Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Harmata

Protokolant: st.sekr.sądowy Agnieszka Krztoń

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: Centrali (...) S.A. w K.

przeciwko: M. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. G. na rzecz powoda Centrali (...) S.A. w K. kwotę 300.000 zł (trzysta tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2015r., do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.217 zł (dwadzieścia dwa tysiące dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 115/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 czerwca 2015 r.

Pozwem wniesionym dnia 1 kwietnia 2015 r. (data nadania pozwu w placówce pocztowej) powód Centrala (...) S.A. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. G. kwoty 300.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że uzyskał tytuł wykonawczy przeciwko spółce (...) sp. z o.o. w Ł. w postaci wyroku zaocznego wydanego przez Sąd Okręgowy w K. XIII Wydział Gospodarczy w dniu 21 maja 2010 r. sygn. akt XIII GC 97/10/JW, w którym sąd ten zasądził na rzecz powoda kwotę 710.573,41 wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Dnia 14 czerwca 2010 r. wyrok został zaopatrzony klauzulą wykonalności. Sąd Okręgowy w K. XIII Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 22 czerwca 2010 r. uzupełnił ww. wyrok zaoczny zasądzając dodatkowo od spółki (...) sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 26.646 zł tytułem zwrotu pozostałej części opłaty od pozwu. Powód podał, że w oparciu o ww. tytuł wykonawczy wszczął postępowanie egzekucyjne w toku którego uzyskał jedynie częściowe zaspokojenie swojego roszczenia, a aktualnie z uwagi na liczne i wysokie zadłużenie spółki (...) sp. z o.o. oraz brak majątku dłużnika komornik sądowy prowadzący egzekucję nie ma możliwości wyegzekwowania należności powoda. Wskazując podstawę swojego roszczenia powód podał, że w okresie powstawania roszczenia oraz do czasu wydania ww. wyroku zaocznego i wszczęcia egzekucji prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. był pozwany M. G., który w oparciu o art. 299 § 1 k.s.h., statuujący odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, odpowiada za zobowiązania spółki (...) sp. z o.o. zaciągnięte i wymagalne w okresie, w którym pełnił funkcję prezesa zarządu ww. spółki.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniósł zarzut przedawnienia, wskazując że termin przedawnienia dochodzonego w sprawie roszczenia wynosi 3 lata i biegnie od dnia w którym wierzyciel powziął wiadomość o bezskuteczności egzekucji względem spółki. Powód dowiedział się o bezskuteczności egzekucji z pisma komornika sądowego z dnia 26 kwietnia 2011 r., a nadto informacja o bezskuteczności egzekucji została potwierdzona w kolejnym piśmie komornika z dnia 2 marca 2012 r., zatem biorąc pod uwagę datę wniesienia pozwu w przedmiotowej sprawie, nastąpiło przedawnienie roszczenia objętego powództwem.

Powód w piśmie procesowym z dnia 11 maja 2015 r. wskazał, że do przedawnienia roszczeń dochodzonych w sprawie nie doszło, ponadto wówczas zarzut ten stanowi oczywiste i rażące nadużycie prawa. Powód podał, że bieg przedawnienia rozpoczął się najwcześniej w dniu 28 września 2013 r. – po otrzymaniu przez powoda pisma komornika z dnia 23 września 2013 r., przy czym powód zaznaczył, że w jego ocenie termin ten rozpoczął swój bieg jeszcze później – w roku 2014 r.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały dotychczas wyrażone stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem zaocznym z dnia 21 maja 2010 r. Sąd Okręgowy wK. XIII Wydział Gospodarczy w sprawie prowadzonej pod sygn. akt sygn. akt XIII GC 97/10/JW zasądził od (...) sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 710.573,41 wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Dnia 14 czerwca 2010 r. powyższy wyrok został zaopatrzony klauzulą wykonalności. Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy w K. XIII Wydział Gospodarczy uzupełnił ww. wyrok zaoczny zasądzając dodatkowo od spółki (...) sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 26.646 zł tytułem zwrotu pozostałej części opłaty od pozwu. Wskazanemu postanowieniu w dniu 18 sierpnia 2010 r. została nadana klauzula wykonalności.

(dowód : wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w K. z dnia 21.05.2010 r. (k. 17-19), postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 22 czerwca 2010 r. (k. 20-22)

W oparciu o ww. tytuł wykonawczy w postaci wyroku zaocznego powód wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce (...) sp. z o.o. W toku egzekucji w grudniu 2010 r. sprzedano majątek ruchomy spółki w postaci maszyn, majątek ten nabył pozwany M. G. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pod nazwą PODŁOGI (...).

Pismem z dnia 26 kwietnia 2011 r. Komornik Sądowy powiadomił powoda iż przeciwko dłużnikowi prowadzone jest kilkadziesiąt postępowań egzekucyjnych na łączną kwotę około 1.250.000,00 zł a dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej, nadto nie jest właścicielem żadnych pojazdów samochodowych. Ruchomości zostały sprzedane , a innego majątku nie ustalono, stąd w oparciu o art. 827 § 1 k.p.c. komornik zwrócił się o dalsze wnioski w sprawie w terminie 7 dni, pod rygorem umorzenia postępowania. Wskazane pismo powód otrzymał w dniu 10 maja 2011 r.

Postępowanie egzekucyjne w sprawie było kontynuowane. Pismem z dnia 8 lipca 2011 r. komornik poinformował powoda o zajęciu ruchomości dłużnika w postaci suszarni do drewna. Pismem z dnia 13 lipca 2011 r. powód złożył wniosek o przyłączenie do egzekucji z ww. ruchomości dłużnika. W dniu 7 lipca 2011 r. Komornik Sądowy zajął kolejne ruchomości dłużnika, co znalazło odzwierciedlenie w protokole zajęcia ruchomości. W dniu 22 listopada 2011 r. Komornik Sądowy dokonał sprzedaży ruchomości dłużnika za łączną kwotę netto 125.000,00 zł. W dniu 16 grudnia 2011 r. Komornik Sądowy zajął wierzytelności dłużnika w spółce (...) sp. z o.o. w Ł.. W dniu 16 stycznia 2012 r. komornik wyegzekwował kwotę 100.000,00 zł, z czego powodowi wypłacono kwotę 86.940,05 zł.

Pismem z dnia 2 marca 2012 r. Komornik Sądowy ponownie poinformował powoda o stanie egzekucji, wskazując, że ww. spółka nie prowadzi działalności gospodarczej, a w jej miejsce powstała nowa spółka. Komornik w oparciu o art. 827 § 1 k.p.c. zwrócił się o dalsze wnioski w sprawie w terminie 7 dni, pod rygorem umorzenia postępowania. Wskazane pismo powód otrzymał w dniu 9 marca 2012 r. Mimo wskazanego pisma postępowanie egzekucyjne nie zostało umorzone.

Komornik Sądowy pismem z dnia 23 września 2013 r. poinformował powoda o okolicznościach ustalonych w drodze czynności terenowych, w tym o fakcie, iż wierzytelności dłużnika w wysokości przekraczającej 500.000,00 zł w spółce (...) sp. z o.o. nie są realizowane z uwagi na ciężką sytuację majątkową spółki (...) sp. z o.o., w związku z czym zajęcie wierzytelności dokonane przez komornika w dniu 16 grudnia 2011 r. nie może być realizowane.

Postanowieniem z dnia 22 maja 2014 r. Komornik Sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne w całości na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 k.p.c.

Wobec wydania powyższego postanowienia dłużnik złożył skargę na czynności komornika wskazując, że postępowanie egzekucyjne winno być kontynuowane, dłużnik w okresie 2014r. złożył komornikowi oświadczenie, że będzie kontynuował wpłaty, które umożliwią spłatę wierzyciela. W świetle dokonanych wpłat i złożonych deklaracji umorzenie jest przedwczesne. Powyższe znalazło odzwierciedlenie w protokole z dnia 17.07.2014 r. podpisanym przez dłużnika oraz komornika. Dłużnik dokonał kolejnej wpłaty w w dniu 17 lipca 2014r.

Postanowieniem z dnia 17.07.2014 r. Komornik Sądowy podjął umorzone postępowanie egzekucyjne na skutek uwzględnienia skargi dłużnika. Komornik wskazał, iż po analizie akt sprawy oraz mając na uwadze fakt, iż dłużnik dokonał wpłaty kwoty 5.000 zł, uwzględnił skargę w całości.

Pismem z dnia 19.11. 2014 r. Komornik Sądowy poinformował powoda o stanie egzekucji, podając, iż wobec dłużnika prowadzonych jest 26 postępowań egzekucyjnych, dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie posiada majątku, a jego zadłużenie sięga kwoty około 900.000,00 zł. Komornik wskazał, iż mimo zobowiązania ze strony dłużnika do dobrowolnego dokonywania co miesiąc wpłat na poczet zadłużenia, dłużnik tylko dwukrotnie 17 lipca oraz 23 września wpłacił kwoty po 5000 zł. Komornik wskazał, iż na dzień sporządzenia pisma nie ma możliwości wyegzekwowania należności dochodzonej przez wierzyciela. Pismem z dnia 14.01.2015 r. Komornik przekazał powodowi zestawienie kwot uzyskanych w toku postępowania egzekucyjnego oraz podał, iż należność główna egzekwowanego świadczenia nie została spłacona w żadnej części.

(dowód : postanowienie Komornika Sądowego z dnia 19.07.2010 r. (k. 23), pismo Komornika Sądowego z dnia 26.04.2011 r. (k. 24), pismo Komornika Sądowego z dnia 02.03.2012 r. (k. 25), postanowienie Komornika Sądowego z dnia 22.05.2014 r. (k. 26), protokół sporządzony przez Komornika Sądowego z dnia 16.12.2010 r. (k. 27), protokół z licytacji ruchomości z dnia 16.12.2010 r. (k. 28), protokoły sprzedaży ruchomości (k. 29-34), wydruk z bazy internetowej REGON (k. 35), postanowienie Komornika Sądowego z dnia 17.07.2014 r. (k. 39), pismo Komornika Sądowego z dnia 19.11.2014 r. (k. 40), pismo Komornika Sądowego z dnia 14.01.2015 r. wraz z załącznikiem (k. 41-42), pismo powoda z dnia 13 lipca 2011 r. (k. 71), pismo Komornika Sądowego z dnia 08.07.2011 r. (k. 72), protokół zajęcia ruchomości z dnia 07.07.2011 r. (k. 73), pismo Komornika Sądowego z dnia 13.04.2012 r. (k. 74), protokół sprzedaży ruchomości z dnia 22.11.2011 r. (k. 75), zajęcie wierzytelności z dnia 16.12.2011 r. (k. 78), pismo Komornika Sądowego z dnia 23.09.2013 r. (k. 79), protokół z dnia 17.07.2014 r. (k. 80), skarga na czynności komornika z dnia 29.05.2014 r. (k. 81-82), karta rozliczeniowa (k. 83-84)

W dniu 22 stycznia 2015 r. powód wezwał pozwanego M. G. do zapłaty należności dochodzonych pozwem w terminie 3 dni od dnia doręczenia wezwania. Pozwany otrzymał wezwanie w dniu 29 stycznia 2015 r., jednakże pozostało ono bezskuteczne.

(dowód : wezwanie do zapłaty z dnia 22.01.2015 r. wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 43-45)

W dniu 10 października 2006 r. dokonano wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego spółki (...) sp. z o.o. Jako prezesa zarządu wymienionej spółki wpisano M. G.. Pozwany figurował w KRS jako prezes zarządu w okresie od zarejestrowania spółki do dnia 19 grudnia 2012 r.

W dniu 11 stycznia 2011 r. w Krajowym Rejestrze Sądowym wpisano spółkę (...) sp. z o.o. której początkowo wspólnikiem i prezesem zarządu był pozwany. Obecnie prezesem zarządu wskazanej spółki jest W. G.. Pod adresem w którym działalności prowadzi ww. spółka (...) sp. z o.o. w dniu 11.01.2013 r. zarejestrowano kolejną spółkę (...) sp. z o.o., w której prezesem zarządu również jest W. G..

(dowód : odpis pełny z KRS spółki (...) sp. z o.o. (k. 15-16), odpis aktualny z KRS spółki (...) sp. z o.o. (k. 36-37), str. 49 (...) (k. 38), odpis aktualny z (...) – SERWIS sp. z o.o. (k. 91-95)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, które to uznał za wiarygodne jako nawzajem spójne, a ponadto nie kwestionowane przez żadną ze stron, co do zgodności ich treści z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sąd dopuścił i przeprowadził dowody zawnioskowane przez powoda w piśmie z dnia 11 maja 2015 r. uznając – wbrew zarzutom strony pozwanej – iż nie są one spóźnione. W tym zakresie wskazać należy, iż powód zgłosił ww. wnioski dowodowe w odpowiedzi na zarządzenie z dnia 28 kwietnia 2015 r. wzywające go do ustosunkowania się do treści odpowiedzi na pozew.

Sąd pominął dowód z zeznań stron gdyż zarówno powód jak i pozwany wzywani na rozprawę celem przesłuchania w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu z zeznań strony niestawającej - na wyznaczoną w tym celu rozprawę się nie stawili a nadto dowód ten nie miał istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.).

Sąd zważył, co następuje:

Powód wywodził swoje roszczenie z treści art. 299 k.s.h. Przepis ten stanowi, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okazała się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania (§1). Przesłankami odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. są więc istnienie określonego zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w czasie, kiedy dana osoba była członkiem zarządu spółki oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce.

Istnienie wierzytelności powoda wobec (...) sp. z o.o. zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w K. XIII Wydział Gospodarczy wydanym dnia 21 maja 2010 r. w sprawie prowadzonej pod sygn. akt sygn. akt XIII GC 97/10/JW oraz prawomocnym postanowieniem ww. Sądu z dnia 22 czerwca 2010 r. w którym Sąd ten uzupełnił wyrok zaoczny zasądzając dodatkowo od spółki (...) sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 26.646 zł tytułem zwrotu pozostałej części opłaty od pozwu. W powyższych orzeczeniach została zasądzona określona należność od tej spółki na rzecz powoda. Pozwany M. G. był prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. w okresie powstania zobowiązań spółki wobec powoda. Okoliczność finalnej bezskuteczności egzekucji nie była sporna między stronami. Pozwany nie podnosił zarzutów w postaci przesłanek egzoneracyjnych wskazanych w treści § 2 art. 299 k.s.h. Zgodnie z powołanym przepisem członek zarządu może uwolnić się od odpowiedzialności jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania upadłościowego lub układowego nastąpiło nie z jego winy, albo, że mimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody. Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu zgłoszenie okoliczności egzoneracyjnych określonych w art. 299 § 2 k.s.h. obciąża dotychczasowych członków zarządu spółki z o.o. a z art. 6 k.c. (w zw. z art. 2 k.s.h.) wynika, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W realiach niniejszej sprawy pozwany nie przedstawił ani też nie powoływał się na okoliczności zwalniające go od odpowiedzialności za długi spółki, podnosząc wyłącznie jeden zarzut – przedawnienie roszczeń powoda. Powyższego zarzutu Sąd Okręgowy nie uwzględnił.

Utrwalone już orzecznictwo Sądu Najwyższego jednolicie uznaje trzyletni termin przedawnienia roszczenia opartego na normie art. 299 k.s.h., wynikający z treści art. 442 ¹ k.c. (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 07.11.2008 r. III CZP 72/08 LEX 460259). Powyższe nie było sporne między stronami. Stosownie do treści art. 442 ¹ § 1 k.c. roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Zatem muszą być jednocześnie spełnione dwie przesłanki dotyczące wiedzy o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia i od tak określonej daty ustala się termin 3-letni. Przyjąć należy, że co do zasady okoliczności te aktualizują się z chwilą dowiedzenia się przez wierzyciela o bezskuteczności egzekucji skierowanej do majątku spółki (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2007 r., II CSK 417/06, LEX nr 355345).

Istotnie uprawnienie do wniesienia powództwa opartego na normie art. 299 k.s.h. nie jest uzależnione od uprzedniego wydania przez komornika sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne postanowienia o jego umorzeniu. Postanowienie to jednak stanowi zasadniczą podstawę dla podjęcia wiedzy o bezskuteczności egzekucji. Pozostałe okoliczności winny być oceniane ze znaczną ostrożnością w zakresie obciążenia wierzyciela konsekwencjami braku umorzenia przez organ egzekucji, pomimo istnienia przesłanek dla niniejszego. Niniejsze więc należy oceniać w realiach przedmiotowej sprawy, stosując w tym zakresie rzetelną ocenę świadomości wierzyciela tj. na ile mógł on ocenić, iż egzekucja prowadzona wobec dłużnika nie przyniesie rezultatów, co otwierało mu drogę do wniesienia powództwa w oparciu o art. 299 ksh i jednocześnie otwierało bieg terminu przedawnienia roszczenia, przy czym należy mieć na uwadze, iż powyższe jest oceniane z uwzględnieniem okoliczności, iż powód miał także świadomość, że wniesienie ww. powództwa bez spełnienia przesłanki bezskuteczności egzekucji naraża go na zarzut drugiej strony co do przedwczesności żądania.

Sąd Okręgowy dokonał analizy stanu faktycznego sprawy, uwzględniając zdarzenia które miały miejsce w toku postępowania egzekucyjnego, zestawiając je chronologicznie. Powyższe doprowadziło do wniosku, iż data którą podaje pozwany jako datę początkową umożliwiającą wniesienie pozwu w sprawie – tj. data otrzymania przez powoda pisma komornika sądowego z dnia 26 kwietnia 2011 r. - jest datą przedwczesną.

W przedmiotowej sprawie pozew został wniesiony w dniu 1 kwietnia 2015 r. Skoro termin przedawnienia roszczeń powoda wynosi trzy lata, stąd należało ocenić czy przed datą 1 kwietnia 2012 r. powód realnie oceniając sytuację mógł mieć świadomość bezskuteczności egzekucji.

Istotnie w piśmie z dnia 26 kwietnia 2011 r., komornik zawiadamia powoda o stanie egzekucji, wskazując przy tym, że przeciwko dłużnikowi prowadzone jest kilkadziesiąt postępowań egzekucyjnych, nadto dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest właścicielem żadnych pojazdów samochodowych. Komornik w piśmie podał, iż zajęte ruchomości zostały sprzedane w drodze licytacji, a innego majątku nie ustalono, zwracając się przy tym o dalsze wnioski pod rygorem umorzenia postępowania. Pomimo powyższego pisma postępowanie nie zostało umorzone, a komornik kontynuował je, co więcej skutecznie , zajmując kolejne ruchomości i dokonując ich sprzedaży. jeszcze kilka miesięcy po wysłaniu ww. pisma ( w dniu 22 listopada 2011 r. dokonał sprzedaży licytacyjnej zajętych ruchomości). Prowadzone postępowanie egzekucyjne było następnie dalej kontynuowane, w dniu 16 grudnia 2011 r. komornik dokonał zajęcia wierzytelności przysługującej dłużnikowi wobec spółki (...) sp. z o.o. w Ł., a w dniu 16 stycznia 2012 r. uzyskał w toku postępowania kwotę 100.000,00 zł, z czego powodowi wypłacono kwotę 86.940,05 zł.

Z powyższego wynika więc , iż po dacie pisma komornika sądowego z dnia 26 kwietnia 2011 r., z którego doręczeniem pozwany wiąże rozpoczęcie biegu przedawnienia, egzekucja względem spółki (...) sp. z o.o. była prowadzona i co więcej – była to egzekucja skuteczna. Dlatego też należy uznać, iż ww. informacja komornika nie stanowiła zasadnego sygnału o bezskuteczności egzekucji.

Kolejną informację w przedmiocie stanu egzekucji powód uzyskał od komornika sądowego pismem z dnia 2 marca 2012 r. Trzeba jednak wskazać , iż właściwie analogiczną informację powód uzyskał już uprzednio od komornika pismem z dnia 26 kwietnia 2011 r. i nie przeszkodziła ona w dalszym toku postępowania egzekucyjnego, a wręcz była nieuprawniona w świetle skutecznej egzekucji, która miała miejsce po dacie pisma. Mimo upływu wyznaczonego przez komornika terminu 7 dni, komornik nadal prowadził postępowanie i dokonywał czynności, w tym czynności terenowych o których przebiegu poinformował powoda pismem z dnia 23 września 2013 r. Umorzenie egzekucji nastąpiło dopiero 22 maja 2014 r., przy czym komornik na skutek skargi dłużnika podjął postępowanie egzekucyjne postanowieniem z dnia 17 lipca 2014r. Skoro więc sam więc komornik uznał, iż brak jest podstaw dla umorzenia postępowania z powodu bezskuteczności egzekucji , to brak podstaw dla obciążenia tym faktem wierzyciela. W dniu 17 lipca 2014 r. dłużnik zresztą faktycznie dokonał wpłaty kwoty 5.000,00 zł. Kolejna wpłata dłużnika w wysokości 5.000,00 zł miała miejsce w dniu 24 września 2014 r. Dopiero w dniu 19 listopada 2014 r. Komornik Sądowy poinformował powoda po raz kolejny o stanie egzekucji, wskazując, że wobec dłużnika prowadzone jest obecnie 26 postępowań egzekucyjnych a zaległości sięgają około 900 000 zł. Jednocześnie komornik wskazał na brak majątku upadłego dłużnika. Zaznaczył, iż dłużnik wprawdzie oświadczył że będzie dokonywał comiesięcznej spłaty zadłużenia, ale w ciągu ostatnich kilku miesięcy tylko dwukrotnie wpłacił kwoty po 5000 zł. Komornik podał, że nie ma możliwości egzekwowania należności dochodzonych przez wierzyciela w przedmiotowej sprawie. W ocenie Sądu dopiero to pismo stanowiło dla powoda podstawę dla przyjęcia bezskuteczności egzekucji , uprawniając go jednocześnie do wniesienie pozwu na zasadzie art. 299 ksh.

Powyższe okoliczności prowadzą więc do stwierdzenia , iż w dacie wniesienia powództwa w sprawie; nie było ono przedwczesne, ale jednocześnie nie było ono także – wbrew odmiennym twierdzeniom strony pozwanej - przedawnione. W ocenie Sądu Okręgowego zostały spełnione przesłanki opisane w treści art. 299 § 1 k.s.h., statuujące odpowiedzialność osobistą pozwanego M. G. jako członka zarządu spółki (...) sp. z o.o. , co zresztą nie stanowiło przedmiotu zarzutu i o czym mowa powyżej. Również żądana kwota – jej wysokość nie stanowiła przedmiotu zarzutu, jednocześnie z zestawienia komornika sądowego znajdującego się w aktach sprawy wynikało , iż kwota ta w zestawienia z wysokością zasądzonego roszczenia wyrokiem z dnia 21 maja 2010r. nie została wyegzekwowana.

Zatem Sąd Okręgowy uwzględnił powództwo strony powodowej w całości. Rozstrzygnięcie przedmiocie ustawowych odsetek znajduje oparcie w treści art. 481 § 1 k.c. i 359 k.c.

Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.217,00 zł złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 7.200 zł zgodnie z § 2 ust. 1 i § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U.2013.461), opłata sądowa od pozwu w wysokości 15.000,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.