Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 1882/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący – Sędzia S.O. Zofia Kubalska

Protokolant – sekretarz sądowy Ewelina Parol

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 roku w Lublinie

sprawy A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania A. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 12 września 2014 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. W. prawo do emerytury od dnia 1 września 2014 roku.

Sygn. akt VIII U 1882/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 września 2014 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił A. W. prawa do emerytury. W uzasadnieniu podano, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udokumentował wymaganego, co najmniej piętnastoletniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jako okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono okresu zatrudnienia od dnia 7 lipca 1977 roku do dnia 31 marca 1980 roku w Odlewni (...) (2 lata 8 miesięcy 25 dni), od dnia 2 kwietnia 1980 roku do dnia 31 lipca 1988 roku w Fabryce (...) (8 lat 3 miesiące 29 dni), od dnia 26 listopada 1992 roku do dnia 2 grudnia 1996 roku w Odlewni (...) (4 lata 7 dni), albowiem wnioskodawca nie przedstawił świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach za wskazane okresy (decyzja – k. 34, t. I akt ZUS).

A. W. w dniu 22 września 2014 roku złożył odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i ustalenie prawa do emerytury. Podniósł, że wykonywał prace związane ze spawaniem, które są pracami w szczególnych warunkach wymienionymi w wykazie A, dziale XIV, poz. 12 rozporządzenia.(odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania, uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Wnioskodawca nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach a jedynie 2 lata i 13 dni. (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

A. W. urodził się (...) (okoliczność bezsporna). Obecnie jest zatrudniony w (...) Spółce z o.o. (...). w L.. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 50 t. I akt ZUS)

W dniu 3 września 2014 roku złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury (wniosek k. 1-4 t. I akt ZUS). Z wniosku wynika, że wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Po dokonaniu analizy okresów podlegania ubezpieczeniu, organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy do prawa do emerytury łącznie: 26 lat i 15 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 25 lat, 10 miesięcy i 4 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 11 dni okresów nieskładkowych. Organ rentowy uznał za udowodniony okres 2 lat i 13 dni pracy wykonywanej w szczególnych warunkach (raport – k. 52-53 t. I akt ZUS).

A. W. przedłożył Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych świadectwo pracy z dnia 31 marca 1980 roku wydane przez Odlewnię (...) w S., z którego wynika, że wnioskodawca był tam zatrudniony w okresie od 7 lipca 1977 roku do 31 marca 1980 roku na stanowisku spawacza odlewów (świadectwo pracy k. 15, t. II akt ZUS), świadectwo pracy z dnia 30 lipca 1988 roku wystawione przez Fabrykę (...) w L., z którego wynika, że w okresie od 2 kwietnia 1980 roku do 31 lipca 1988 roku wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku spawacza elektrycznego ręcznego i gazowego (świadectwo pracy k. 17, t. II akt ZUS), zaświadczenie wystawione przez Archiwum (...) Spółkę z o.o. w L. z dnia 27 września 2012 roku, z którego wynika, że na podstawie posiadanych dokumentów archiwalnych Archiwum (...) stwierdza, iż A. W. był zatrudniony w Odlewni (...) w L. od dnia 26 listopada 1992 roku do dnia 2 grudnia 1996 roku (zaświadczenie k. 31 akt ZUS).

Decyzją z dnia 12 września 2014 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury (decyzja – k. 34, t. I akt ZUS).

W Odlewni (...) w S. A. W. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w dniu 7 lipca 1977 roku, początkowo na okres próbny, okres wstępny a od 7 lipca 1978 roku na czas nieokreślony na stanowisku wykańczacz odlewów- upalacz, w pełnym wymiarze czasu pracy. (umowa o pracę k. 14 - k. 11 akt osobowych). Zakład zajmował się produkcją korpusów do zaworów wodociągowych oraz armatury hydraulicznej. Praca odbywała się systemie 3 zmianowym. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia pracował na wydziale W 15- Oczyszczalnia. Do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku wykańczacz odlewów- upalacz należało upalanie palnikiem gazowym nadlewów (zeznania wnioskodawcy k. 14-16, zeznania świadka M. S. k. 43). Z dniem 1 października 1977 roku został przeniesiony na stanowisko spawacza kotłów i konstrukcji stalowych (k. 26, k. 15 akt osobowych). Na tym stanowisku praca wnioskodawcy polegała na spawaniu ręcznym uszkodzonych odlewów i uzupełnianiu ewentualnych braków w odlewie. Na stanowisku spawaczy pracowało około 6-9 osób. Praca odbywała się w kabinach, do których wózkowy przywoził odlewy, lżejsze przenoszone były ręcznie, cięższe przy użyciu wyciągu. Spawacze wykonywali prace samodzielnie. Podczas pracy na obu stanowiskach wnioskodawca nie był kierowany do innych prac, a obowiązki wynikające z zajmowanych stanowisk wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania wnioskodawcy k. 14-16; 44, zeznania świadka M. S. k. 43). Uprawnienia do spawania acetylenowego wnioskodawca posiada od 14 maja 1974 roku, a do spawania elektrycznego od 5 czerwca 1974 roku. (protokół rozprawy k. 15). Stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31 marca 1980 roku, na podstawie porozumienia stron (świadectwo pracy k. 26, k. 1 akt osobowych).

W dniu 2 kwietnia 1980 roku A. W. został zatrudniony przez Fabryk (...) w L. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza narzędziowego (umowa o pracę k. 35 - k. 38 akta osobowe).Od dnia 1 października 1980 roku został przeniesiony na stanowisko spawacza elektrycznego i gazowego (k. 17 - k. 38 akta osobowe). Pomimo zajmowania różnych stanowisk wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia wykonywał prace spawacza. Pracował w kabinie, w dziale narzędziowym. Do jego obowiązków w pierwszym okresie zatrudnienia należało spawanie wieszaków do transportu części na taśmach, naprawa matryc do kucia i spawanie segmentów tnących, toczących w przyrządach. Nie wykonywał czynności ślusarskich. Otrzymywał dodatek z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Na stanowisku spawacza elektrycznego i gazowego wnioskodawca pracował w zakładzie narzędziowym wydziału regeneracji przyrządów. Otrzymywał gotowe elementy, które należało podgrzać, a on zajmował się tylko spawaniem. Szlifowaniem zajmowali się inni pracownicy - szlifierze. Wnioskodawca wykonywał prace spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy, nie był kierowany do innych prac. (zeznania wnioskodawcy k. 14-16, zeznania świadka K. S. 43v). Stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31 lipca 1988 roku w związku z wypowiedzeniem umowy przez pracownika (świadectwo pracy k. 2, k.38 akta osobowe).

Wnioskodawca został zatrudniony w Odlewni (...) w L. w dniu 26 listopada 1992 roku, na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku ślusarza utrzymania ruchu w odlewni- spawacza (umowa o pracę k. 23 akta osobowe).Do obowiązków wnioskodawcy na tym stanowisku należało usuwanie awarii sprzętu poprzez spawanie uszkodzonych elementów linii produkcyjnej, spawał on między innymi urządzenia dźwigowe, suwnice, tory i konstrukcje. Skarżący pracował w godzinach od 6 do 14, jednak w razie poważnych awarii był wzywany poza godzinami pracy. Wnioskodawca należał do brygady w skład, której wchodzili wózkowi, ślusarz i elektryk. Skarżący swoją prace wykonywał w spawalni znajdującej się w dziale urządzeń dźwigowych, opuszczał ją jedynie, gdy element wymagający naprawy był zbyt duży lub niemożliwy do przetransportowania do spawalni.Prace spawacza wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy i w okresie swojego zatrudnienia, nie był kierowany do innych prac (zeznania wnioskodawcy k. 14-16; 44, zeznania świadka J. C. k. 43-44). Stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron (świadectwo pracy k. 23).

W toku postępowania na rozprawie w dniu 30 czerwca 2015 roku wnioskodawca okazał książeczkę spawacza numer (...), wydaną 14 maja 1974 roku przez(...)w W., Wojewódzki Zakład (...) w L., z której na stronie 2-5 wynika, że 14 maja 1974 roku ukończył podstawowy kurs spawania acetylenowego, 5 czerwca 1974 roku ukończył podstawowy kurs spawania elektrycznego, 30 kwietnia 1976 roku ukończył kurs spawania kotłów i konstrukcji stalowych, 28 października 1988 roku ukończył kurs podstawowy specjalistycznyspawania metodą fig oraz odbył egzaminy kontrolne, 29 czerwca 1976 roku spawanie łukowe elektrodą otulona, 23 listopada 1978 roku naprawa odlewów stalchemicznych, 29 grudnia 1988 roku spawanie łukowe tikee, 11 kwietnia 1995 roku uprawniony do spawania materiałów w zakresie R1E, B1E (protokół k. 44). Z powyższego wynika jednoznacznie, że w spornych okresach, wnioskodawca posiadał uprawnienia niezbędne do wykonywania prac spawalniczych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych, aktach osobowych, na podstawie zeznań świadków i zeznań wnioskodawcy.

Zeznania wnioskodawcy, co do okoliczności faktycznych istotnych w sprawie, w tym organizacji zakładu pracy i rodzaju obowiązków pracowniczych Sąd uznał za wiarygodne. Są one bowiem wewnętrznie spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków: J. C., K. S., M. S..

Wymienieni świadkowie w sposób spójny przedstawili istotne dla sprawy okoliczności, jak zakres codziennych prac wnioskodawcy wykonywanych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na zajmowanych stanowiskach. Relacja świadków w pełni przekonuje, jeżeli zważy się na fakt, iż wspólnie z wnioskodawcą pracowali w tych samych zakładach pracy. M. S. pracował wraz z wnioskodawcą w Odlewni (...), był on zatrudniony w okresie od 1977 roku do 1999 roku na stanowisku spawacza. K. S. pracował razem z wnioskodawcą w Fabryce (...) w L. w latach 1965-2011 na stanowisku spawacza, natomiast J. C. pracował ze skarżącym w Odlewni (...) w L. od 1983 roku do 2000 roku na stanowisku ślusarza remontowego. Świadkowie z racji swoich obowiązków pracowniczych znali organizację zakładu pracy i specyfikę czynności wykonywanych przez A. W.. Świadkowie są osobami obcymi dla wnioskodawcy, niezainteresowanymi wynikiem postępowania.

Sąd obdarzył także wiarą dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych i aktach organu rentowego. Ich treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron, nie budziły one również wątpliwości Sądu tak, co do ich formy, jak i treści.

Organ emerytalny nie uznał jako pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia w spornych okresach. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że złożone przez wnioskodawcę świadectwa pracy nie wskazują, aby wykonywana przez niego praca była wykonywana w szczególnych warunkach. Zauważyć jednak należy, że jak wskazał Sąd Najwyższy, dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2009 r. I PK 194/08, OSNP z 2010 roku, Nr. 23-24, poz. 281). Jak wykazało przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, wnioskodawca w spornych okresach wykonywał pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ponadto wskazać należy, iż uchybienia formalne pracodawców, objawiające się w niniejszej sprawie zaniechaniem obowiązku wystawienia świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, nie mogą skutkować pozbawieniem ubezpieczonego prawa do należnego mu świadczenia. Wynika to z faktu, iż świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c

W czasie zatrudnienia w Odlewni (...) w S. w okresie od 7 lipca 1977 roku do 31 marca 1980 roku wnioskodawca wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym. Zajmował się również upalaniem palnikiem gazowym nadlewóww wykonanych odlewach oraz spawaniu ręcznym uszkodzonych odlewów i uzupełnianiu ewentualnych dziur w odlewie. W związku z tym należy stwierdzić, że oprócz wskazanych wyżej prac polegających na spawaniu, wnioskodawca wykonywał również prace przy wybijaniu, oczyszczaniu i wykańczaniu odlewów wymienione w załączniku A, dziale III „W hutnictwie i przemyśle metalowym”, pozycji 23, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z dnia 18 lutego 1983 r.).

Odwołanie jest zasadne.

Prawo do wcześniejszej emerytury dla osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z uwagi na datę urodzenia wnioskodawcy, regulują przepisy art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2013, poz. 1440, ze zmianami) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983, Nr 8, poz. 43, ze zmianami). Prawo do emerytury nabywają ubezpieczeni po osiągnięciu wieku przewidzianego m. in. w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnili enumeratywnie określone przesłanki:

a) posiadają okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn,

b) legitymują się okresem składkowym i nieskładkowym, o którym mowa w art. 27.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca w ramach obwiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia 7 lipca 1977 roku do dnia 31 marca 1980 roku (2 lata 8 miesięcy 25 dni),od dnia 2 kwietnia 1980 roku do dnia 31 lipca 1988 roku (8 lat 3 miesiące 29 dni), od dnia 26 listopada 1992 roku do 2 grudnia 1996 roku (4 lata 7 dni)- łącznie15 lat, 1 miesiąc i 1 dzień, wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym, wskazane w załączniku A, dziale XIV „Prace różne”, pozycji 12, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 ze zm.). Z kolei akt resortowy jest to aarządzenie nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 29 czerwca 1985 roku w załączniku A, dziale XIV, pozycji 12, punkcie 8 wymienia stanowisko spawacza. Są to więc takie prace, jakie faktycznie wykonywał wnioskodawca.

W czasie zatrudnienia w Odlewni (...) w S. w okresie od 7 lipca 1977 roku do 31 marca 1980 roku wnioskodawca wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym. Zajmował się również upalaniem palnikiem gazowym nadlewów w odlewach oraz spawaniem ręcznym uszkodzonych odlewów i uzupełnianiem ewentualnych ubytków w odlewie. W związku z tym należy stwierdzić, że oprócz wskazanych wyżej prac polegających na spawaniu, wnioskodawca wykonywał również prace przy wybijaniu, oczyszczaniu i wykańczaniu odlewów wymienione w załączniku A, dziale III „W hutnictwie i przemyśle metalowym”, pozycji 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wraz z niekwestionowanym w sprawie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. okresem pracy w szczególnych warunkach wynoszącym 2 lata i 13 dni, wnioskodawca legitymuje się okresem 17 lat, 1 miesiąc i 13 dni pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

A. W. spełnił przesłanki z art. 184 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, to jest:

1) ukończył 60 lat w dniu(...) roku;

2) udowodnił 25 lat zatrudnienia, w tym ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,

3) nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Sąd Okręgowy, kierując się powyższymi ustaleniami, zmienił zaskarżoną decyzję ustalając wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 września 2014 roku, tj od 1 dnia miesiąca, w którym wystąpił z wnioskiem o świadczenie.

Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.