Pełny tekst orzeczenia

sygn. akt: II Cz 156/15

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział II Cywilny – Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Irena Dobosiewicz (spr.)

Sędziowie: SO Janusz Kasnowski

SO Wojciech Borodziuk

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. W.

przeciwko M. Z.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie o sygn. akt I C 2171/14

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

II Cz 156/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu, po rozpoznaniu sprawy z powództwa G. W. przeciwko M. Z. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 24 czerwca 2014 r. zabezpieczył roszczenie powoda zawieszając postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 1589/14, a odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem doręczył pozwanemu w dniu 2 lipca 2014 r. Zażalenie na powyższe orzeczenie zostało nadane dopiero w dniu 23 lipca 2014 r. przez pełnomocnika pozwanego, który wskazał, że wywiódł je w terminie, albowiem Komornik doręczył mu odpis postanowienia Sądu o zabezpieczeniu w dniu 18 lipca 2014 r.

W ocenie Sądu zażalenie zostało wniesione z uchybieniem tygodniowego terminu przewidzianego przepisem art. 394 § 2 k.p.c., o którym pozwany został pouczony przy doręczeniu postanowienia w dniu 2 lipca 2014 r. Zatem na podstawie art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd odrzucił zażalenie jako spóźnione wskazując na koniec, że doręczenie zażalenie stronie było skuteczne, albowiem na etapie rozpatrywania wniosku o zabezpieczenie pełnomocnik pozwanego w sprawie nie występował.

Zażalenie na postanowienie wniósł pozwany zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenia art. 91 k.p.c. przez jego niezastosowanie w sprawie oraz art. 394 §2 k.p.c. poprzez uznanie, że zażalenie z dnia 23 lipca 2014 r. nie został skutecznie wniesione. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem wskazał, że postanowienie o zabezpieczeniu powinno zostać doręczone pełnomocnikowi, co zostało dokonane przez Komornika, wobec tego nie uchybił on terminowi do wniesienia zażalenia na postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Sąd Rejonowy wydając postanowienie uwzględniające wniosek powoda o zabezpieczenie jego roszczenia prawidłowo nie zastosował w sprawie art. 740 § 1 k.p.c. doręczając odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem zarówno powodowi jak i pozwanemu. Dokonane doręczenie pozwanemu w dniu 2 lipca 2014 r. skutkowało rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia zażalenia, który w sprawie upłynął bezskutecznie.

Wskazać należy, że tryb doręczeń przewidziany w art. 740 § 1 k.p.c. ma zastosowanie tylko do postanowień o udzieleniu zabezpieczenia podlegających na wykonaniu przez organ egzekucyjny. Należy przez to rozumieć te przypadku, których dopiero podjęcie czynności egzekucyjnej powoduje powstanie zabezpieczenia, np. dokonanie zajęcia ruchomości czy wynagrodzenia za pracę.

W niniejszej sprawie zabezpieczenie polega na zawieszeniu postępowania egzekucyjnego, co nie wymaga podjęcia żadnej czynności egzekucyjnej w rozumieniu art. 740 § 1 k.p.c., zatem przepis ten nie mógł mieć w sprawie zastosowania. Wobec tego Komornik nie był zobowiązany do ponownego doręczenia postanowienia Sądu pełnomocnikowi pozwanego – wierzyciela w sprawie egzekucyjnej.

Jednocześnie podkreślić należy, że na etapie doręczania postanowienia pozwanemu Sąd nie mógł mieć wiedzy, że w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym jest on reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, albowiem powód w pozwie nie podał takiej okoliczności. Słusznie zatem doręczenie nastąpiło do rąk pozwanego, w którego interesie było powiadomienie swojego pełnomocnika o otrzymanym postanowieniu, tym bardziej, że do jego odpisu Sąd Rejonowy dołączył pouczenie o terminie i sposobie wniesienia zażalenia.

Tym samym chybione jest stanowisko pozwanego, że jego zażalenie wniesione w dniu 23 lipca 2014 r. jest skuteczne i rodzi skutki prawne. Tygodniowy termin do dokonania tej czynności upłynął bezpowrotnie z dniem 9 lipca 2014 r. i nie zmienia tego okoliczność ponownego doręczenia odpisu postanowienia Sądu przez Komornika pełnomocnikowi pozwanego, co miało miejsce w dniu 18 lipca 2014 r.

Reasumując, Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował w sprawie art. 370 k.p.c. dochodząc do wniosku, że zażalenie pozwanego zostało wniesione po upływie przepisanego do tego terminu, co skutkowało dorzuceniem tego środka zaskarżenia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako niezasadne.