej na tej fakturze. Ponieważ powódka nie wykazała, kiedy fakturę tą doręczyła i okoliczność ta nie wynikała z załączonej korespondencji stron, dlatego też sąd uznał, że odsetki od należności stwierdzonej tą fakturą należne są powódce dopiero po upływie 7 dniowego terminu od dnia doręczenia jej wezwania do zapłaty z dnia 11.06.2014r., co nastąpiło w dniu 17.06.2014r. (por. potwierdzenie odbioru k.41-42 akt) a zatem od daty 25.06.2014r.

W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić (punkt II wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 kpc.

Powódka z żądanej w pozwie kwoty 17.605,88 zł otrzymała kwotę 5.153,21 zł. Należało zatem uznać, że wygrała sprawę w 30%, zaś przegrała w 70 % i w takim też stosunku stronom należy się zwrot poniesionych przez nie kosztów procesu.

Powódka poniosła koszty w łącznej wysokości 3.298 zł, na które składały się: opłata od pozwu w wysokości 881 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2.400 zł ustalone stosownie do §6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.02.163.1349 ze zm.). Należy jej się zatem od pozwanej zwrot 30 % z tej kwoty, tj. 989,40 zł.

Pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości 2.417 zł, na które składały się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 2.400 zł. Pozwanej należy się od powódki zwrot 70% z tej kwoty, tj. 1.691,90 zł.

Po wzajemnym potrąceniu pozwanej należała się od powódki kwota 702,50 zł (1.691,90 - 989,40), którą zasądzono w punkcie III wyroku.