Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 376/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 roku w G.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w Ł. na rzecz powódki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2014 roku oraz kwotę 114 zł (sto czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 376/15

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 roku powódka (...) Sp. z o.o., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wystąpiła z pozwem o zapłatę przeciwko pozwanej (...) S.A. w Ł., domagając się zasądzenia kwoty 738,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 9 maja 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że w dniu 20 marca 2014 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego użytkownikiem był S. S.. Sprawca kolizji był stroną umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z pozwaną. Powódka w ramach swojej działalności gospodarczej dokonywała naprawy wskazanego pojazdu. Jak podkreśliła powódka, naprawa trwała 5 dni. W tym okresie poszkodowany wynajmował od powódki pojazd zastępczy. Powódka wskazała także, iż pozwana wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie za naprawę pojazdu w wysokości wskazanej w wystawionej przez powódkę fakturze. Odmówiła jednak wypłaty odszkodowania mającego pokryć koszt wynajmu pojazdu zastępczego, podnosząc, że poszkodowany nie wykazał celowości i ekonomicznego uzasadnienia wynajmu pojazdu zastępczego. Powódka wskazała, że poszkodowany oświadczył, iż nie posiada innego pojazdu, z którego mógłby korzystać przede wszystkim w celu dojazdu do pracy. Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym poniesione wydatki na najem pojazdu zastępczego podlegają wyrównaniu – jako wydatki konieczne – jeżeli odpowiadają lokalnym stawkom czynszu najmu pojazdu o zbliżonej klasie. Powódka wskazała również na uchwałę Sądu Najwyższego, zgodnie z którą korzystanie przez poszkodowanego z własnego pojazdu mechanicznego nie może być zastąpione korzystaniem ze środków komunikacji publicznej. Zdaniem powódki, poniesienie kosztu wynajmu pojazdu zastępczego stanowi normalne następstwo szkody w rozumieniu art. 361 § 1 i 2 k.c. Jak wyjaśniła powódka, wysokość dochodzonej kwoty stanowić ma równowartość faktury wystawionej przez powódkę poszkodowanemu z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego.


W odpowiedzi na pozew pozwana (...) S.A. z siedzibą w Ł., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Pozwana nie kwestionowała zasady odpowiedzialności za skutki kolizji z dnia 20 marca 2014 roku. Zakwestionowała jednak fakt korzystania przez powoda z pojazdu zastępczego. Pozwana wskazała, że ciąży na niej obowiązek zwrotu jedynie wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Zdaniem pozwanej, nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji gwarancyjnej ubezpieczyciela. Pozwana wskazała, iż to na powódce spoczywa ciężar wykazania w jakim okresie uzasadnione było korzystanie z pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. Zdaniem pozwanej, w niniejszej sprawie nie zachodziła konieczność najmu takiego pojazdu przez poszkodowanego. Dlatego też zakwestionowała roszczenie powódki w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 marca 2014 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będący w użytkowaniu S. S., a stanowiący własność J. S..

Sprawcą zdarzenia był inny uczestnik ruchu, który w dniu zdarzenia poruszał się pojazdem ubezpieczonym w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. z siedzibą w Ł.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody w dniu 21 marca 2014 roku.

/okoliczności bezsporne, a nadto dokumenty z akt likwidacji szkody U/047782/2014: druk zgłoszenia szkody z dnia 21 marca 2014 roku, oświadczenie sprawcy szkody z dnia 20 marca 2014 roku, dokumentacja fotograficzna/

Powódka dokonała naprawy samochodu poszkodowanego, za którą wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 5 031,55 zł. Naprawę rozpoczęto 14 kwietnia 2014 roku i trwała 5 dni. W tym okresie poszkodowany korzystał z wynajętego od powódki pojazdu zastępczego marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Poszkodowany w dniu 23 kwietnia 2014 roku skierował do pozwanej oświadczenie o konieczności korzystania przez niego z samochodu zastępczego z uwagi na to, że nie dysponuje innym pojazdem, którym mógłby dojeżdżać do pracy i zaspokajać normalne potrzeby życiowe. Oświadczenie to znajduje się w aktach likwidacji szkody U/047782/2014 . Poszkodowany w okresie najmu pojazdu zastępczego był pracownikiem (...) S.A. w Oddziale KWK (...). W dniach od 14 kwietnia do 24 kwietnia 2014 roku pracował za zmianie „A”. Miejsce pracy poszkodowanego znajduje się w innej dzielnicy miasta R., niż jego miejsce zamieszkania. Pojazd zastępczy został zwrócony w dniu 23 kwietnia 2014 roku. Powódka w dniu 24 kwietnia 2014 roku wystawiła za najem pojazdu fakturę VAT nr (...) na kwotę 738 złotych. Wskazana kwota stanowiła iloczyn 5 dni, w których poszkodowany korzystał z pojazdu oraz stawki za jedną dobę w wysokości 120 złotych oraz uwzględniała podatek VAT.

/okoliczność bezsporna, a nadto faktura VAT z 23 kwietnia 2014 roku nr (...) – k. 14, faktura VAT z 24 kwietnia 2014 roku nr (...) – k. 15, umowa najmu samochodu zastępczego z dnia 23 kwietnia 2014 roku – k. 16-17, oświadczenie z dnia 23 kwietnia 2014 roku – k. 22,23, zaświadczenie z dnia 13 maja 2014 roku – k. 24, dokumenty z akt likwidacji szkody U/047782/2014: kalkulacja naprawy z 26 marca 2014 roku, kosztorys, protokół zwrotu pojazdu/

W dniu 26 marca 2014 roku poszkodowany S. S. zawarł z powódką skuteczną umowę cesji roszczenia odszkodowawczego z tytułu szkody (...) przysługującego mu względem pozwanej.

/okoliczność bezsporna, a nadto umowa cesji z dnia 26 marca 2014 roku – k. 18/

W toku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 10 kwietnia 2014 roku przyznano powódce odszkodowanie w wysokości 2134,82 złotych. Po przedstawieniu faktury VAT za naprawę samochodu, decyzją z dnia 19 maja 2014 roku ustalono wysokość dopłaty do należnego odszkodowania na kwotę 2896,73 zł. Tak więc wypłacone odszkodowanie ostatecznie wyniosło 5031,56 złotych, a więc pokryło w całości koszty naprawy wynikające z faktury VAT nr (...). Decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 roku odmówiono powódce zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

/okoliczności bezsporne, a nadto decyzja z dnia 19 maja 2014 roku – k. 20, decyzja z dnia 30 kwietnia 2014 roku – k. 19/

Pismem z dnia 29 sierpnia 2014 roku pełnomocnik powódki skierował do pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 738 złotych, które powódka otrzymała w dniu 2 września 2014 roku. Pozwana pismem z dnia 22 września 2014 roku podtrzymała swoje stanowisko, wskazując, że wypłata odszkodowania jest niezasadna.

/pismo z dnia 29 sierpnia 2014 roku – akta likwidacji szkody U/047782/2014, pismo z dnia 22 września 2014 roku – k. 21/

Powyższy stan faktyczny został ustalony w znacznej części w oparciu o okoliczności bezsporne, natomiast w pozostałym zakresie Sąd oparł się na dowodach ze wskazanych wyżej dokumentów.

Sąd ocenił wskazane dowody jako wiarygodne. Także strony, zastępowane przez profesjonalnych pełnomocników, dowodów tych ostatecznie nie kwestionowały.

.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą odpowiedzialności pozwanej był przepis art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), który stanowi, iż z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Z przepisu art. 822 § 1 k.c. wynika jednoznacznie, iż co do zasady zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność w takim samym zakresie jak sprawca szkody.

Zgodnie z treścią przepisu art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikała. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, szkodą jest powstała wbrew woli poszkodowanego różnica między obecnym jego stanem majątkowym, a tym stanem, jaki zaistniałby, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (porównaj: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 1957 roku, II CR 304/57, publ., uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1963 roku, III PO 31/63, publ.).

Jak wynika z treści przepisu art. 361 § 2 k.c., naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego przez poszkodowanego uszczerbku. Oznacza to z kolei, iż odpowiedzialność zobowiązanego nie jest ograniczona tylko do bezpośrednich następstw działania sprawcy kolizji, ale musi mieścić się w granicach normalnego związku przyczynowego. Zgodnie z utrwaloną już linią orzeczniczą, zwrot kosztów pojazdu zastępczego pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z poniesioną przez poszkodowanego szkodą. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia stanowi bowiem szkodę majątkową (wyrok SN z dnia 8 września 2004 r., IV CK 672/2003). Podkreśla się również, iż normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, nie tylko w sytuacji jego uszkodzenia, ale również zniszczenia.

Między stronami nie były sporne okoliczności zdarzenia z dnia 20 marca 2014 roku, ani podstawy odpowiedzialności pozwanej za skutki tego zdarzenia. Kwestią sporną pozostawało natomiast to, czy korzystanie przez poszkodowanego z samochodu zastępczego, a w konsekwencji poniesione w związku z tym wydatki miały charakter konieczny i celowy. Pozwana nie odniosła się ani do czasookresu trwania naprawy, która wynosiła 5 dni, wobec czego w takim okresie poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego, ani też stawki dobowej za najem pojazdu, która wynosiła 120 złotych.

Sąd uznał, iż powód zasadnie domagał się zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego za cały okres 5 dni, przy zastosowaniu stawki najmu uwzględnionej na wystawionej na tę okoliczność fakturze VAT. Nie zasługują na uwzględnienie argumenty pozwanej, iż korzystanie przez poszkodowanego z samochodu zastępczego było w realiach niniejszej sprawy nieuzasadnione. Trafnie pozwana wskazała, iż oceny zasadności korzystania z pojazdu zastępczego należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności. Biorąc więc pod uwagę te okoliczności nie ma wątpliwości, że korzystanie przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, w sytuacji, gdy dojeżdża on do pracy jest w pełni uzasadnione. Zakład pracy poszkodowanego znajduje się w innej dzielnicy miasta R. niż miejsce jego zamieszkania. Pozwana w piśmie z dnia 22 września 2014 roku podnosiła, iż miejsca te oddalone są od siebie zaledwie o 1,5 km. Argument ten jest jednak nietrafny. Nie ma bowiem żadnego powodu, by poszkodowany musiał chodzić pieszo do pracy, bądź korzystać z komunikacji miejskiej, skoro zwykle dojeżdża do pracy samochodem. Powódka wykazała, że w dniach korzystania z pojazdu zastępczego, poszkodowany rzeczywiście wykonywał swoją pracę, co potwierdza zaświadczenie zakładu pracy poszkodowanego. Nie uszło uwadze Sądu, iż poszkodowany w okresie naprawy samochodu pracował na zmianę „A”, co oznacza, iż rozpoczynał pracę we wczesnych godzinach porannych.

Poszkodowany nie przedłużał okresu korzystania z takiego pojazdu, zwracając go niezwłocznie po dokonaniu naprawy jego uszkodzonego samochodu. Analiza rynku wynajmu pojazdów zastępczych prowadzi również do wniosku, iż zastosowana stawka dobowa nie jest zawyżona. Jak wynika z faktury Vat, powódka nie naliczyła żadnych dodatkowych kosztów związanych z udostępnieniem pojazdu zastępczego, co zmniejszyło całkowity koszt jego wynajmu.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c. Decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 roku pozwana odmówiła powódce wypłaty odszkodowania obejmującego zwrot kosztów pojazdu zastępczego. Wobec stanowczej odmowy pozwanej, roszczenie powódki wymagalne było od dnia następnego, a więc od dnia 1 maja 2014 roku. Niemniej jednak powódka domagała się w pozwie odsetek od dnia 9 maja 2014 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając je w całości na rzecz powódki od pozwanej, jako przegrywającej spór.

SSR Grzegorz Korfanty