Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jędrzej Barczewski

Protokolant Radosław Zając

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 roku w Lwówku Śląskim

sprawy z powództwa (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I/ zasądza od pozwanej J. S. na rzecz strony powodowej (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. kwotę 3 649,43 (trzy tysiące sześćset czterdzieści dziewięć 43/100) złotych z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym liczonymi od dnia 24 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,

II/ zasądza od pozwanej J. S. na rzecz strony powodowej (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. kwotę 356,75 złotych (trzysta pięćdziesiąt sześć 75/100) złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 24 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,

III/ w pozostałej części powództwo oddala,

IV/ zasądza od pozwanej J. S. na rzecz strony powodowej (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. kwotę 717,00 (siedemset siedemnaście 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600,00 (sześćset 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

V/ wyrokowi w punktach I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 406/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W., wystąpiła przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 4 006,18 zł, wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, liczonymi od dnia 24 listopada 2014 r. do dnia zapłaty. Strona powodowa zażądała również zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że na podstawie umowy cesji z dnia 27 września 2013 r. przejęła od pierwotnego wierzyciela (...) Bank (...) S.A. we W., następcy prawnego (...) Bank S.A. we W., prawo do wierzytelności wobec pozwanej z tytułu nie wywiązania się przez nią ze zobowiązania wynikającego z umowy bankowej, z dnia 26 czerwca 2009 r., o numerze (...). Strona powodowa podała, że na łączną kwotę zadłużenia – 4 006,18 zł, składała się należność główna w wysokości 3 649,43 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne, wraz z odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, w łącznej wysokości 356,75 zł.

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, sygn. akt VI Nc-e 1711486/14, przekazał rozpoznanie przedmiotowej sprawy do Sądu właściwości ogólnej dla pozwanej.

Pozwana J. S. nie stawiła się na rozprawie w dniu 17 czerwca 2015 r. Nie złożyła ona również żadnych pisemnych wyjaśnień.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umową z dnia 27 września 2013 r. (...) Bank (...) S.A. we W., następca prawny (...) Bank S.A. we W., zbył wierzytelność z tytułu, zawartej z J. S., umowy bankowej z dnia 26 czerwca 2009 r., o numerze (...), na rzecz (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W..

( dowód: umowa sprzedaży wierzytelności wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji, k. 17 – 21)

W dniu 20 listopada 2013 r. została zawarta ugoda pomiędzy Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym we W. (wierzycielem) a J. S., nr (...), mająca na celu restrukturyzację wierzytelności. Zgodnie z treścią tej ugody, J. S. uznała i zobowiązała się do spłaty zadłużenia, wynikającego z zawartej w dniu 26 czerwca 2009 r., umowy bankowej o numerze (...), w łącznej wysokości 4 897,50 zł, na poczet której składała się kwota 3 976,91 zł (stan wierzytelności na dzień 5 listopada 2013 r.) oraz kwota 920,59 zł, z tytułu odsetek umownych naliczonych od dnia 20 listopada 2013 r. od kwoty wierzytelności pozostałej do spłaty. Strony uzgodniły, że spłata powyższej kwoty nastąpi w 45 miesięcznych ratach po, przy czym pierwsza rata miała być płatna do dnia 20 listopada 2013 r., w wysokości 110,00 zł, kolejne 43 raty, w kwocie 110,00 zł, do dnia 20 – go każdego miesiąca, zaś ostatnia rata miała być płatna, w kwocie 57,50 zł, do dnia 20 lipca 2017 r. Wypowiedzenie ugody upoważniało wierzyciela do naliczania odsetek za opóźnienie od pozostałej do spłaty kwoty zadłużenia, wskazanej w § 1 ust. 1 danej ugody, to jest kwoty 3 976,91 zł. Ponadto wierzyciel był uprawniony do naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości równej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP obowiązującej w dacie powstania opóźnienia.

( dowód: ugoda, k. 22,23)

(...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., pismem datowanym na 10 lipca 2014 r. wypowiedział J. S., opisaną wyżej, ugodę zawartą w dniu 20 listopada 2013 r., z uwagi na brak terminowych spłat czterech pełnych rat tej ugody.

( dowód: wypowiedzenie ugody, k. 25)

Pismem datowanym na 4 listopada 2014 r., (...) Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wezwał J. S. do dobrowolnej zapłaty całego zadłużenia, które na dzień sporządzenia tego wezwania wynosiło kwotę 3 982,18 zł, w terminie do dnia 12 listopada 2014 r.

( dowód: wezwanie do zapłaty, k. 26, 27)

Sąd zważył , co następuje:

Okolicznością nie budzącą żadnych wątpliwości w niniejszej sprawie był fakt zawarcia pomiędzy pozwaną a (...) Bank S.A. we W., poprzednikiem prawnym (...) Bank (...) S.A. we W., w dniu 26 czerwca 2009 r. umowy bankowej, nr (...).

Powodowy Fundusz oparł swoje roszczenie na podstawie zawartej w dniu 27 września 2013 roku umowy sprzedaży wierzytelności (art. 509 § 1 i § 2 k.c., art. 510 § 1 k.c.), dzięki czemu stał się wierzycielem pozwanej, co do należności pieniężnych, wynikających z wyżej wskazanej umowy bankowej.

Na podstawie art. 354 § 1 k.c., dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią, a więc, w niniejszej sprawie, zgodnie z treścią postanowień umownych, które są źródłem istniejących praw i obowiązków stron umowy.

Kwestią bezsporną pozostaje okoliczność, iż pozwana nie wywiązała się, z zawartej z pierwotnym wierzycielem (bankiem), umowy, ponadto jak wynika, z zawartej ze stroną powodową treści ugody, J. S. uznała roszczenie zarówno co do samej zasady jak również co jego wysokości. Uznanie takie może być potraktowane jako uznanie przez pozwaną długu będącego podstawą do uwzględnienia przez Sąd twierdzeń strony powodowej zawartych w pozwie.

W przypadku bowiem nie podjęcia obrony przez pozwanego, stosownie do art. 339 § 2 k.p.c., w którym określono podstawę faktyczną wyroku zaocznego, Sąd – jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości – zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( por. uzasadnianie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972 r., sygn. akt III CRN 30/72, LEX nr 7094).

Żądanie Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W., w zakresie samego kapitału – 3 649,43 zł, w ocenie Sądu, zasługiwało zatem na uwzględnienie. Okolicznością budzącą wątpliwości pozostała natomiast kwestia naliczenia przez stronę powodową odsetek umownych od wyżej wskazanej kwoty, w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, liczonych do dnia 24 listopada 2014 r. (data wniesienia pozwu).

Zgodnie z art. 359 § 1 k.c., odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Jeżeli wysokość odsetek nie jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe (art. 359 § 2 k.c.). Jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne (art. 359 § 2 ² k.c.).

Z twierdzeń powodowego Funduszu wynika, że na żądaną pozwem kwotę 4 006,18 zł składała się należność główna w wysokości 3 649,43 zł oraz skapitalizowane odsetki w łącznej wysokości 356,75 zł.

W tym miejscu należałoby przytoczyć przepis art. 482 § 1 k.c., stanowiący, że od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie, dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Omawiany przepis wprowadza istotne ograniczenie związane ze sposobem obliczania odsetek w postaci zakazu umawiania się z góry o zapłatę odsetek od zaległych odsetek (procent składany) – tzw. zakaz anatocyzmu. R. legis wprowadzenia tego zakazu uzasadnione jest ochroną dłużnika przed nadmiernym obciążeniem z tytułu odsetek. Wskazuje się bowiem, że umawianie się z góry o zapłatę odsetek od zaległych odsetek prowadziłoby do obliczania procentu składanego, co nawet przy niskiej stopie procentowej mogłoby powodować duże obciążenie dla dłużnika (zob. A. Ohanowicz, Zobowiązania..., s. 73; T. Wiśniewski (w:) Komentarz..., s. 542; T. Dybowski, A. Pyrzyńska (w:) System..., s. 260; A. Rembieliński (w:) Kodeks..., s. 477; M. Piekarski (w:) Kodeks..., s. 1183).

W praktyce polegać to może na tym, że strona doliczy do należności głównej odsetki narosłe na dzień poprzedzający wniesienie pozwu i wskaże tak powstałą kwotę jako wartość przedmiotu sporu. Na równi z wytoczeniem powództwa traktuje się rozszerzenie żądania pozwu w toku sprawy. Odsetki od odsetek należy liczyć od dnia wytoczenia powództwa o te odsetki (art. 482 § 1 k.c.).

Powyższy przepis daje zatem uprawnienie naliczania odsetek poprzez doliczenie do należności głównej odsetek narosłych na dzień poprzedzający wniesienie pozwu i od takiej łącznej kwoty żądać odsetek. Niemniej jednak art. 482 §1 k.c. uprawnia do żądania odsetek ustawowych, a nie ustalonych umownie od kapitału. W świetle niniejszej sprawy istnieje więc uprawnienie Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego do naliczania odsetek umownych jedyne od kwoty będącej należnością główną – 3 649,43 zł. Brak jest natomiast podstaw prawnych do naliczania odsetek umownych od kwoty odsetek, za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, naliczonych na dzień wniesienia pozwu – 356,75 zł. Od tej bowiem kwoty, zgodnie z art. 359 § 2 k.c., należą się jedynie odsetki ustawowe, naliczane od dnia wniesienia pozwu. W pozostałym zakresie twierdzenia strony powodowej mogły być przyjęte za prawdziwe (art. 339 § 2 k.p.c.).

Mając powyższe okoliczności na uwadze, orzeczono jak w punktach I, II i III uzasadnianego wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zawarte w punkcie IV orzeczenia, zapadło zaś na podstawie przepisu art. 98 § 1, § 3 i § 4 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 r. Poz. 490 z późn. zm.). Powodowy Fundusz dokonał opłaty sądowej od pozwu w łącznej kwocie 100,00 zł, jak też poniósł koszt wynagrodzenia, działającego w jego imieniu, radcy prawnego w wysokości 600,00 zł, a także uiścił opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności rozstrzygnięciom zawartym w punktach I i II uzasadnianego wyroku, zapadło na mocy art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. – punkt V sentencji.