Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Karolina Krzemińska
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Jagieła

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko I. P.

o zapłatę 7 749,00 zł

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29.09.2014 r. sygn. akt V GNc 1164 /14, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7 352,85 zł (siedem tysięcy trzysta pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek za zwłokę określanych na podstawie art. 56 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 roku – ordynacja podatkowa ( DZ.U. z 2012 r pozycja 749 z późn. zm.)od dnia 20.05.2014 roku do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 167,98 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności i kwotę 1280,00 zł kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 675/14 upr

UZASADNIENIE

Powódka D. P. wystąpiła z powództwem przeciwko I. P. domagając się zasądzenia kwoty 7.749,00 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej art. 56 §1 ordynacji podatkowej od dnia 20.05.2014r. do dnia zapłaty. Wniosła także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów odzyskiwania należności w kwocie 167,98 zł stanowiącej równowartość kwoty 40 euro na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08.03.2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w zakresie prowadzonej działalności wykonała na rzecz pozwanej instalację wodną (bez pionów wodnych) oraz ułożyła rury do ogrzewania podłogowego w 6 lokalach w budynku przy ul. (...) w L.. Powódka zawarła w tym zakresie dwie umowy ze współwłaścicielami nieruchomości : ustną umowę z pozwaną i pisemną w dniu 10.03.2014r. z M. J.. Każda opiewała na wykonanie prac w 3 lokalach za wynagrodzeniem w wysokości 2.200 zł netto za lokal mieszkalny oraz połowę kwoty należnej za materiały. M. J. wywiązał się z umowy w całości. Wykonanie prac udokumentowane zostało protokołem częściowego odbioru i protokołami prób szczelności, które podpisał M. J., nie kwestionując wykonanych prac. Pozwana wnosiła o odłożenie płatności w czasie, jednak z uwagi na konieczność zapłacenia za materiały powódka w dniu 05.05.2014r. wystawiła fakturę vat nr (...), którą pozwana przyjęła, następnie jednak zaczęła kwestionować, podnosząc brak wykonania pionów wodnych (nie będących przedmiotem umowy) i brak prób szczelności instalacji.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29.09.2014r. sygn. akt VGNc 1164/14 sąd uwzględnił w całości żądanie pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu przyznała, że powódka wykonała prace wskazane w pozwie, jednak nie uzgodniła wcześniej z pozwaną rodzaju tych prac, kwoty za wykonane prace i terminu płatności. Wykonanie tych prac zlecił powódce, w marcu 2014r., mąż pozwanej, z którym rozstała się ona w lutym 2014r. i pozostaje w konflikcie, działając bez porozumienia z nią i nie mając do tego pełnomocnictwa. Wszelkie ustalenia w tej kwestii odbyły się pomiędzy mężem pozwanej i mężem powódki, którzy są braćmi oraz drugim współwłaścicielem nieruchomości M. J.. Po otrzymaniu faktury pozwana zwróciła się do powódki o wyjaśnienie oraz o rozliczenie materiału przeznaczonego do wykonania prac, jednak go nie otrzymała. Zwracała również uwagę na błędy wykonawcze, które nie zostały poprawione. Pozwana nigdy nie kwestionowała faktu, że za wykonaną pracę należy zapłacić, jednak nie otrzymała rozliczenia materiału i protokołów prób szczelności, które odbyły się bez obecności właścicieli i podpisane zostały po fakcie jedynie przez M. J.. Powódka nie przedstawiła też gwarancji ani oświadczenia o zgodności wykonania prac z projektem. Niejasne są również dla pozwanej rozliczenia powódki z drugim współwłaścicielem – M. J., który nie otrzymał faktury za wykonane prace, pomimo że za nie zapłacił. Fakturę taką dostała tylko pozwana, pomimo że całość prac powinna być rozliczona jednakowymi fakturami wobec równych udziałów we współwłasności.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana I. P. i M. J. są współwłaścicielami w udziałach po ½ w prawie własności nieruchomości budynkowej położonej w L. przy ul. (...), składającej się z 6 lokali mieszkalnych.

okoliczności niesporne

Pod koniec 2013r. podjęli oni wspólnie decyzję o tym, iż firma powódki D. P. wykona w w/w budynku prace polegające na wykonaniu instalacji wodnej oraz położeniu rur do ogrzewania podłogowego za wynagrodzeniem obejmującym koszt robocizny nie wyższym niż 2.200 zł netto za każdy lokal. Współwłaściciele po połowie mieli pokryć w/w koszty robocizny. Po połowie mieli również dokonać zapłaty za materiały budowlane przeznaczone do wykonania tych prac.

dowód: - zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v

/00:45:51-00:47:22/

W lutym 2014r. mąż pozwanej M. P. (zatrudniony u pozwanej do marca 2014r.) wspólnie z M. J. zlecił powódce wykonanie w/w prac za uzgodnionym uprzednio wynagrodzeniem.

dowody: - zeznania świadka M. J. – k. 58

/00:34:50/,

- zeznania świadka M. P. – k. 58 /00:48:49/

- zeznania świadka P. P. – k. 58v /01:09:14/

Pozwana jeździła na budowę i na bieżąco widziała stan prac wykonywanych przez powódkę.

dowód: - zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v

/00:45:51-00:47:22/

Materiały budowlane konieczne do wykonanie prac powódka pobierała z hurtowni na własne konto na podstawie dokumentów WZ. Na koniec okresu rozliczeniowego z hurtownią, powódka podzieliła całość pobranego dotychczas materiału na dwa dokumenty WZ i każdy ze współwłaścicieli miał dokonać zapłaty bezpośrednio w hurtowni za część materiału – wskazanego w tym dokumencie WZ.

M. J. dokonał zapłaty za materiał objęty dokumentem WZ, który otrzymał od powódki.

dowody: - zeznania świadka P. P. – k. 58v /01:09:14/

- zeznania świadka M. J. – k. 58

/00:45:10/

- zeznania powódki D. P. – k. 77v

/00:10:46-00:13:42/,

- zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v-79 /00:53:49/

Pozwana nie dokonała zapłaty w hurtowni za pobrany przez powódkę materiał budowlany i w związku z tym hurtownia obciążyła zapłatą za niego powódkę – wystawiając na jej rzecz fakturę vat na kwotę 3.662,85 zł.

dowody: - zeznania świadka P. P. – k. 58v /01:09:14/

- zeznania powódki D. P. – k. 77v

/00:10:46-00:13:42/,

- zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v-79 /00:53:49/

- faktura vat z dnia 30.04.2014r. – k. 86 akt

W związku z brakiem zapłaty przez pozwaną za dotychczas zużyty materiał budowalny, powódka przerwała prace i w dniu 05.05.2014r. wystawiła pozwanej fakturę vat nr (...) na kwotę 7.749,00 zł płatną do dnia 19.05.2014r., którą pozwana przyjęła.

dowód: - zeznania powódki D. P. – k. 78

/00:21:58/

- faktura vat z dnia 05.05.2014r. – k. 16 akt,

Za zgodą pozwanej, w październiku 2014r. powódka dokończyła rozpoczęte prace. Tym samym wykonała wszystkie prace w zakresie uprzednio jej zleconym.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - pismo pozwanej z dnia 13.10.2014r. – k. 42 akt

- protokół próby szczelności instalacji wodnej z

12.04.2014r. – k. 8 akt

- protokół próby szczelności ogrzewania – k. 8v akt

- zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v-79 /00:41:22/ w zw. z k.57v /00:21:14/

Powódka, na zlecenie M. J., wykonała wówczas również prace dodatkowe związane z instalacją gazową, które sfinansował M. J..

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - zeznania powódki D. P. – k. 78v

/00:38:30-00:39:17/,

- zeznania pozwanej I. P. – k. 78 v-79 /00:51:32/

Powódka na zlecenie Zakładów (...) sp. j. w P. wykonywała w marcu 2014r. prace polegające na budowie instalacji gazowej doziemnej na terenie osiedla mieszkaniowego w O., za które otrzymała zapłatę.

dowód: - zeznania powódki D. P. – k. 78v

/00:38:30-00:39:17/,

- zeznania świadka M. P. – k. 58 /00:48:49/

- zeznania świadka P. P. – k. 58v /01:09:14/

- faktury vat – k. 64-66 akt

- potwierdzenia przelewów - k. 65,67 akt

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka dochodziła w niniejszej sprawie wynagrodzenia za prace polegające na wykonaniu instalacji wodnej (bez pionów) oraz położeniu rur ogrzewania podłogowego w 3 lokalach znajdujących się w budynku stanowiącym współwłasność pozwanej.

Z treści pisma pełnomocnika powódki z dnia 15.05.2015r. wynikało przy tym, że na żądaną pozwem kwotę 7.749,00 zł składał się : zwrot kosztów materiałów budowlanych w wysokości 3.662,85 zł brutto (zgodnie z fakturą zakupu z dnia 30.04.2014r. dołączoną do tego pisma), marża doliczona przez powódkę na materiały budowlane – 396,15 zł oraz koszt robocizny w wysokości 3.690 zł (7.749,00 – 3.662,85 – 396,15 zł).

Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił więc przepis art. 627 kc, zgodnie z którym przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy niesporny był fakt wykonania przez powódkę prac wymienionych w pozwie, za które dochodziła ona zapłaty.

Pozwana w sprzeciwie zaprzeczyła jednak temu, aby ich wykonanie zleciła powódce, wskazując, iż uczynił to jej mąż, bez porozumienia z nią. Powyższa okoliczność, w świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego oraz stanowiska pozwanej prezentowanego w toku dalszego postępowania, nie wykluczała jednak przyjęcia, iż pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy.

W toku przesłuchania informacyjnego pozwana przyznała bowiem, iż jeszcze przed zleceniem prac powódce uzgodniła z drugim współwłaścicielem – M. J., że zostaną one jej powierzone za wynagrodzeniem, które, co do kosztów robocizny, nie mogło być wyższe niż kwota 2.200 zł netto za lokal. Na takich też warunkach umowa ostatecznie została zawarta przez męża pozwanej. Niespornym było przy tym, iż z uwagi na posiadanie równych udziałów we współwłasności budynku współwłaściciele mieli sfinansować wykonanie prac po połowie. Zgodnie z ich ustaleniami, każdy z nich miał zapłacić za prace wykonane w 3 lokalach.

Ponadto pozwana, choć twierdziła, iż mąż nie był jej pełnomocnikiem, to jednak zeznała, że do końca marca 2014r. ( a więc również w trakcie zlecenia wykonania prac) był u niej zatrudniony oraz pomagał jej w prowadzeniu firmy i podejmował decyzje w sprawach z nią związanych. Okoliczności te potwierdził w swych zeznaniach mąż pozwanej M. P., wskazując jedocześnie, iż zlecił prace powódce za wiedzą i zgodą pozwanej.

Z zeznań pozwanej wynikało również, iż w trakcie wykonywania prac przez powódkę pozwana była obecna na budowie i na bieżąco widziała ich postępy.

Powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, stanowiły wystarczające przesłanki do przyjęcia, iż pozwana wyraziła zgodę na zawarcie umowy z powódką na znanych jej warunkach.

Przechodząc do części składowych żądania powódki wskazać należy, iż w zakresie w jakim obejmowało ono koszty robocizny ( 3.690 zł) zasługiwało w całości na uwzględnienie. Pozwana przyznała bowiem, że kwota wynagrodzenia z tytułu robocizny miała wynieść 2.200 zł za lokal, co dawało łącznie kwotę 6.600 zł netto (8.118 zł brutto) za 3 lokale (zgodnie z niekwestionowanym podziałem kosztów przyjętym przez współwłaścicieli). Powódka dochodziła przy tym w niniejszej sprawie jedynie części z tej kwoty.

Pozwana podnosiła przy tym fakt wygaśnięcia zobowiązania z tytułu kosztów robocizny na skutek wzajemnej kompensaty wierzytelności dokonanej na etapie przedprocesowym. Miała ona polegać na wykonaniu przez pracowników pozwanej prac polegających na budowie instalacji gazowej doziemnej na terenie osiedla mieszkaniowego w O. a następnie zafakturowaniu tych prac (i otrzymaniu za nie wynagrodzenia od zleceniodawcy) przez firmę powódki. Powódka okoliczności tej zaprzeczyła wskazując, iż faktycznie to jej firma wykonywała sporne prace i dlatego otrzymała ona za nie wynagrodzenie, które stwierdzone zostało fakturami vat i potwierdzeniami przelewów dostarczonymi przez powódkę (k. 64-67 akt).

Zgodnie z ogólną regułą dowodową wynikającą z treści art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. To na pozwanej spoczywał więc obowiązek wykazania istnienia okoliczności zwalniających ją z obowiązku zapłaty wynagrodzenia na rzecz powódki. Tym czasem żaden z przesłuchanych w sprawie świadków, którzy mieli wiedzę na temat wykonania tych prac, tj. ani M. P. ani P. P., okoliczności, którą podnosiła pozwana nie potwierdzili.

Sąd dokonując oceny zeznań stron oraz w/w świadków miał na uwadze fakt istnienia konfliktu na tle osobistym pomiędzy pozwaną a jej małżonkiem M. P. a także fakt spokrewnienia mężów stron, którzy są braćmi. Powyższe nie mogło jednak prowadzić do zmiany ogólnej reguły dowodowej wynikającej z treści art. 6 kc. Oprócz własnych twierdzeń pozwana nie przedstawiła zaś na ich poparcie żadnych dowodów, które dyskwalifikowałyby wiarygodność zeznań w/w świadków.

Odnośnie kosztów materiałów budowlanych zużytych do wykonania prac w wysokości 3.662,85 zł, to ostatecznie ich wysokość powódka wykazała fakturą stwierdzającą ich zakup z dnia 30.04.2015r.

Pozwana nie kwestionowała przy tym istnienia swego zobowiązania co do pokrycia kosztów materiałów zużytych do wykonania spornych prac. Podnosiła jedynie, iż powódka nie rozliczyła się z nią z tych materiałów (odmawiając przedstawienia faktury na ich zakup) więc nie była ona w stanie zweryfikować tych kosztów. W toku niniejszego postępowania pozwanej doręczony został jednak odpis pisma pełnomocnika powódki z dnia 15.05.2015r. wraz z załączoną fakturą na zakup tych materiałów. Pozwana nie zajęła stanowiska w kwestii doręczonego jej pisma i faktury, co pozwalało sądowi na przyjęcie, iż okoliczności poniesienia przez powódkę kosztów z niej wynikających nie kwestionowała (art. 230 kpc)

Również świadkowie M. P. i P. P. potwierdzili fakt zapłaty przez powódkę za materiały wykorzystane do wykonania spornych prac.

Pozwana podnosiła w toku postępowania, iż pieniądze na zakup materiałów budowlanych przekazała swemu mężowi M. P., który miał rozliczyć się z powódką. Wymieniony w swych zeznaniach okoliczności tej jednak zaprzeczył. Faktu otrzymania środków na zakup materiałów budowlanych od M. P. nie potwierdziła również powódka ani świadek P. P.. Ponieważ zaś pozwana nie przedstawiła dowodów, które dyskwalifikowałyby moc dowodową zeznań tych świadków, Sąd dał im wiarę.

Sąd uznał natomiast za bezzasadne żądanie powódki w części, w której obejmowało ono narzut z tytułu marży za zakup materiałów budowlanych w wysokości 396,15 zł. W trakcie postępowania dowodowego, żaden z przesłuchanych w sprawie świadków nie wskazywał bowiem na to, aby strony na doliczenie takie narzutu się umawiały. Powyższa okoliczność nie wynikała również z przesłuchania stron. Nie był to również koszt faktycznie przez powódkę poniesiony albowiem cenę, za którą zakupiła ona materiały budowlane w hurtowni określała faktura vat z dnia 30.04.2015r. Brak było więc jakichkolwiek podstaw umownych lub pozaumownych do żądania zapłaty w tym zakresie i w związku z tym co do w/w kwoty powództwo należało oddalić.

Sąd nie uwzględnił przy tym pozostałych zarzutów podniesionych przez pozwaną w toku niniejszego postępowania.

Odnośnie wadliwości robót wykonanych przez powódkę, które pozwana zarzuciła w sprzeciwie, stwierdzić należało, iż pozwana, zgodnie z art. 6 kc okoliczności tej nie wykazała. Ponadto z tytułu ewentualnej wadliwości robót pozwana nie zgłosiła w toku niniejszego postępowania żadnych zarzutów procesowych ani nie wykazała aby na etapie przedprocesowym skorzystała z uprawnień wynikających z rękojmi.

Pozwana nie wykazała również podniesionej na rozprawie w dniu 04.03.2015r. okoliczności, iż wzajemne rozliczenia stron miały odbyć się w ramach zwrotu pożyczki udzielonej przez męża pozwanej powódce i jej małżonkowi (art. 6 kc).

Sąd oddalił przy tym wniosek dowodowy pozwanej złożony w toku rozprawy w dniu 04.03.2015r. a dotyczący zakreślenia jej terminu do złożenia potwierdzeń przelewów kwot z tytułu pożyczek udzielanych powódce. Wniosek ten był bowiem spóźniony, gdyż pozwana mogła go zgłosić już w sprzeciwie, o czym została pouczona (art. 207§6 kpc). Ponadto potwierdzenia przelewów stanowić mogłyby co najwyżej dowód na okoliczność przekazania określonych kwot powódce, nie zaś na okoliczność poczynienia przez strony ustaleń odnośnie umownej kompensaty kwot otrzymanych przez powódkę z tytułu ewentualnych pożyczek z jej wynagrodzeniem za wykonanie spornych prac. Pozwana nie złożyła zaś w toku niniejszego procesu zarzutu potrącenia, który mógłby świadczyć o dokonaniu przez nią takiej kompensaty w drodze jednostronnego oświadczenia woli.

Należy również podkreślić, iż podnoszone przez pozwaną okoliczności dotyczące rozliczeń powódki z drugim współwłaścicielem budynku – M. J., nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszy sprawy. Rolą Sądu w przedmiotowym postępowaniu nie było bowiem kompleksowe rozliczenie prowadzonej przez pozwaną i M. J. inwestycji w ich wzajemnych relacjach a także w relacjach każdego z nich z powódką. Rolą Sądu była jedynie ocena zasadności roszczenia powódki w stosunku do pozwanej w granicach ściśle określonych pozwem. Jeśli więc, w ocenie pozwanej, w toku przedmiotowej inwestycji powstały nadpłaty lub niedopłaty we wzajemnych rozliczeniach pomiędzy powódką a M. J. bądź między pozwaną a M. J., to roszczenia z tego tytułu mogą być dochodzone w drodze odrębnego procesu.

Dlatego też Sąd uznał, że powódce należne było wynagrodzenie za wykonane prace w wysokości 7.352,85 zł i kwotę tą zasądził w punkcie I wyroku, oddalając powództwo w pozostałej części (punkt II).

O odsetkach od zasądzonego roszczenia orzeczono na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, mając na uwadze termin płatności wskazany w fakturze vat wystawionej przez powódkę.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 w/w ustawy wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Równowartość tej kwoty w wysokości 167,98 zł, wyliczoną wg niekwestionowanego przez pozwaną przelicznika, zasądzono więc na rzecz powódki.

Powódka w toku niniejszego procesu poniosła ponadto koszty w łącznej wysokości 1.517 zł, na które składały się : opłata od pozwu – 300 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1.200 zł ustalone na podstawie §6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.02.163.1349 ze zm.)

Powódka z żądanej kwoty 7.749 zł otrzymała kwotę 7.352,85 zł, należało zatem uznać, że wygrała sprawę w 94 % i w takim też stosunku należy jej się od pozwanej zwrot poniesionych kosztów procesu, co dało kwotę 1.425,98 zł (94% z 1.517 zł).

Otrzymaną w ten sposób kwotę należało następnie pomniejszyć o zasądzoną równowartość kwoty 40 euro (167,98 zł) na podstawie art. 10 ust. 2 cyt. ustawy. Stanowi on bowiem, że w przypadku gdy koszty odzyskiwania należności poniesione z tytułu opóźnień w zapłacie w transakcji handlowej przekroczą kwotę 40 euro, wierzycielowi przysługuje zwrot tych kosztów, w tym kosztów postępowania sądowego, pomniejszonych o tę kwotę.

Ostatecznie więc na rzecz powódki należało zasądzić kwotę 1.258,00 zł jako różnicę kwot: 1.425,98 i 167,98. Sąd na skutek oczywistej omyłki rachunkowej zamiast prawidłowej wysokości kosztów należnych powódce wskazał jednak w punkcie III wyroku kwotę 1.280 zł.