Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Karolina Birulo

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 24.06.2015r.

sprawy R. K.

urodz. (...) w L.

syna R. i J. z d. W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 lutego 2015 roku w M. na Al. (...), w powiecie (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości,/albowiem badanie wykazało kolejno 1,23 mg/l i 1, 19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu/, kierował po drodze publicznej motorowerem marki P. o nr rej. (...), przy czym zarzucany mu czyn popełnił będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 26 października 2006 roku sygn. akt VIK 479/06 za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

I.  oskarżonego R. K. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 178a § 4 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 49 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk nie orzeka świadczenia pieniężnego;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 250/15

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

R. K. w dniu 23 lutego 2015r. spożywał w domu konkubiny w G. A. piwo. Po przebudzeniu się ok. godz. 02.00 dnia 24 lutego 2015r. postanowił udać się do stacji paliw położonej w M. celem zakupu kolejnej porcji alkoholu. Pojechał więc należącym do niego motorowerem marki P. o nr rej. (...) drogą główną do M. pokonując odcinek długości ok. 5 km. W drodze powrotnej, po zakupie alkoholu, kierujący wskazanym wyżej pojazdem R. K. w M. został zatrzymany do kontroli drogowej.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. K. -k. 9, 27 – 27 verte )

W trakcie kontroli funkcjonariusze poddali wymienionego badaniu na zawartość alkoholu w organizmie przy użyciu urządzenia kontrolno - pomiarowego A. I.. Pierwsze badanie z godz. 03:15 dało wynik 1,23 mg/l, a drugie z godz. 3:32- 1,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

R. K. nie żądał ponownego badania wydychanego powietrza, nie zgłosił uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika oraz nie zażądał badania krwi.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. K. -k. 9, 27 - 27 verte, protokół użycia alkotestu –k. 2, notatka urzędowa – k.1 )

R. K. ma 34 lata. Z zawodu murarz –tynkarz oraz technolog wykończenia wnętrz, aktualnie pracuje jako dekarz zarabiając miesięcznie 1200 zł netto. Jest kawalerem, ojcem jednego małoletniego dziecka, na które łoży alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. K. –k. 27, częściowo – k. 7-8 )

R. K. był uprzednio karany sądownie. Przedmiotowego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 26 października 2006r. za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości na karę grzywny, którą to następnie zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności. Ponad wyżej wskazany wyrok R. K. uprzednio na przestrzeni czasokresu od 2001r. do 2008r. był sześciokrotnie skazywany za przestępstwa przeciwko mieniu. Po odbyciu kar pozbawienia wolności, jednostkę penitencjarną opuścił w dniu 10.06.2010r. korzystając z warunkowego przedterminowego zwolnienia. Okres próby wyznaczony w związku z zastosowaniem powyższego środka probacyjnego upłynął w dniu 10.06.2012r.

( dowód: dane o karalności – k. 13-14 )

R. K. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Na etapie dochodzenia wyjaśnił, że po drzemce postanowił pojechać należącym do niego motorowerem do M. celem zakupu piwa i zatankowania pojazdu. Nie kwestionując zasadności kontroli i wyników badania zawartości alkoholu w organizmie, wskazał, że nie mając nic na usprawiedliwienie, żałuje swojego zachowania. Wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze, w konsekwencji czego Prokurator wraz z aktem oskarżenia skierował do Sądu wniosek w trybie art. 335 k.p.k.

Wezwany na termin posiedzenia oskarżony nie stawił się. Stawił się na rozprawę główną, w trakcie której podtrzymał poprzednie wyjaśnienia. Na pytania Sądu dodał, że piwo spożywał sam i sam postanowił pojechać do oddalonego o 5 km M. po kolejną porcję alkoholu. Wówczas nie pracował i zamieszkiwał z konkubiną.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że zarzut stawiany R. K. aktem oskarżenia jest słuszny i znajduje oparcie w materiale dowodowym. Poczynieniu kompleksowych ustaleń faktycznych wystarczyły szczere wyjaśnienia oskarżonego poparte sporządzoną w miejscu kontroli dokumentacją w postaci notatki urzędowej oraz protokołu użycia alcosensora. Dowodom powyższym w pełni ze sobą korespondującym Sąd dał wiarę w całości.

Kwalifikując zachowanie oskarżonego należało mieć na względzie uprzednie skazanie za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Fakt uprzedniego skazania za przestępstwo tego samego rodzaju decydował o wyczerpaniu przez oskarżonego ustawowych znamion przestępstwa z art. 178a § 4 k.k.

Zarzucony czyn zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat, natomiast możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary, po myśli art. 69 § 4 k.k., nastąpić może w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

Mając na względzie wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 k.p.k., w którym to oskarżyciel proponował orzeczenie wobec oskarżonego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, Sąd uznał, że warunki do orzekania kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie zachodzą. Składane w toku dochodzenia wyjaśnienia R. K., jak i dalsze dowody nie dostarczały podstaw do przyjęcia, że zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, dający możliwość skorzystania przez oskarżonego z dobrodziejstwa omawianego środka probacyjnego. Powodów takich oskarżony nie podał na posiedzeniu wyznaczonym w przedmiocie rozpoznania wniosku w ogóle nie stawiając się na wezwanie, ani też nie przedstawił ich Sądowi w toku rozprawy głównej. Chęć zakupu kolejnej porcji alkoholu nie jest przesłanką, która w jakikolwiek sposób usprawiedliwiałaby zachowanie oskarżonego, ale świadczy o jego zupełnej ignorancji norm prawnych. Oskarżony prowadzi nieustabilizowany tryb życia, po raz kolejny wszedł w konflikt z prawem. Nie można z powyższych względów ustalić wobec jego osoby pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Okoliczności podmiotowo - przedmiotowe leżące w granicach czynu wskazują, że stopień społecznej szkodliwości czynu, o jakim mowa w art. 115 § 2 k.k. nie jest znaczny. Sprawca znajdował się wprawdzie pod istotnym działaniem alkoholu, co w konsekwencji znacznie osłabiło zdolności psychomotoryczne jako kierowcy, poruszał się jednak jednośladem, w godzinach, kiedy nie panuje istotne natężenie ruchu drogowego.

Okoliczność obciążającą wymiar kary stanowi uprzednia – sześciokrotna karalność za przestępstwa przeciwko mieniu. Ponowne wejście w konflikt z prawem, po odbyciu poprzednio orzekanych kar izolacyjnych, świadczy o tym, że oskarżony jest osobą niepoprawną, wobec której dotychczas orzekane kary, w tym z warunkowym zawieszaniem ich wykonania, okazały się dla wdrażania do przestrzegania porządku prawnego bezskuteczne.

Z okoliczność łagodzącą Sąd przyjął przyznanie się do popełnienia zarzuconego czynu, złożenie szczerych wyjaśnień i wyrażenie woli dobrowolnego poddania karze.

Wobec powyższych okoliczności i w oparciu o dyrektywy wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. karą sprawiedliwą, adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu jest kara w minimalnym wymiarze przewidzianym za tego typu przestępstwo, a więc 3 miesięcy pozbawienia wolności, lecz bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Kara powyższa jest także słuszna w odczuciu społecznym. Tylko taka kara może wpłynąć wychowawczo na oskarżonego.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł względem oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, którego czas obowiązywania określił na 2 lata. Orzekając w przedmiocie powyższego środka karnego, a także w przedmiocie świadczenia pieniężnego, kierował się Sąd zasadą zawartą w art. 4 § 1 k.k. Dostrzec bowiem należało, że R. K. czynu dopuścił się w dacie 24 lutego 2015r., tj. przed dniem 18 maja 2015r. – dniem wejścia w życie mniej korzystnych uregulowań prawnych dotyczących właśnie określania w prawnej sytuacji oskarżonego okresu zakazu na minimalny 3 lat oraz obligatoryjnego orzekania świadczenia pieniężnego w kwocie minimalnej 10.000 zł.

Zważyć należy, że stopień stężenia alkoholu w organizmie wskazuje na znaczne przekroczenie normy decydującej o bycie prawnym przestępstwa. Oskarżony pomimo swego stanu zdecydował się kierować pojazdem do odległej o 5 km miejscowości celem zakupu alkoholu. Powinien był dla bezpieczeństwa własnego i innych uczestników ruchu drogowego pozostać w domu i zaniechać podróży do momentu wytrzeźwienia . Takim zachowaniem okazał zupełny brak poszanowania zasad ruchu drogowego i porządku prawnego. Wykazał się dużą nieodpowiedzialnością. Z powyższych względów orzeczenie omawianego środka karnego na okres lat 2, a więc i tak w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, jest zasadne, wyważone i sprawiedliwe.

Z uwagi na aktualnie trudną sytuację majątkową oskarżonego, niskie dochody i obowiązek alimentacyjny względem dziecka, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił R. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.