Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: sekr. sąd. Agata Trawka,

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. T.

przeciwko (...) spółce akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XI GC 1110/14

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym

W dniu 16 maja 2014 roku powód S. T. złożył pozew przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 5350,17zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot cząstkowych i zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, iż powód jest poszkodowanym w kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był u pozwanej. Uszkodzony pojazd był współwłasnością powoda oraz (...) Banku SA. Pozwana wypłaciła odszkodowanie za naprawę w części tj. w kwocie 4480,08zł. Pozostała część objęta jest pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 27 sierpnia 2014r Referendarz uwzględnił powództwo w całości.

Pozwana w terminie złożyła sprzeciw, w którym wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów. W uzasadnieniu nie kwestionowała swej odpowiedzialności za sprawcę co do zasady. Potwierdziła wypłatę części odszkodowania. Podniosła zarzut przedawnienia, zakwestionowała zakres i wysokość szkody. Wskazała na współwłasność pojazdu powoda wraz z Bankiem.

W toku procesu obie strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 marca 2011r w S. na ul . (...) samochód marki D. (...) o nr rej (...) będący współwłasnością powoda (...) Banku SA został uszkodzony podczas postoju na parkingu w wyniku uderzenia w tył przez inny pojazd. Samochód sprawcy szkody był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej z (...) SA w W., która jest tym samym zobowiązana do naprawienia szkody wynikłej ze zdarzenia z dnia 16 marca 2011 r.

W imieniu powoda zgłoszenia zdarzenia ubezpieczycielowi dokonał M. T. w dniu 6 kwietnia 2011 r. Wraz ze zgłoszeniem przedstawione zostało oświadczenie sprawcy szkody. W toku postępowania likwidacyjnego zostały przeprowadzone oględziny uszkodzonego pojazdu oraz sporządzona została kalkulacja naprawy nr (...) z dnia 22 kwietna 2011 r.

Niesporne nadto dowód:

- upoważnienie – k.13

- zeznania świadka M. T. k.167

- zgłoszenie szkody k.14

- szkic –k.59.

- dokumenty z akt szkody w formie zapisu na płycie CD k.- 61

- kalkulacja naprawy nr (...) z dnia 22 kwietna 2011 r. k.17-20

Pismem z dnia 16 maja 2011 r. ubezpieczyciel zawiadomił S. T. o przyznaniu odszkodowania w kwocie 4.480,08 zł (czterech tysięcy czterystu osiemdziesięciu złotych 08/100) - uznając zatem co do zasady roszczenie poszkodowanego - której zapłata nastąpiła w dniu 18 maja 2011 r..

Niesporne nadto dowód:

~ pismo pozwanej z dnia 16 maja 2011 r. k.15

- potwierdzenie przelewu z dnia 18 maja 2011 r. k.16

W związku z powyższym na zlecenie M. T. rzeczoznawca M. W. sporządził kalkulację naprawy nr (...) z dnia 12 września 2012 r. W kalkulacji tej wskazano, że kwota przyznana dotychczas tytułem naprawy przedmiotowej szkody, nie odpowiada rzeczywistym kosztom naprawy pojazdu, która wymagała nakładów w wysokości 12.486,46 zł (dwunastu tysięcy czterystu osiemdziesięciu sześciu złotych 46/100). Za sporządzoną kalkulacje wystawiono fakturę na kwotę 307,50zł.

Dowód:

- zeznania świadka M. T. –k.167

- ekspertyza prywatna - kalkulacja naprawy nr (...) z dnia 12

września 2012 r. k.21-25

- faktura z 5 września 2013r – k.26

Mimo wezwania powoda pozwana nie zmieniła swojego stanowiska, co do wysokości odszkodowania.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 6 lutego 2014r – k.27-28

-wezwanie k.31-33

Powód dokonał naprawy przedmiotowego pojazdu w zakresie uszkodzeń powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 16 marca 2011r jak również powstałe w wyniku innych zdarzeń.

Niesporne nadto zeznania świadka M. T. k.167

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie z art 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do powoda i banku w dniu 16 marca 2011r ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Pozwana w postępowaniu likwidacyjnym uznała swoją odpowiedzialność, co do zasady, wypłacając odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu. W kwocie 4480,08zł.

Powód uważa odszkodowanie za zaniżone i domaga się dopłaty. Pozwana kwestionuje przedłożoną przez powoda kalkulację, a w konsekwencji także wyższą wartość odszkodowania.

Zgodnie z art. 6 k.c. w zw. z art. 361 k.c. oraz 363 k.c. ciężar dowodu wysokości szkody spoczywa na poszkodowanym. W niniejszej sprawie obowiązkiem wykazania wysokości szkody zatem był obciążony powód. Na powyższą okoliczność zgłoszony został dowód z dokumentów w szczególności z prywatnej kalkulacji, z przesłuchania świadka M. T. oraz z opinii biegłego..

Przedstawiony przez powoda dowód z kalkulacji prywatnej nie jest przydatny, co do dokonania ustaleń faktycznych w zakresie uszkodzeń i kosztów ich naprawy, gdyż nie zastępuje dowodu z opinii biegłego. Jest on jedynie wyjaśnieniem stanowiska strony z uwzględnieniem wiadomości specjalnych. Analogiczny pogląd wielokrotnie wyrażano w doktrynie i orzecznictwie.

Również w oparciu o zeznania świadka M. T. nie sposób ustalić zakresu i kosztów naprawy wynikłych ze zdarzenia z dnia 16 marca 2011r. Zaznaczyć jednak trzeba , że zgodnie z zeznaniami świadka pojazd został naprawiony i nadal jest eksploatowany, przy czym świadek nie potrafił wskazać jaka część naprawy związana była z tym wypadkiem. Również pełnomocnik powoda na rozprawie (k.94) potwierdził fakt usunięcia uszkodzeń wynikłych z tego jak i z innych zdarzeń.

W ocenie Sądu zachodziły podstawy do pominięcia dowodu z opinii biegłego.

Powód reprezentowany jest w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika. Strona powodowa jest dysponentem procesu to ona decyduje kiedy złożyć pozew. Oczywistym jest przy tym, że wniesienie powództwa wiąże się z kosztami. Znając stanowisko przedprocesowe pozwanej w którym kwestionowała wysokość szkody liczyć się więc należało także z kosztami opinii biegłego niezbędnej do wykazania swojego stanowiska. Wniosek o przeprowadzenie takiego dowodu zgłoszony został już w pozwie. Przewodniczący wezwał pełnomocnika powoda do uiszczenia zaliczki na biegłego w kwocie 1500zl. W odpowiedzi złożony został wniosek o zwolnienie od kosztów , który referendarz oddalił, a następnie na rozprawie z 9 grudnia 2014r Sąd utrzymał to orzeczenie w mocy. Żeby nie było żadnych wątpliwości Przewodniczący mimo treści art. 112 ust 3 uksc wyraźnie wezwał pełnomocnika powoda do uiszczenia zaliczki na biegłego w kwocie 1500zł w terminie tygodniowym pod rygorem pominięcia dowodu. W zakreślonym terminie zaliczka nie została uiszczona. Dopiero w dniu 18 grudnia 2014r pełnomocnik złożył wniosek o przedłużenie terminu do 31 stycznia 2015r. Zgodnie z treścią art. 166 k.p.c. przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy na wniosek zgłoszony przed upływem terminu. W niniejszej sprawie termin już upłynął, wniosek o przedłużenie był więc bezskuteczny. Co więcej żadna opłata nie wpłynęła do dnia 31 stycznia 2015r . W dniu 31 marca 2015r pełnomocnik powoda ponowie złożył wniosek o przedłużenie terminu. Również ten wniosek z uwagi na treść art. 166 k.p.c. był bezskuteczny. W tym dniu powód uiścił też kwotę 750zł. Stosownie do art. 130 ⁴ §4 k.p.c. Sąd podejmie czynność połączoną z wydatkami, jeżeli zaliczka zostanie uiszczona w oznaczonej wysokości, §1 tego przepisu nakazuje zaś wyznaczenie terminu na uiszczenie zaliczki. W dniu 17 lipca 2015r wykonano już odezwę, a dalszej części zaliczki nadal nie uiszczono. Wobec czego Sąd nie mógł dopuścić dowodu z opinii biegłego na posiedzeniu niejawnym zgodnie z art. 279 k.p.c. i wyznaczył rozprawę celem zakończenia postępowania.

Pozostałą część zaliczki uiszczono dopiero w dniu 2 września 2015r, krótko przed rozprawą. Zgodnie z art. 167 k.p.c. czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. W niniejszej sprawie termin na uiszczenie zaliczki został znacznie przekroczony, a wnioski o przedłużenie , jak wykazano powyżej, były bezskuteczne. Zachodzą więc podstawy do pominięcia dowodu z opinii biegłego. W ocenie Sądu nie może być przyzwolenia na tak swobodne podchodzenie strony do swoich obowiązków procesowych zwłaszcza, gdy reprezentuje ją profesjonalny pełnomocnik. Gdyby zaliczkę uiszczono choć do 17 lipca 2015r , to możliwe byłoby wyznaczenie biegłego na posiedzeniu niejawnym. Późniejsze uiszczenie ewidentnie przedłuża postępowanie stanowiąc naruszenie wyżej wskazanych przepisów, a także art. 3 i art. 6 k.p.c. Stanowisko zgodnie z którym brak uiszczenia w terminie zaliczki na biegłego skutkuje pominięciem dowodu akceptowane jest w orzecznictwie Sądu Okręgowego w Szczecinie (wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie Wydział II Cywilny sygn. akt II Ca 269/13).

Wobec powyższego przyjąć należy, że zachodzą podstawy do pominięcia dowodu z opinii biegłego, a w konsekwencji czego powód nie wykazał wysokości poniesionej szkody, co jest samodzielną podstawą do oddalenia powództwa.

Niezależnie od tego istnieje także druga podstawa do oddalenia powództwa. Bezspornie uszkodzony pojazd stanowi współwłasność powoda oraz (...) Banku SA . Na okoliczność tą wskazał powód w pozwie, pozwany w sprzeciwie , a potwierdził na rozprawie w dniu 9 grudnia 2014r pełnomocnik powoda oraz świadek M. T. w trakcie przesłuchania. Powszechnie aprobowany jest w judykaturze pogląd, że dochodzenie odszkodowania nie jest czynnością o której mowa w art. 209 k.c.. i nie zmierza do zachowania wspólnego prawa. Każdy ze współwłaścicieli może zatem dochodzić od dłużnika tylko części odszkodowania odpowiadającej jego udziałowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2009r sygn.. akt V CSK 325/08, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1975 III CZP 27/75 opubl. OSNC 1976/4/71, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 września 1999r sygn.. II CKN 460/98 opubl OSNC 2000/3/55, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2004r sygn.. akt IV CK 12/03 opubl. OSNC 2005/3/44, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 września 2002r opubl OSA 2004/4/10, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2014r sygn. akt I CSK 728/13 opubl. Lex nr 153212 i liczne orzecznictwo tam wskazane , Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22 września 2011r sygn.. akt I ACa 452/11 opubl. OSAS z 2012/1/68-87). Z materiału dowodowego nie wynika jaki jest udział powoda, a jaki banku w przedmiotowym aucie. W aktach brak jest też dokumentu cesji swojej wierzytelności przez bank na rzecz powoda. Powód istotną część odszkodowania otrzymał już przed procesem. W oparciu o zgromadzony materiał brak jest podstaw do przyjęcia, że udział powoda upoważnia go do uzyskania odszkodowania w wyższym zakresie, w szczególności w kwocie dochodzonej pozwem. Powód nie wykazał więc swojej legitymacji do dochodzenia odszkodowania, co również uzasadnia oddalenie powództwa.

Dla wyczerpania tematu wskazać należy, że bezzasadny jest zarzut przedawnienie. Termin przedawnienia uległ bowiem przerwaniu na podstawie art. 819 k.c. Jeszcze 16 maja 2011r trwało postępowanie likwidacyjne (por. k.15), a dopiero 18 maja 2011r doszło do częściowej wypłaty odszkodowania. Trzyletni termin przedawnienia nie upłynął więc.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej części uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów i dowód z zeznań świadka M. T.. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jednak częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka M. T. Sąd, co do zasady, uznał za wiarygodne, tym niemniej nie wykazują one wysokości szkody powstałej ze zdarzenia z dnia 11 marca 2011r. ani legitymacji powoda. Zeznania świadka K. M. nic do sprawy nie wniosły. Reasumując materiał dowodowy zaoferowany przez stronę powodową nie jest wystarczający do uwzględnienia powództwa.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).. Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c. Pozwana wygrała proces należy się jej więc zwrot kosztów na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika 1200zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. odnotować,

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- peł. pozwanej

- peł. powódki

4. z apelacją lub za 30 dni.