Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Olejarczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Grabowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej: Tomasz Niesłuchowski

po rozpoznaniu w dniach: 26.03.2015 r., 05.05.2015r. i 16.06.2015r. sprawy:

K. S.

s. T. i T. z d. B.

ur. (...) R.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 19 do 21 lutego 2014r. w Ś. gm. R., działając wspólnie
i w porozumieniu z R. C., z otwartego pomieszczenia gospodarczego garażu, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci felg aluminiowych wraz
z oponami w ilości 4 sztuk o wartości 700 zł, radia (...) wartości 300 zł, felg stalowych z oponami w ilości 3 sztuk wartości 210 zł, łącznej wartości 1210 zł na szkodę P. i M. W. (1) oraz A. S.

tj. o czyn z art.278§1 kk

I.  oskarżonego K. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego czynu i za to z mocy art.278§1 kk przy zastosowaniu art.58§3 kk w zw. z art.35§1 kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 (trzydzieści) godzin miesięcznie,

II.  na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 25.06.2014r., co równoważne jest
2 (dwóm) dniom kary ograniczenia wolności,

III.  na podstawie art.46§1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w 1/2 części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- A. S. kwoty 350 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych),

- P. W. (1) kwoty 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych),

- M. W. (1) kwoty 105 zł (sto pięć złotych),

IV.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. B. kwotę 504 zł (pięćset cztery złote) tytułem kosztów nie opłaconej obrony z urzędu oraz kwotę 115,92 zł (sto piętnaście złotych 92/100) tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia,

V.  na podstawie art.624§1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

II K 23/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W lutym 2014 r. R. C. zamieszkiwał w miejscowości S. u K. S., który jest mężem jego siostry E. S.. R. C. opowiadał, że w miejscowości Ś., w pomieszczeniach garażu P. W. (1) ma różnego rodzaju opony wraz z felgami aluminiowymi. Mężczyźni wspólnie postanowili dokonać kradzieży kół. Do Ś. pojechali samochodem S. marki G. w kolorze czerwonym. Pojazd postawili w pobliskim lesie nieopodal zabudowań gospodarczych. Do pomieszczenia garażu podeszli od tzw. ogródków, a nie od podwórka. Weszli przez drewniane drzwi, które były otwarte. Po prawej stronie zauważyli cztery felgi wraz z oponami marki A.. R. C. podawał koła jedno po drugim S., który wyrzucał je na zewnątrz. Podobnie postąpili z SB radiem (...) oraz felgami stalowymi z oponami w ilości 3 sztuk. Po dojściu do samochodu, załadowali w/w rzeczy i udali się do miejsca zamieszkania. Tam K. S. za pomocą noża zaczął rozcinać opony, które były założone na felgi. W dniu 22 lutego 2014 r. mężczyźni pojechali na skup złomu do M., gdzie sprzedali felgi. Faktura sprzedaży została wypełniona na nazwisko R. C.. Za felgi otrzymali 130 zł, którymi się podzielili. CB radio zatrzymał K. S..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o : zeznania świadków R. C. k. 138-139, 147- 147v, 287 , 101- 102, P. W. (1) k. 7-8, 18-19, 101, A. S. k. 11-12, 100v, M. W. (1) k. 7-8, 18-19, 101, K. B. k. 37v-38, 101 v, materiał poglądowy znajdujący się w aktach II K 467/14 na k. 148-150.

Oskarżony K. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie dokonał przestępstwa, albowiem w tym czasie przebywał w mieszkaniu z żoną, zaś R. C. go pomawia ( wyjaśnienia k. 100).

Sąd zważył, co następuje :

Sąd nie podzielił wyjaśnień oskarżonego, albowiem są sprzeczne z zeznaniami R. C.. Świadek w sposób szczegółowy, spójny i konsekwentny wskazywał, że przestępstwa kradzieży dokonał wspólnie z K. S.. Wyjaśnienia oskarżonego jakoby świadek go pomawiał, są jedynie przyjętą na potrzeby postępowania linią obrony. Argumenty,że istnieje konflikt o pomoc świadczoną przez matkę C. na rzecz S., o co pretensje ma R. C. są mało przekonywujące.

Podnieść należy, że R. C. nie ukrywał, że od marca 2014 r., a więc po dokonanej kradzieży nie rozmawia z S., albowiem jest z nim skłócony. Odnośnie dokonanego czynu podał szczegóły jego popełnienia, wskazując miejsce oraz sposób ich postępowania krok po kroku. Podał, że na miejsce kradzieży udali się pojazdem oskarżonego. W tym czasie oskarżony posiadał czerwonego Golfa, co potwierdził przed Sądem ( k. 102). Wiadomym jest, że zaboru felg musiał dokonać wspólnie z inną osobą, albowiem sam nie byłby w stanie przenieść 7 sztuk felg wraz z oponami z miejsca kradzieży do samochodu, są to ciężkie rzeczy. Świadek konsekwentnie utrzymywał, że był wspólnie z S.. Również M. W. (2) i P. W. (2) zrelacjonował, że byli tam razem ( zeznania k. 101).

Co prawda świadkowie zeznali, że mówiąc o udziale S. w kradzieży był pijany, to zdaniem Sądu okoliczność ta nie podważa jego relacji. Będąc pod działaniem alkoholu, R. C. chciał, by pokrzywdzeni wycofali sprawę, chciał naprawić szkodę, dążył do złagodzenia sytuacji, zatem jak można się domyślać był autentyczny, działał bez hamulców. Informację o udziale S. przekazał spontanicznie, zdaniem Sądu była to szczera relacja.

R. C. został prawomocnie skazany za przestępstwo kradzieży wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 16 stycznia 2015 r. sygn. II K 467/14 (k. 80) nie można zatem uznać, że pomawia K. S. chcąc uniknąć odpowiedzialności karnej.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego, warto zauważyć, że negując swój udział w przedmiotowym czynie, wskazał że w tym czasie był w mieszkaniu, nie precyzując dokładnie o jaki okres chodzi. Sam C. wskazał, że było to w lutym 2014r., dokładnej daty nie pamiętał, zaś oskarżony S. wiedział, że w tym czasie przebywał w domu.

Już samo takie stwierdzenie, wskazuje że jest on niewiarygodny. Trudno bowiem uznać, że rzeczywiście pamięta co robił przeszło 15 miesięcy temu.

Konfrontacja między świadkami E. S., a R. C. nie przyniosła spodziewanych rezultatów. R. C. nie pamiętał rozmowy z siostrą.

Zeznania E. S. wpisują się w linię obrony oskarżonego, dlatego też Sąd nie obdarzył ich przymiotem wiarygodności. Zeznania T. C. niewiele wniosły do sprawy, świadek nie posiadał wiedzy odnośnie dokonanej kradzieży ( k. 102).

K. B. zeznał na okoliczność przyjęcia felg na skup złomu ( k. 38, 101v).

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał, że zarówno okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, jak też jego wina nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Oskarżony w okresie od 19 do 21 lutego 2014r. w Ś. gm. R., działając wspólnie i w porozumieniu z R. C., z otwartego pomieszczenia gospodarczego garażu, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci felg aluminiowych wraz
z oponami w ilości 4 sztuk o wartości 700 zł, radia (...) wartości 300 zł, felg stalowych z oponami w ilości 3 sztuk wartości 210 zł, łącznej wartości 1210 zł na szkodę P. i M. W. (1) oraz A. S., czym wypełnił dyspozycję art. 278 § 1 k.k.

Sąd wymierzył wobec oskarżonego przy zastosowaniu art. 58§3 kk karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 godzin miesięcznie. Na jej poczet zaliczył okres zatrzymania w dniu 25 czerwca 2014 r., co równoważne jest dwóm dniom kary ograniczenia wolności. Sąd miał na uwadze, że oskarżony uprzednio był karany ( karta karna k. 116-118).

W ocenie Sądu orzeczona kara spełni wobec oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także wpłynie na ukształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. W pełni odzwierciedli stopień społecznej szkodliwości czynu i uwzględni stopień jego winy. Zdaniem Sądu wymierzona kara ograniczenia wolności odniesie wobec oskarżonego spodziewany skutek. Oskarżony nie ma przeciwwskazań, by karę wykonywać.

Na podstawie art. 46 § 1 kk. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz osób pokrzywdzonych, zgodnie z ich wnioskami w ½ części.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. B. kwotę 504 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu, a nadto kwotę 115, 92 zł tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia.

Z uwagi na trudną sytuację majątkowa oskarżonego i brak stałego źródła dochodu zwolniono go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.