Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 1858/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniach 5.05.2014 r., 2.06.2014 r., 9.07.2014 r., 3.09.2014 r., 20.11.2014 r., 14.01.2015 r.

s p r a w y : A. O.

syna S. i E. z domu S.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1. w listopadzie 2012r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie wskazał swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 800 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości nie był uprawniony do przyjmowania pieniędzy i po otrzymaniu wpłaty nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...) - M. G., który po przyjeździe A. N. pokrył koszty brakującej zaliczki czym działał na szkodę M. G. - przy czym zarzucany mu czyn popełnił będąc uprzednio skazany za przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 208/10 z dnia 28.01.2010 r. za czyny z art. 284 § 2 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 miesięcy pozbawienia wolności połączone w karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary, której wykonanie zarządzono i odbywał karę w okresie od 2.08.2009 do 3.08.2009 i 12.01.2011 do 26.10.2011

tj. o czyn z art. 286 § l kk w zw. z art. 64 § l kk

2. w grudniu 2012 r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), polecił przelanie kwoty zaliczki i w dniu 6.12.2012r. kwota 200 zł została przelana na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) - M. G., który po przyjeździe I. P. (1) pokrył koszty brakującej zaliczki - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

3. w styczniu 2013 r. w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził R. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), polecił przelanie kwoty 423,00 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...) A. L., a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...)- M. G., który po przyjeździe pokrył koszty brakującej zaliczki czym działał na szkodę M. G. - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

4. w lutym 2013r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził L. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził ją w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta, na które przelała on kwotę 288 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S. a pobyt nie został zrealizowany czym działał na szkodę L. S. i A. S. - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

5. w dniu 18 marca 20l3r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził pokrzywdzonego w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które przelała on kwotę 765 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonatowi (...) a pobyt nie został zrealizowany czym działał na szkodę W. K., A. S. - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

6. w miesiącu kwietniu 2013 r. w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził G. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie zaliczki i przelał on w dniu 26.04.2013r. kwotę 720 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S. a pobyt nie został zrealizowany z powodu braku przedpłaty czym działał na szkodę G. S., który nie odzyskał przedpłaty - czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

7. w kwietniu 20l3r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził L. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które polecił wykonanie przelewy i w dniu 22.04.2013r. przelał on kwotę 800 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S. (...) a pobyt nie został zrealizowany z powodu braku przedpłaty czym działał na czym działał na szkodę L. K. który nie odzyskał przedpłaty - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

8. w maju 2013r w K. woj. (...) działając czynem ciągłym z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził dwukrotnie J. D. - prowadzącą firmę PPHU i (...) - (...)
Rozprza do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził pokrzywdzoną w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które przelała ona kwotę 2.000 zł, i w dniu 21.05.2013r kwotę 4.212 na poczet zaliczki i płatności za pobyt w pensjonacie (...) grupy wycieczkowej a w rzeczywistości wpłat nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S., czym działał na szkodę J. D. PPHU i (...) - (...) (...) i Pensjonatu (...) reprezentowanego przez A. S. który pokrył koszty pobytu w części zaliczkowanej w kwocie 2000 zł i 4.321 zł - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

9. w maju 2013r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził ją w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które przelała ona w dniu 16 maja 2013r. kwotę 395 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S. a pobyt nie został zrealizowany czym działał na szkodę J. P., która nie odzyskała tej kwoty - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do
przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

10. w maju 2013r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził pokrzywdzonego w błąd podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta, na które przelał on kwotę 400 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), a w rzeczywistości tej
kwoty nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...) A. S. a pobyt nie został zrealizowany albowiem został poinformowany o wyłudzeniu czym działał na szkodę A. K. (1) - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § l kk

11. w maju 2013r w K. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził B. W. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) i twierdząc, że reprezentuje także pensjonat (...)wprowadził ją w błąd podczas rozmowy telefonicznej
dotyczącej złożenia rezerwacji, przedstawiając się jako osoba prowadząca pensjonat a następnie podając swój numer konta w Banku (...), na które przelała ona kwotę 1.000 zł na poczet zaliczki za pobyt w pensjonacie (...) grupy młodzieży, a w rzeczywistości tej kwoty nie przekazał osobie prowadzącej pensjonat K. S. i sporządził w celu użycia za autentyczną podrobioną fakturę podając dane sprzedawcy PPHU (...) i wpisując datę 20.05.2013r. i taki dokument przekazał B. W. czym działał na szkodę B. W., w kwocie 300 zł i K. S. który dopłacił do pobytu 700 zł - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

12. w dniu 16 maja 2013roku w J. w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci umowy cesji praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych sieci (...) w ten sposób, że na tym dokumencie podrobił podpis
abonenta M. C. a następnie tak podrobionego dokumentu użył w punkcie usług (...) na mocy, którego nastąpiło przeniesienie numeru telefonicznego na A. S.

tj. czyn z art. 270 § 1 kk

13. w maju 2013 roku w K. działając czynem ciągłym z góry powziętym zamiarem, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w dniu 22 maja 2013 roku wyłudził doładowania konta numeru telefonu w sieci (...) z numeru (...)na który była sporządzona umowa cesji na A. S. na inny numer telefonu na kwotę
50 zł i korzystając z tych samych możliwości dwukrotnie doładował każdorazowo po 50 zł swój numer telefonu oraz korzystał z usług telekomunikacyjnych z tego numeru telefony na kwotę 133,40 zł czym spowodował łączne straty w kwocie 283,47 zł na szkodę A.
S. - przy czym zarzucany mu czyn popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt. I

tj. czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

I. Uznaje oskarżonego A. O. za winnego tego, że w dniu 30 listopada 2012 roku w K., będąc zatrudniony w pensjonacie (...), prowadzonym przez M. G. i upoważniony do przyjmowania pieniędzy od klientów pensjonatu, przywłaszczył wpłacone przez A. N. tytułem zaliczki pieniądze w kwocie 800 złotych, czym działał na szkodę M. G., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.01.2010 r. sygn. akt II K 208/10, m.in. za czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.08.2009 r. do 3.08.2009 r. i od 12.01.2011 r. do 26.10.2011 r., tj. występku z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. uznaje oskarżonego A. O. za winnego popełnienia ciągu przestępstw polegających na tym, że:

- w lutym 2013 roku, nie później niż w dniu 13 lutego 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził L. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 288,62 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez L. S. w dniu 13 lutego 2013 r. kwoty 288,62 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę L. S., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w marcu 2013 roku, nie później niż w dniu 18 marca 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 765 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez W. K. w dniu 18 marca 2013 r. kwoty 765 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, czym działał na szkodę W. K., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 26 kwietnia 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził G. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 720 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez G. S. w dniu 26 kwietnia 2013 r. kwoty 720 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę G. S., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 22 kwietnia 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził L. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 800 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez L. K. w dniu 22 kwietnia 2013 r. kwoty 800 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę L. K., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził J. D. i A. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że podczas rozmowy dotyczącej warunków potwierdzenia złożonej uprzednio rezerwacji, wprowadził J. D. w błąd, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 2.000 złotych i kwoty 2.000 złotych z tytułu zaliczek za pobyt w pensjonacie (...) dwóch grup wycieczkowych, co J. D. wykonała w dniu 7 maja 2013 r. oraz kwoty 4.312 złotych jako płatności za pobyt w tym pensjonacie jednej z tych grup, co J. D. wykonała w dniu 21 maja 2013 r., podczas gdy nie był pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy na swoje konto, po czym po dokonaniu przez J. D. dwóch przelewów w kwotach po 2.000 złotych wprowadził A. S. w błąd w ten sposób, że poinformował go o obecności w dniu 9 maja 2013 r. J. D. na terenie pensjonatu (...) i dokonaniu przez nią wpłaty zaliczki w kwocie 2.000 złotych oraz przekazał mu jako przyjętą od niej w gotówce sumę 2.000 złotych, co nie miało miejsca w rzeczywistości, w związku z czym A. S. dokonał potwierdzenia rezerwacji pobytu obu grup wycieczkowych, czym działał na szkodę A. S., który w związku z potwierdzoną przez niego rezerwacją poniósł koszty pobytu jednej grupy w kwocie 4.312 złotych oraz J. D., która poniosła koszty pobytu drugiej grupy w kwocie 2.000 złotych, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 16 maja 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 395 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy na swoje konto i po przelaniu przez J. P. w dniu 16 maja 2013 r. kwoty 395 złotych nie przekazał prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę J. P., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 15 maja 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 400 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy na swoje konto i po przelaniu przez A. K. (1) w dniu 15 maja 2013 r. kwoty 400 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat A. S., ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę A. K. (1), tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 21 maja 2013 r., w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził B. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za osobę reprezentującą pensjonat (...) i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 1.000 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...) nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy i po przelaniu przez B. W. w dniu 21 maja 2013 r. kwoty 1.000 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat K. S., czym działał na szkodę B. W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

przyjmując, iż czynów tych dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.01.2010 r. sygn. akt II K 208/10, m.in. za czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.08.2009 r. do 3.08.2009 r. i od 12.01.2011 r. do 26.10.2011 r., tj. występków z art. 286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. uznaje oskarżonego A. O. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt. 12 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 270 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone w pkt. I, II i III części dyspozytywnej wyroku wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

V. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez uiszczenie:

- na rzecz pokrzywdzonego M. G. kwoty 800 (osiemset) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonej L. S. kwoty 288,62 (dwieście osiemdziesiąt osiem 62/100) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonego W. K. kwoty 765 (siedemset sześćdziesiąt pięć) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonego G. S. kwoty 720 (siedemset dwadzieścia) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonego L. K. kwoty 800 (osiemset) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonego A. S. kwoty 4.312 (cztery tysiące trzysta dwanaście) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonej J. D. kwoty 2.000 (dwa tysiące) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonej J. P. kwoty 395 (trzysta dziewięćdziesiąt pięć) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonego A. K. (1) kwoty 400 (czterysta) złotych;

- na rzecz pokrzywdzonej B. W. kwoty 1000 (tysiąca) złotych;

VI. ustala, iż oskarżony A. O. dopuścił się tego, że w dniu 6 grudnia 2012 roku w K., będąc zatrudniony w pensjonacie (...), prowadzonym przez M. G. i upoważniony do przyjmowania pieniędzy od klientów pensjonatu, przywłaszczył wpłacone przez I. P. (1) tytułem zaliczki pieniądze w kwocie 200 złotych, czym działał na szkodę M. G., tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. postępowanie umarza;

VII. ustala, iż oskarżony A. O. dopuścił się tego, że w dniu 10 stycznia 2013 roku w K., będąc zatrudniony w pensjonacie (...), prowadzonym przez M. G. i upoważniony do przyjmowania pieniędzy od klientów pensjonatu, przywłaszczył wpłacone przez R. L. tytułem zaliczki pieniądze w kwocie 423 złotych, czym działał na szkodę M. G., tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. postępowanie umarza;

VIII. uniewinnia oskarżonego A. O. od popełnienia zarzuconego mu czynu, opisanego w pkt. 13 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k.

IX. na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci oryginału umowy cesji, bliżej opisanej w wykazie DRZ pod poz. 6, na karcie 27 akt sprawy;

X. na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, bliżej opisanych w wykazie DRZ pod poz. 1-5, 7-13, na karcie 27 i 28 akt sprawy;

XI. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego A. O. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. S. kwotę 1140 złotych tytułem poniesionych przez niego wydatków wynikających z zastępstwa procesowego;

XII. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. G. kwotę 1140 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 262,20 złotych tytułem podatku VAT;

XIII. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

A. O. był zatrudniony w pensjonacie (...) w K. przy ul. (...), prowadzonym przez M. G.. Jako pracownik tego pensjonatu A. O. był upoważniony przez M. G. m.in. do dokonywania rezerwacji, rozliczania gości obiektu i pobierania od nich pieniędzy. Dokonując rezerwacji A. O. podawał klientom pensjonatu swój prywatny numer konta, prowadzonego w Banku (...) S.A. i na ten rachunek polecał im dokonywanie wpłat tytułem zaliczek na rezerwowane pobyty.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka M. G. k. 30-31, 169-170, 172-173, 439-440,

W listopadzie 2012 roku pobyt w pensjonacie (...) rezerwował A. N.. W dniu 30 listopada 2012 roku wpłacił on na wskazane wyżej prywatne konto A. O. zaliczkę w kwocie 800 złotych. A. N. odbył w całości zarezerwowany uprzednio pobyt w pensjonacie (...) w K.. Natomiast A. O. nie przekazał M. G. wpłaconych przez A. N. pieniędzy w kwocie 800 złotych, lecz przywłaszczył je.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka M. G. k. 30-31, 169-170, 172-173, 439-440, zeznania świadka A. N. k. 187, dowód wpłaty k. 26, 188, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W grudniu 2012 roku pobyt w pensjonacie (...) rezerwowała I. P. (1). W dniu 6 grudnia 2012 roku wpłaciła ona na wskazane przez A. O. jego prywatne konto zaliczkę w kwocie 200 złotych. I. P. (2) odbyła w całości zarezerwowany uprzednio pobyt w pensjonacie (...) w K.. Natomiast A. O. nie przekazał M. G. wpłaconych przez I. P. (1) pieniędzy w kwocie 200 złotych, lecz przywłaszczył je.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka M. G. k. 30-31, 169-170, 172-173, 439-440, zeznania świadka I. P. (1) k. 184, dowód wpłaty k.26, 186, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W styczniu 2013 roku R. L. rezerwował pobyt w pensjonacie (...) dla swojej córki A. L.. W dniu 10 stycznia 2013 roku wpłacił on na wskazane przez A. O. jego prywatne konto zaliczkę w kwocie 423 złote. A. L. odbyła w całości zarezerwowany uprzednio pobyt w pensjonacie (...) w K.. Natomiast A. O. nie przekazał M. G. wpłaconych przez R. L. pieniędzy w kwocie 423 złote, lecz przywłaszczył je.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka M. G. k. 30-31, 169-170, 172-173, 439-440, zeznania świadka R. L. k. 254, dowód wpłaty k.26, 257, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160, potwierdzenie rezerwacji k.256,

W styczniu 2013 roku M. G. rozwiązał umowę o pracę z A. O.. Wówczas A. S., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) w K., a w ramach tej działalności pensjonat (...) w K. przy ul. (...), zatrudnił A. O. jako kucharza w tym obiekcie. A. O. był zatrudniony w tym pensjonacie na czas określony, od 1 lutego 2013 r. do 30 kwietnia 2013 r. Ponadto za zgodą A. S. mieszkał on na terenie pensjonatu. A. O. z tytułu zatrudnienia nie był upoważniony do pobierania na swoje konto w banku (...) S.A. pieniędzy z tytułu zaliczek wpłacanych przez gości pensjonatu. Mimo to postanowił on stosować proceder wprowadzania w błąd gości pensjonatu poprzez wskazywanie im zamiast firmowego numeru konta pensjonatu, swojego prywatnego konta w banku (...) S.A., a od maja 2013 r. także swojego konta w banku (...). Nadto utworzył swoją skrzynkę pocztową „(...)”, którą wykorzystywał do kontaktów z klientami pensjonatu.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka M. G. k. 30-31, 169-170, 172-173, 439-440, zeznania świadka H. A. k.86-87, 441, świadectwo pracy k.20,

W lutym 2013 roku, nie później niż w dniu 13 lutego 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną z L. S. dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tej rozmowy A. O. wprowadził w błąd L. S. w ten sposób, że wskazał jej zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 288,62 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 13 lutego 2013 r. L. S. przelała na wskazane przez A. O. konto kwotę 288,62 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji pobytu wpłacającej, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany.

dowód: zeznania świadka L. S. k. 202, zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W marcu 2013 roku, nie później niż w dniu 18 marca 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną oraz korespondencję mailową z W. K., dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tej rozmowy A. O. wprowadził w błąd W. K., wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 765 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 18 marca 2013 r. W. K. przelał na wskazane przez A. O. konto kwotę 765 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji pobytu W. K.. W. K. zrealizował swój pobyt po dokonaniu ponownej rezerwacji u A. S. i kolejnej wpłacie zaliczki, tym razem już na właściwe konto bankowe prowadzącego pensjonat.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka W. K. k.75, dowód wpłaty k. 26, 78, korespondencja mailowa k. 76-77, 79, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 26 kwietnia 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną oraz korespondencję mailową z G. S. dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tej rozmowy A. O. wprowadził w błąd G. S. wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 720 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 26 kwietnia 2013r. G. S. przelał na wskazane przez A. O. konto kwotę 720 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji pobytu G. S., w związku z czym jego pobyt nie został zrealizowany.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka G. S. k. 46, dowód wpłaty k. 26, korespondencja mailowa k. 47-50, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 22 kwietnia 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną oraz korespondencję mailową ze skrzynki pocztowej „(...)z L. K. dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tej rozmowy A. O. wprowadził w błąd L. K., wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 800 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 22 kwietnia 2013 r. L. K. przelał na wskazane przez A. O. konto kwotę 800 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji pobytu L. K., w związku z czym jego pobyt nie został zrealizowany.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka L. K. k.53-55, dowód wpłaty k. 26, korespondencja mailowa k. 56, 60-61, potwierdzenie przelewu k. 57, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.157-160,

W maju 2013 roku, pomimo rozwiązania umowy o pracę z A. O., A. S. pozwolił oskarżonemu w dalszym ciągu mieszkać w pensjonacie (...). W tym czasie A. S. prowadził negocjacje z J. D., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą PPHU i (...) – (...) w R., dotyczące pobytu w pensjonacie (...) dwóch grup turystów. Potwierdzeniem rezerwacji miało być wpłacenie przez J. D. zaliczek dotyczących rezerwowanych pobytów. A. O., posiadając informacje dotyczące rezerwowanych pobytów, podczas rozmowy dotyczącej warunków potwierdzenia złożonej uprzednio rezerwacji oraz w korespondencji mailowej prowadzonej z utworzonej uprzednio przez siebie skrzynki pocztowej „(...)wprowadził J. D. w błąd, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 2.000 złotych i kwoty 2.000 złotych z tytułu zaliczek za pobyt w pensjonacie (...) dwóch grup wycieczkowych, co J. D. wykonała w dniu 7 maja 2013 r. oraz kwoty 4.312 złotych jako płatności za pobyt w tym pensjonacie jednej z tych grup, co J. D. wykonała w dniu 21 maja 2013r., Po dokonaniu przez J. D. dwóch przelewów w kwotach po 2.000 złotych A. O. uzyskał informację, iż A. S. zamierza skreślić rezerwację J. D. w związku z niewpłaceniem przez nią zaliczek. Wówczas A. O. wprowadził A. S. w błąd w ten sposób, że poinformował go o obecności w dniu 9 maja 2013 r. J. D. na terenie pensjonatu (...) i dokonaniu przez nią wpłaty zaliczki w kwocie 2.000 złotych oraz przekazał mu jako przyjętą od niej w gotówce za potwierdzeniem w dowodzie wpłaty KP 14/1 sumę 2.000 złotych, co nie miało miejsca w rzeczywistości. W takiej sytuacji A. S. dokonał potwierdzenia rezerwacji pobytu obu grup wycieczkowych. Zarezerwowane w ten sposób pobyty grup wycieczkowych zostały zrealizowane, przy czym A. S., poniósł koszty pobytu jednej grupy w kwocie 4.312 złotych, zaś J. D. poniosła koszty pobytu drugiej grupy w kwocie 2.000 złotych.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka J. D. k. 67-68 (odpis k.393), 94, 334 (odpis k.394), korespondencja mailowa k. 6, 7, 8, 9, potwierdzenia przelewów k. 12, 13, 14, protokół zatrzymania rzeczy k. 23-25, dowód wpłaty KP 14/1 k. 26, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.154,

Także w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 16 maja 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną oraz korespondencję mailową ze skrzynki pocztowej „(...)z J. P., dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tych rozmów A. O. wprowadził w błąd J. P., podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 395 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 16 maja 2013 r. J. P. przelała na wskazane przez A. O. konto kwotę 395 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji pobytu J. P., w związku z czym jej pobyt nie został zrealizowany.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka J. P. k. 34-35, korespondencja mailowa k. 36-41, potwierdzenie przelewu k. 42, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.154,

W maju 2013 roku, nie później niż w dniu 15 maja 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowę telefoniczną z A. K. (1) dotyczącą rezerwacji pobytu w pensjonacie (...). Podczas tej rozmowy wprowadził go w błąd podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 400 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...). W dniu 15 maja 2013 r. A. K. (1) przelał na wskazane przez A. O. konto kwotę 400 złotych. Kwoty tej A. O. nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym A. K. (1) nie zrealizował pobytu.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka A. K. (1) k. 222-223 (odpis k.398), potwierdzenie rezerwacji wystawione przez A. O. wraz z danymi do wpłaty zaliczki k. 224, potwierdzenie wpłaty k.225, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.154,

Również w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 21 maja 2013 r. w K., A. O. prowadził rozmowy telefoniczne oraz korespondencję mailową z utworzonego przez siebie adresu (...), z B. W.. Rozmowy te dotyczyły rezerwacji pobytu grupy uczniów z Zespołu Szkolno - Przedszkolnego w S. w pensjonacie Na (...), prowadzonym przez K. S.. Podczas tej rozmowy A. O. wprowadził w błąd B. W., podając się za osobę reprezentującą pensjonat Na (...) i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 1.000 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie Na (...), podczas gdy nie był ani pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy. Ponadto A. O. na żądanie B. W. sporządził fakturę VAT PRO-FORMA z dnia 20 maja 2013 r., w której wpisał nieprawdziwe i nieistniejące dane sprzedawcy PPHU (...), dotyczącą płatności za pobyt w tym pensjonacie i przesłał ją drogą mailową B. W.. Po przelaniu przez B. W. w dniu 21 maja 2013 r. kwoty 1.000 złotych A. O. nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...). K. S., po ujawnieniu powyższej sytuacji, wyraził zgodę na zrealizowanie pobytu grupy uczniów i uzgodnił z B. W., iż wpłaci ona na jego rzecz kwotę 300 złotych tytułem zaliczki oraz obniżył jej koszty pobytu o kwotę 700 złotych.

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514 , zeznania świadka B. W. k.82-83, zeznania świadka K. S. k. 179-180, 459, zeznania świadka E. M. (1) k. 182, korespondencja mailowa k.10, faktura VAT PRO-FORMA k.11, potwierdzenie transakcji k. 84, zestawienie operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...) k.154,

W toku postępowania ustalono także, iż A. O., za zgodą M. C., użytkował należący uprzednio do niej i wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej telefon komórkowy o numerze 883 622 586. A. O. uzgodnił z A. S. i M. C. przekazanie tego numeru telefonu przez M. C. na rzecz A. S. w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W dniu 16 maja 2013roku w Jeleniej Górze A. O., w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci umowy cesji praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych sieci P. w ten sposób, że na tym dokumencie podrobił podpis abonenta M. C., a następnie tak podrobionego dokumentu użył w punkcie usług (...) na mocy, którego nastąpiło przeniesienie numeru telefonicznego na A. S.. Zgodnie z ustną umową zawartą pomiędzy A. S. i A. O. telefon ten był w dalszym ciągu użytkowany przez oskarżonego. Za korzystanie z niego oskarżony miał uiścić z rachunek po jego wystawieniu przez operatora. Z telefonu tego A. O. dokonał trzykrotnie doładowania w kwotach po 50 złotych każde na inny numeru telefonu oraz korzystał z usług telekomunikacyjnych na kwotę 133,40 zł, przy czym z należności tych nie rozliczył się z A. S..

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498, zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514, zeznania świadka M. C. k. 90-91 (odpis k.396-397), umowa przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych k.26, faktura za usługi telekomunikacyjne k. 238,

W dniu 21 maja 2013 roku A. S. odczytał wiadomość mailową nadesłaną przez B. W., a dotyczącą przelewu pieniędzy za usługi hotelowe oraz fakturę, wystawioną w związku z tymi usługami przez A. O.. Wówczas też postanowił on wyjaśnić tę sytuację z A. O.. Po rozmowie z A. S., w nocy i w ukryciu, A. O. opuścił zajmowany przez siebie pokój w pensjonacie (...). Na podstawie pozostawionych przez oskarżonego dokumentów A. S. ujawnił prowadzony przez A. O. proceder i zawiadomił o nim Komisariat Policji w K..

dowód: zeznania świadka A. S. k. 4-5, 17-19, 21-22, 166-167, 438-439, 514,, notatka urzędowa k.1,

A. O. był uprzednio karany sądownie, w tym m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.01.2010 r. sygn. akt II K 208/10, m.in. za czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.08.2009 r. do 3.08.2009 r. i od 12.01.2011 r. do 26.10.2011 r. Oskarżony jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód – mechanik pojazdów samochodowych. Aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym w Z., gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego 134-136, 437, dane o karalności k. 449-451, odpisy wyroków k.141-142, 143-144, 145,

Oskarżony A. O., słuchany po raz pierwszy w toku postępowania przygotowawczego, przyznał się do podrobienia podpisu M. C., przy czym wyjaśnił, iż zrobił tak bo wyraził na to zgodę jej mąż. Odnośnie wyłudzeń pieniędzy oskarżony oświadczył, iż A. S. i M. G. otrzymali od niego wszystkie pieniądze. Wyjaśnił, iż miał słowne upoważnienie A. S. i M. G. do wystawiania rezerwacji oraz wystawiania faktur VAT. Pensjonaty (...) i (...) posiadały konta bankowe, lecz on ich nie wskazywał do płatności przy pobytach grup dzieci, organizowanych przez J. D. i B. W., bowiem pensjonaty nie posiadały odbioru p.poż. niezbędnego do odbycia takich pobytów. W pozostałych przypadkach był problem z kontami bankowymi, bo M. G. i A. S. pierwotnie prowadzili wspólną działalność, a potem się rozdzielili. Oskarżony podał też, iż miał słowne upoważnienie A. S. do podawania się za właściciela pensjonatu, ze wszystkimi osobami ujętymi w zarzucie rozmawiał i przyjmował od nich pieniądze, bowiem był odpowiedzialny za cały pensjonat.

Słuchany po raz kolejny oskarżony podał, iż pracował w pensjonacie (...) jako kucharz od 14 stycznia 2013 r. do 21 lub 22 maja 2013 r. Wprowadził się do pensjonatu w dniu 13 stycznia 2013 r. Pracował na różnych stanowiskach, a przede wszystkim w recepcji. Miał upoważnienia A. S. do rozliczania gości pensjonatu (...), wystawiał imienne faktury i je podpisywał. Wyjaśnił też, iż nie miał upoważnienia A. S. do przedstawiania się jako właściciel czy prowadzący pensjonat (...). Miał natomiast słowne upoważnienie do przelewania zaliczek od przyszłych gości na swoje konta bankowe. A. S. miał mu wskazywać na jakie konta mają wpływać zaliczki w konkretnych przypadkach, przy czym nie potrafił wyjaśnić dlaczego pieniądze miały trafiać na jego konto przy tych wybranych osobach. Miał kontakt mailowy z gośćmi pensjonatu i założył skrzynkę mailową (...), zaś założył ją, aby oddzielić główną korespondencję od mniej ważnej, przy czym adres ten nie pojawiał się na oficjalnej stronie pensjonatu (...). Podał też, iż na stronie tej był podany jego numer telefonu kontaktowego. Oskarżony przyznał, że prowadził korespondencję z J. D.. A. O. wyjaśnił, iż do czasu kiedy pracował w pensjonacie (...), czyli 21 lub 22 maja 2013 r. przekazał A. S. wszystkie otrzymane zaliczki. Następnie sprostował to podając, iż nie rozliczył dwóch zaliczek, tj. kwoty chyba 4.360 zł, wpłaconej przez J. D. i kwoty 1.000 zł, wpłaconej przez B. W.. Wyjaśnił, iż grupa, której pobyt rezerwowała B. W. miała być w pensjonacie Na (...), prowadzonym przez brata A. K. (2) S., z uwagi na brak miejsc w pensjonacie (...). Odnośnie używania danych firmy (...) w fakturze oskarżony tłumaczył to błędem. Potwierdził też fakt trzykrotnego doładowania telefonu z karty sim o numerze (...), kiedy ten numer należał już do A. S..

Podczas następnych wyjaśnień A. O. potwierdził, iż pracował w pensjonacie (...) jako kierownik. Przyznał on też, iż nie rozliczył zaliczek, które wpłynęły na jego konto od A. N. i W. L., ponieważ kiedy te osoby przebywały w (...) on tam już nie pracował. Pieniądze z tych zaliczek wykorzystał dla siebie. W zakresie zaliczki pobranej od I. P. (1) oskarżony stwierdził, iż zaliczka ta prawdopodobnie została rozliczona z M. G..

W wyjaśnieniach składanych przed prokuratorem Adam Orlik przyznał się do przywłaszczenia pieniędzy z zaliczek na szkodę M. G. (pkt I, II i III aktu oskarżenia), przywłaszczenia kwoty 4.321 złotych, zaprzeczając, aby przywłaszczył kwotę 2.000 złotych (pkt VIII aktu oskarżenia), przywłaszczenia pieniędzy na szkodę B. W. (pkt IX aktu oskarżenia), sfałszowania podpisu na umowie cesji telefonicznej i trzykrotnego doładowania telefonu oraz korzystania z niego do dnia 22 maja 2013 r. W pozostałym zakresie oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Ponadto oskarżony oświadczył, iż wszystkie zaliczki, jakie wpłynęły na jego konto przekazał A. S..

Słuchany w postępowaniu sądowym oskarżony przyznał się do zarzutów opisanych w punktach 1, 2, 3, 8 (w zakresie kwoty 4.321 zł), 11, 12 i 13 aktu oskarżenia i podtrzymał swoje wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Ponadto A. O. podał, iż w umowie cesji usług telefonicznych podpisał się imieniem i nazwiskiem M. C. w obecności A. S. i przedstawiciela salonu (...). Po dokonaniu cesji ten telefon pozostał nadal w jego dyspozycji. Telefon wykorzystywał do celów prywatnych i służbowych. Zgodnie z umową z A. S., pokrzywdzony miał mu potrącać kwotę netto, jaka wynikać miała z faktury za usługi telefoniczne. Pierwsza faktura wpłynęła w okresie kiedy już nie pracował u A. S.. Po odejściu karta sim tego telefonu została zablokowana. Oskarżony oświadczył, iż nie uregulował należności na rzecz A. S. z tytułu usług telekomunikacyjnych, gdyż nie otrzymał od pokrzywdzonego faktury.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 134-136, 167-168, 171, 277-279, 290-292, 437, 498,

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany przez Sąd gruntownej i wszechstronnej analizie, stworzył niepodważalną podstawę do stwierdzenia sprawstwa, jak i winy oskarżonego A. O. w zakresie przypisanych mu czynów.

Analizując wyjaśnienia złożone przez oskarżonego Sąd dał im wiarę jedynie w części, w jakiej przyznał on do przywłaszczenia pieniędzy pochodzących z zaliczek wpłaconych przez A. N., I. P. (1) i R. L. na szkodę M. G., podrobienia podpisu M. C. w umowie przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych, dotyczącej telefonu o numerze 883 622 586 oraz okoliczności związanych z użytkowaniem przez niego tego telefonu. Wyjaśnienia złożone przez A. O. w tym zakresie znajdują bowiem potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, a w szczególności zeznaniach M. G., A. N., I. P. (1), R. L., M. C., A. S. oraz w dokumentach w postaci przywołanej wyżej umowy cesji, dowodach wpłaty pieniędzy na konto oskarżonego, zestawieniu operacji na rachunku A. O. prowadzonym w (...). W ocenie Sądu wiarygodność wskazanych wyżej dowodów nie budzi żadnych wątpliwości. Wszystkie te dowody świadczą też o tym, iż A. O. rzeczywiście, tak jak to sam przyznał, dopuścił się popełnienia opisanych wyżej czynów.

Inaczej natomiast, zdaniem Sądu należy ocenić pozostałe wyjaśnienia oskarżonego wskazujące, iż miał upoważnienie A. S. do przedstawiania się jako właściciel pensjonatu (...), przyjmowania zaliczek od przyszłych gości obiektu na swoje konto bankowe, a także rozliczył się z tego tytułu z A. S., poza kwotą 4.312 zł, z tytułu zaliczki wpłaconej przez J. D. i kwotą 1.000 zł, wpłaconą przez B. W.. Takie wyjaśnienia oskarżonego według Sądu są nieprawdziwe. Przeczą im bowiem w pełni wiarygodne zeznania A. S. oraz pozostałych pokrzywdzonych, tj. L. S., W. K., G. S., L. K., J. D., J. P. i A. K. (1). Z zeznań A. S. wynika, że nie upoważnił oskarżonego do przedstawiania się jako właściciel pensjonatu, gdyż nawet sam tego nie czynił, będąc jedynie dzierżawcą tego obiektu. A. S. zaprzeczył też, aby uzgodnił z oskarżonym dokonywanie wpłat przez przyszłych gości pensjonatu na prywatne konta oskarżonego, zamiast na konto pensjonatu. Pokrzywdzony ten zaprzeczył też, aby oskarżony rozliczył się z nim z tytułu pobranych zaliczek. Zdaniem Sądu prawdziwość takich zeznań A. S. nie budzi żadnych wątpliwości. Wręcz nielogicznym jest, aby osoba, którą A. S. zatrudnił jako kucharza, na 3-miesięczny okres uzyskała aż tak szerokie uprawnienia. Zeznania A. S. potwierdziła także świadek H. A.. Wprawdzie wymieniona jest narzeczoną pokrzywdzonego, jednakże w ocenie Sądu fakt ten nie może automatycznie wpływać na zakwestionowanie jej zeznań. Przeciwnie, zdaniem Sądu zeznania złożone przez A. S. i H. A. są logiczne, spójne, nie zawierają żadnych sprzeczności. Nadto wersja zaprezentowania przez tych świadków znajduje potwierdzenie w zeznaniach pozostałych pokrzywdzonych, którzy opisali w jaki sposób kontaktowali się z oskarżonym i podali okoliczności związane z przelewami pieniędzy na jego konta. Podkreślić należy, iż zeznania świadków potwierdzone zostały dowodami z dokumentów w postaci potwierdzeń przelewów, dowodów wpłaty, zestawieniach operacji na rachunkach A. O. prowadzonych w (...) i (...), a także korespondencji mailowej prowadzonej przez oskarżonego z pokrzywdzonymi. Zresztą, gdyby w istocie doszło do takiego porozumienia między oskarżonym a A. S. to przecież ten ostatni nie zawiadomiłby o procederze A. O. organów ścigania. Z kolei A. O. w takim przypadku nie uciekałby w pośpiechu, nocą, w ukryciu przed A. S. z pensjonatu (...). Zauważyć też należy, iż w związku z takim zachowaniem oskarżonego ucierpiał wizerunek firmy prowadzonej przez A. S., co dodatkowo uwiarygodnia wersję zaprezentowaną przez tego pokrzywdzonego. Analiza treści wszystkich tych dowodów we wzajemnym ich powiązaniu przekonuje Sąd o ich prawdziwości i rzetelności. W świetle powyższego wyjaśnienia, jakie złożył oskarżony w przedstawionym wyżej zakresie należało uznać za niewiarygodne.

Jako wiarygodne ocenił też Sąd zeznania złożone przez K. S., E. M. (1) i B. W.. Zeznania tych świadków znajdują potwierdzenie w przedstawionym już powyżej i ocenionym jako wiarygodny materiale dowodowym. Brak jest jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania prawdziwości zeznań tych świadków. Zresztą oskarżony przyznał się do nierozliczenia zaliczki wpłaconej przez B. W. na jego konto.

Sąd nie poczynił ustaleń w oparciu o zeznania świadka E. M. (2), albowiem świadek ta twierdziła, iż nie posiada żadnej wiedzy dotyczącej rozliczeń finansowych między oskarżonym a A. S..

Nie budzą natomiast wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności pozostałe zgromadzone w sprawie dowody w postaci notatek urzędowych, protokołu zatrzymania przedmiotów, faktur, danych o karalności oskarżonego i odpisów wyroków. Dokumenty te zostały sporządzone w prawem przewidzianej formie, przez osoby do tego uprawnione i brak jest podstaw do kwestionowania ich treści.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa A. O. w zakresie przypisanych mu w wyroku czynów.

Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego A. O. za winnego tego, że:

XIV. w dniu 30 listopada 2012 roku w K., będąc zatrudniony w pensjonacie (...), prowadzonym przez M. G. i upoważniony do przyjmowania pieniędzy od klientów pensjonatu, przywłaszczył wpłacone przez A. N. tytułem zaliczki pieniądze w kwocie 800 złotych, czym działał na szkodę M. G., tj. występku z art. 284 § 2 k.k.

II. - w lutym 2013 roku, nie później niż w dniu 13 lutego 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził L. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 288,62 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez L. S. w dniu 13 lutego 2013 r. kwoty 288,62 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę L. S., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w marcu 2013 roku, nie później niż w dniu 18 marca 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 765 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez W. K. w dniu 18 marca 2013 r. kwoty 765 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, czym działał na szkodę W. K., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 26 kwietnia 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził G. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 720 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez G. S. w dniu 26 kwietnia 2013 r. kwoty 720 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę G. S., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w kwietniu 2013 roku, nie później niż w dniu 22 kwietnia 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził L. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że będąc zatrudniony w pensjonacie (...) wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w Banku (...), na które polecił przelanie kwoty 800 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc uprawnionym do przyjmowania zaliczek na swoje konto i po przelaniu przez L. K. w dniu 22 kwietnia 2013 r. kwoty 800 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę L. K., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 16 maja 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 395 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy na swoje konto i po przelaniu przez J. P. w dniu 16 maja 2013 r. kwoty 395 złotych nie przekazał prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę J. P., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 15 maja 2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził go w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za pracownika pensjonatu i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 400 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie (...), nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy na swoje konto i po przelaniu przez A. K. (1) w dniu 15 maja 2013 r. kwoty 400 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), ani nie dokonał rezerwacji, w związku z czym pobyt nie został zrealizowany, czym działał na szkodę A. K. (1), tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

- w maju 2013 roku, nie później niż w dniu 21 maja 2013 r., w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ze z góry powziętym zamiarem, doprowadził B. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w ten sposób, że wprowadził ją w błąd podczas rozmowy dotyczącej złożenia rezerwacji, podając się za osobę reprezentującą pensjonat Na (...) i wskazując zamiast numeru konta pensjonatu, swój numer konta w banku (...), na które polecił przelanie kwoty 1.000 złotych z tytułu zaliczki za pobyt w pensjonacie Na (...) nie będąc pracownikiem pensjonatu, ani osobą uprawnioną do przyjmowania pieniędzy i po przelaniu przez B. W. w dniu 21 maja 2013 r. kwoty 1.000 złotych nie przekazał jej prowadzącemu pensjonat (...), czym działał na szkodę B. W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

III. w dniu 16 maja 2013 roku w J. w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci umowy cesji praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych sieci P- (...) w ten sposób, że na tym dokumencie podrobił podpis abonenta M. C., a następnie tak podrobionego dokumentu użył w punkcie usług P- (...), na mocy którego nastąpiło przeniesienie numeru telefonicznego na A. S., tj. występku z art. 270 § 1 k.k.

Oskarżony A. O. dopuścił się przypisanych mu występków przywłaszczenia pieniędzy i oszustw działając w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 k.k. Z przepisu art. 64 § 1 k.k. wynika, iż sprawca odpowiada w ramach recydywy ogólnej w przypadku, jeżeli został uprzednio skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, którą odbył w wymiarze co najmniej 6 miesięcy, a popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany. W przedmiotowej sprawie A. O. był skazany m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 28.01.2010 r. sygn. akt II K 208/10, m.in. za czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 2.08.2009 r. do 3.08.2009 r. i od 12.01.2011 r. do 26.10.2011 r. Odbył on zatem karę pozbawienia wolności w wymiarze przewyższającym 6 miesięcy, zaś zakład karny opuścił 26.10.2011 roku, a więc tym samym w okresie 5 lat od wykonania kary w wymiarze ponad 6 miesięcy popełnił ponownie podobne przestępstwa umyślne przeciwko mieniu z art. 284 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k.

Zważywszy, iż A. O. w zakresie przestępstw oszustwa z art. 286 § 1 k.k. działał w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu oraz zanim zapadł wyrok w odniesieniu do któregokolwiek z tych czynów Sąd uznał, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Oskarżyciel publiczny w skierowanym do Sądu akcie oskarżenia zakwalifikował zachowanie oskarżonego w zakresie czynów opisanych w punktach I – III aktu oskarżenia według przepisów art. 286 § 1 k.k. W ocenie Sądu taka kwalifikacja prawna tych czynów nie może się ostać. Zgodnie z brzmieniem art. 286 § 1 k.k. sprawcą przestępstwa oszustwa jest osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem m.in. za pomocą wprowadzenia jej, tj. tej osoby w błąd. W świetle utrwalonego orzecznictwa sądów oraz stanowiska komentatorów oczywistym jest, iż musi istnieć związek przyczynowy między wprowadzeniem w błąd, a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, a nadto musi istnieć tożsamość między osobą wprowadzoną w błąd i rozporządzającą mieniem. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do wskazanych wyżej zachowań A. O. nie można przyjąć, aby wprowadził on w błąd pokrzywdzonego M. G.. Okoliczności tej nie dopatrzył się zresztą sam oskarżyciel publiczny wskazując w zarzucie, iż osobami wprowadzonymi w błąd byli odpowiednio: A. N., I. P. (2) i R. L., zaś M. G. był pokrzywdzonym, bowiem pokrył on w całości koszty pobytu w swoim pensjonacie tychże osób. Podkreślić też należy, iż A. O. w czasie przyjmowania zaliczek od w/w osób był pracownikiem pensjonatu prowadzonego przez M. G., a nadto był przez niego upoważniony do rozliczania gości pensjonatu i przyjmowania od nich pieniędzy, w tym zaliczek. W takiej sytuacji, w ocenie Sądu, zachowania A. O. nie sposób uznać za oszustwo, lecz za przywłaszczenie powierzonych mu pieniędzy, dokonane na szkodę M. G.. Przestępstwo to zostało określone w art. 284 § 2 k.k. i polega na przywłaszczeniu sobie powierzonej rzeczy. Przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą znajdującą się w posiadaniu sprawcy, przez włączenie jej do swego majątku i powiększenie w ten sposób swojego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdził ponad wszelką wątpliwość, iż A. O., w zakresie czynu przypisanego mu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, swoim postępowaniem wyczerpał wszystkie znamiona określone w art. 284 § 2 k.k. , a tym samym dopuścił się popełnienia przestępstwa sprzeniewierzenia.

W związku z wysokością zaliczek wpłaconych przez I. P. (1) i R. L., tj. 200 złotych i 423 złote, czyny A. O. w tej części należało uznać za wykroczenia, kwalifikowane z art. 119 § 1 k.k. Wykroczenia te zostały popełnione w dniu 6 grudnia 2012 roku i w dniu 10 stycznia 2013 roku, a zatem od czasu ich popełnienia upłynął okres ponad dwóch lat. Z kolei art. 45 § 1 k.w. stanowi, iż karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym czasie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Wobec powyższego postępowanie w tych sprawach należało umorzyć na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w., bowiem nastąpiło przedawnienie karalności czynów.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi natomiast żadnych wątpliwości, iż czyny zarzucone oskarżonemu w punktach od IV do XI aktu oskarżenia wyczerpują znamiona występków określonych w art. 286 § 1 k.k. Oskarżony bowiem działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadzał w błąd pokrzywdzonych L. S., W. K., G. S., L. K., J. D., J. P., A. K. (1), B. W., pragnących dokonać rezerwacji pobytu w pensjonacie (...) i pensjonacie Na (...), co do numeru konta pensjonatu, podając im swoje numery kont, jakie posiadał w (...) i (...). Nie był on przy tym uprawniony do przyjmowania zaliczek na swoje konto, a w przypadku pokrzywdzonych J. D., J. P. i A. K. (1) nie był też pracownikiem pensjonatu (...), zaś w przypadku B. W. – pracownikiem pensjonatu Na (...). Po dokonaniu przelewów przez pokrzywdzonych A. O. nie dokonywał rezerwacji i nie przekazywał pieniędzy osobom prowadzącym pensjonat, w związku z czym pokrzywdzeni w większości nie zrealizowali pobytów, bądź realizowali je po kolejnej płatności, tym razem już przekazywanej na rzecz osoby faktycznie prowadzącej pensjonat. Ponadto oskarżony wprowadził też w błąd A. S., informując go o osobistej obecności J. D. na terenie pensjonatu (...) i dokonaniu przez nią wpłaty zaliczki w kwocie 2.000 złotych oraz przekazując mu jako przyjętą od niej w gotówce sumę 2.000 złotych, co nie miało miejsca w rzeczywistości, w związku z czym A. S. dokonał potwierdzenia rezerwacji pobytu grup wycieczkowych, a także częściowo pokrył koszty pobytu jednej z nich. Także w tym przypadku oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie XI aktu oskarżenia, Sąd nie podzielił poglądu oskarżyciela o podrobieniu przez A. O. faktury Vat (...)forma i zmienił opis tego czynu, eliminując kwalifikację z art. 270 § 1 k.k. W tym miejscu stwierdzić należy, iż odpowiedzialności karnej za czyn z art. 270 § 1 k.k. podlega osoba, która w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa sądów i stanowiska komentatorów dokument jest podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony, zaś przerobiony jest wówczas, gdy osoba nieupoważniona zmienia dokument autentyczny. Przez podrobienie dokumentu należy rozumieć sporządzenie dokumentu polegające na zachowaniu pozorów, że dokument pochodzi od innej osoby. Przerobienie dokumentu zachodzi wówczas, gdy osoba nieupoważniona zmieni jego treść na inną od autentycznej. Nie jest natomiast przerobieniem dokumentu nadanie mu innej treści przez osobę, od której ten dokument pochodzi. W kontekście powyższych rozważań jako oczywiste jawi się, iż oskarżony nie podrobił wskazanego dokumentu, ani też go nie przerobił. Zachowanie oskarżonego polegało w istocie na wygenerowaniu komputerowego wydruku zatytułowanego (...), zawierającego jego imię i nazwisko oraz dane firmy należącej do A. S.. Faktura ta nie zawierała też żadnych podpisów. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało w tym przypadku jedynie znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. Ponadto Sąd uznał, iż osobą pokrzywdzoną tym przestępstwem jest tylko B. W.. To ona została wprowadzona w błąd przez oskarżonego i doprowadzona w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Fakt, iż K. S. przyjął w swoim pensjonacie grupę uczniów, których pobyt rezerwowała B. W. i obniżył koszty pobytu o 700 zł nie nadaje mu automatycznie statusu osoby pokrzywdzonej. Działanie oskarżonego nie dotyczyło bowiem w żaden sposób osoby K. S. (oskarżony nie wprowadził go w błąd i nie doprowadził do rozporządzenia mieniem). K. S. przecież nie był prawnie zobligowany do przyjęcia grupy uczniów w swoim pensjonacie, zaś takie jego zachowanie świadczy jedynie o zawarciu z B. W. umowy cywilnoprawnej i uzgodnieniu jej warunków dotyczących płatności za pobyt.

Nie miał natomiast Sąd żadnych wątpliwości co do prawidłowości kwalifikacji prawnej przyjętej przez oskarżyciela w punkcie XII aktu oskarżenia. Jak już wskazano powyżej, z przepisu art. 270 § 1 k.k. wynika, iż odpowiedzialności karnej podlega osoba, która w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Taka sytuacja również zaistniała w niniejszej sprawie, bowiem w umowie przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług telefonicznych A. O. podrobił podpis abonenta M. C., podpisując się jej imieniem i nazwiskiem.

Odmienna sytuacja zachodzi natomiast w zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie XIII aktu oskarżenia. Niewątpliwym jest w świetle zarówno wyjaśnień oskarżonego, jak też zeznań A. S., że zawarli oni ustną umowę, na mocy której A. O. miał korzystać z telefonu, którego numer przejął w oparciu o umowę cesji pokrzywdzony i z tytułu tego korzystania miał uiszczać kwoty wynikające z wystawianych przez operatora sieci rachunków. Oczywistym jest też, iż formą korzystania z telefonu była możliwość dokonywania doładowań na rzecz innego numeru telefonu. Jest to przecież powszechnie dostępna usługa. Zauważyć należy, iż umowa cesji została zawarta w dniu 16 maja 2013 r. Tymczasem w nocy z 21 na 22 maja 2013 r., a zatem zanim został wystawiony pierwszy rachunek, A. O. opuścił pensjonat (...). A. S. przy tym sam przyznał, iż nie poinformował oskarżonego o wysokości należności za usługi telekomunikacyjne, ani też nie wzywał go do jej uiszczenia. Oskarżony z kolei przyznał, iż faktycznie korzystał z telefonu do czasu jego zablokowania i nie kwestionował wysokości kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez operatora sieci P.. Nie sposób też przyjąć, iż oskarżony w czasie zawierania z A. S. takiej ustnej umowy miał zamiar nie wywiązywania się z niej. Takiej tezie przeczy wcześniejsze zachowanie oskarżonego, który przecież cały uprzedni czas, kiedy telefon był zarejestrowany na nazwisko M. C., a pozostawał w jego dyspozycji, regulował należności wynikające w wystawianych rachunków. Wobec powyższego, w ocenie Sądu fakt nie rozliczenia się przez oskarżonego z A. S. z tytułu usług telekomunikacyjnych, w tym doładowań stanowi li tylko wyraz zawartej między nimi umowy cywilnoprawnej. Nie wykonanie postanowień takiej umowy, czy spory na jej tle nie stanowią domeny prawa karnego, lecz prawa cywilnego. W tym zakresie A. S. ma roszczenie cywilne do oskarżonego o zapłatę za świadczone usługi telekomunikacyjne. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż oskarżony A. O. swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion czynu stypizowanego w art. 286 § 1 k.k., uniewinniając go od popełnienia tego występku.

Oskarżony A. O. miał wiedzę, iż dokonanie przestępstw przywłaszczenia mienia, oszustwa, czy sfałszowania dokumentu stanowiło naruszenie przepisów prawa. Oskarżony każdorazowo chciał wejść w posiadanie pieniędzy. We wszystkich przypisanych mu czynach A. O. działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony przy tym nie znajdował się w takiej sytuacji, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania. W przypisanych oskarżonemu występkach, działał on w sposób przemyślany, zorganizowany, z zamiarem bezpośrednim, o czym świadczy sposób dokonania przestępstw.

Wymierzając oskarżonemu A. O. kary jednostkowe odpowiednio 6 miesięcy, roku i 10 miesięcy i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności Sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych popełnionych przez niego przestępstw, a zwłaszcza charakter tych występków. Sąd miał przy tym na uwadze zarówno okoliczności łagodzące, jak i okoliczności obciążające sprawcę. Sąd baczył też, aby wymierzona oskarżonemu kara była dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia zawinienia oskarżonego, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Za istotne okoliczności obciążające Sąd uznał znaczny stopień szkodliwości społecznej czynów popełnionych przez oskarżonego, uprzednią jego kilkukrotną karalność za przestępstwa przeciwko mieniu, pobudki działania oskarżonego, a mianowicie chęć łatwego zysku i uczynienie sobie z oszukiwania innych osób stałego procederu. Ponadto podkreślić należy dodatkowo, iż popełnienie przez oskarżonego ponownie podobnych rodzajowo przestępstw stanowi o kryminalnej niepoprawności jego zachowania i jest okolicznością poważnie obciążającą. Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu należy uznać za znaczny.

Biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k., a więc stopień zawinienia oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości czynów, sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstw, Sąd uznał, iż wymierzona oskarżonemu kara będzie adekwatną karą do popełnionych przez oskarżonego czynów. Kara w tym wymiarze winna uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc jednocześnie przestrogę na przyszłość. Sąd miał przy tym na względzie cele, jakie wymierzona kara powinna spełnić wobec oskarżonego, tj. przede wszystkim cele wychowawcze. Kara ta winna również wdrożyć oskarżonego do poszanowania zasad porządku prawnego. Tak ukształtowana kara będzie także realizowała cele ogólnoprewencyjne i da wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla tego typu zachowań.

Sąd uznał też za zasadne orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz osób pokrzywdzonych. Podkreślić przy tym należy, iż środek ten ma charakter kompensacyjny, ma służyć wyrównaniu strat, jakie ponieśli pokrzywdzeni, w wyniku popełnionych na ich szkodę przestępstw. Realizacja tego obowiązku powinna jak najpełniej zabezpieczyć interesy pokrzywdzonych.

Ponieważ w toku postępowania zabezpieczono dowód rzeczowy w postaci sfałszowanej umowy cesji, w oparciu o przepis art. 44 § 1 k.k. Sąd orzekł jej przepadek na rzecz Skarbu Państwa. Z kolei na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa pozostałych dowodów zabezpieczonych w toku postępowania, albowiem służyły one do popełnienia przestępstw.

Ponieważ pokrzywdzony A. S. działał w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego, a nadto korzystał on z pomocy pełnomocnika adw. J. K., na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. S. kwotę 1140 zł, tytułem zwrotu wydatków wynikających z zastępstwa procesowego. Wprawdzie w toku rozprawy pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o zasądzenie kwoty 1.500 złotych, jednakże nie przedłożył on żadnego dowodu uiszczenia jej przez pokrzywdzonego tytułem zastępstwa procesowego. Zasądzona kwota mieści się w granicach stawek minimalnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Oskarżony w toku postępowania sądowego korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, wobec czego na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze Sąd orzekł o przyznaniu kwoty 1140 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej na rzecz adwokata E. G. oraz kwoty 262,20 złotych tytułem podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, przebywającego aktualnie w zakładzie karnym i nie posiadającego żadnych dochodów Sąd zwolnił go od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz odstąpił od wymierzenia mu opłaty.

II K 1858/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE