Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) Spółka z o.o. w K.

o zapłatę 53 011,49 zł

na skutek sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21.01.2015 r. sygn. akt V GNc 1906/14, który utracił moc w całości

I.  powództwo oddala w całości,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.586,53 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 136/15

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. w W. w pozwie z dnia 01.08.2014 r. reprezentowana przez radcę prawnego skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w K. wniosła o zasądzenie kwoty 53.011,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot

15.068,30 zł od dnia 26.10.2013 r. do dnia zapłaty,

2.033,19 zł od dnia 18.12.2013 r. do dnia zapłaty,

35.910,00 zł od dnia 29.01.2014 r. do dnia zapłaty

oraz kosztów sądowych w kwocie 663 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3.600,00 oraz kosztów manipulacyjnych w wysokości 11,93 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 30.08.2013 r. strony zawarły umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych według której powódka świadczyła na rzecz pozwanej usługi (...). Integralną część zamówienia stanowiły załączniki w postaci zamówienia usług oraz specyfikacja techniczna. Warunki świadczenia usługi uregulowane zostały w Regulaminie Świadczenia Usług (...) (dalej : regulamin). Umowę zawarto na czas nieokreślony. Zgodnie z § (...) regulaminu rozwiązanie umowy przed upływem minimalnego okresu świadczenia usługi przez pozwanego lub przez powoda, w przypadku naruszenia przez pozwanego warunków umowy, uprawniało do naliczenia kary umownej. Wysokość kary stanowić miała równowartość abonamentowej umowy przemnożoną przez liczbę miesięcy pozostałą do upływu minimalnego okresu świadczenia usługi. Nadto powód zainstalował u pozwanego sprzęt umożliwiający prawidłowe świadczenie usługi. Podniosła, że wykonywała usługę należycie a pozwana nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń ale nie uregulowała opłat abonamentowych za okres od 01.10.2013 r. do 31.10.2013 r. oraz od 01.12.2013 do 31.12.2013 r. na łączną kwotę 17.101,49 zł. Ponadto powódka naliczyła pozwanej karę umowną w kwocie 35.910,00 zł. Łącznie więc do zapłaty pozwana miała kwotę 53.011,49 zł i pomimo kierowania doń wezwań do zapłaty nie uregulowała jej.

Sąd Rejonowy w Lublin-Zachód w Lublinie Wydział VI Cywilny w sprawie VI Nc-e 1113762/14 dnia 30.10.2014 r. wydał postanowienie (k.4v) którym przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze.

W pozwie uzupełnionym na wezwanie Sądu powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko, w tym treść pozwu.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze dnia 21.01.2015 r. (k.44) Wydział V Gospodarczy w sprawie V G Nc 1906/14 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwana w sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty reprezentowana przez radcę prawnego zaskarżyła go w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zaprzeczyła jakoby dokonała skutecznego zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych albowiem na mocy porozumienia stron z dnia 30.08.2013 r. nie złożyła oświadczenia woli o wstąpieniu w prawa i obowiązki dotychczasowego wierzyciela-M. S.. Nadto dodała, że nie został jej doręczony regulamin świadczenia usług zatem nie jest związana jego treścią. Zarzuciła także, iż usługi nie zostały uruchomione i nie został podpisany protokół uruchomienia/odbioru usługi. Wskazała także na § 10 ust. 10.5 regulaminu stanowiący, że obowiązek zapłaty kary umownej postaje w sytuacji rozwiązania/wypowiedzenia umowy, tymczasem w niniejszej sprawie nie doszło do rozwiązania/wypowiedzenia. Podniosła również na brak istnienia przesłanek do naliczenia kary umownej, a nadto powołała się na art. 483 k.c. wskazując iż dotyczy on zobowiązań niepieniężnych. Wskazała, że naliczenie kary umownej jest niezgodne z przepisem art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16.07.2004 r. prawo telekomunikacyjne. Z ostrożności procesowej podniosła zarzut miarkowania kary umownej.

W odpowiedzi na sprzeciw (k.68) powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko.

Podczas rozprawy dnia 18.06.2015 r. (k.84) i w piśmie procesowym z dnia 02.07.2015 r. (k.86) strona pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej powoda z uwagi podział spółki powoda w wyniku którego legitymację czynną w niniejszej sprawie uzyskała spółka (...) S.A. w W.. Równocześnie nie wyraziła zgody na wejście w miejsce powoda spółki (...) S.A. w W..

Podczas rozprawy dnia 27.08.2015 r. (k.129) strona pozwana wniosła o zasądzenie kosztów postępowania wg przedłożonego spisu kosztów na łączną kwotę 4.634,33 zł (w tym koszty zastępstwa procesowego – 3.600,00 zł, koszty dojazdów na dwie rozprawy z K. – 969,53 zł, koszty opłat za przejazdy autostradą – 64,80 zł).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami.

(odpis KRS k. 16-26, informacja z KRS k.59-61)

(...) Sp. z o.o. w W. świadczyła od dnia 08.10.2010 r. na rzecz M. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) usługi informatyczne zgodnie z zamówieniem klienta m.in. przy użyciu łącza na górze C..

Strona pozwana w związku z planowanym przejęciem innego operatora zamierzała uruchomić łącze internetowe na górze C..

Dnia 30.08.2013 r. strony oraz M. S. zawarli porozumienie na podstawie którego M. S. oświadczył w § (...) że jest stroną zawartej z (...) umowy nr (...) z dnia 14.06.2010 r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych i chce dokonać przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz (...) Sp. z o.o. w K. w zakresie Usługi (...)-W. (...) wyraził zgodę na przeniesienie przez M. S. praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz (...) sp. z o.o. (...) sp. z o.o. oświadczyła, iż zapoznała się z Regulaminem Świadczenia Usług (...), akceptuje jego treść w pełni oraz wyraża wolę zostania stroną umowy. Przeniesienie praw i obowiązków miało być skuteczne od dnia 01.09.2013 r.

(...) sp. z o.o. w W. dnia 01.10.2013 sporządził e-maila skierowanego na adres (...) w którym poinformował m.in., że usługa którą państwo zamówili została uruchomiona zgodnie z zamówieniem. Data aktywacji usługi to 01.10.2013 r. Wiceprezes strony pozwanej - G. K. nie otrzymał tego e-malia. Powód nie kontaktował się w późniejszym okresie ze stroną pozwaną w związku z uruchomieniem i świadczeniem usług.

Strona pozwana nie dokonała planowanego uprzednio przejęcia innego operatora i nie korzystała z usług powoda.

Powód wystawił dla strony pozwanej fakturę VAT :

- dnia 11.10.2013 r. na kwotę 16.863,30 zł brutto (w tym tytułem opłaty instalacyjnej 14.760,00 zł i opłaty abonamentowej 2.103,30 zł) z terminem płatności 25.10.2013 r.,

- dnia 03.12.2013 r. na kwotę 2.103,30 zł brutto (tytułem opłaty abonamentowej) z terminem płatności 17.12.2013 r.

Pismem z dnia 29.11.2013 r. powód poinformował stronę pozwaną, że na skutek nieopłacenia w terminie zaległości nastąpiło zawieszenie świadczenia usługi i wezwał ją do zapłaty wskazując, że w przypadku nieuregulowania zaległości do dnia 29.12.2013 r. nastąpi rozwiązanie umowy zgodnie z (...) sp. z o.o.

Powód wystawił dla strony pozwanej notę obciążeniową dnia 14.01.2014r. na kwotę 35.910,00 zł tytułem kary umownej za rozwiązanie umowy ((...)) przed upływem Minimalnego Okresu świadczenia Usługi zgodnie z pkt (...) regulaminu z terminem płatności 14 dni od daty wystawienia noty.

Strona pozwana nie uregulowała w/w faktur i noty obciążeniowej. Kwestionowała zasadność ich wystawienia, ale nie uwzględniono jej reklamacji i sprawę przekazano windykatorom. G. K. na skutek ich działań przestraszył się i częściowo uregulował płatność tytułem faktury. W pozostałym zakresie pozwana nie zapłaciła za faktury i notę obciążeniową. Dokumenty te nie zostały zaksięgowane przez stronę pozwaną.

(porozumienie z dnia 30.08.2013 r. k.27-37, faktury k. 39,40, nota obciążeniowa k. 41, wiadomość e-mail k. 38,56, protokół odbioru końcowego k. 70, wezwanie do zapłaty k. 71-72, przesłuchanie strony pozwanej k. 84v)

Spółka (...) sp. z o.o. w W. dnia 04.03.2015 r. uległa podziałowi i część jej majątku, w tym należności z tytułu świadczonych usług oraz inne należności związane z jej działalnością, przeszły na spółkę (...) sp. z o.o. w W..

Następnie dnia 21.04.2015 r. (...) sp. z o.o. w W. połączyła się z (...) S.A. w W. i przeniosła cały swój majątek do (...) S.A. w W.. (...) sp. z o.o. w W. następnie została wykreślona z rejestru.

(pełne odpisy KRS k.88-99, plan podziału k. 100-104, załącznik do planu podziału k. 105-110, protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników k.111-120, wydruki informacji z KRS k.125-126)

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Ponieważ posiadanie przez strony legitymacji czynnej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo, zarzut strony pozwanej w przedmiocie braku legitymacji czynnej strony powodowej (...) sp. z o.o. w W. należało rozstrzygnąć w pierwszej kolejności. Wskazać należy, że legitymacja procesowa czynna to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie i daje uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. To zatem uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi wypływające z prawa materialnego.

Sąd rozpoznał więc w pierwszej kolejności najdalej idący zarzut strony pozwanej i doszedł do jednoznacznego wniosku, że zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w szczególności dołączone do pisma z dnia 02.07.2015 r. (k.86 i nast.) wskazują, iż obecnie legitymację czynną posiada (...) S.A. w W..

Istotne bowiem jest, że Spółka (...) sp. z o.o. w W. uległa podziałowi i część jej majątku, w tym roszczenie objęte pozwem, przeszła na spółkę (...) sp. z o.o. w W.. Z planu podziału z dnia 07.01.2015 r. wynika (k.100-110), że wszystkie składniki majątku spółki dzielonej, poza wyraźnie wymienionymi w załączniku do planu podziału, na zasadzie sukcesji generalnej (w tym zgodnie z art. (...) planu podziału należności z tytułu świadczonych usług oraz inne należności związane z działalnością Oddziału (...)) przejęła (...) sp. z o.o. w W.. W załączniku do planu podziału nie wymieniono należności od pozwanego, którymi są kwoty wynikające ze spornych faktur i noty obciążeniowej. Zatem oznaczało to, iż przeszły one na (...) sp. z o.o. w W..

Dodać przy tym trzeba, iż w następnym okresie (...) sp. z o.o. w W. połączyła się z (...) S.A. w W. i przeniosła cały swój majątek do (...) S.A. w W. (k. 118-120). Skuteczność tegoż połączenia uzależniono od wykreślenia (...) sp. z o.o. w W. z rejestru, co zostało uczynione (k. 125,126). Zatem sukcesorem (...) sp. z o.o. w W. stała się niewątpliwie (...) S.A. w W.. Wniosek ten wskazuje jednoznacznie, iż to rzeczona spółka uzyskała legitymację czynną w niniejszej sprawie, co obligowało Sąd - wobec nie wyrażenia zgody przez stronę pozwaną w trybie art. 192 pkt 3 k.p.c. na wejście w miejsce powoda spółki (...) S.A. w W. - do oddalenia powództwa.

Zdaniem Sądu, także w sytuacji gdyby zarzut braku legitymacji czynnej powoda okazał się nie trafny, to powództwo i tak nie zasługiwałoby na uwzględnienie, albowiem nie zostało udowodnione zarówno co do zasady, jak i co do konkretnych żądanych kwot.

Sąd miał na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c., strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten nie nakłada zatem na sąd obowiązku dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej (materialnej) bez względu na procesową aktywność stron. Wręcz przeciwnie, przy rozpoznawaniu sprawy rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Adresatem normy zawartej w art. 3 k.p.c. są strony a nie sąd, a zatem co do zasady nie można zarzucać, iż sąd go naruszył ( vide : wyrok S. A. w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2003 r. I ACa 1457/2003). Zważyć przy tym należało, że artykuł 6 k.c. dopuszcza możliwość rozstrzygnięcia przez sąd sporu także wtedy, gdy strona obarczona ciężarem dowodu nie udowodni faktów, z których wywodzi skutki prawne. Sąd nie ma obowiązku działania z urzędu w postępowaniu prowadzonym z udziałem podmiotów profesjonalnie zajmujących się działalnością gospodarczą (tym bardziej gdy są reprezentowane przez zawodowych pełnomocników), co jest zgodne z obecnymi tendencjami w ukształtowaniu kontradyktoryjnego postępowania sądowego ( vide : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r. II CSK 22/2007).

Sąd przeprowadził wszystkie dowody, które zostały zgłoszone terminowo przez strony i przydał im walor wiarygodności. Brak było podstaw do zakwestionowania ich mocy dowodowej, zresztą nie czyniły tego same strony.

Powód powołując się na umowę stron domagał się wynagrodzenia za świadczone usługi (...) oraz naliczył karę umowną. Jego obowiązkiem procesowym było więc wykazanie treści umowy łączącej strony uprawniającej go do żądania w/w wynagrodzenia oraz kary umownej. Wymieniony przedstawił do akt sprawy porozumienie z dnia 30.08.2013 r. w którym M. S. oświadczył w § (...) że jest stroną zawartej z (...) umowy nr (...) z dnia 14.06.2010 r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych i chce dokonać przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz pozwanej w zakresie Usługi (...)-W a (...) wyraził zgodę na przeniesienie przez M. S. praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz (...) sp. z o.o. Powód dołączył do pozwu także regulamin. Z regulaminu wynika, że miał świadczyć usługi zgodnie z umową i regulaminem, a w razie rozbieżności z pierwszeństwem dla postanowień umownych (§ 3 ust.3.1). Powód nie przedłożył jednak wraz z pozwem, ani w dalszym toku postępowania umowy pierwotnej z dnia 14.06.2010 r., a zatem elementarnego dowodu wskazującego na zakres stosunków umownych stron. Skoro bowiem strona pozwana wstąpiła do tejże umowy w miejsce M. S., to jej zapisy regulowały w pierwszej kolejności - przed regulaminem - treść stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Powód pozbawił się zatem możliwości zweryfikowania przez Sąd zasadności jego żądań tytułem spornych faktur i noty obciążeniowej w oparciu o treść kontraktu stron.

Brak było również w ocenie Sądu dowodów na wykonanie umowy przez stronę powodową, w tym brak było dowodów na uruchomienie usługi, jej odebranie i korzystanie z niej przez pozwaną spółkę. Dowód z dokumentu w postaci e-maila z dnia 01.10.2013 r. (k.56) nie stanowił w ocenie Sądu potwierdzenia jej uruchomienia i wykonania, ponieważ jego otrzymaniu strona pozwana przeczyła. Powodowa spółka nie dowiodła, że pozwana tegoż e-maila otrzymała. Pozwana zarzucała nadto, że nie było ze strony powoda z nią żadnych prób kontaktu oraz że w żaden sposób z usług powoda nie skorzystała. Brak było dowodów na potwierdzenie korzystania przez stronę pozwaną z usług powoda.

Sąd miał przy tym na uwadze, że strona pozwana już w okresie przed niniejszym procesem kwestionowała zasadność wystawienia spornych faktur VAT i noty obciążeniowej, składała reklamację, a nadto nie zaksięgowała tych dokumentów. Zważyć przy tym trzeba, że tylko wystawienie faktury, następnie przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej ( vide : wyrok S.A. w Katowicach z dnia 24 października 2002 r. I ACa 219/2002).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II wyroku w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. stanowiącego o obowiązku uiszczenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez stronę przegrywającą spór, co w niniejszym postępowaniu obligowało powoda do ich uiszczenia. Wysokość zasądzonych w punkcie II wyroku kosztów opiewała na łączną kwotę 4.586,53 zł. Na sumę tę składały się :

- koszty zastępstwa procesowego na podstawie §6 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) w kwocie 3.600,00 zł,

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł,

- koszty dojazdów na dwie rozprawy z K. w kwocie 969,53 zł stosownie do § 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. nr 27 poz. 271 ze zm.) tj. 0,8358 zł x 1.160 km.

Brak było zdaniem Sądu podstaw do zasądzenia żądanej przez stronę pozwaną kwoty 64,80 zł tytułem opłat za przejazdy autostradą albowiem nie przedstawiła ona żadnych dowodów na poniesienie takich kosztów.

Sąd podczas rozprawy dnia 18.06.2015 r. (k.84) postanowił pominąć dowód z przesłuchania powoda albowiem pomimo prawidłowego wezwania na termin rozprawy (k.80) nie stawił się i nie usprawiedliwił swojej nieobecności (art. 302 § 1 k.p.c.).