Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

2 K (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w W. w dniu 07 sierpnia 2012 roku wniosła pozew w postępowaniu nakazowym z weksla przeciwko D. K. (1), w którym domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty 15 349,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka twierdziła, iż pozwany wystawił na rzecz powódki weksel własny in blanco na zabezpieczenie spłaty zadłużenia wynikającego ze współpracy handlowej stron. W związku z tym, że pozwany nie wywiązywał się z płatności, powódka na podstawie upoważnienia wynikającego z deklaracji wekslowej w dniu 26 lipca 2012 roku uzupełniła weksel z terminem płatności dnia 02 sierpnia 2012 roku na kwotę 15 349,83 zł wzywając pozwanego do wykupu weksla (k. 1-2).

W dniu 09 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi –Północ w W. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym w całości uwzględnił roszczenia powoda (k. 17).

W dniu 03 grudnia 2012 roku D. K. (1) złożył zarzuty od nakazu zapłaty, w których wniósł o uchylenie nakazu zapłaty, wstrzymania jego natychmiastowej wykonalności i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu zarzutów pozwany potwierdził, iż łączyła go z powódka umowa handlowa na zabezpieczenie której wręczył powódce weksel in blanco. Nadto pozwany wskazał, iż brak pełnej płatności z tytułu faktury VAT nr (...) nastąpił w związku z tym, iż pozwany otrzymał informacje na temat wad zakupionego od powódki towaru, w związku z czym zgłosił reklamację powódce informując jednocześnie, iż wstrzymuje zapłatę do czasu jej rozpatrzenia. Pozwany wskazał, że powód nie wykazał w jaki sposób doszło do wyliczenia należności, na którą uzupełniony został weksel, a kwota ta znacznie przekracza nieuregulowane kwoty (k. 21-23).

W dniu 18 czerwca 2014 roku pełnomocnik powódki wniósł do Sądu pismo, w którym w całości podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w pozwie, wskazał, że kwota na którą uzupełniony został weksel obejmowała: 1) kwotę 10 824,95 zł z faktury (...)) kwotę 0,01 zł z faktury (...)) kwotę 1 413,34 zł odsetki z faktury (...)) kwotę 1 002,65 zł odsetki od faktury (...)) kwotę 41,62 odsetki od faktury (...)) kwotę 60,78 zł odsetki od faktury (...)) kwotę 6,48 zł odsetki od faktury (...)) kwotę 2 000 zł z tytułu kosztów windykacji należności od pozwanego. Powód wskazał, iż reklamacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem pozwany nie wykazał, iż styropian ten pochodził od powódki, nadto zastrzeżenia powoda budziło samo badanie próbki – wyniki badań nie zawierały podstawowych informacji dotyczących budowy, ani partii materiału, z której miała zostać pobrana próbka, a nadto brak również daty pobrania. Badania przeprowadził producent styropianu, a nie niezależna jednostka badawcza. Co kluczowe pozwany zarzuty przeciwko jakości dostarczonego styropianu podniósł dopiero po monicie o zapłatę, nadto mimo zastrzeżeń powoda co do wiarygodności wyników badań pozwany nie zlecił dalszych badań (k. 179-184).

Sąd zważył co następuje:

2K (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa (odpis z KRS – k. 9-12).

D. K. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w zakresie wykonywania pozostałych instalacji budowlanych (informacja z cedig – k. 13).

2K (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. sprzedawała D. K. (2) produkty budowlane (okoliczność bezsporna).

W dniu 28 września 2011 roku tytułem zabezpieczenia należności za towar sprzedany w ramach umowy o współpracy handlowej stron, pozwany złożył powódce weksel in blanco, który powódka miała prawo: wypełnić w każdym czasie po upływie terminu płatności za faktury, na sumę odpowiadającą zadłużeniu pozwanego, na które składają się: wierzytelności główne, odsetki za spóźnienie, wszelkie koszty poniesione w celu wyegzekwowania wierzytelności, w razie poniesienia jakichkolwiek szkód również wartość tych szkód niezależnie od kwot wynikających z faktur, zaopatrzyć datą płatności, datą wystawienia według własnego uznania, zaopatrzyć klauzulą „bez protestu” , zaopatrzyć miejscem płatności według własnego uznania. Powódka zobowiązała się wezwać pozwanego do zapłaty weksla na co najmniej 7 dni przed terminem płatności, na adres wystawcy (deklaracja wekslowa - k. 4).

W dniu 20 grudnia 2011 r. przedstawiciel powoda przesłał pozwanemu listę przeterminowanych zobowiązań, prosząc o jak najszybsze uregulowanie zaległych płatności (mail – k. 31).

W dniu 21 grudnia 2011 r. przedstawiciel pozwanego poinformował powoda, że generalny wykonawca B. zakwestionował jakość styropianu i do czasu wyjaśnienia reklamacji B. dotyczącej jakości styropianu dostarczonego przez powoda na budowę (...) wszelkie należności z tego tytułu zostają wstrzymane (mail – k. 31, 32). Badania płyt styropianowych E. (...) firmy (...) przeprowadzone przez P.P.U.H. (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością wykazały, że styropian nie spełnia wartości podanych w deklaracji zgodności (k. 28-30).

W trakcie współpracy stron powódka wystawiła pozwanej m.in.

- fakturę (...) na kwotę 25 390,28 zł z terminem płatności 10 grudnia 2011 r. – faktura ta obejmowała m.in. sprzedaż styropianu (...) 15 cm (faktura (...) – k. 25), która co do kwoty 10 565,23 zł została uiszczona w dniu 14 lutego 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 27), a następnie co do kwoty 4 000 zł w dniu 25 czerwca 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 26),

- fakturę (...) na kwotę 16 361,09 zł z terminem płatności 12 grudnia 2011 r. – faktura ta obejmowała m.in. sprzedaż styropianu (...) 15 cm (faktura (...) – k. 186), która co do kwoty 987,07 zł została uiszczona w dniu 14 lutego 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 193), co do kwoty 15 374,01 zł w dniu 8 czerwca 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 194)

- fakturę (...) na kwotę 4 494,42 zł z terminem płatności 17 grudnia 2011 r. (faktura (...) – k. 187), która została uiszczona w dniu 12 stycznia 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 190),

- fakturę (...) na kwotę 7 110,45 zł z terminem płatności 19 grudnia 2011 r. (faktura (...) – k. 188), która została uiszczona w dniu 12 stycznia 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 191),

- fakturę (...) na kwotę 1 011,06 zł z terminem płatności 25 grudnia 2011 r. (faktura (...) – k. 189), która została uiszczona w dniu 12 stycznia 2012 r. (potwierdzenie przelewu – k. 192).

W dniu 21 maja 2012 r. powódka zleciła Kancelarii (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. podjęcie czynności windykacyjnych kwoty 31 198,97 zł wobec D. K. (1), strony ustaliły należne wynagrodzenie za przyjęcie i prowadzenie sprawy w postępowaniu przedsądowym na kwotę 2 000 zł (umowa – k. 197-200, zeznania T. S.). Kancelaria (...) Sp. z o.o. podjęła działania w celu wyegzekwowania należności wobec powoda, w tym m.in. pismem z dnia 23 maja 2012 r. wezwała pozwanego do natychmiastowej zapłaty kwoty 30 198,97 zł w terminie 7 dni pod rygorem wszczęcia procedury windykacyjnej (zeznania T. S., wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania – k. 203-205).

Powódka z tytułu ww. umowy zapłaciła zleceniobiorcy kwotę 2 000 zł netto (faktura VAT (...) – k. 201, potwierdzenie przelewu – k. 202).

W dniu 26 lipca 2012 r. powódka wystawiła notę księgową nr (...) wzywającą do zapłaty odsetek za zwłokę w kwocie 1 641,97 zł obejmującą:

1) kwotę 248,36 zł naliczoną od kwoty 10 565,53 zł z faktury (...) za okres od 11 grudnia 2011 r. do 14 lutego 2012 r.,

2) kwotę 282,08 zł naliczoną od kwoty 4 000 zł z faktury (...) za okres od 11 grudnia 2011 r. do 25 czerwca 2012 r.,

3) kwotę 980,15 zł naliczoną od kwoty 15 374,01 zł z faktury (...) za okres od 13 grudnia 2011 r. do 08 czerwca 2012 r.,

4) kwotę 22,50 zł naliczoną od kwoty 987,07 zł z faktury (...) za okres od 13 grudnia 2011 r. do 14 lutego 2012r.,

5) kwotę 41,62 zł naliczoną od kwoty 4 494,42 zł faktury (...) za okres od 18 grudnia 2011 r. do 12 stycznia 2012 r.,

6) kwotę 60,78 z naliczon od kwoty 7 110,45 zł z faktury (...) za okres od 20 grudnia 2011 r. do 12 stycznia 2012 r.,

7) kwotę 6,48 zł naliczoną od kwoty 1 011,06 zł z faktury (...) za okres od 26 grudnia 2011 r. do 12 stycznia 2012 r. (nota NO/2012/8 – k. 195-196).

Powódka w dniu 26 lipca 2012 roku uzupełniła weksel na kwotę 15 349,83 zł z terminem płatności na dzień 02 sierpnia 2012 roku i wezwała pozwanego D. K. (1) do wykupu weksla własnego (weksel - k. 6, wezwanie do wykupu weksla - k. 5, potwierdzenie nadania – k. 7).

Na kwotę, na którą wystawiony został weksel składały się następujące kwoty:

- 10 824,95 zł niezapłacona część faktury (...),

- 0,01 zł niezapłacona część faktury (...),

- 882,90 zł odsetki od kwoty 10 824,95 zł z faktury (...),

- 248,36 zł odsetki od kwoty 10 565,33 zł z faktury (...),

- 282,08 zł odsetki od kwoty 4 000 zł z faktury (...),

- 980,15 zł odsetki od kwoty 15 374,01 zł z faktury (...),

- 22,50 zł odsetki od kwoty 987,07 zł z faktury (...),

- 41,62 zł odsetki od kwoty 4 494,42 zł z faktury (...),

- 60,78 zł odsetki od kwoty 7 110,45 zł z faktury (...),

- 6,48 zł odsetki od kwoty 1 011,06 zł z faktury (...).

- 2 000 zł należność dla Kancelarii (...) Sp. z o.o. z faktury (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dokumentów, których autentyczności strony nie kwestionowały i Sąd również nie miał wątpliwości, co do ich wartości dowodowej, dlatego mogły one stawić podstawę ustaleń w sprawie.

Zeznania przesłuchanego świadka J. G. (1) potwierdziły, że pozwany zgłaszał zastrzeżenia co do zgodności styropianu dostarczonego przez powoda z deklaracjami zgodności. Sąd ocenił te zeznania jako wiarygodne, lecz jednocześnie dowód ten nie miał znaczenia dla ustalenia istotnych okoliczności spornych między stronami.

Zeznania świadka T. S. potwierdziły zlecenie przez powoda Kancelarii (...) Sp. z o.o. działań windykacyjnych wobec pozwanego. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne mając na uwadze, że okoliczności podnoszone przez świadka wykazane zostały dołączoną do akt umową z dnia 21 maja 2012 r.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka J. G. (2) (k. 238) mając na uwadze, że pełnomocnik pozwanego nie wskazał prawidłowego adresu świadka.

Sąd zważył co następuje:

W razie wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza (art. 496 k.p.c.).

W sprawie niniejszej, nakaz zapłaty z dnia 9 listopada 2012 r. należało utrzymać w mocy w całości.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było to, że strony łączyła umowa o współpracy z dnia 28 września 2011 r. na zabezpieczenie wykonania której, pozwany wręczył powodowi weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową i powódka uzupełniła weksel na kwotę 15 349,83 zł z terminem płatności na dzień 02 sierpnia 2012 roku, a następnie wezwała pozwanego do jego wykupu.

Sporne natomiast pozostawało to, czy powódka wypełniła weksel kwotą zgodną z faktycznym zadłużeniem pozwanego, skoro pozwany złożył reklamację co do jakości styropianu uwzględnionego w fakturze VAT nr (...) w związku z czym wstrzymał się z płatnością w/w faktury na kwotę 10 824,95 zł do czasu rozpatrzenia reklamacji oraz czy powódka w sposób prawidłowy dokonała wyliczenia sumy wekslowej.

Zgodnie z powszechnie uznanymi poglądami przedstawicieli doktryny, a także zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego to na pozwanym ciążył obowiązek wykazania, iż powód wypełnił posiadany weksel niezgodnie z deklaracją wekslową (tak: Czarnecki, Bagińska – Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. C.H. Beck, Warszawa 1998, str. 79, Nb 105, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 24.02.1928 r., I C 2161/27, PPH 1929/456). Podnieść należy, iż pozwany był uprawniony do podniesienia wobec powódki zarzutów ze stosunku podstawowego odnoszących się do braku istnienia wierzytelności. Ten stosunek podstawowy, ma zasadnicze znaczenie dla kwestii odpowiedzialności pozwanego. Wprawdzie zobowiązanie wekslowe prowadzi do powstania zobowiązania o charakterze abstrakcyjnym, ale nie wyklucza to możliwości podniesienia się przez wystawcę weksla zarzutów do stosunku podstawowego, który stał się w ogóle podstawą do wystawania tego weksla.

Zobowiązanie wekslowe, wynikające z weksla własnego, niezupełnego, wystawionego i wręczonego remitentowi w związku z zawarciem określonego stosunku prawnego powstaje, w zakresie wyznaczonym treścią nadaną mu wskutek jego uzupełnienia, z chwilą wręczenia. Ma ono charakter samodzielny i abstrakcyjny, niezwiązany z podstawą prawną przyjęcia zobowiązania (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2009 roku w sprawie II CSK 452/08, LEX nr 599754).

W tym miejscu należy podnieść, iż atrakcyjność abstrakcyjnego charakteru zobowiązania polega na możliwości oderwania obowiązku zapłaty od stosunku podstawowego, który jest przedmiotem zabezpieczenia. W ten sposób zabezpieczenie zyskuje znacznie na pewności. Zobowiązanie o abstrakcyjnym charakterze zostaje zatem oderwane od przyczyn, dla których doszło do powstania tego zobowiązania. Jest to węzeł prawny, który powstaje z samej woli zobowiązanego, nie mniej jednak nie oznacza to braku jego przyczyny. Zobowiązanie abstrakcyjne nie może zatem być utożsamiane z zobowiązaniem bez przyczyny, bowiem przyczynę prawną posiada, a jedynie zostaje od niej odłączone. Każde zobowiązanie, w tym abstrakcyjne posiada swoją przyczynę. W przedmiotowej sprawie tą przyczyną, czyli stosunkiem podstawowym dla zobowiązania wekslowego jest umowa współpracy handlowej

W konsekwencji zarzuty ze stosunku podstawowego mogły zostać podniesione przez pozwanego, ponieważ ograniczenia w podnoszeniu zarzutów przewidziane w art. 17 ustawy prawo wekslowe nie znajdują zastosowania w stosunku pomiędzy wystawcą weksla a remitentem. Owa możliwość podnoszenia zarzutów odnoszących się do stosunku podstawowego wynika z faktu, iż abstrakcyjny charakter zobowiązania wekslowego mający swoje źródło w treści art. 10 i 17 ustawy prawo wekslowe ulega istotnemu osłabieniu w relacji wystawca weksla – remitent. Ograniczenia w podnoszeniu zarzutów przez dłużników wekslowych zawarte w art. 10 i 17 prawa wekslowego służą bowiem bezpieczeństwu obrotu wekslowego i dlatego też znajdują zastosowanie tylko wtedy, gdy zapłaty od dłużnika wekslowego domaga się osoba trzecia, która nabyła weksel na podstawie czynności unormowanej w prawie wekslowym. Tym samym w bezpośrednich stosunkach stron czynności wekslowej, ograniczenia te nie mogą znaleźć zastosowania. Powyższe oznacza, iż po wniesieniu zarzutów od nakazu zapłaty pozwany był uprawniony do przeniesienia sporu na płaszczyznę stosunku cywilnoprawnego. Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje uzasadnienie w treści orzeczeń Sądu Najwyższego i ich uzasadnień (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2000 roku w sprawie V CKN 136/00, OSNCP 2001/6/89 i z dnia 27 kwietnia 2001 roku w sprawie III CKN 341/00, OSNCP 2002/4/50).

Zdaniem Sądu pozwany nie wykazał, aby brak było po jego stronie zobowiązania do zapłaty na rzecz powoda kwoty 15 349,83 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Powódka dokonała uzupełnienia weksla in blanco zgodnie z łączącą strony deklaracją wekslową. W punkcie 1 strony ustaliły, iż remitent (powódka) ma prawo wypełnić weksel w każdym czasie po upływie terminu płatności za faktury, na sumę odpowiadającą zadłużeniu wystawcy (pozwanego), na które składają się: wierzytelności główne, odsetki za opóźnienie, wszelkie koszty poniesione w celu wyegzekwowania wierzytelności, a w razie poniesienia jakichkolwiek szkód w następstwie niewypełnienia obowiązków wynikających z umowy również wartość tych szkód niezależnie od kwot wynikających z wystawionych faktur VAT. Tym samym powódka dokonując uzupełnienia weksla wzięła pod uwagę kwotę w wysokości 10 824,95 zł tytułem nieuregulowanej części faktury VAT nr (...) oraz odsetki od tej kwoty na dzień 26 lipca 2012 r. tj. na dzień wezwania do wykupienia weksla na kwotę 882,90 zł, kwotę w wysokości 0,001 zł pozostałej do zapłaty z faktury VAT nr (...), odsetki w wysokości 1 641,97 zł tytułem opóźnienia w regulowaniu płatności z tytułu faktur VAT nr (...), VAT (...), (...), (...), (...) oraz koszty prowadzenia windykacji należności w wysokości 2 000 zł, co w sumie stanowi kwotę w wysokości 15 349,83 zł – a więc taką na jaką wypełniony został weksel in blanco. Sposób w jaki powódka dokonała wyliczenia sumy wekslowej przedstawiła w złożonym przez siebie piśmie procesowym z dnia 18 czerwca 2014 roku, który zdaniem Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę pozostaje w całkowitej zgodności zarówno z deklaracją wekslową jak i z rzeczywistymi stanem należności od pozwanego dla strony powodowej.

Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty zakwestionował prawidłowość wystawienia przez powódkę weksla w zakresie kwoty 10 824,95 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) wskazując, iż pozwany wstrzymał płatność z w/w faktury w związku z reklamacją dotyczącą jakości towaru (styropianu) z przyjętą deklaracją zgodności do czasu jej rozpatrzenia. Podkreślenia wymaga, iż korespondencję e – mail trudno rozpatrywać w kategorii reklamacji, bowiem stanowiła ona jedynie informację, iż do czasu zakończenia reklamacji B. dotyczącej jakości styropianu pozwany wstrzymuje wszelkie płatności. Po drugie pozwany nie wskazał zarówno z jakiej partii towaru stwierdzono jego niezgodność z deklaracją zgodności, przede wszystkim, czy z owej partii pochodził przedmiotowy styropian zakupiony u powoda, nie podano również podstawowych danych takich jak np. daty podania próbki do badania oraz budowy na której stwierdzono użycie niepełnowartościowego materiału. Abstrahując od powyższego wątpliwości budzi również podmiot przeprowadzający badania styropianu, na co zwróciła uwagę powódka wskazując, iż badanie nie zostało przeprowadzone przez niezależną jednostkę badawczą, której wyniki mogłyby być miarodajne, lecz przez producenta styropianu. Nadto wskazać należy, iż faktura (...) opiewała łącznie na kwotę 25 390,28 zł, przy czym należność za styropian wynosiła 12 052,80 zł, stąd uiszczona przed wytoczeniem niniejszego postępowania kwota 14 565,33 zł choćby w części musiała obejmować również należność za kwestionowany styropian. Również faktura (...) obejmowała w zakresie kwoty 12 499,20 zł należność za sprzedany styropian (k. 186) i należność z tej faktury została uiszczona przed wszczęciem niniejszego postępowania. Tym samym pozwany nie wykazał zasadności wstrzymywania z zapłatą za sprzedany styropian, bowiem brak jest podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że zastrzeżenia co do jakości dotyczyły styropianu zakupionego u powódki. Podkreślenia wymaga, iż to pozwana wskazując na konkretne okoliczności zobowiązana była do przedstawienia dowodów na jej potwierdzenie, czego nie dokonała. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. W świetle zaś art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wykazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zatem gdy strona nie przedstawia dowodów, należy uznać, że dany fakt nie został wykazany.

Należy wskazać, iż powódka posiadała prawo do zaliczenia do sumy wekslowej kwoty w wysokości 2 000 zł tytułem kosztów windykacji należności. Powódka wykazała, iż od dnia 21 maja 2012 roku związana jest z Kancelarią (...) sp. z o.o. umową zlecenia windykacji należności. Nadto strony na podstawie w/w zlecenia ustaliły wysokość wynagrodzenia z tytułu windykacji należności na kwotę 2.000,00, które to wynagrodzenie powódka zobowiązana była uiścić na podstawie wystawionej faktury VAT i które w konsekwencji uiściła, o czym stanowi przedstawione przez powódkę potwierdzenie wykonania przelewu. Nadto zgodnie z deklaracją wekslową remitent (powódka) miał prawo wypełnić weksel również w zakresie wszelkich kosztów poniesionych w celu wyegzekwowania należności. Tym samym zasadne było doliczenie przez powódkę do sumy wekslowej kosztów prowadzenia windykacji.

Powódka miała również prawo do naliczenia odsetek ustawowych za zwłokę w związku z nieterminowym regulowaniem przez pozwanego faktur VAT stosownie do treści art. 481 § 1 k.c. zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Powódka przedstawiła zarówno faktury VAT jak i dowody wpłat, na podstawie, których w sposób prawidłowy dokonała wyliczenia odsetek ustawowych za zwłokę, które również zgodnie z deklaracją wekslową składała się na sumę wekslową.

Reasumując powyższe rozważania jednoznacznie stwierdzić należy, iż kwota w wysokości 15 349,83 zł na którą opiewa weksel stanowi rzeczywisty stan zadłużenia pozwanego wobec powódki.

Stosownie do treści art. 496 k.p.c. uznając zasadność wydanego przez Sąd w dniu 09 listopada 2012 roku nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym należało utrzymać go w całości również w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach, o czym Sąd orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

Na kanwie niniejszej sprawie toczyły się dwa postępowania incydentalne – wywołane wnioskiem powoda o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego oraz wnioskiem pozwanego o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności nakazu zapłaty, w których toczyło się postępowanie zażaleniowe. W orzeczeniu kończącym postępowanie należało orzec również o kosztach ww. incydentalnych postępowań. Sad wydając rozstrzygnięcie w tym zakresie kierował się zasadą odpowiedzialnością za wynik całego procesu. W tej kwestii wypowiedział się Sad Najwyższy w postanowieniu z dnia 07 listopada 1966 roku w sprawie o sygn. akt I PZ 66/66, w którym wskazał, iż „stronie wygrywającej sprawę należy się od przeciwnika zwrot kosztów procesu, w tym także zwrot kosztów postępowania incydentalnego, chociażby w postępowaniu tym – strona taka uległa przeciwnikowi. W sytuacji takiej bowiem decyduje w zakresie kosztów ostateczny wynik sprawy (art. 98 k.p.c.)” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2009 roku w sprawie o sygn. akt V CZ 46/09).

Pomimo, iż postanowieniem z dnia 03 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy w W. XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy uchylił zaskarżone postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zabezpieczającego uwzględniając tym samym zażalenie pozwanego, Sąd mając na uwadze wynik procesu zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę w wysokości 1 028 zł, na którą złożyła się kwota 428 zł ustalona przez Komornika Sądowego postanowieniem z dnia 15 lutego 2013 roku w przedmiocie kosztów postępowania zabezpieczającego oraz kwota w wysokości 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Regulujące wysokość należnego powodowi wynagrodzenia rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2002, nr 163, poz. 1349) nie określa wysokości wynagrodzenia za prowadzenie sprawy w postępowaniu zabezpieczającym. W takim też wypadku, zgodnie z treścią § 5 ww. rozporządzenia, wysokość stawek minimalnych ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. W niniejszej sprawie najbardziej zbliżone są stawki za prowadzenie spraw egzekucyjnych, co uzasadnia odpowiednie zastosowanie stawek minimalnych, przewidzianych w § 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z § 6 pkt 5 ww. rozporządzenia, tj. 25% stawki minimalnej - za prowadzenie spraw egzekucyjnych innego rodzaju niż egzekucja z nieruchomości. Powódka wnioskowała o zabezpieczenie należności w kwocie 15 349,33 złotych, stwierdzonej nakazem zapłaty z dnia 09 listopada 2012 roku. W tych okolicznościach należne jej wynagrodzenie za prowadzenie postępowania zabezpieczającego powinno wynosić 600 złotych, tj. 25% ze stawki minimalnej, określonej w § 6 pkt 5 ww. rozporządzenia (2 400 złotych).

Co do postępowania w przedmiocie wniosku o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności nakazu zapłaty Sąd przyznał powódce od pozwanego kwotę 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie zażaleniowe w oparciu o § 12 ust 2 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 ww. rozporządzenia.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego.