Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Mariusz Musiał

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Stawarz

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 października 2014 r. nr (...)

w sprawie S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje S. B. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2014 r. na okres 2 /dwóch/ lat;

II.zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy (...) kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVU 1543/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 lipca 2015 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 13.10.2014 r. odmówił S. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 18.09.2014 r. stwierdziła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

S. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, iż nie zgadza się z nią bowiem wbrew stanowisku organu rentowego, schorzenia na które choruje w przesądzają, iż jest częściowo niezdolny do pracy, a jego stan zdrowia nie uległ poprawie. Pracuje w zakładzie pracy chronionej w warunkach dostosowanych do jego stanu zdrowia. Odwołujący domagał się zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego poprzez przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

S. B. urodzony w dniu (...), ma wykształcenie zawodowe o specjalności ślusarz mechanik, pracował jako kierowca, malarz, akwizytor, a ostatnio na stanowisku pracownik dozoru w zakładzie pracy chronionej. Odwołujący pobierał od dnia 10.02.2006 r. do dnia 30.06.2014 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 02.06.2014 r. odwołujący złożył do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek z dnia 02.06.2014 r. –k. 259 ar)

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u S. B. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszy Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń. zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Biegły sądowy psychiatra na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził, że odwołujący choruje na:

- zaburzenia depresyjne nawracające z epizodami depresji umiarkowanej/ciężkiej, cechy charakteropatii.

Z powodu rozpoznanego schorzenia oraz stopnia jego nasilenia biegły uznał odwołującego za nadal częściowo niezdolnego do pracy zarobkowej na okres 2 lat od dnia ustania dotychczasowych świadczeń tj. od 01.07.2014 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący pozostaje w leczeniu psychiatrycznym od 2005 r. do nadal, w tym 6 razy hospitalizowany psychiatrycznie ostatni raz w 2013 r. przebieg zaburzeń burzliwy, nawracające epizody depresji o co najmniej umiarkowanym nasileniu, wyraźne objawy charakteropatyczne o dużym nasileniu , stany drażliwości, znaczny subiektywny dyskomfort, zaburzenia koncentracji, przewlekły lęk, niepokój, nastrój obniżony. Przebieg zaburzeń, obecny stan psychiczny odwołującego powodują, iż jest on nadal częściowo niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych, na okres 2 lat. Nadal występują objawy lękowe, depresyjne, zaleganie afektu, chwiejność emocjonalna, o dużym nasileniu objawów.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.22-23 as/

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego sądowego Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydane przez specjalistę z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego psychiatry. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał sprawę za dostatecznie wyjaśnioną i nie powoływał dodatkowego dowodu z opinii biegłego psychiatry.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. B. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 13.10.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego psychiatrę. Sąd w oparciu o opinie biegłego stwierdził u odwołującego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż S. B. z uwagi na obecne zaburzenia depresyjne nawracające z epizodami depresji umiarkowanej/ciężkiej, cechy charakteropatii spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo na okres 2 lat od 01.07.2014 r. tj. od ustania dotychczasowych świadczeń w wykonywanym zawodzie ślusarz mechanik, kierowca, akwizytor i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego z uwagi na wiek, wykształcenie i stan zdrowia. Odwołujący w trakcie pobierania renty pracował w zakładzie pracy chronionej poniżej kwalifikacji na stanowisku pracownik dozoru tj. wykonuje lekką pracę fizyczną, jednakże z uwagi na posiadane wykształcenie zawodowe i charakter obecnego pracodawcy nie można mówić o uzyskaniu nowych kwalifikacji zawodowych (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 07.10.2003 r. II UK 79/03 (OSNP 2004/13/234).

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ^{( 14)} §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 13.10.2014 r. przyznając S. B. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.07.2014 r. na okres 2 lat.