Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa oddalił powództwo (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. przeciwko pozwanej I. G. o zapłatę kwoty 2087,48zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym od kwoty 1.415,22 zł od dnia 16 listopada 2013 roku do dnia zapłaty. Sąd I instancji uznał, że dochodzone roszczenie uległo przedawnieniu, a pozwana uchyliła się od jego zaspokojenia, podnosząc taki zarzut.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżył wyrok w całości. Wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz o zasadzenie kosztów postępowania w tym również kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji powód podnosił, że dochodzone roszczenie nie uległo przedawnieniu, bowiem roszczenie stało się wymagalne po wypowiedzeniu w dniu 23.09.2013r. umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej. Pozew został zaś wniesiony 16 grudnia 2013r. , a zatem przed upływem przedawnienia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna i podlega oddaleniu. Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest kiedy roszczenie powoda stało się wymagalne i czy na postawie dowodów przedstawionych przez powoda można stwierdzić kiedy roszenie powoda stało się wymagalne. Wymagalność to stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Roszczenia mogą uzyskać przedmiot wymagalności w dniu oznaczonym przez ustawę lub przez czynność prawną albo w dniu wynikającym z właściwości zobowiązania.

W niniejszej sprawie wymagalność spłaty kredytu została określona przez strony w umowie z dnia 17 kwietnia 2007 roku nr (...) o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej. Na mocy zawartej umowy bank przyznał pozwanej limit kredytowy do kwoty 1.500 zł dla korzystania, z którego otworzył i zobowiązał się prowadzić rachunek kredytowy (§ 1 umowy). Spłata limitu kredytowego następować miała w okresach miesięcznych, przez dokonywanie przez pozwaną spłat na rachunek kredytowy, których wysokość oraz termin określane były w wyciągu z rachunku generowanego każdego 26 dnia miesiąca i wysyłanego na adres pozwanej. Wskazana na wyciągu wymagana spłata minimalna stanowiła 5% kwoty wykorzystanego kapitału oraz należne bankowi opłaty, prowizje i odsetki (§ 5 umowy). Brak wymaganej spłaty minimalnej w terminie powodował naliczenie odsetek od kapitału przeterminowanego w wysokości wskazanej w tabeli opłat i prowizji.

Wierzytelność dochodzona przedmiotowym powództwem wynika z zobowiązania o charakterze terminowym (pozwana była zobowiązana do comiesięcznego dokonywania spłaty minimalnej w terminach zakreślonych w treści wyciągu z rachunku kredytowego), wobec tego jest wymagalna, jeżeli nadszedł termin świadczenia, bowiem od tej daty wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia, które dłużnik musi spełnić

Tak więc podnoszona przez powoda okoliczność, że roszczenie powoda względem pozwanej stało się wymagalne z upływem jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia umowy tj. z dniem 23.09.2013r. nie znajduje uzasadnienia bowiem ta okoliczność nie wynika z powoływanego przez powoda zapisu § 6 Regulaminu przyznawania i korzystania z limitu kredytowego C. V.. Powyższy zapis regulaminu dotyczy kiedy bank może wypowiedzieć umowę limitu, brak jest natomiast zapisów co do wymagalności należności z tytułu umowy o limit kredytowy. Należy podnieść, że przedstawiony przez powoda wydruk z operacji na rachunku pozwanej V. C. nie zawiera informacji kiedy stało się wymagalne roszczenie względem pozwanej. Powód nie przedstawił comiesięcznych wyciągów z rachunku, w które określały wysokość oraz termin spłaty wymagalnej minimalnej kwoty zadłużenia.

Treść przedstawionych przez stronę powodową dowodów nie daje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób umowa miała być wykonana, co z kolei nie pozwala na ustalenie okoliczności dotyczących wypowiedzenia umowy o przyznanie limitu kredytowego i daty wymagalności roszczenia. Ciężar wykazania tych okoliczności spoczywał na stronie powodowej, która poprzestała na przedłożeniu umowy, regulaminu limitu, wyciągu z ksiąg, wydruku z operacji na rachunku pozwanej oraz wypowiedzenia umowy o limit kredytowy i kartę , z których wynika jedynie fakt zawarcia umowy oraz wysokość zadłużenia związanego z niewykonaniem umowy kredytu. Kwestia sposobu wyliczenia dochodzonej w ramach niniejszego postępowania kwoty, w tym w szczególności wskazania od jakiej daty kredytobiorca zalegał ze swoimi zobowiązaniami, miała kluczowe znaczenia dla rozpoznania zarzutu przedawnienia. Strona powodowa w żaden sposób nie zareagowała na zarzut przedawnienia . Z treści wypowiedzenia umowy kredytu w części dotyczącej warunków jego spłaty wynika, że na dzień 12.08.2013r. r. suma należności wynosiła 1959,76zł zł, z czego opłaty i prowizje 221,41zł zł, odsetki 323,13 zł, kapitał (...),22 (k. 39).. Wypowiedzenie to, nie koresponduje również ze stanem należności jaki został wskazany w wyciągu z ksiąg Nr (...) z dnia 15.11.2103r. (k. 38), oraz nie koresponduje z wydrukiem operacji na rachunku pozwanego. W świetle zapisu § 6 regulaminu przyznawania i korzystania z limitu kredytowego bank był uprawniony do wypowiedzenia warunków spłaty kredytu w sytuacji braku wymaganej spłaty minimalnej przez okres dwóch miesięcy. W świetle powyższego w pełni uzasadnione są wątpliwości związane z wysokością zadłużenia oraz tym, jaką datę należało przyjąć za chwilę, kiedy bank mógł w najwcześniej możliwym terminie wypowiedzieć umowę. Bieg terminu przedawnienia roszczenia wynikającego ze zobowiązania rozpoczyna się w dniu, w którym świadczenie powinno być spełnione. Wobec tego, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy doszło do wypowiedzenia umowy o limit kredytowy natomiast wymagalność roszczenia należało wiązać z momentem, gdy zaistniała podstawa do wypowiedzenia umowy o limit kredytowy i kartę przez bank, a nie z datą faktycznego wypowiedzenia wskazanej umowy. W tym wypadku zastosowanie znajdzie art. 120 § 1 zd. 2 k.c.(por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2008 r., I CSK 243/08, OSNC 2010/1/16, Biul. SN 2009/5/10, M. Prawn. 2010/6/340-341). W tym stanie rzeczy dowód na okoliczność wypowiedzenia umowy oraz stanu zaległości, nie był wystarczający dla ustalenia wskazanej chwili, a to wobec nie wykazania warunków spłaty zobowiązań wynikających z umowy. Nie sposób okoliczności tych wyprowadzić z samej umowy kredytu, której zapisy, dotyczące sposobu obliczenia raty i sposobu jej zaliczenia, nie są czytelne i dla ich interpretacji wymagają wiadomości specjalnych.

Ciężar wykazania okoliczności, z których strona powodowa wywodziła skutki prawne spoczywał zgodnie z art. 6 k.c. na niej. Strona powodowa nie wykazała w odpowiednim momencie inicjatywy dowodowej, w szczególności w żaden sposób nie ustosunkowała się do twierdzeń pozwanej zawartych w zarzutach, ponadto roszczenie strony powodowej nie zostało należycie wykazane, co czyniło skutecznym zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwaną.

W tej sytuacji apelacja powoda podlegała oddaleniu jako niezasadna na podstawie art.385 k.p.c. w zw. z art. 13§2 k.p.c. w zw. z art. 505 ¹⁰ §1 i 2 k.p.c.