Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku (...) Sp. z o.o. we W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o podwyższenie składki na ubezpieczenie wypadkowe

na skutek apelacji (...) Sp. z o.o. we W.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 8 sierpnia 2011 r. sygn. akt VIII U 877/11

I. oddala apelację,

II. zasądza od wnioskodawcy Sp. z o.o. o nazwie V. we W. na rzecz strony pozwanej kwotę 450 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Decyzją z 15 marca 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. podwyższył stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe w spółce (...) sp. z o.o. we W. obowiązującą w roku składkowym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2012 r.

Wyrokiem z 8 sierpnia 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie wnioskodawcy spółki (...) od ww. decyzji oraz zasądził od niej na rzecz organu rentowego 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. z siedzibą we W. przy ul. (...) prowadzi działalność gospodarczą, m.in., w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej, robót budowlanych związanych z wnoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, produkcją pestycydów i pozostałych środków agrochemicznych, produkcją sprzętu sportowego, wyrobów z tworzyw sztucznych, narzędzi, a także działalnością rozrywką i rekreacyjną oraz fizjoterapeutyczną.

Płatnik był regularnie kontrolowany przez Państwową Inspekcję Pracy. Pierwszą kontrolę inspekcja przeprowadziła w siedzibie spółki (...) 4 listopada 2010 r. Zakresem kontroli objęto wówczas następujące zagadnienia: stosunek pracy, wynagrodzenie i inne świadczenia, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, pomiary instalacji elektrycznej, pomieszczenia higieniczno-sanitarne, maszyny, szkolenia bezpieczeństwa i higieny pracy, badania lekarskie, czas pracy, wymagania zasadnicze dla maszyn, urządzenia wymagające uzyskania decyzji UDT, magazynowanie, ocena ryzyka zawodowego, pomiary środowiska pracy, napoje i posiłki i posiłki profilaktyczne, odzież, obuwie i środki ochrony indywidualnej oraz obiekty budowlane.

W czasie pierwszej kontroli przeprowadzonej w siedzibie spółki (...) stwierdzono liczne nieprawidłowości. Nakazem z 22 listopada 2010 r., zawierającym 12 wytycznych, Państwowa Inspekcja Pracy nakazała usunąć uchybienia w zakresie przestrzegania bezpieczeństwa i higieny pracy.

W dniu 17 grudnia 2010 r. spółka (...) skierowała do Państwowej Inspekcji Pracy pismo, w którym poinformowała ją o tym, że wszystkie zalecenia zawarte w przedmiotowym nakazie zostały wykonane.

W dniu 21 grudnia 2010 r. miał miejsce w siedzibie wnioskodawcy wypadek przy pracy z udziałem K. K., zatrudnionego w spółce na stanowisku związanym z obsługą wtryskarki. W protokole powypadkowym ustalono, m. in., że poszkodowany pracował w wymaganej odzieży, na stanowisku pracy, na którym były instrukcje bezpiecznej pracy oraz przeszedł szkolenia bhp i badania lekarskie i nie było przeciwwskazań co do wykonywanych czynności.

Przeprowadzona w spółce (...) ocena ryzyka zawodowego stanowiska pracy pracownika obsługi wtryskarek i wydmuchiwarek wykazała, że ryzyko przy wykonywanej pracy należy uznać za średnie (akceptowalne). Działania w takim przypadku powinny sprowadzać się do czynności kontrolno-sprawdzających. Niezbędnym, wg ocen kontroli, było skierowanie pracownika na szkolenie podstawowe z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Każdorazowo przed przystąpieniem do pracy należałoby optycznie ocenić stan ułożenia towaru. Przy pracach związanych z transportem towaru zachowywać szczególne środki bezpieczeństwa. Działania te nie mogą jednak sprowadzać się do jednorazowych działań, bowiem tylko systematycznie i ciągle udoskonalające działania zapewnią ograniczenie ryzyka zawodowego pracownika.

Kolejne kontrole przeprowadzono w siedzibie spółki w dniach 22, 28 grudnia 2010 r., 18 stycznia 2011 r. oraz 1 lutego 2011 r. w związku z otrzymaniem z pogotowia ratunkowego informacji o zdarzeniu wypadkowym z udziałem jej pracownika K. K.. W protokole sporządzonym przez Państwową Inspekcję Pracy po dokonanych w tym okresie kontrolach stwierdziła ona, że trzy spośród wymienionych w nakazie z 22 listopada 2010 r. wytycznych nie zostały wykonane. Co się zaś tyczy dokonanej przez pracodawcę oceny ryzyka zawodowego, w protokole stwierdzono, że została ona dokonana nierzetelnie i niezbędne jest jej ponowne przeprowadzenie.

Podczas przeprowadzonej w grudniu 2010 r., w styczniu oraz lutym 2011 r. kontroli do pracodawcy został skierowany nakaz z dnia 2 lutego 2011 r., w którym umieszczonych zostało 11 decyzji, ponadto skierowano do spółki wystąpienie, zawierające 6 wniosków oraz 8 decyzji ustnych.

W dniu 2 lutego 2011 r. Państwowa Inspekcja Pracy skierowała do spółki (...) upomnienie, w którym stwierdziła, że pomimo upływu terminu nie zostały wykonane wszystkie obowiązki wynikające z nakazu z dnia 22 listopada 2010 r.

W dniu następnym, tj. 3 lutego 2011 r. Państwowa Inspekcja Pracy skierowała do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek w sprawie podwyższenia płatnikowi składek na ubezpieczenie wypadkowe ustalanej na najbliższy rok składkowy, podnosząc, że podczas dwóch kolejnych kontroli w tym zakładzie pracy inspektor pracy stwierdził występowanie rażących naruszeń bezpieczeństwa i higieny pracy.

Decyzją z 15 marca 2011 r. organ rentowy uwzględnił cyt. wyżej wniosek, stwierdzając, że stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe, jaka została ustalona dla płatnika składek (...) sp. z o.o. w najbliższym roku składkowym obejmującym okres rozliczeniowy od 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2012 r. podwyższa się o 100%.

Wcześniej, w dniu 2 marca 2011 r. spółka (...) skierowała do Państwowej Inspekcji Pracy pismo, zawierające informację dotyczącą wykonania decyzji i wniosków wydanych przez inspektora pracy po przeprowadzeniu kontroli, wskazując że wymienionych w wystąpieniu z dnia 22 listopada 2010 r. 21 wniosków zostało już wykonanych.

Ostatnią kontrolę przeprowadzono w siedzibie spółki (...) 18 marca 2011 r., podczas której sprawdzono realizację uprzednich decyzji i wystąpień organów Państwowej Inspekcji Pracy oraz wniosków, zaleceń i decyzji organów kontroli i nadzoru nad warunkami pracy. Stwierdzono wówczas, że jedna spośród decyzji zawartych w nakazie nr (...)- (...)- (...)-NkOl/ll nie została wykonana, a to decyzja nr 2. Równocześnie PIP nadmieniła, że zawarte w wystąpieniu z 2 lutego 2011 r., związanym z wcześniejszą kontrolą, zalecenia oraz wnioski zostały według oświadczenia przedstawiciela wdrożone do przestrzegania w zakładzie. Nadto Państwowa Inspekcja Kontroli odniosła się jeszcze raz do decyzji skierowanych do spółki (...) po kontroli w listopadzie 2010 r. oraz do wystąpienia z 22 listopada 2010 r.. zawierającego 21 zaleceń i wniosków, stwierdzając po pierwsze, iż dwie spośród niewykonanych wówczas decyzji, tj. decyzja nr 3 i 5, zostały ostatecznie wykonane, zaś po drugie, że czynności kontrolne potwierdziły realizację tychże zaleceń.

Do cyt. wyżej protokołu kontroli dołączono załącznik nr 1 w postaci wykazu decyzji ustnych, wydanych w czasie kontroli, zawierający 6 decyzji ogłoszonych przedstawicielowi firmy (...) Z. D..

W dniu 25 marca 2011 r. Państwowa Inspekcja Pracy skierowała do spółki kolejne upomnienie, wskazując, że pomimo upływu terminu nie zostały wykonane obowiązki wynikające z nakazu z 2 lutego 2011 r., polegające na niezrealizowaniu decyzji nr 2 o treści: „zapewnić dla pracowników obsługujących wtryskarkę do tworzyw sztucznych FT 480 dostęp do polskojęzycznej instrukcji zawierającej wszystkie te zalecenia odnoszące się do bezpieczeństwa jej eksploatacji, które umieszczone zostały w angielskojęzycznej instrukcji użytkowania dostarczonej pracodawcy wraz z wtryskarką”, której termin wykonania upłynął 28 lutego 2011 r.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał, że odwołanie wnioskodawcy (...) sp. z o.o. nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd wskazał, że spółka domagała się w pierwszej kolejności zmiany decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 15 marca 2011 r., dotyczącej ustalenia podwyższonej stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe w całości poprzez jej uchylenie w całości, a następnie zasądzenia na swoją rzecz od strony przeciwnej kosztów postępowania. W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd w całości zaakceptował twierdzenia organu rentowego.

W spółce (...) były dotychczas przeprowadzone trzy kontrole Państwowej Inspekcji Pracy - pierwsza w dniu 4 listopada 2011 r., druga w dniach 22, 28 grudnia 2010 r., 18 stycznia 2011 r. oraz 1 lutego 2011 r., trzecia zaś w dniu 18marca 2011 r., przy czym każda z nich wykazała rażące naruszenie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, a do spółki kierowano liczne decyzje oraz wnioski.

W dniu 21 grudnia 2010 r. miał miejsce wypadek przy pracy z udziałem pracownika K. K., podczas naprawiania przez niego awarii w wtryskarce, objętej zaleceniami pokontrolnymi. W protokole z kolejnej kontroli z dnia 22, 28 grudnia 2010 r., 18 stycznia 2011 r. oraz 1 lutego 2011 r., przeprowadzonej po feralnym zdarzeniu w siedzibie spółki, stwierdzono, że pracodawca po wypadku nie zapewnił, aby miejsce wypadku zostało odpowiednio zabezpieczone. Maszyna, przy której doszło do wypadku, została uruchomiona i kontynuowano produkcję z jej użyciem, chociaż nie powołano zespołu powypadkowego i zespół taki nie podjął żadnych czynności. Maszynę nie tylko uruchomiono, ale także, jak stwierdzono w dniu 22 grudnia 2010 r., dokonywano w niej prac naprawczych. Z uruchomieniem maszyny nie czekano też na zgodę inspektora pracy, co oznacza, że w sposób rażący spółka naruszyła w zakładzie przepisy odnoszące się do wypadków przy pracy. W czasie tej kontroli PIP wykazała też, że trzy spośród wymienionych w cyt. wyżej nakazie ostatecznych decyzji nakazowych nie zostały wykonane, stwierdzono także, m. in., brak skutecznych zabezpieczeń przed doznaniem urazu w wyniku kontaktu z niebezpiecznymi ruchomymi elementami dwóch pras do zaciskania metalowych elementów na wyrobach z tworzyw sztucznych (bez znaków identyfikacyjnych) oraz niezapewnieniu podstawowej ochrony przeciwpożarowej przed dotykiem bezpośrednim przy korzystaniu z wiertarki służącej do wykonywania otworów w konewkach.

Co się zaś tyczy dokonanej przez pracodawcę oceny ryzyka zawodowego, PIP w protokole stwierdziła, że została ona dokonana nierzetelnie i niezbędne jest jej ponowne przeprowadzenie.

Sąd Okręgowy uznał, że jak wynika z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego i ustalonego na jego podstawie stanu faktycznego, po dokonaniu w spółce (...) pierwszej kontroli w jej siedzibie nie wyeliminowano wszystkich nieprawidłowości, doprowadzając tym samym do naruszenia podstawowych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, szczegółowo opisanych w art. 207 § 2 pkt 1, 2 i 6 kp oraz innych przepisach prawa pracy, w tym, m. in., § 10 i 55 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r., nr 169, poz. 1650 ze zm. oraz z 2008 r., nr 108, poz. 690), przy czym kontrola Państwowej Inspekcji Pracy przeprowadzona w dniach 22,28 grudnia 2010 r., 18 stycznia 2011 r. oraz 1 lutego 2011 r., była drugą kontrolą przeprowadzoną w siedzibie wnioskodawcy, następującą po kontroli w dniu 4 listopada 2011 r. Sąd dodał, że poprzez niewykonanie decyzji inspektora pracodawca, mając świadomość ciążących na nim obowiązków, w dalszym ciągu utrzymywał stan niezgodny z prawem. Tym samym wniosek Państwowej Inspekcji Pracy skierowany do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie podwyższenia płatnikowi składek na ubezpieczenie wypadkowe ustalanej na najbliższy rok składkowy, Sąd uznał za jak najbardziej zasadny.

Sąd wskazał również, że w następstwie kolejnej, drugiej już kontroli, przeprowadzonej w siedzibie wnioskodawcy, został do niego skierowany 2 lutego 2011 r. nakaz numer (...)- (...)- (...)-NkOl/ll, w którym umieszczonych zostało 11 decyzji pisemnych. Nadto skierowano do niego wystąpienie, zawierające 6 wniosków oraz 8 decyzji ustnych, a także upomnienie, w którym stwierdzono, że pomimo upływu terminu nie zostały wykonane obowiązki wynikające z nakazu nr rej. (...)- (...)- (...)- (...) z 22 listopada 2010 r., polegające na niezrealizowaniu w całości decyzji nr 5. Jak wykazała ostatnia kontrola przeprowadzona w siedzibie (...) w dniu 18 marca 2011 r., pomimo licznych monitów ze strony Państwowej Inspekcji Pracy, w dalszym ciągu istniały nieprawidłowości w funkcjonowaniu spółki. W protokole kontroli, sporządzonym po tym terminie, stwierdzono, że jedna spośród decyzji zawartych w nakazie nr (...)- (...)- (...)- (...) nie została wykonana, a to decyzja nr 2. Wnioskodawca w dalszym ciągu nie dochowywał wiec starań, by dostosować panujące u niego wymogi w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy do obowiązujących w tej mierze standardów.

Sąd stwierdził, że w obliczu powyższego wniosek Państwowej Inspekcji Pracy był bez wątpienia trafny. W kontekście całokształtu przedstawionych wyżej okoliczności, nie zasługiwały zatem na uwzględnienie twierdzenia wnioskodawcy co do braku jego winy w naruszeniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Apelację wywiodła spółka (...), zaskarżając wyrok w całości. Orzeczeniu zarzuciła:

1. Naruszenie art. 36 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w związku z art. 180 k.p.a., art. 107 § 1 i § 3 k.p.a., art. 7 k.p.a. oraz art. 77 § 1 k.p.a. poprzez uznanie, że zostały spełnione przesłanki do wydania przez stronę pozwaną decyzji o podwyższeniu wysokości składek na ubezpieczenie wypadkowe z powodu uchybień stwierdzonych przez Państwową Inspekcję Pracy w sytuacji gdy:

- ZUS nie przeprowadził postępowania dowodowego w celu określenia, które z uchybień wskazanych przez Państwową Inspekcję Pracy i dlaczego miały charakter rażący;

- nie wskazano w decyzji, jakie przepisy BHP zostały naruszone przez wnioskodawcę;

- nie uzasadniono w decyzji, jakie uchybienia wskazane w protokołach kontroli PIP mają charakter rażący i z jakiego powodu;

2. Naruszenie art. 36 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych poprzez to, że Sąd rozpoznał merytorycznie sprawę pomimo tego, że w materiale dowodowym przedstawionym przez stronę pozwaną wystąpiły istotne braki, polegające na tym, że strona pozwana nie ustaliła, z którymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy sprzeczne są uchybienia zarzucane przez Państwową Inspekcję Pracy oraz które z nich mają rażący charakter, a uzasadnienie decyzji nie zawierało uzasadnienia faktycznego i prawnego, gdyż nie zostały wskazane ani przepisy prawa ani okoliczności, z których mogłoby wynikać zaistnienie przesłanek do podwyższenia składki. Nieprzeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w trybie art. 468 k.p.c. spowodowało, że Sąd rozpoznał merytorycznie sprawę i oddalił odwołanie, pomimo tego że zaistniała bezwzględna konieczność zastosowania procedury określonej w art. 467 § 4 k.p.c.;

3. Naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie tego, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że zostały spełnione przesłanki z art. 36 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Z 2009 r., nr 167, poz. 1322, ze zm.), w szczególności Sąd nie uwzględnił tego, że:

- z dokumentacji przedstawionej przez stronę pozwaną nie wynika, które z uchybień wskazanych przez Państwową Inspekcję Pracy miały charakter rażący;

- z protokołu kontroli przeprowadzonej w dniach 22 i 28 grudnia 2010 r., w dniach 18 stycznia 2011 r. i 1 lutego 2011 r. oraz w dniu 18 marca 2011 r. wynika, że w czasie kontroli przeprowadzonej w okresie od grudnia 2010 r. do lutego 2011 r. nie sprawdzono wykonania wniosków i zaleceń z kontroli z 4 listopada 2010 r. zaś te wnioski i zalecenia zostały sprawdzone w dniu 18 marca 2011 r., a w protokole z kontroli z 18 marca 2011 r. stwierdzono, że wszystkie wnioski i zalecenia z obu kontroli, o których mowa we wniosku Państwowej Inspekcji Pracy o podwyższeniu składki na ubezpieczenie wypadkowe, zostały wykonane.

Skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez uchylenie decyzji w całości, ewentualnie - o uchylenie wyroku i przekazanie w całości sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu zarzutów spółka podniosła, że Sąd nie wziął pod uwagę, że zgodnie z art. 36 § 2 ustawy wypadkowej ZUS wydaje decyzję, do której z mocy art. 180 k.p.a. mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Zatem zgodnie z art. 7 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. na stronie pozwanej spoczywał ciężar wyczerpującego zebrania materiału dowodowego oraz dokonania jego rzetelnej i wyczerpującej oceny. W konsekwencji organ rentowy nie mógł oprzeć się wyłącznie na wniosku Państwowej Inspekcji Pracy, lecz powinien zebrać i ocenić materiał dowodowy pod względem ustalenia, które z uchybień zarzucanych przez PIP miały charakter rażący, a wyniki tego ustalenia podać w uzasadnieniu decyzji. Niepodanie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mających istotne znaczenie dla oceny spełnienia przesłanek z art. 36 ust. 1 ustawy wypadkowej oraz dowodów, na podstawie których okoliczności te zostały ustalone, a także nie wskazanie podstaw prawnych, z których wynikałoby, z jakimi przepisami w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy sprzeczne było działanie lub zaniechanie powoda, jest równoznaczne z brakiem uzasadnienia faktycznego i prawnego, co stanowi naruszenie art. 180 k.p.a. w zw. z art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. W ocenie apelującego, nie było żadnej podstawy do podnoszenia wysokości składek na ubezpieczenie wypadkowe, zwłaszcza że celem wprowadzenia art. 36 ustawy wypadkowej było zmobilizowanie płatnika składek do przestrzegania przepisów b.h.p. Cel te został osiągnięty przed wszczęciem postępowania w sprawie wydania spornej decyzji, albowiem zalecenia pokontrolne zostały w całości wykonane.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja płatnika spółki (...) nie zasługuje na uwzględnienie.

Główne zarzuty płatnika dotyczyły naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 kpc przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów. Spółka podnosiła, że ZUS nie przedstawił żadnych dowodów w celu określenia, które z uchybień wskazanych przez Państwową Inspekcję Pracy miały charakter rażący, nie wskazał w decyzji, jakie przepisy BHP zostały naruszone przez wnioskodawcę oraz nie uzasadnił, jakie uchybienia wskazane w protokołach kontroli PIP mają charakter rażący i z jakiego powodu, a pomimo tego Sąd dał w całości wiarę organowi rentowemu. W ocenie wnioskodawcy, to na organie rentowym spoczywał ciężar wykazania ww. okoliczności.

Spółka (...) nie ma racji, jeśli chodzi o przerzucanie ciężaru dowodowego w rozpoznawanej sprawie na organ rentowy, co wynika z przedstawionych poniżej przepisów. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.09.167.1322 j.t.) inspektor pracy może wystąpić do jednostki organizacyjnej Zakładu właściwej ze względu na siedzibę płatnika składek z wnioskiem o podwyższenie płatnikowi składek, u którego w czasie dwóch kolejnych kontroli stwierdzono rażące naruszenie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, o 100 % stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe ustalanej na najbliższy rok składkowy. Decyzję w sprawie podwyższenia stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, o której mowa w ust. 1, wydaje Zakład.

Spółka (...) przeoczyła, że postępowanie o wymierzenie płatnikowi wyższej o 100 % stopy procentowej składki następuje na wniosek inspektora pracy, którym to wnioskiem Zakład jest związany. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest w takiej sytuacji zobowiązany podwyższyć składkę o 100%, nie posiada w tym zakresie uprawnień do samodzielnego decydowania, bez względu na rodzaj rażącego naruszenia, składka zawsze będzie podwyższona o 100%.

Tymczasem uprawnienia inspektora Państwowej Inspekcji Pracy z art. 36 ustawy wypadkowej zaktualizowały się podczas kolejnych kontroli, następujących bezpośrednio po pierwszej ( 4 listopada 2010 r.), tj. w dniach 22 i 28 grudnia 2010 r., 18 stycznia 2011 r. i 1 lutego 2011 r., podczas której PIP stwierdziła, że zalecenia (tzw. decyzje) poprzednich kontroli nie zostały w całości wykonane, tym samym zakład pracy w sposób rażący naruszył podstawowe obowiązki pracodawcy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Wskutek niewykonania zaleceń PIP, pracownicy spółki (...) zatrudnienie wykonywali w warunkach niebezpiecznych dla życia i zdrowia.

Podkreślić należy, że (...) sp. z o.o. miała możliwość kwestionowania zaleceń PIP oraz podważania faktu niewykonania tych zaleceń w postępowaniu przed inspektorem PIP, czego zarząd spółki nie uczynił. W tej sytuacji Zakład jedynie z formalnego punktu widzenia oceniał wniosek inspektora PIP o podwyższenie składki na ubezpieczenie wypadkowe. ZUS nie miał obowiązku badania charakteru uchybień i zaistniałego ryzyka narażenia na utratę zdrowia i życia pracowników. Nie miał także możliwości oceny, jakie przepisy bhp zostały u pracodawcy naruszone. Wszelkie zarzuty spółki w tym zakresie są zatem na etapie postępowania sądowego spóźnione.

W związku z powyższym Sąd Apelacyjny oddalił apelację płatnika (...) sp. z o.o., jako bezzasadną, na podstawie art. 385 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc oraz § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.). Sąd II instancji ustalił wartość przedmiotu sporu na kwotę 3.137,70 zł, jako różnicę pomiędzy podwyższoną składką na ubezpieczenie wypadkowe w skali roku, a składką dotychczas opłacaną przez płatnika na podstawie pisma ZUS-u z 20 maja 2011 r., k – 12 akt sprawy.

K.S.